Ξεκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω στο σπίτι, όπου βρίσκω τη μαμά στο σαλόνι να χαζεύει στην τηλεόραση. Έπρεπε να λύσω το θέμα μια και καλή..

-Γεια σου μαμά..

-Κορίτσι μου ήρθες; Επιτέλους! Μου έλειψες πολύ, μην ξαναφύγεις έτσι! Ξέρεις πόσο τρόμαξα; Ευτυχώς με ειδοποίησε η Κατερίνα! λέει και με αγκαλιάζει, όμως εγώ ανταποκρίνομαι μηχανικά. Ο πάγος δεν έχει σπάσει ακόμα!

-Μαμά πρέπει να μιλήσουμε!

-Έχουμε να πούμε πολλά, κάθισε! Ξέρω ότι είσαι θυμωμένη μαζί μου και έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Θέλω όμως να σου εξηγήσω κάποια πράγματα και θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου!

-Σε ακούω..

-Ο Στέφανος, ο κύριος που ήταν εδώ την Κυριακή είναι ένας παλιός μου φίλος, δηλαδή είχαμε κάτι επιπόλαιο πριν τα φτιάξω με τον πατέρα σου, στο λύκειο. Αν θυμάσαι το καλοκαίρι είχαμε συνάντηση συμμαθητών και εκεί τον είδα ξανά. Είχε πραγματοποιήσει κι αυτός το ονειρό του, είχε μπει στη Νομική και αργότερα πήρε τα υνία του τεράστιου δικηγορικού γραφείου εδώ στη Θεσσαλονίκη, όταν ο πατέρας του βγήκε στη σύνταξη. Σε εκείνη τη συνάντηση, λοιπόν, τον είδα μετά από είκοσι οκτώ χρόνια και όταν του είπα ότι έγινα κι εγώ δικηγόρος μου πρότεινε να δουλέψω στο γραφείο του, νόμιζε ότι εξακολουθούσα να μένω εδώ. Εγώ σε πρώτη φάση αρνήθηκα φυσικά, όταν όμως χώρισα με τον πατέρα σου το είδα ως μια τεράστια ευκαιρία να κάνω ένα τεράστιο βήμα στην καριέρα μου και όντως έχω προχωρήσει πολύ και το χρωστάω στο Στέφανο αυτό!

Ναι και για να του το ξεπληρώσεις κοιμάσαι μαζί του, λέω από μέσα μου!

-Στην αρχή η σχέση μας ήταν τυπική, γρήγορα όμως έγινε φιλική. Στο πρόσωπο του Στέφανου βρήκα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο που είχα χάσει τόσα χρόνια και που.. μου θύμισε τον παλιό μου εαυτό! Δεν ήμουν όπως είμαι τώρα Άρια, οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα με άλλαξαν! Όμως με τον Στέφανο θυμηθήκαμε τα παλιά, όταν όλα ήταν ανέμελα και το σοβαρότερο πρόβλημα που μπορεί να είχαμε ήταν πού θα πάμε το Σάββατο ή τι θα φορέσουμε στο καλύτερο πάρτι της χρονιάς! Παλιές καλές εποχές! Ήμουν ξέγνοιαστη και ευτυχισμένη τότε..

-Μαμά μιλάς λες και ο μπαμπάς, εμείς σε είχαμε φυλακισμένη και σε κάναμε δυστυχισμένη!

-Δεν εννοούσα αυτό Άρια!

-Αλλά τι;

-Εσύ και ο Ιάσονας είστε ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου και ό,τι πολυτιμότερο έχω! Όλα αυτά τα χρόνια ήταν υπέροχο να σας βλέπω να μεγαλώνετε και είναι φοβερό ότι πλέον σχεδόν δεν με χρειάζεστε καν! Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια ήμουν ευτυχισμένη, όχι μόνο με εσάς αλλά και με τον πατέρα σου! Τον αγάπησα Άρια.. και δεν σου κρύβω ότι ακόμα τον αγαπώ! Όμως δεν πήγαινε άλλο ο γάμος μας κι αν δεν γινόταν αυτό με την Ντίνα θα χωρίζαμε έτσι κι αλλιώς. Τον τελευταίο καιρό δεν θυμίζαμε σε τίποτα παντρεμένο ζευγάρι!

-Δηλαδή, περίμενε γιατί μπερδεύτηκα τώρα. Από τότε που είδες το Στέφανο ξύπνησε η έφηβη μέσα σου και είχες αποφασίσει να χωρίσεις με τον μπαμπά για να είσαι ξανά μαζί του;

-Όχι βρε Άρια! Αυτό κατάλαβες από όλα αυτά που σου είπα; Αυτό με τον Στέφανο πρόεκυψε στην πορεία. Πριν από ένα μήνα αρχίσαμε να βγαίνουμε και να βλέπουμε ο ένας τον άλλον με άλλο μάτι..

-Δηλαδή δεν ήρθες στη Θεσσαλονίκη για χάρη του;

-Φυσικά και όχι! Για τη δουλειά ήρθα, αλλά δεν μπορώ να μονάσω από τώρα. Σαράντα έξι χρονών είμαι Άρια, δεν με πήραν και τα χρόνια πια! Δεν δικαιούμαι να φτιάξω ξανά τη ζωή μου, όπως και ο πατέρας σου;

-Αυτό με τον μπαμπά είναι άλλη υπόθεση. Ξέρεις.. χώρισε με την Ντίνα εδώ και πολύ καιρό!

-Το ξέρω Άρια, εσύ η ίδια μου το είπες. Όμως δεν έχει νόημα πια..

-Μαμά θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά!

-Σου το υπόσχομαι.

-Αν δεν είχαν έρθει τα πράγματα έτσι με αυτόν τον Στέφανο, θα τα έβρισκες ξανά με τον μπαμπά;

-Σε καμία περίπτωση! Θα μπορούσα να του συγχωρήσω πολλά πράγματα ξέρεις, όμως η απιστία είναι πέρα από τις δυνάμεις μου! Είναι το χειρότερο πράγμα σε μια σχέση – κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον – και δεν θα μπορούσα να τον συγχωρέσω ποτέ, όχι σε τέτοιο βαθμό που να είμαστε ξανά μαζί! Χίλιες φορές να γερνούσα μόνη μου, παρά να γύριζα πίσω. Η αξιοπρέπεια είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή, να το θυμάσαι αυτό και εύχομαι να μην ζήσεις ποτέ την εμπειρία της απατημένης γυναίκας!

-Μάλιστα, όμως τον αγαπάς ακόμα τον μπαμπά, το παραδέχεσαι!

-Ναι, το παραδέχομαι! Τον πατέρα σου θα τον αγαπώ και θα τον νοιάζομαι μια ζωή, σε ανθρώπινο επίπεδο πάντα.. Οτιδήποτε ερωτικό τελείωσε μεταξύ μας για πάντα!

-Και με αυτόν το πάτε σοβαρά;

-Θα δείξει, τα πάμε πολύ καλά όμως και.. αν δεν έχεις αντίρρηση θα συνεχίσουμε και όπου μας βγάλει!

-Αν δεν έχω εγώ αντίρρηση; ρωτάω τονίζοντας το «εγώ».

-Εννοείται! Δεν πρόκειται να κάνω ξανά κάτι που πρόκειται να σε πληγώσει. Αν θέλεις να σταματήσω να τον βλέπω, θα..

-Μαμά για το όνομα του Θεού! Δεν παίρνω κεφάλια, ούτε μπορώ να ορίσω τη ζωή σου. Από εμένα έχεις το ελεύθερο με δύο όρους μόνο!

-Σε ακούω..

-Πρώτον: δεν τον θέλω μέσα στο σπίτι – προς το παρόν τουλάχιστον – μπορείτε να συναντίεστε όποτε αλλά όπου αλλού θέλετε! Εξαίρεση όταν θα λείπω, μπορείς να κάνεις ότι θες τότε, μόνο δεν τον θέλω μέσα στα πόδια μου. Δεύτερο και σημαντικότερο: να σε κάνει ευτυχισμένη μαμά! Όχι να είστε για λίγο καιρό μαζί και μετά να πληγωθείς πάλι..

-Δεκτοί και οι δύο! Για τον δεύτερο μην έχεις καμία ανησυχία, ξέρω να προστατεύομαι! Δεν σκοπεύω να πάθω εξάρτηση ή τίποτα τέτοιο, μην ανησυχείς! λέει και γελάμε επιτέλους και οι δύο.

-Ωραία τότε! Οπότε, το θέμα λύθηκε, υποθέτω!

-Το ίδιο υποθέτω κι εγώ..

-Ωραία, πάω να διαβάσω τότε και τα λέμε μετά..

-Εντάξει, θα παραγγείλω πίτσα να φάμε οι δυο μας και να δούμε ταινία! Διαλέγεις εσύ..

-Μέσα!

Το επόμενο πρωί:

Λείποντας από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη, σήμερα Παρασκευή αποφάσισα να κάνω την εμφάνισή μου στο σχολείο! Ευτυχώς έχω δικαιολογητικό ότι και καλά ήμουν άρρωστη, να είναι καλά ο μπαμπάς! Κατεβαίνω στη στάση για να πάρω το λεωφορείο, όπου για κάποιον περίεργο λόγο πιάνω τον εαυτό μου να εύχεται να είναι και ο Άλεξ! Η αλήθεια είναι ότι ενοχλήθηκα χτες που δεν δέχτηκε να με δει, αλλά σήμερα δεν μου τη γλιτώνει. Τζίφος όμως, δεν είναι στη στάση, μπορεί να έφυγε νωρίτερα! Έτσι φτάνω μόνη μου στο σχολείο, όπου συναντώ πρώτα την Ολίβια και την Έλενα, με την πρώτη να με βομβαρδίζει με ερωτήσεις, τις οποίες απαντώ όχι και με πολύ όρεξη! Μέχρι που ξεστομίζει και κάτι σημαντικό κάνοντάς με να τα παίξω εντελώς..

-Εγώ δεν μπαίνω πρώτη ώρα, θα κάτσω να διαβάσω για το διαγώνισμα!

-Ποιο διαγώνισμα; ρωτάω έκπληκτη!

-Γράφουμε ιστορία, δεν το ήξερες ε, γαμώτο!

-Δεν το ήξερα! Γράφει και η τεχνολογική; ρωτάω καθώς θυμάμαι το διαγώνισμα που ανέφερε χτες ο Άλεξ και ήταν η αιτία να μην συναντηθούμε!

-Ναι! Α εσύ έχεις χάσει επεισόδια! Ενημέρωσε τουλάχιστον ότι θα γυρίσεις Παρασκευή να σου τα προλάβουμε! λέει η Ολίβια.

-Τι να μου προλάβετε;

-Ο Παναγιώτου λείπει με άδεια γιατί αρρώστησε η γυναίκα του και έτσι ιστορία κάνουμε συνδιδασκαλία στην ιστορία γενικής με την τεχνολογική, μου εξηγεί η Έλενα! Και σήμερα γράφουμε και οι δυο, στο τμήμα της τεχνολογικής.

-Ωραία, τότε εγώ θα κάτσω με τον Πάνο σου μπας και γράψω τίποτα, λέει η Ολίβια!

-Κορίτσια, σόρρυ αλλά νομίζω ότι εγώ πρέπει να κάτσω μαζί του! Δεν έχω ανοίξει βιβλίο, λυπηθείτε με! τις εκλιπαρώ!

-Η θέση είναι κλεισμένη κορίτσια, λυπάμαι! μας γειώνει η Έλενα..

-Φίλη να σου πετύχει.. λέει η Ολίβια και συμφωνώ μαζί της – για πλάκα φυσικά!

Μέχρι μου που έρχεται μια φαεινή ιδέα! Θα κάτσω με τον Άλεξ! Υπό κανονικές συνθήκες αυτή θα ήταν η πιο ηλίθια ιδέα στον κόσμο αλλά χτες μου είπε ότι ο καθηγητής του το ξέκοψε, άρα θα έχει διαβάσει τι στο καλό! Αυτό είναι! Θα καθίσω με τον Άλεξ!

Δεύτερη ώρα, ώρα διαγωνίσματος

Μπαίνω στην αίθουσα της τεχνολογικής και αμέσως αναζητώ τον Άλεξ. Τελευταίο θρανίο αλλά δυστυχώς με διπλανό, τον Γιάννη από την ομάδα. Δεν πειράζει θα τον διώξω, ευγενικά πάντα..

-Άλεξ, χρειάζομαι τη βοήθειά σου, λέω μόλις φτάνω κοντά του.

-Εσύ τη δική μου; Γιατί;

-Δεν ξέρεις; Δεν μπορούσες χτες να ανοίξεις εκείνο το στόμα σου και να μου πεις ότι γράφουμε κι εμείς;

-Δεν ξέρω το πρόγραμμα της θεωρητικής, μου λέει ψυχρά και αδιάφορα.. Θα τον σκοτώσω!

-Τέλος πάντων.. μπορώ να κάτσω μαζί σου; Μου είπες ότι θα διάβαζες..

-Ξέρεις κάθομαι με τον Γιάννη!

-Γιάννη, σε παρακαλώ! Άσε με να κάτσω με τον Άλεξ και από εμένα ότι θες! Πρέπει να γράψω ιστορία, είναι μάθημα κατεύθυνσης και αν δεν γράψω και στη γενικής θα με χαντακώσει!

-Εγώ δεν έχω πρόβλημα.. Κι εδώ να κάτσω δεν παίζει να γράψω, σιγά μην έχει διαβάσει ο Άλεξ!

-Έχω διαβάσει! λέει αυτός το ίδιο ψυχρά.. Τι σκατά έπαθε τώρα;

-Όλος δικός σου Άρια, μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα..

-Έφευγες; τον ρωτάει ο Άλεξ με νεύρα. Ούτε πρίοδο να είχε πια!

-Σε ευχαριστώ Άλεξ! λέω μπας και ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, αλλά εκείνος δεν απαντάει.

Μένουμε σιωπηλοί μέχρι να έρθουν τα θέματα, ο καθηγητής δίνει διευκρινήσεις και μας λέει να ξεκινήσουμε. Ρίχνω μια ματιά στα θέματα και διαπιστώνω ότι το πρώτο καθώς και το μισό δεύτερο τα ξέρω, είναι από κεφάλαια που δεν έλειπα, οπότε ξεκινάω να γράφω. Όταν τελειώνω γυρνάω στον Άλεξ και προς έκπληξη βλέπω ότι η κόλλα του είναι ολόλευκη! Πάει καθόλου καλά;

-Ίσως, λέω εγώ τώρα, να έγραφες; Δεν θα προλάβεις ξέρεις!

-Μια χαρά θα προλάβω, τι έλυσες;

-Πρώτο και μισό δεύτερο, τα θυμόμουν αυτά. Παρακάτω θα χρειαστώ τη βοήθειά σου όμως!

-Πάλι πέφτεις στην ανάγκη μου; λέει το ψώνιο!

-Πάλι γίνεσαι κάφρος; Ρωτάω κι εγώ με τη σειρά μου καθώς αρχίζει να θυμίζει τον παλιό «καλό» Άλεξ!

-Δεν με αφορά η γνώμη σου, μου λέει και μένω τελείως μαλάκας!

-Γιατί μου φέρεσαι έτσι σήμερα; Τι διάολο έπαθες;

-Εκεί στο τελευταίο θρανίο να σας φέρω και κανέναν καφέ; ρωτάει ο καθηγητής!

Τώρα μάλιστα.. μας έβαλε στο μάτι και θα μας προσέχει! Γράφω στο θρανίο και τον σκουντάω για να διαβάσει: «Θα λύσεις τίποτα ή το κάνεις για σπάσιμο;» Δεν απαντάει, μόνο γυρνάει αδιάφορα το κεφάλι του αλλού. Εντάξει μωρέ, δεν πας ισόβια για φόνο, έχω πολλά ελαφρυντικά, το βασικότερο ότι είναι μαλάκας! Επιτέλους κάτι γράφει, το γλιτώνει το χώμα – προς το παρόν τουλάχιστον - : «Είναι δύσκολα τα θέματα, δεν ξέρω να τα απαντήσω;»

-Τι σκατά διάβαζες χτες; τον ρωτάω ψιθυριστά καθώς δεν μπορώ να συγκρατηθώ πια!

-Διάβαζα, αλλά δεν τα θυμάμαι!

-Πώς φαίνεται ότι λες ψέμματα..

-Πώς φαίνεται; ρωτάει κάνοντας τα νεύρα μου να χτυπήσουν κόκκινο!

-Μπορούσες απλά να μου πεις «δεν γουστάρω να σε δω βραδιάτικα!» δεν ήταν ανάγκη να μου πεις ψέμματα! Δεν παρεξηγώ, μην φοβάσαι..

-Σοβαρά, διάβασα, αλλά δεν τα θυμάμαι! Πώς να σου το αποδείξω;

-Υπάρχει τρόπος! Έχεις μαζί σου το βιβλίο;

-Για μαλάκα με περνάς, να μην το έχω;

-Ναι, αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα αυτό!

-Όχι τώρα θα το συζητήσουμε! Τι εννοείς;

-Εννοώ ότι θα έβγαζες το βιβλίο αν δεν ήσουν, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ!

-Να το βγάλω να το κάνω τι; Αφού δεν ξέρω πού είναι οι απαντήσεις!

-Χα! Την πάτησες! Αν είχες διαβάσει θα ήξερες, αυτό εννούσα ότι μπορείς να μου αποδείξεις ότι διάβασες! Είναι γνωστό ότι το βιβλίο είναι άχρηστο αν δεν έχεις διαβάσει την τύφλα σου! Βλάκα!

-Χατζή και Χριστίδου θα σας αλλάξω θέση αν ξαναμιλήσετε.. έρχεται και η δεύτερη προειδοποίηση από τον καθηγητή.

-Μπορείς επιτέλους να βγάλεις το γαμημένο το βιβλίο σου; ρωτάω έτοιμη να τον θάψω δέκα μέτρα κάτω από τη γη!

-Τι να το κάνεις; Αφού ούτε εσύ διάβασες!

-Φέρτο γαμώ το κέρατό μου! Κάτι θα βρω..

-Μπα; Σε κερατώνει ο καλός σου;

-Τι;

-Τίποτα, είναι για έξυπνους!

-Εξαρτάται τι εννοείς «έξυπνος»! Μάλλον ερμηνεύεις διαφορετικά το άι-κιου εσύ!

-Πάρε το σκατοβιβλίο!

-Ευχαριστώ πολύ, να 'σαι καλά!

-Θα κάνω ότι μπορώ!

Επιτέλους βγάζει το σκασμό και μπορώ να αφοσιωθώ στο φυλλογύρισμα. Βρίσκω και κάτι απαντήσεις, κουτσά στραβά θα πιάσω τουλάχιστον τη βάση! Τον μαλάκα να μην έχει διαβάσει! Αλλά θα συγχυστώ για αυτό αργότερα! Τώρα πρέπει να γράψω τις απαντήσεις! Για να τις αντιγράψει και ο ηλίθιος!

-Τι περιμένεις παιδί μου; Θα γράψεις ή θα περιμένεις να τελειώσει η ώρα;

-Τελείωνε εσύ πρώτα και μετά! Δεν μπορώ να βλέπω ενώ γράφεις!

-Είσαι και πολύ βλάκας τελικά!

-Θα με στολίσεις και με άλλα κοσμητικά επίθετα;

-Έχω άδικο;

-Χατζή, έλα στο τρίτο θρανίο! Με φωνάζει ο καθηγητής και αφού πλακωθεί λίγο με τον καθηγητή αλλάζει θέση!

Τουλάχιστον άφησε το βιβλίο! Γράφω όσες απαντήσει βρίσκω και υπολογίζω ένα δεκαπέντε, με λίγη επιείκια! Όμως τον λυπάμαι τον Άλεξ, αν δώσει λευκή κόλλα δεν τον σώζει τίποτα! Και ναι! Είμαι έξυπνη τελικά! Υπάρχει και κάτι που λέγεται τεχνολογία στις μέρες μας! Όσο πιο διακριτικά μπορώ βγάζω φωτογραφία στο κινητό την κόλλα μου και του τη στέλνω στο Facebook. Πρέπει να τον ενημερώσω όμως. Του στέλνω SMS με την ελπίδα να το έχει στη δόνηση και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα τον βλέπω να τσεκάρει την τσέπη του. Αν δεν έχει megabites τώρα την έβαψε! Τι σκατά; Προφήτισσα να γίνω! Έρχεται μήνυμα στη στιγμή: «Μου έχουν τελειώσει τα megabites.." Και τότε με πιάνει το φιλότιμο! Εφόσον έχω τελειώσει, καταργώ τον κωδικό ξεκλειδώματος – δεν το έχω κάνει ποτέ άλλη φορά! – μπαίνω στη συλλογή και σηκώνομαι να παραδώσω την κόλλα μου, βρίσκοντας την ευκαιρία να του πασσάρω το κινητό μου την ώρα που περνάω από δίπλα του. Δεν έχει πολύ χρόνο είναι η αλήθεια, αλλά από το να δώσει λευκή κόλλα.. Μου χρωστάει τεράστια χάρη μετά από αυτό, σκέφτομαι ενώ βγαίνω στην αυλή να βρω τους υπόλοιπους. Όταν χτυπάει για διάλειμμα κάνει επιτέλους την εμφάνισή του με το κινητό μου στο χέρι. Ενώ πλησιάζει, τεντώνω το χέρι μου για να μου το δώσει όμως εκείνος με σφίγγει στην αγκαλιά του αντί αυτού.

-Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Τα έγραψα όλα! Σου χρωστάω χάρη!

-Αρχικά θέλω το κινητό μου, το ξεκλείδωτο για χάρη σου κινητό μου! Ελπίζω να μην ήσουν αδιάκριτος..

-Λες να προλάβαινα..

-Αν προλάβαινες όμως;

-Για τόσο κουτσομπόλη με έχεις; Κανονικά πρέπει να θυμώσω, αλλά..

-Αλλά;

-Αλλά είπαμε.. σήμερα πρέπει να είμαι καλός μαζί σου!

-Άντε χάσου ρε! Μόνο σήμερα;

-Ναι, γιατί τόσες μέρες με είχες χεσμένο.. Εμένα, που σου πρόσφερα στέγη μια κρύα νύχτα του χειμώνα..

-Να τα και τα ποητικά! Αλλά για να καταλάβω.. παραπονάκια που σε ξέχασα; τον ρωτάω όμως εκείνη τη στιγμή χτυπάει το κουδούνι και πάει να μου ξεφύγει.

-Πάμε για μάθημα.. μου λέει και με τραβάει!

-Δεν έχεις να πας πουθενά! Δεν πετάς μια βόμβα και μετά την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια επειδή σε στριμώχνω..

-Στη γωνία; Πς! Sexy girl... λέει ενώ εγκαταλείπει την ιδέα του να μπει για μάθημα αυτήν την ώρα, όπως κι εγώ άλλωστε.. Δύωρο διαγώνισμα ιστορίας ήταν αυτό, μια κοπάνα δικαιούμαι..

-Έλα αηδίες.. Δεν μου απάντησες όμως;

-Σε ποιο πράγμα; Ρωτάει κάνοντας τον ανήξερο και μου σπάει ακόμα περισσότερο τα νεύρα που τον «χτυπάω». Εντάξει και η Νεφέλη η αδερφή του Άρη που είναι δέκα πιο δυνατά θα τον χτυπάγε, λεπτομέρειες όμως..

-Μην το κάνεις αυτό!

-Ποιο; Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς! συνεχίζει να μου τη σπάει.

-Αν δεν μου πεις..

-Θα με βαρέσεις όπως πριν; Ας καλέσω προκαταβολικά ένα ασθενοφόρο..

-Σκάσε χαζέ!

-Αφήσαμε τα βαριά κοσμητικά αυτή τη φορά; Πώς κι έτσι;

-Θα τα συνεχίσω αν δεν απαντήσεις!

-Καλά.. άντε να σου απαντήσω! Ε.. γενικά έλειπες αυτές τις μέρες...

-Σε ποιον;

-Γενικά λέμε..

-Ειδικά όχι;

-Τι πρέπει να απαντήσω εγώ τώρα;

-Την αλήθεια!

-Γιατί πρέπει να είσαι τόσο ζόρικη;

-Έτσι είμαι εγώ, αν σ' αρέσει!

-Μ' αρέσει..

-Πάλι αποφεύγεις την ερώτησή μου όμως!

-Κοίτα κόλλημα ρε φίλε! Γιατί το κάνεις αυτό;

-Τι κάνω..; σειρά μου να κάνω την ανήξερη χα!

-Προσπαθείς να μάθεις αν σου έλειψα! Κι αν σου πω ναι τι θα γίνει;

-Δεν ξέρω.. πρέπει να γίνει κάτι;

-Δεν ξέρω, γιατί ρωτάς προσπαθώ να καταλάβω!

-Έτσι, από περιέργεια..

-Μάλιστα.. ωραία λοιπόν, μου έλειψες! Ικανοποιημένη;

-Ε; ρωτάω αιφνιδιασμένη! Αυτό ομολογουμένως δεν το περίμενα.. Τι κάνω τώρα;

-Μου έλειψες! Τι από αυτές τις δύο λέξεις δεν κατάλαβες; Να το ξαναπώ; Να το φωνάξω; Τι θέλεις;

-Κι εμένα μου έλειψες, λέω επηρεασμένη από το σοκ και πλέον μένουμε και οι δύο μαλάκες από αυτά που μόλις έχουν ειπωθεί και από τους δύο.

Μπράβο Άρια! Πέταξες τη μαλακία σου, έτσι χωρίς να το σκεφτείς και τώρα κοίτα τον που σε κοιτάει σαν μαλάκας! Δεν το περίμενε φυσικά, ούτε κι εσύ το περίμενες! Αλλά είναι αλήθεια, παραδέξου το! Παραδέξου το ηλίθια! Τι έγινε; Μας έπιασαν οι ντροπές τώρα;

-Σκάσε!!!! μου ξεφεύγει δυνατά τελικά η απειλή προς την φίλτατη φωνούλα της συνείδησής μου...

-Μα δεν είπα κάτι.. λέει σαστισμένος ο Άλεξ!

-Δεν μιλούσα σε εσένα! λέω αλλά πώς να με πιστέψει;

-Δεν βλέπω κάποιον άλλον εδώ γύρω, όλοι είναι στις τάξεις..

-Μιλούσα με.. με τη φανταστική μου φίλη τι θες τωρα;

-Άρια για το Θεό, είσαι παρανοϊκή; Αρχίζω να ανησυχώ!

-Μην δίνεις σημασία, απλά κάποιες στιγμές με κυριεύουν κάποια πνεύματα και..

-Είσαι τελείως τρελή! Πιο τρελή και από την Ολίβια! Λέει γελώντας επιτέλους γιατί ένιωθα εντελώς ηλίθια! Όχι ότι τώρα δεν νιώθω.. Θα τα πούμε στο σπίτι φωνή της διεστραμένης συνείδησής μου! Μην μιλήσεις! Σε άκουσα που προσπάθησες να πεις κάτι..

-Συγγνώμη Άλεξ..

-Για ποιο πράγμα;

-Δεν ξέρω! Λέω και γελάμε και οι δύο τώρα, ενώ το θέμα φαίνεται να ξεχάστηκε..

-Με τη μητέρα σου τα βρήκατε;

-Ναι, δηλαδή περίπου. Απλά έπρεπε γιατί δεν μπορούσα να μείνω για πάντα στα Γιάννενα. Και είχα και τον πατέρα μου με τον αδερφό μου να με πρήζουν, ότι δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να επεμβαίνεις στα προσωπικά της..

-Όμως δεν έχεις συμφιλιωθεί πλήρως με την ιδέα ότι η μάνα σου είναι με κάποιον..

-Όσο αυτός ο κάποιος δεν είναι ο πατέρας μου όχι!

-Απλά προσπάθησε να μην δυσκολέψεις τη ζωές σας! Άστην να κάνει ό,τι θέλει, εσύ της δίνεις λογαριασμό για την προσωπική σου ζωή;

-Δεν την αφορά!

-Βλέπεις; Εσένα όμως γιατί πρέπει να σε αφορά;

-Φακ! Υποτίθεται ότι οι φίλοι είναι για να σε υποστηρίζουν, όχι για να παίρνουν το μέρος των γονιών..

-Οι φίλοι ε;

-Ξέρω εγώ.. μάλλον;

-Εσύ είσαι αυτή που τα ξέρει όλα, μου λέει χαϊδευτικά αυτή τη φορά όμως.

-Τότε υποθέτω πως ναι, είμαστε φίλοι..

-Ωραία, λέει σκύβοντας το κεφάλι του, αλλά μόνο ωραία δεν ακούγεται να εννοεί..

Ντριιιν!!! Ο σπαστικός ήχος του κουδουνιού.. Και σε κλάσματα του δευτερολέπτου η αυλή γεμίζει και στην παρέα αρχίζουν να προστίθενται μέλη, πράγμα που σημαίνει ότι η συζήτηση έλαβε τέλος.. Καλύτερα κιόλας, δεν πρέπει να ξεφεύγει η κατάσταση!

Ώστε το παραδέχεσαι; Υπάρχει κατάσταση! Επιτέλους, από εμένα δεν κρύβεσαι.. Να σε δω τώρα....

Σκάσε!!!!! της φωνάζω αλλά ευτυχώς από μέσα μου αυτήν τη φορά...

Βρίστε με ελεύθερα που άργησα... βασικά τη μάνα μου πρέπει που με έτρεχε μεσημεριάτικα στο Κέντρο Υγείας!! Λες και έπαθα κάτι σοβαρό, αλλά μαμάδες, όπως πάντα υπερβολικές... Μην ανησυχείτε, μια χαρά είμαι και έτσι θα έχετε την συνέχεια!! :Ρ Θα μπει το Σάββατο! ;)

Λοιπόν, υπήρχαν πολλές αντιδράσεις για το ζευγάρι Άρια - Άγγελος και ζητήσατε να έχετε στιγμές #αρεξ!! Ευχαριστημένες; Ελπίζω πως ναι!! Λοιπόν, στο επόμενο κεφάλαιο είναι ο αγώνας του ΠΑΟΚ με τον ΠΑΣ που διεξάγεται στις 22 Δεκεμβρίου, οπότε όπως καταλαβαίνετε πλησιάζουν Χριστούγεννα (εντάξει πολύ επίκαιρο ναι.. δεν πειράζει!). Απλή ενημέρωση το ζευγάρι μας θα είναι μαζί στις γιορτές, μην περιμένετε χωρισμούς χρονιάρες μέρες!! Τώρα αγαπημένες μου φανς του #αρεξ μην ανησυχείτε δεν θα σας αφήσω έτσι παρά τα όσα ανέφερα προηγουμένως.. Αναμείνατε για εξελίξεις λοιπόν!!! 

Love you all!! <3