Η ώρα είναι εφτά και στις εννιά ξεκινάει το πάρτι του σχολείου. Βέβαια πρέπει να είμαι εκεί νωρίτερα για να κάνουμε δοκιμαστικά με τη μπάντα. Απόψε είναι η πρώτη επίσημη εμφάνισή μας ως μπάντα, στο χριστουγεννιάτικο πάρτι του σχολείου που κάνουμε για να μαζέψουμε λεφτά για την εκδρομή. Έχω διώξει τα αγόρια στο σαλόνι για να ετοιμαστώ με την ησυχία μου. αυτοί θα έρθουν αργότερα στο πάρτι και αύριο το πρωί θα φύγουμε και οι τρεις για Γιάννενα. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη όμως ότι θέλω να φύγω. Ο λόγος; Ο Άλεξ φυσικά.. Από όταν έγιναν τα προχτεσινά στο σπίτι του Πάνου δεν έχω ηρεμήσει. Εκείνο το βράδυ, μόλις έφυγα από το δωμάτιο του Άρη και έπεσα να κοιμηθώ – που λέει ο λόγος γιατί μόνο ύπνος δεν με κολλούσε μετά από όλα αυτά - ο Άλεξ μου έστειλε μήνυμα: «Δεν τελειώσαμε ακόμα, έχουμε πολλά να πούμε. Μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις!» Σκέφτηκα αρκετή ώρα και τελικά του έστειλα: «Θα μιλήσουμε όταν γυρίσω από Γιάννενα, οι δυο μας, να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Σου το υπόσχομαι!» Κι αυτός ο Άρης αντί να μου δώσει λύση με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο. Φυσικά όλα αυτά που μου είπε τα ήξερα! Ο Άλεξ φυσικά δεν είναι και το καλύτερο παιδί, ούτε ο πιο πιστός άνθρωπος του κόσμου. Τα ξέρω πολύ καλά τα κατορθώματά του, έχει πάει με τον μισό γυναικείο πληθυσμό του σχολείου και όχι μόνο.. Το θέμα είναι ότι δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που νιώθω για τον Άλεξ, γιατί σίγουρα κάτι νιώθω.. Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να ρισκάρω τα πάντα απλά για να ικανοποιήσει ο Άλεξ το απωθημένο του κι εγώ.. Κι εγώ τι; Τι νιώθω γαμώτο και τι είμαι διατεθειμένη να κάνω για αυτόν; Ίσως τελικά αυτές οι λίγες μέρες στα Γιάννενα μου κάνουν καλό. Θα σκεφτώ, θα τα βάλω όλα σε μια τάξη και θα αποφασίσω χωρίς να με επηρεάζει. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαι αποφασισμένη να βγάλω τον Άγγελο από τη ζωή μου για μια βλακεία!

Εκτός κι αν δεν είναι βλακεία...

Μην αρχίζεις πάλι!! Θα τα πούμε με την ησυχία μας στα Γιάννενα, το υπόσχομαι! Και τώρα δουλειά! Φοράω τη μαύρη φούστα που μου έφερε δώρο ο Άρης – επιλογή της Ιωάννας σίγουρα – ένα κόκκινο μπλουζάκι και τα ψηλά μποτάκια. Στη συνέχεια αρχίζω με τα απαραίτητα του μακιγιάζ και τελειώνω βάζοντας πολλές στρώσεις μάσκαρα, άιλαινερ και βυσσινί κραγιόν. Τα μαλλιά μου σήμερα τα αφήνω στο ίσιο φυσικό τους αφού τα κάψω πρώτα αρκετά και με την ισιωτική! Όλα κι όλα, όταν λέμε ίσιο ενννούμε καρφί! Στο μισάωρο ακριβώς είμαι έτοιμη και αφού χαιρετάω τα αγόρια, κατεβαίνω να περιμένω τον Πάνο.

Σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στο κλαμπ που έχουμε κλείσει και δοκιμάζουμε τα όργανα. Μοιραζόμαστε και τα χαρτιά με το πρόγραμμα και τη σειρά των τραγουδιών και πάμε να πάρουμε ένα ποτό περιμένοντας να μαζευτούν όλοι. Το πρόγραμμα ξεκινάει στις δέκα. Περίπου στις εννιάμισι εντοπίζω τον Άγγελο και τον Άρη να μπαίνουν και τους γνέφω να έρθουν κοντά μας, ενώ λες και είναι βαλτός, μετά από πέντε λεπτά κάνει την εμφάνισή του και ο Άλεξ, πιο όμορφος από ποτέ! Φοράει ένα κολλητό μπλε παντελόνι, λίγο σκούρο, που αναδεικνύει τον.. - όχι Άρια μην κάνεις τέτοιες σκέψεις! – μα έχει πολύ ωραίο πισινό – είμαι και κόσμια – και ένα άσπρο πουκάμισο που είναι ικανό να σε κάνει να κολαστείς, έτσι όπως αναδεικνύει το καλογυμνασμένο σώμα του. Τι σκέφτομαι Θεέ μου...

Πλησιάζει και κάθεται κι αυτός στο τραπέζι μας όπως είναι φυσικό, ενώ νιώθω το βλέμμα του Άρη να τον καρφώνει επικριτικά. Εγώ αποφεύγω να τον κοιτάξω απευθείας στα μάτια γιατί δεν θέλω να αρχίσω να κυλάω από τώρα.. Προδιαγράφεται δύσκολη βραδιά...

Η ώρα μέχρι να ανέβουμε στη σκηνή κυλάει ήρεμα μέχρι που κάνει την εμφάνισή της η Ειρήνη! Να πω ότι μου έχει λείψει τόσο καιρό που δεν ήταν η σκιά του Άλεξ θα είναι ψέμματα. Να πω ότι δεν ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου που αρχίζει να τρίβεται στον Άλεξ, επίσης θα είναι ψέμματα! «Και μετά λες ότι θα τον ξεπεράσεις!» ψιθυρίζει η φωνούλα. Η βλαμμένη αφού μας χαιρετήσει όλους και αυτοσυστηθεί στον Άγγελο και τον Άρη πέφτει κατευθείαν πάνω του. Αλλά γαμώτο δεν μπορώ να ακούσω τι λένε με τόσο δυνατή μουσική! Πάντως αυτή του φορτώθηκε κανονικά ενώ ο άλλος δείχνει να μην νιώθει και πολύ άνετα μαζί της. Και δεν είναι ιδεά μου, κάνει μπαμ από χιλιόμετρα ότι δεν γουστάρει φάση μαζί της! «Αυτό κάτι δείχνει αγαπητή μου..» Ευτυχώς το βασανιστήριο να τους βλέπω – την Ειρήνη δηλαδή – μέσα στα μέλια τελειώνει γρήγορα καθώς πρέπει να πάρουμε θέση για να ξεκινήσουμε. Βέβαια αυτής δεν της έχω καμιά εμπιστοσύνη, μπορεί να τον αποπλανήσει ή και να τον απαγάγγει, ποτέ δεν ξέρεις! Θα σε παρακολουθώ τσουλάκι... «Ζηλεύεις, ζηλεύεις, ζηλεύεις!!»

Παίρνουμε τις θέσεις μας και μετά από κάτι λόγους και καλωσορίσματα έρχεται επιτέλους η ώρα να ξεκινήσουμε. Πρώτο τραγούδι της βραδιάς «Shake it up» και το χειροκρότημα είναι θερμό! Συνεχίζουμε με «Last Christmas», «All I want for Christmas is you» και σιγά σιγά περνάμε αφήνουμε το εορταστικό ρεπερτόριο και πιάνουμε τα ελληνικά – έντεχνα. Δική μου προσθήκη στη μπάντα επομένως κάτι πρωτόγνωρο για το σχολείο. Δειλά δειλά αναπτήρες αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και ενώ είχα ορκιστεί ότι δεν θα τον κοιτάξω για να μην χάσω τα λόγια και το ρυθμό, το βλέμμα μου καρφώνεται πάνω στο δικό του.. «Να μ' αγκαλιάζεις για να σ' αισθάνομαι κι αν δεις να χάνομαι να μ' ανεβάζεις να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι να με χρειάζεσαι όπως κι εγώ» αλλά η φωνή μου σιγά σιγά σβήνει και όπως περίμενα χάνω τα λόγια μου. δεν γίνεται να είναι τόσο όμορφος, να έχει τόσο υπέροχα μάτια που ακόμα και από τόσο μακριά σε κάνουν να χάνεσαι.. Με το ζόρι πετάω ένα «Δικό σας» και πιέχω τον εαυτό μου να συνέλθει! Δεν γίνεται να μου ασκεί τόση επίδραση από τόσο μακριά και ένα μόνο του βλέμμα.. Όχι! Συγκεντρώνομαι και συνεχίζω.. Και το κυριότερο, αποφεύγω να τον ξανακοιτάξω.. Δεν θέλω να γίνω ρεζίλι στην πρώτη μου εμφάνιση μπροστά σε τόσο κόσμο..

Συνεχίζουμε κανονικά το πρόγραμμα με πιο ποπ ελληνικά και πλησιάζουμε στο διάλειμμα, έχοντας ακόμα δύο τραγούδια, το «Στην παλάμη σου επάνω» του Σαμπάνη και το «Μόνη επιλογή».

«Πόσο φοβάμαι πως δεν σου 'μαθε κανείς
ποιά είναι η αντίθετη η όψη της απάτης
Κάπου σε μίσησα για να' μαι ειλικρινής...
Μα και το μίσος κρύβει δύναμη αγάπης
Δεν έχει νόημα, δεν έχει ουσία πια
τα λέει όλα η διάρκεια στο χρόνο
Κι αν σε σκότωσα σε γέννησα ξανά
Για να θυμάμαι τα καλά από σένα μόνο»

Ενώ τραγουδώ αυτούς τους στίχους ασυναίσθητα γυρνάω και τον κοιτάζω στα μάτια, χωρίς να χάσω τα λόγια μου αυτή τη φορά! Αν βρω ποτέ τον Σαμπάνη θα τον πιάσω από το γιακά και θα τον ρωτήσω τι ξέρει για τις ζωές μας..

Τα κακά νέα είναι ότι το τσώλι δεν έχει εξαφανιστεί από το κοντινό του περιβάλλον και δεν πρόκειται να γλιτώσει τη σφουγγαρίστρα στην οποία θα την συρράψω αν συνεχίσει να του κολλάει.. Και.. τι βλέπουν τα μάτια μου; Δεν το γλιτώνει με τίποτα.. Την βλέπω να τεντώνεται για να τον φιλήσει. Θα κάτσει; Θα κάτσει να τον φιλήσει μετά από όλα αυτά; Θα του κόψω τα.. πόδια!! –Τι σκεφτήκατε καλέ;-

-Άρια ξεκινάμε; μου φωνάζει ο Πάνος, ενώ εγώ έχω μείνει ακήνητη να τους κοιτάζω.

Τελικά δίνουν ένα πολύ επιφανειακό και γρήγορο φιλί και αμέσως αυτός τραβιέται. Την σμπρώχνει πίσω και αρχίζει να της φωνάζει. Καλό σημάδι αυτό! Αλλά δεν τελειώσαμε κύριε Άλεξ..

-Άρια δίνω μέτρα.. με προειδοποιεί ο Πάνος.

-Παίξε τις «Ανόητες αγάπες».. του λέω.

-Μα το παίξαμε πριν αυτό, διαμαρτύρονται τα παιδιά.

-Δεν πειράζει, εγώ μόνο αυτό τραγουδάω τώρα, αλλιώς την κάνουμε μια ώρα αρχίτερα.. τους «απειλώ» και ξεκινούν να παίζουν. Ρίχνω μια ματιά στο «ζευγαράκι» πριν ξεκινήσω το τραγούδι και τους βλέπω να έχουν απομακρυνθεί, αυτή όμως δεν έχει φύγει από δίπλα του.. Εκείνος είναι καρφωμένος πάνω μου. Τώρα θα τα πούμε Αλεξάκο!

«Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα»

Τραγουδάω το ρεφραίν κοιτώντας τον κατευθείαν στα μάτια! Με εκφράζουν όσα τραγουδάω και είμαι έτοιμη να τα σπάσω όλα, να ουρλιάξω και συγχρόνως να κλάψω από τα νεύρα μου! Ακούς εκεί να μην χάσει ευκαιρία.. Ο μαλάκας! «Λόγια ψεύτικα» Άλεξ και θα μου τα πληρώσεις, να είσαι σίγουρος!

Το κοινό χειροκροτά δυνατά και αμέσως κατεβαίνω όπως όπως από τη σκηνή. Αυτό που χρειάζομαι τώρα είναι καθαρός αέρας, αλλιώς θα ξεσπάσω και θα ξεσπάσω άσχημα! Αχ.. καθαρός αέρας! Επιτέλους χαλάρωση..

Ξαφνικά ακούω βήματα και γυρίζοντας να δω ποιος είναι εύχομαι να μην είναι αυτός που φαντάζομαι.. Πουτάνα διαίσθηση, βγες μια φορά λάθος έτσι για το γαμώτο!

-Συγχαρητήρια, ήσουν πολύ καλή, μου λέει σαν να μην τρέχει τίποτα.

-Τι θέλεις Άλεξ; τον ρωτάω αντί να του χώσω μια συγυρισμένη μπουνιά!

-Νομίζω ότι έχουμε αφήσει μια κουβέντα στη μέση εμείς οι δύο.. μου λέει εξίσου αναίσθητα.

-Το μόνο πράγμα που έχεις αφήσει στη μέση είναι το σαλιάρισμα με την Ειρήνη Άλεξ!

-Τι; Άρια, παρεξήγησες, εγώ δεν..

-Εσύ δεν; Άντε στην Ειρήνη σου που κάθισα και πίστεψα όλες αυτές τις μαλακίες που μου είπες προχτές! του φωνάζω και τρέχω προς τα μέσα για να τον αποφύγω..

-Μόνο μαλακίες δεν ήταν.. ακούω τη φωνή του ολοένα να σβήνει καθώς μπαίνω ξανά μέσα.

Αμέσως τρέχω στο τραπέζι μας και αρπάω ένα ποτό που το κατεβάζω μονορούφι, με τη δικαιολογία ότι έχει στεγνώσει το στόμα μου. Μετά από λίγο κάνει την επανεμφάνιση και ο κάφρος όμως αρπάζω τον Άγγελο και πάμε να χορέψουμε. Δεν θέλω ούτε να τον βλέπω τον μαλάκα! Το θράσσος του δεν έχει όρια...

Καθόλου όρια όμως! Σκέφτομαι καθώς χορεύουμε με τον Άγγελο και τον βλέπω να μας πλησιάζει.

-Μου τη δανείζεις για λίγο; ρωτάει τον Άγγελο αφήνοντάς με άναυδη.

-Και τι είναι για να σου τη δανείσω κανένα παιχνιδάκι; τον ταπώνει το μωρό μου!

-Έλα ρε φίλε, μην αρπάζεσαι! Χρονιάρες μέρες είναι, δεν δικαιούμαι να χορέψω για λίγα λεπτά με τη συμπαίκτρια μου; Και την εξαιρετική τραγουδίστρια..

-Αν είναι για λίγο.. Μιας και είναι χρονιάρες μέρες.. «φίλε».. του λέει ο Άγγελος και προς μεγάλη μου έκπληξη αποχωρεί.

-Πας καλά; του φωνάζω ενώ εκείνος δεν χάνει καιρό και με αρπάζει από τη μέση φέρνοντάς με πολύ, μα πολύ κοντά του!

-Αυτό για να σου δείξω ότι δεν πρόκειται να με σταματήσει τίποτα, ούτε καν ο φλώρος σου!

-Λίγα τα λόγια σου..

-Καλά.. δεν θα χαραμίσω αυτά τα λίγα λεπτά για να μιλήσω για αυτόν, λέει και με τραβάει ακόμα πιο κοντά του.

-Τι κάνεις; Μας βλέπουν.. του φωνάζω.

-Με το ζόρι κρατιέμαι μην κάνω και άλλα χειρότερα..

-Είσαι εντελώς τρελός!

-Για εσένα.. Άρια όσα σου είπα στο πάρτι του Πάνου τα εννούσα. Δεν μου αρέσεις απλά, με τρελαίνεις! Σε σκέφτομαι συνέχεια μπορείς να το καταλάβεις αυτό; Τρελένομαι όταν σε βλέπω με τον Άγγελο! Μου έρχεται να τον σπάσω στο ξύλο, να σε πάρω και να φύγουμε.. Είμαι τρελός για εσένα! μου λέει κι εγώ αδυνατώ να πιστέψω αυτά που ακούω. Μου έρχεται μια σκοτοδύνη, μια ζάλη..

-Δεν με πείθεις! λέω τελικά.. Άντε τώρα στην Ειρήνη σου, αρκετά γίναμε θέαμα! του λέω και τον παρατάω σύξυλο στην πίστα.

Γυρίζω στο τραπέζι, όπου προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα και μπαίνω στη συζήτηση που έχουν ανοίξει τα παιδιά. Το μυαλό μου όμως δεν είναι καθόλου εδώ και όσο δεν γυρνάει στο τραπέζι μας και είναι εξαφανισμένος τόσο συνεχίζω να φορτώνω και η φαντασία μου να οργιάζει! Με αυτό το τσώλι θα είναι πάλι και θα.. ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!

Η ώρα περνάει, όταν κάποια στιγμή αποφασίζει να κάνει την εμφάνισή του στο τραπέζι που έχουμε «μεταναστεύσει» με τον Πάνο και καθόμαστε με τα παιδιά από τη μπάντα. Είναι σε τραγική κατάσταση, ούτε μπορώ να φανταστώ πόσο και τι έχει πιει..

-Πάνο.. ε... έρχεσαι.. λι.. λίγο.. ν.. να σου.. π.. πω; τραυλίζει και κατευθύνεται προς τα έξω.

-Πάω να πω στην Έλενα να μην με ψάχνει κι έρχομαι.. του απαντάει ο Πάνος.

-Σε.. π.. περ.. περιμενω ε.. έξω.. λέει και απομακρύνεται τρεκλίζοντας.

Αμέσως αρχίζω να δρω χωρίς να σκέφτομαι και τον ακολουθώ έξω. Όταν επιτέλους φτάνω τον βλέπω με γυρισμένη πλάτη, να στηρίζεται σε κάτι κάγκελα και να μουρμουρίζει ακαταλαβίστικα.

-Άλεξ; τολμώ να ψιθυρίσω.

-Ήρθες ρε μαλάκα; με ρωτάει γιατί προφανώς πιστεύει ότι είμαι ο Πάνος.

-Δεν.. δεν είμαι ο μαλάκας, λέω αλλά μάλλον δεν με ακούει γιατί ξεκινάει τη λογοδιάρροια, χωρίς να τραυλίζει ξαφνικά.

-Μαλάκα δεν αντέχω άλλο, θα σου τα πω κι ό,τι γίνει. Δεν αντέχω να τη βλέπω με τον άλλον! Μου έρχεται να τον σαπίσω στο ξύλο και να την αρπάξω να την φιλήσω! Για την Άρια λέω ρε μαλάκα.. Με έχει τρελάνει, δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου, τη σκέφτομαι συνέχεια!! Πρώη φορά μου συμβαίνει αυτό.. Δεν με αναγνωρίζω! Τρέχουν πόσες από πίσω μου όμως καμία δεν είναι εκείνη. Καμία δεν είναι τόσο.. τόσο όμορφη, τόσο έξυπνη, τόσο υπέροχη όσο αυτή. Δεν ξέρω.. μπορεί να είμαι και ερωτευμένος, δεν ξέρω τι στο διάολο μου συμβαίνει. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι.. θα τρελαθώ αν δεν γίνει σύντομα δική μου. Δεν ξέρω πια τι να κάνω.. Της ανοίχτηκα, της είπα ότι μου αρέσει και ούτε να με φτύσει! Όλη την ώρα με αυτόν τον φλώρο είναι! Δεν αντέχω να την βλέπω μαζί του ρε! Δεν ξέρω τι να κάνω για να την πείσω, να την κάνω να με πιστέψει. Και αυτή η βλαμμένη η Ειρήνη έχει την τάση να εμφανίζεται τις πιο ακατάλληλες στιγμές! Νομίζει ότι γύρισα ξανά σε αυτήν, ότι δεν την νοιάζομαι καθόλου, όμως πεθαίνω για αυτήν, σου το ορκίζομαι! Θα..

-Συγγνώμη που άργησα ρε, απλά.. Άρια; Είσαι κι εσύ εδώ; ακούω μια φωνή πίσω μου και γυρνάω να αντικρύσω τον Πάνο.

Την ίδια στιγμή γυρίζει και ο Άλεξ και κοιτάει μια εμένα – που έχω βουρκώσει από αυτά που μόλις άκουσα – και μια τον Πάνο έχοντας καταλάβει πλέον τι συνέβη πριν από λίγο..

Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω, το μόνο που κάνω είναι να το βάλω στα πόδια. Μπαίνω μέσα στο μαγαζί, βρίσκω τον Άρη και τον παρακαλάω να φύγουμε το συντομότερο από εκεί. Έτσι σε λίγη ώρα μπαίνουμε σε ένα ταξί και γυρίζουμε σπίτι, όπου προσποιούμενη μια ξαφνική αδιαθεσία καταφέρνω να τους αποφύγω και τους δύο και να κλειστώ επιτέλους μόνη στο δωμάτιό μου, να αναλογιστώ όσα έγιναν σήμερα...

Πλευρά Άλεξ

-Συγγνώμη που άργησα ρε, απλά.. Άρια; Είσαι κι εσύ εδώ; ακούω μια φωνή πίσω μου και γυρνάω να αντικρύσω τον Πάνο.

Την ίδια στιγμή γυρίζει και η Άρια! Η Άρια; Τι υποτίθεται ότι κάνει αυτή εδώ και τι έχει ακούσει; Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει κοιτάζοντας μία αυτήν και μία τον Πάνο, όταν αυτή το βάζει στα πόδια και μπαίνει ξανά μέσα στο μαγαζί, αφήνοντάς με να συνειδητοποιώ σιγά σιγά σε ποιον – ή μάλλον ποια – μιλούσα τόση ώρα.

-Τι έγινε ρε; Τι έπαθες; Γιατί είσαι έτσι;

-Πού στο διάολο ήσουν ρε μαλάκα τόση ώρα;

-Πήγα να πω στην Έλενα να μην με ψάχνει. Τι έγινε ρε; Εσύ φαίνεται να τα έχεις παίξει τελείως! Μου λέει..

Όχι ρε.. φαίνομαι μόνο, όχι ότι τα έχω παίξει στα αλήθεια! Αλλά.. καλύτερα έτσι! Ναι, καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα και τα άκουσε αυτή! Μπας και καταλάβει επιτέλους ότι μιλάω και τη βλέπω σοβαρά!

-Πάμε μέσα, λέω στον Πάνο ο οποίος δεν έχει καταλάβει τίποτα και με ακολουθεί αμίλητος.

Ψάχνω σε όλο το μαγαζί και δεν τη βρίσκω πουθενά! Ούτε όμως και τον Άγγελο με τον Άρη.. Δεν ξέρω, ίσως είναι από το ποτό.. Και μυαλό δεν βάζω. Από την απελπισία μου αρπάζω ότι βρω μπροστά μου και το κατεβάζω σαν να είναι νερό! Να είναι καλά ο Πάνος που θα με κουβαλήσει πάλι απόψε.. Δεν βαριέσαι! Για μια άτιμη καψούρα ζούμε.. Πού θα πάει.. θα γίνεις δικιά μου κάποια στιγμή, όσο κι αν αντιστέκεσαι! Ουπς... παραλίγο να πέσω! Όλα γύρω μου γυρίζουν.....

Πλευρά Άριας

Παίρνω το πάπλωμά μου και βγαίνω στο μπαλκόνι, από όπου μπορώ να δω τον Θερμαϊκό.. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ και πόσο χάλια πίστευα ότι θα ήταν η ζωή μου. Σκέφτομαι πόσα άλλαξαν μέσα σε λίγους μόνο μήνες.. Εγώ αλλάζω, ο Άλεξ αλλάζει.. Ο Άλεξ! Ποιος να μου το έλεγε.. Πόσο τον μισούσα και πώς κατέληξα να νιώθω για αυτόν; Κι αυτός; Πόσο με μισούσε και πώς κατέληξε να νιώθει για εμένα; «Κάπου σε μίσησα για να' μαι ειλικρινής... Μα και το μίσος κρύβει δύναμη αγάπης!» όπως λέει και το τραγούδι που πριν λίγες ώρες τραγουδούσα κοιτώντας τον στα μάτια.. Α ρε Άλεξ! Πώς καταλήξαμε να νιώθουμε έτσι ο ένας για τον άλλον, και το σημαντικότερο, τι κάνουμε από εδώ και στο εξής;

-Μωρό μου; Τι κάνεις έξω στο κρύο μόνη σου; ακούω τη φωνή του Άγγελου πίσω μου.

Ο Άγγελος.. ο πρώτος μου και ο μοναδικός μέχρι στιγμής έρωτάς μου. Ο παιδικός μου φίλος, ο ήρωάς μου, ο άγγελός μου! Με αυτόν τι γίνεται τώρα; Δεν μπορώ με τίποτα να τον πληγώσω, όμως φοβάμαι πως αυτά που νιώθω για τον Άλεξ είναι πολύ πιο δυνατά από όσο νόμιζα! Ίσως ο Άγγελος δεν μου είναι αρκετός πια, ίσως ήρθε η ώρα να ζήσω κάτι διαφορετικό.. Αρκεί να το θέλει και κάποιος άλλος..

-Πάμε μέσα; του λέω παραβλέποντας όλα αυτά που σκέφτομαι..

-Πάμε αγάπη μου.. λέει αγκαλιάζοντάς με και οδηγώντας με στο κρεβάτι μου.

Ξαπλώνω δίπλα του, όντας πλέον βέβαιη ότι ίσως είναι οι τελευταίες στιγμές που περνάμε μαζί. Δεν μπορώ να τον κοροϊδεύω, ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται για εμένα – εμάς – ο Άλεξ. Ίσως τελικά δεν είναι μόνο αυτός ερωτευμένος...

Τέσσερις παρά δέκα το πρωί, ναι, ναι.. Είμαι απαράδεκτη, δεν καταφέρνω να είμαι συνεπής στις υποσχέσεις μου, αλλά ελπίζω να με συγχωρέσετε μετά από ό,τι διαβάσατε!! Ε αγαπητές και αγαπητοί (αγαπητέ μάλλον) αναγνώστες/ριες μου;

Για να ακούσω τώρα; Σαν να ξεκαθαρίζει λίγο το τοπίο; Σαν να παίρνουμε αποφάσεις Άρια;  Ε; 

Το επόμενο κεφάλαιο (μην βρίσετε) διαδραματίζεται στα Γιάννενα, την Παραμονή Πρωτοχρονιάς! Και λέω μην βρίσετε γιατί είναι ευκαιρία για καθαρές σκέψεις και λήψεις αποφάσεων μιας και θα υπάρχουν αισθητές (;) απουσίες... Οπότε αναμονή μέχρι την Παρασκευή το βράδυ - νωρίς ελπίζω - για να ... αλλάξουμε το χρόνο!! Φιλιά μέχρι τότε.. <3

Υ.Γ. (1) Νομίζω ότι το τραγούδι αυτού του κεφαλαίου είναι δικαιωματικά το "Στην παλάμη σου επάνω" οι στίχοι του οποίου είναι όντως λες και γράφτηκαν για αυτούς τους δύο.. Το βέπω να υιοθετείτε ως το τραγούδιο του #αρεξ στο τέλος.. εκτός αν έχετε φυσικά να προτείνετε κάτι άλλο ;)

Υ.Γ. (2) Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ιστορίες που αξίζει να διαβάσετε!!

1. "ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΜΕ ΤΗ ΓΑΤΑ", μια καινούρια ιστορία που έχει πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή από την φίλη artemiszacharopoulou 

2. Ιστορία Χωρίς Όνομα, από τον μοναδικό μέχρι στιγμής άντρα φαν της ιστορίας μου VagNakos. Έχει κάνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά!! Διαβάστε την και θα με θυμηθείτε! ;)