Πηγαίνουμε με τον Άγγελο στο αγαπημένο μας μέρος, σε ένα απόμερο σημείο, δίπλα στη λίμνη.

-Κουράγιο αγάπη μου, εγώ θα είμαι δίπλα σου.

-Δεν θα είσαι Άγγελε!

-Τι είναι αυτά που λες Άρια; Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου! Ό,τι κι αν γίνει! Δεν θα σε αφήσω ποτέ!

-Άγγελε άκουσε με λίγο, σε παρακαλώ!!

-Τι συμβαίνει;

-Η μαμά μου.

-Ναι;

-Η μαμά μου θα πάει στη Θεσσαλονίκη... Μόνιμα!

-Τι;

-Ναι. Και....

-Και...;

-Άγγελε...

Δεν μιλάει, ούτε με κοιτάζει.

-Θα πάω μαζί της! Δηλαδή, μάλλον...

-Άρια τι λες; Καταλαβαίνεις τι λες; γυρνάει επιτέλους σε μένα και με πιάνει από τους ώμους.

-Άγγελε ηρέμησε σε παρακαλώ!!

-Να ηρεμήσω;

-Άγγελε άκουσέ με! Δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της.

-Τι λες Άρια; Εσύ είσαι το παιδί και αυτή η μάνα, αυτή δεν πρέπει να σε αφήσει!  Συγγνώμη κιόλας αλλά...

-Άγγελε μην μιλάς έτσι για τη μάνα μου. Την καταλαβαίνω, κι εγώ αν με απατούσε ο άντρας μου με την γραμματέα του δεν θα είχα μούτρα να κυκλοφορήσω και θα ήθελα να φύγω μακριά από όλους και από όλα.

-Ο πατέρας σου... με κοιτάζει απορημένος.

-Ναι μην το πεις!! Αηδιάζω και μόνο που το σκέφτομαι.

-Συγγνώμη μωρό μου, δεν το ήξερα!

-Δεν το ήξερες;

-Όχι, μου είπε η μάνα μου ότι απλά χώρισαν.

-Ναι και μένα αυτό μου είπε η μάνα μου, αλλά άκουσα τον πατέρα μου να μιλάει με κάποιον στο κινητό, πιθανώς με τον δικό σου τον μπαμπά και τα κατάλαβα όλα. Μετά τσακωθήκαμε και έγινε χαμός...  Δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ μου!

-Άρια, μην λες μεγάλα λόγια, πατέρας σου είναι.

-Έλα λίγο στη θέση μου. Τι θα έκανες αν συνέβαινε αυτό στην οικογένειά σου; Δεν θα στεκόσουν δίπλα στη μητέρα σου;; Πες μου!!

-Ε, ναι. Μάλλον ναι..

-Όχι μάλλον Άγγελε. Ξέρεις ότι αυτό θα έκανες. Αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο. Πρέπει να είμαι μαζί της.

-Ναι ρε μωρό μου όμως... Δεν μπορείς να φύγεις έτσι Άρια!! Δεν μπορείς να αφήσεις την ομάδα. Δεν... Δεν μπορείς να αφήσεις εμένα, μου λέει χωρίς να με κοιτάει και καταλαβαίνω ότι με δυσκολία κρατάει τα δάκρυά του.

Όχι Άρια μην κλάψεις, μην κλάψεις!!

-Μην το κάνεις πιο δύσκολο. Σε παρακαλώ... καταφέρνω να πω και μετά από αυτό τα μάτια μου πλημμυρίζουν με δάκρυα.

-Ξανασκέψου το, σε παρακαλώ, μου το υπόσχεσαι;

-Σου το υπόσχομαι, λέω και πλέον κλαίμε και οι δυο, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.

Το κινητό μου χτυπάει και βλέπω στην οθόνη το όνομα της μαμάς.

-Δεν θα το σηκώσεις, με ρωτάει ο Άγγελος

-Όχι, δεν μπορώ να της μιλήσω στην κατάσταση που είμαι τώρα.

-Δώσε να της μιλήσω εγώ, θα ανησυχήσει, αν δεν της απαντήσεις.

"Ναι, κυρία Βάσω. [..] Ο Άγγελος είμαι. [...] Ναι, ναι μαζί είμαστε, απλά δεν μπορεί να σας μιλήσει τώρα. [...] Όχι καλά είναι απλά είχαμε μια συζήτηση και είναι λίγο κάπως τώρα. [...] Ναι πείτε μου, θα της το μεταφέρω. [...] Τι;; Τόσο γρήγορα;  [...] Εντάξει θα της το πω. [...] Όχι θα κοιμηθεί στον Ιάσονα μου είπε σήμερα. [...] Έγινε καληνύχτα. Αα και κυρία Βάσω, λυπάμαι πολύ για ό,τι έγινε. [..] Γεια σας."

-Τι σου είπε Άγγελε; Γιατί ταράχτηκες έτσι;;

Είναι έτοιμος να αρχίσει ξανά να κλαίει. Λυγίζω και μόνο στη σκέψη.

-Μίλα Άγγελε!!! Μίλησέ μου, σε παρακαλώ!

-Η μαμά σου φεύγει αύριο το πρωί.

-Τι; Κιόλας; Πότε θα προλάβω να ετοιμαστώ;

-Άρια δεν έχεις πει στη μαμά σου ότι θα φύγεις μαζί της, έτσι δεν είναι;

-Δεν έχουμε μιλήσει από το πρωί και πιθανώς δεν ξέρει ότι έμαθα για τον μπαμπά. Ωχ θα νομίζει ακόμα ότι την μισώ. Φέρε μου να την πάρω.

Αρπάζω το κινητό μου και βρίσκω την επαφή της μαμάς μου.

-Έλα μαμά, κοίτα συγγνώμη για το πρωί. 

-Δεν φταις εσύ κοριτσάκι μου. Δεν το χειρίστηκα σωστά, έπρεπε να σε προετοιμάσω κάπως.

-Γιατί δεν μου είπες την αλήθεια μαμά;

-Σου την είπα μωρό μου, ξέρω ότι δεν μπορείς να καταλάβεις... 

-Μαμά σταμάτα! Τα άκουσα όλα από τον μπαμπά που μιλούσε στο τηλέφωνο. 

-Δεν ξέρω τι άκουσες, δεν υπάρχει κάτι που να σου έκρυψα...

-Μαμά σταμάτα να τον καλύπτεις πια! Σου λέω τα ξέρω όλα για αυτήν την...

-Α... είναι το μόνο που καταφέρνει να ψελίσει η μαμά μου.

-Τι ώρα θα φύγεις αύριο; τη ρωτάω.

-Γύρω στις 12.

 Μπορείς να περάσεις από το σπίτι του Ιάσονα πριν;  Θα κοιμηθώ εκεί απόψε.

-Ναι κοριτσάκι μου εννοείται, θα ήθελα πολύ να σας δω.

-Ωραία, θα μιλήσουμε. Καληνύχτα μαμά και μη κλαις άλλο σε παρακαλώ. Δεν αξίζει. 

-Σ' αγαπώ πολύ κοριτσάκι μου και συγγνώμη που τα τραβάς όλα αυτά εξαιτίας μας.

-Κι εγώ σ' αγαπάω μαμά!

Κλείνω το τηλέφωνο και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Πραγματικά νιώθω να με κυριεύει πανικός, αλλά ταυτόχρονα είναι σαν να γίνεται ξεκάθαρο μπροστά μου ότι το να ακολουθήσω τη μητέρα μου στη Θεσσαλονίκη είναι μονόδρομος.

-Δηλαδή το πήρες απόφαση; με ρωτάει ο Άγγελος.

-Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Μάλλον...

-Άρια, γιατί δεν περιμένεις λίγο καιρό; Μπορεί να μετανιώσει η μητέρα σου και να ξαναγυρίσει Γιάννενα.

-Αποκλείεται, την ξέρω τη μάνα μου καλά. Και ούτε να σκεφτώ δεν θέλω ότι θα μείνω με τον πατέρα μου. Τρομάζω και μόνο στην ιδέα!!

-Γιατί δεν μένεις λίγο καιρό με τον Ιάσονα, μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα!

-Δεν θα ηρεμήσουν τα πράγματα Άγγελε. Στον πατέρα μου δεν θα το συγχωρήσω ποτέ!! Εξάλλου δεν θα φύγω αύριο. Πρέπει να τακτοποιήσω τόσα πράγματα εδώ. Και δεν μπορώ να φορτωθώ για πάντα στον Ιάσονα. Έχει τη δική του ζωή.

-Δεν νομίζω να έχει πρόβλημα πάντως. Κι αν θες μπορείς να έρθεις σπίτι μας!

-Άγγελε, δεν γίνεται αυτό που λες. Δεν μπορώ να σας γίνω φόρτωμα!!

-Εσύ φόρτωμα; Μην το ξαναπείς ποτέ αυτό!! Έλα μωρό μου, σκέψου ότι θα κοιμόμαστε κάθε βράδυ αγκαλίτσα!!

-Μην είσαι στον κόσμο σου ρε Άγγελε!!

-Καλά, με συγχωρείς, προσπάθησα να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα.

-Λοιπόν, πάμε; με περιμένει ο Ιάσονας.

-Φύγαμε.

Σε όλο τον δρόμο δεν μιλάει κανείς από τους δυο μας. Ελάχιστες φορές έχω δει τον Άγγελο τόσο στεναχωρημένο. Κάθε φορά που τον κοιτάζω και βλέπω το στεναχωρημένο πρόσωπό του κάτι σπάει μέσα μου. Θεέ μου... Πώς θα μπορέσω να φύγω μακριά του;

-Φτάσαμε. Να περάσω το πρωί να σε πάρω για προπόνηση;

-Δεν θα έρθω Άγγελε, πρέπει να δω τη μαμά. Πες στον Κώστα τι έγινε και θα τον πάρω αύριο τηλέφωνο να του τα πω.

-Εντάξει. Καληνύχτα μωρό μου. Σ' αγαπάω πάρα πολύ! Να το θυμάσαι αυτό!

-Δεν γίνεται να το ξεχάσω. Καληνύχτα.

Αφού μου δώσει ένα φιλί και με αποχαιρετήσει, παίρνει το δρόμο για το σπίτι του. Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσω τον Ιάσονα.

-Γεια σου αδερφούλα, ήρθες; μου λέει μόλις μπαίνω.

-Ιάσονα!!! πέφτω στην αγκαλιά του και ξεσπάω σε κλάματα πάλι.

-Άριά μου, ηρέμησε, όλα θα πάνε καλά!!

-Όχι Ιάσονα, τίποτα δεν θα πάει καλά. Η ζωή μου καταστράφηκε!

-Άρια σύνελθε!! Τι είναι αυτά που λες; Δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο ζευγάρι που χωρίζει. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου!!

-Ήρθε το τέλος του δικού ΜΟΥ κόσμου Ιάσονα. Πώς θα πάω σε μια ξένη πόλη, χωρίς φίλους, χωρίς τον Άγγελο, χωρίς εσένα, χωρίς την ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ;;;

-Άρια, πες μου ότι σε πίεσε η μαμά να πας μαζί της!!! 

-Ιάσονα, όχι! Δεν με ανάγκασε η μαμά. Μόνη μου το αποφάσισα, δεν μπορώ να μείνω εδώ με τον μπαμπά!

-Άρια, δεν είναι ανάγκη να φύγεις! Η μαμά θα έρχεται να μας βλέπει.

-Δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της, θα είναι πολύ δύσκολο για αυτήν. Και σου είπα δεν μένω με τον μπαμπά!

-Θα μείνεις μαζί μου Άρια!

-Δεν γίνεται αυτό!

-Μια χαρά γίνεται! Άσε τις βλακείες!

-Καλά έτσι κι αλλιώς μέχρι να φύγω θα σου φορτωθώ.

-Δεν μου φορτώνεσαι Άρια. Αδερφή μου είσαι και σ' αγαπάω πάρα πολύ!!

-Κι εγώ σ' αγαπάω. Λοιπόν που θα κοιμηθώ; Γιατί σαν να νύσταξα.

-Στο κρεβάτι μου εννοείται. Θα κοιμηθούμε αγκαλίτσα απόψε. Όπως όταν ήσουν μικρή και φοβόσουν να κοιμηθείς μόνη σου επειδή έβλεπες εφιάλτες.

-Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό; λέω γελώντας.

-Ναι! Σε έκανα να γελάσεις!! Είσαι πολύ πιο όμορφη έτσι νομίζω!!

-Πάντα όμορφη είμαι εγώ!!

-Ορίστε! Η γνωστή αδερφούλα μου!! Έλα εδώ μικρό! Όλα θα πάνε καλά! Μην αγχώνεσαι! Πήγαινε να ξαπλώσεις και θα έρθω σε λίγο. Πάντως να ξέρεις ότι ό,τι κι αν αποφασίσεις θα σε στηρίξω, είτε από κοντά, είτε από μακριά! Σ' αγαπάω πολύ!!

-Κι εγώ σ' αγαπάω. Θα έρθει η μαμά από εδώ το πρωί να μιλήσουμε.

-Θα είμαι προπόνηση. Μιλάμε όταν τελειώσω εντάξει;

-Εντάξει, καληνύχτα!!

Φοράω ένα ζευγάρι φόρμες του Ιάσονα για πιτζάμες, ξαπλώνω και  σκέφτομαι ξανά τα γεγονότα της ημέρας και την απόφαση που σχεδόν έχω πάρει.. Πόσο εύκολο είναι να φύγω τελικά; Μάλλον καθόλου. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό. Βάζω τα κλάματα πάλι. Σκέφτομαι να τηλεφωνήσω στον Άρη, αυτός θα με καταλάβει. Είχαν χωρίσει και οι δικοί του γονείς πριν δύο χρόνια, βασικά η μητέρα του τους παράτησε και έφυγε με κάποιον. Τι είχε περάσει τότε... Και είχε και τη μικρή του αδερφή που δεν καταλάβαινε και ζητούσε όλη την ώρα τη μαμά της. Αχ ρε Άρη...

-Έλα Άρια! Πώς και τέτοια ώρα;

-Άρη, χρειάζομαι τη βοήθειά σου!

-Τι έγινε Άρια;

Δυσκολεύομαι να μιλήσω εξαιτίας του κόμπου στο λαιμό μου.

-Άρια μίλα! Με τρομάζεις!! Τι συμβαίνει; Κλαις; Άρια μίλα μου!!

-Οι γονείς μου...

-Τι Άρια; Τι έπαθαν οι γονείς σου;

-Χωρίζουν! Αλλά δεν είναι αυτό το χειρότερο.

-Τι άλλο συμβαίνει Άρια;

-Η μάνα μου θα μετακομίσει Θεσσαλονίκη και πρέπει να πάω μαζί της. Δηλαδή όχι πρέπει, δεν με ανάγκασε αλλά νιώθω υποχρεωμένη να πάω μαζί της, γιατί... Ο πατέρας μου την απάτησε με την Ντίνα.

-Τη γραμματέα του;

-Ναι!

-Άρια, σε παρακαλώ μην κλαις! Κι εξήγησέ μου τι ακριβώς έγινε να καταλάβω.

Παίρνω βαθιά ανάσα και του τα λέω όλα αναλυτικά. Δεν με διακόπτει καθόλου, αντίθετα με ακούει σιωπηλός. Όταν τελειώνω νιώθω πολύ καλύτερα. Ο Άρης έχει την ικανότητα να με ηρεμεί ακόμα και από το τηλέφωνο, χωρίς να κάνει κάτι συγκεκριμένο, μόνο να με ακούει. Δεν θα υπήρχε κάτι που να μπορέσω να το κρύψω από τον καλύτερό μου φίλο.

-Άρια, δεν θα σου πω ότι δεν έγινε και τίποτα, ούτε ότι όλα θα πάνε καλά. Θα είναι δύσκολο. Όμως πρέπει να φανείς δυνατή. Και εγώ θα είμαι κοντά σου, μαζί θα το περάσουμε. Ξέρω πώς νιώθεις, δεν μπορεί να το καταλάβει ο καθένας. Έχεις όμως δίπλα σου τόσα άτομα που σε αγαπάνε και σε νοιάζονται: τον Άγγελο, εμένα, τον Ιάσονα, τη μαμά σου. Θα είμαστε όλοι μαζί σου. Εσύ μόνο υποσχέσου μου ότι θα προσέχεις.

-Θα προσέχω Άρη.

-Και μην τα κρατάς μέσα σου. Δεν είναι ντροπή να εκφράζεις αυτά που νιώθεις. Κλάψε, ξέσπα. Νιώθεις μέσα σου θυμό, απογοήτευση, λύπη αλλά όλα αυτά πρέπει να τα αποβάλλεις. Νιώθεις τον κόσμο γύρω σου να καταρρέει. Λογικό. Σκέψου όμως ότι η ζωή συνεχίζεται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Κι εσύ ορίζεις τη ζωή σου και το αν θα είσαι ευτυχισμένη ή όχι, μόνο εσύ, κανένας άλλος! Και ευτυχισμένη μπορείς να γίνεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, που ούτε καν φαντάζεσαι τώρα. Η ζωή δεν είναι μονόδρομος Άρια. Προσπάθησε να μην είσαι αρνητική.

-Εντάξει... Σε κλείνω τώρα.

-Εντάξει, κοιμήσου, στον Άγγελο είσαι;

-Όχι, θα μείνω με τον Ιάσονα λίγες μέρες.

-Ωραία. Θα τα πούμε αύριο στην προπόνηση λοιπόν;

-Δεν θα έρθω, πρέπει να μιλήσω με τη μαμά μου πριν φύγει. Τα λέμε όταν τελειώσεις.

-Εντάξει, γιατί θέλω να τα πούμε και από κοντά. Θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις τελειώσουμε. Ό,τι χρειαστείς όμως πάρε με τηλέφωνο, ό,τι ώρα και να είναι.

-Εντάξει Άρη. Σ' αγαπώ πολύ!! Και σε ευχαριστώ, για όλα.

-Κι εγώ σ' αγαπάω!! Και να μην με ευχαριστείς για τίποτα!! Καληνύχτα.

-Καληνύχτα.

Κλείνω το τηλέφωνο. Πράγματι νιώθω καλύτερα τώρα. Σε λίγο με παίρνει ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω.