Κατεβαίνω στο δεύτερο όροφο, δωμάτιο 206. Πού στο καλό είναι; Μάλλον από την αριστερή πλευρά. Φτάνω κοντά στο δωμάτιο και βλέπω την πόρτα ανοιχτή, ενώ ακούγονται φωνές. Μπορώ άνετα να αναγνωρίσω αυτή του Άγγελου αλλά και του Άλεξ. Τσακώνονται;

Μπαίνω έντρομη μέσα και τους βλέπω να πλακώνονται στο ξύλο, ενώ ο Άρης και ο Πάνος προσπαθούν να τους χωρίσουν.

-Εδώ δεν είναι Θεσσαλονίκη να μας κάνεις κουμάντο κατάλαβες;

-Σκάσε μαλάκα! Κουμάντο κάνει ο καλύτερος, ο οποίος είμαι εγώ!

-Ναι, ναι ο άντρακλας.. Άστον ρε, άστον Πάνο, να δούμε τι θα κάνει..

-Άσε με ρε μαλάκα! φωνάζει στον Πάνο ο Άλεξ. Άσε με να τον πλακώσω όπως του αξίζει!

-Σκασμός!!! φωνάζω και ξαφνικά σταματούν όλοι και γυρίζουν να με κοιτάξουν.

-Τι γίνεται εδώ; ρωτάω.

-Ρώτα το γκόμενό σου, λέει ο κάφρος και γυρνάει να φύγει.

-Άλεξ, δεν έχεις να πας πουθενά! του φωνάζω.

Το βλέμμα του αγριεύει, σταματάει και με πιάνει από τους ώμους, ενώ νιώθω πόση δύναμη παίζει να έχει αυτό το παιδί από τον τρόπο που με κρατάει. Δεν τον έχω δει πολλές φορές τόσο θυμωμένο και μπορώ να πω ότι με τρομάζει..

-Θα πάω όπου γουστάρω! Και ΕΣΥ να μην ανακατεύεσαι! μου λέει ενώ το μάτι του γυαλίζει.

-Άλεξ, σε παρακαλώ, του λέω πιο ήπια. Κάτσε να μιλήσουμε, να τα ξεκαθαρίσουμε μια και καλή.

-Μην το κουράζεις, δεν πρόκειται ποτέ να τα βρω με τον μαλάκα από εδώ..

Ο Άγγελος, λες κι έχει αντανακλαστικά πετάγεται και τον πιάνει από το γιακά. Όμως ο Άλεξ με μια κίνηση απελευθερώνεται.

-Τα τσαμπουκαλίκια σου αλλού σκατοφλώρε! Κατάλαβες; Αυτά δεν περνάνε σε εμένα! Αν θέλεις να κάνεις εντύπωση στη γκόμενά σου, βρες άλλα κολπάκια!

-Τι λες ρε ηλίθιε; Τα σκέφτεσαι πριν τα πεις; Άκου να σου πω για να το λήξουμε, δεν το έκανα επίτηδες! Δεν γουστάρω τα πισώπλατα, προτιμώ να σου τα πω στα ίσια! Θα κάνω ότι μπορώ για να γίνω αρχηγός, το τι θα κάνεις εσύ δεν με αφορά! Απλά να ξέρεις ότι όταν εγώ βάλω κάτι στο μυαλό μου, δύσκολα με εμποδίζει κάποιος να το πετύχω! Για αυτό το νου σου!

-Άγγελε!

-Άσε μας ρε, μας βγάζεις και λόγο! Υποκλιθείτε όλοι στον αρχηγό ρε! Με το ένα, με το δύο...

Δεν πρόλαβε να πει τρία γιατί η μπουνιά του Άγγελου προσγειώθηκε στα μούτρα του! Ο Άγγελος έχει ξεφύγει, δεν ήταν ποτέ τόσο βίαιος! Ήρθε η ώρα να επέμβω, όσο ο Άλεξ προσπαθεί να συνέλθει.

-Άγγελε πας καλά; Ηρέμησε λίγο!

-Άσε με κι εσύ! μου φωνάζει, ενώ ο Άλεξ έχει πλέον συνέλθει και ετοιμάζει αντεπίθεση.

-Άλεξ, όχι! φωνάζω. Μην το κάνεις, ας ηρεμήσουμε!

-Δεν κατάλαβες, δεν θα περάσει έτσι! φωνάζει και επιτίθεται ξανά στον Άγγελο.

Ο Πάνος και ο Άρης σπεύδουν να τους χωρίσουν όμως ο Άγγελος το έχει πάρει ζεστά το θέμα και του ρίχνει μία καλή μπουνιά στην κοιλιά. Ο Άλεξ δείχνει να πονάει, ενώ είναι έτοιμος να πέσει κάτω.

-Άγγελε πας καλά; του φωνάζω ενώ σκύβω πάνω από τον Άλεξ.

Πονάει, αλλά είναι τόσο θυμωμένος που φοβάμαι μη σηκωθεί και τον πλακώσει τον Άγγελο κανονικά.

-Άλεξ, είσαι καλά; τον ρωτάω.

-Παράτα με! μου φωνάζει.

-Άλεξ, σε παρακαλώ, ας το λήξουμε εδώ. Θέλεις να σου φέρω κάτι;

-Τίποτα δεν θέλω! λέει και σηκώνεται.

Ο Πάνος τον προλαβαίνει πριν ορμήσει ξανά στον Άγγελο και τον μαζεύει για να φύγουν.

-Δεν τελειώσαμε! φωνάζει ο Άλεξ όπως φεύγει.

Ο Άγγελος φταίει και νιώθω κι εγώ ένοχη, οπότε τρέχω να προλάβω τον Άλεξ.

-Πάνο, μας αφήνεις μισό λεπτό;

-Ναι, πάω μέσα Άλεξ, μην κάνεις καμιά τρέλα πάλι.

-Τι θες; με ρωτάει.

-Άλεξ, συγγνώμη.. για ό,τι έγινε! Δεν φταις εσύ, ο Άγγελος το τράβηξε, συγγνώμη! του λέω και αυθόρμητα τεντώνομαι για να τον αγκαλιάσω.

Εκείνος με σφίγγει τόσο που έχω κολλήσει πάνω του. Γαμώτο, όταν θέλει είναι τόσο καλός..

Ξαφνικά με αφήνει απότομα, σαν να του ήρθε φλασιά για κάτι.

-Φύγε, μου λέει επιτακτικά κι εγώ τον κοιτάω με απορία. Τι σκατά έπαθε τώρα;

-Εννοώ, πήγαινε.. θα σε περιμένει, μου λέει πιο ήρεμα αυτή τη φορά.

-Καλά.. συγγνώμη και πάλι ρε Άλεξ! του λέω.

-Άρια.. με φωνάζει πιάνοντάς με από το χέρι όπως πάω να φύγω.

-Τι είναι Άλεξ; τον ρωτάω.

-Τίποτα.. μου λέει και φεύγει.

Πολύ περίεργα φέρεται ώρες ώρες! Δεν τον καταλαβαίνω, αλλά και πότε τον κατάλαβα; Ξαφνικά θυμάμαι τι έγινε και τα παίρνω. Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι μπορώ να ελέγξω το στόμα μου! Ο Άγγελος κάθεται στο κρεβάτι σκεπτικός, ενώ ο Άρης κάθεται απέναντί του, αλλά δεν μιλάνε. Έννοια τους και θα μιλήσω εγώ για όλους!

-Άγγελε! Πας καλά; Τι σε έπιασε και φέρεσαι σαν τραμπούκος;

-Άρια, δεν θέλω να το συζητήσουμε!

-Δεν κατάλαβες Άγγελε! Δεν θα περάσει έτσι αυτό! Εσύ δεν ήσουν έτσι! Τι έγινε;

-Άρια..

-Εγώ να πηγαίνω, να σας αφήσω να τα πείτε, λέει ο Άρης και κάνει να φύγει.

-Δεν έχεις να πας πουθενά! του λέω. Δεν έχω μυστικά από εσένα Άρη, οπότε μένεις όπως είσαι!

-Άρια, μήπως καλύτερα να μείνουμε οι δυο μας; λέει ο Άγγελος.

-Άγγελε! Μίλησα! Ο Άρης θα μείνει εδώ, έτσι κι αλλιώς μετά θα τα του τα πω όλα, είτε σου αρέσει, είτε όχι! Και τώρα λέγε! Τι σκατά έπαθες και φέρθηκες έτσι στον Άλεξ;

-Άρια, γιατί τον δικαιολογείς; Εσύ υποτίθεται ότι τον μισείς!

-Εγώ έχω μάθει να φέρομαι δίκαια στους ανθρώπους! Εσύ του επιτέθηκες! Και ούτε κι εγώ ξέρω τι έγινε πριν στην προπόνηση! Λέγε!

-Τίποτα!

-Άρη; Πες μου τι έγινε, γιατί από ότι φαίνεται ο κύριος από εδώ κατάπιε τη γλώσσα του!

-Άρια, εμένα μην με ανακατεύεις! Νιώθω άσχημα! Πάω μια βόλτα και επιστρέφω! μου τη φέρνει ο Άρης.

-Άρη! Μην φεύγεις! φωνάζω, αλλά έχει ήδη φύγει.

Τέλος πάντων, και τώρα οι δυο μας. Αν δεν μου πεις τι έγινε θα πλακωθούμε άσχημα!

-Καλά! Στην προπόνηση έκανα κάτι που εξέθεσε τον Άλεξ, αλλά ήταν καταλάθως!

-Με εμένα μιλάς Άγγελε! Τι έκανες;

-Τίποτα ρε Άρια, απλά μας τα είχε πρήξει με το πόσο καλός είναι στις κάθετες και του έβγαλα κάθετη, όμως υπήρχαν δύο αμυντικοί πάνω του και αυτός μπέρδεψε τα μπούτια του και έπεσε κάτω με αποτέλεσμα να βάλουμε όλοι τα γέλια!

-Κι εσύ τι φταις;

-Τίποτα, βλέπεις που σου τα λέω..

-Βασικά το έκανες επίτηδες Άγγελε, αλλά έγινε ακόμα καλύτερο έτσι; Και το ευχαριστήθηκες;

-Ναι.. μου απάντησε δειλά.

-Άγγελε! Ακούς τι λες; Δεν γίνεται να φέρεσαι έτσι!

-Άρια, από πού κι ως πού τον δικαιολογείς; Νόμιζα ότι θα χαιρόσουν..

-Άγγελε! Δεν μπορώ να χαίρομαι όταν σκάβεις το λάκκο κάποιου άλλου!

-Ναι Άρια, αλλά αυτός ο κάποιος είναι ο κάφρος που τον μισείς, έτσι τουλάχιστον λες!

-Έτσι είναι, αλλά κρατάμε ένα επίπεδο Άγγελε! Ό,τι κερδίζεις πρέπει να το κερδίζεις με την αξία σου, όχι σκάβοντας το λάκκο άλλων!

-Καλά.. συγγνώμη!

-Δεν πρέπει να ζητήσεις από εμένα συγγνώμη Άγγελε! Ξέρεις από ποιον πρέπει..

-Μην το σκέφτεσαι καν!

-Άγγελε! Αν δεν του ζητήσεις συγγνώμη θα τσακωθούμε!

-Ρε Άρια!

-Δεν δέχομαι κουβέντα!

-Καλά.. μετά όμως! Τώρα, είμαστε οι δυο μας και δεν έχουμε πολύ χρόνο γιατί πρέπει να πάμε στην απογευματινή προπόνηση..

-Μμ.. τι σκέφτεται το πονηρό μυαλό σου;

-Πολλά και διάφορα...

Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε, όμως κάποια στιγμή μπήκε μέσα ο Άρης και μας διέκοψε.

-Ε.. όχι σάλια στο κρεβάτι μου ρε! διαμαρτύρεται.

-Αστείο πολύ Αρούλη.. γελάσαμε!

-Πρέπει να φύγεις, αν δεν θέλεις να χάσεις την προπόνησή σου αρχηγέ!

-Μην με κοροϊδεύεις Αρούλη εμένα, γιατί την έβαψες!

-Φύγε αγάπη μου λέμε θα αργήσεις..

-Καλά, καλά.. φεύγω. Λοιπόν, λέω απευθυνόμενη στον Άγγελο,να ζητήσεις συγγνώμη από τον Άλεξ!

-Πω..

-Μίλησα Άγγελε!

-Καλά.. 

-Φιλιά, τα λέμε μετά!

Μετά την απογευματινή προπόνηση

Επιτέλους τελείωσε κι αυτή η προπόνηση και μπορώ να ξεκουραστώ, όσο η Φωτεινή κάνει μπάνιο και έχω την ησυχία μου. Ίσα που προλαβαίνω να κλείσω λίγο τα μάτια μου για να χαλαρώσω και έρχεται μήνυμα από τον Άγγελο: "Γυρίσαμε, ο Άρης θα είναι δίπλα. Σε περιμένω! Μην αργήσεις!".

Μάλιστα! Εγώ πότε θα ξεκουραστώ; Άσε που αν μας καταλάβουν την έχουμε βάψει. Αλλά τέλος πάντων, ευκαιρία είναι, μετά θα κάνω δύο ολόκληρες εβδομάδες να τον δω. Επιτέλους η Φωτεινή βγαίνει από το μπάνιο και θα μπορέσω να κάνω ένα ντουζ στα γρήγορα.

-Φωτεινή, εγώ μπαίνω λίγο στο μπάνιο γιατί θα κατέβω στον Άγγελο.

-Α τέλεια! Ήθελα κι εγώ να σου ζητήσω αν μπορούσες να μου αφήσεις για μια - δυο ώρες το δωμάτιο γιατί..

-Γιατί;

-Θα έρθει ο Άλεξ.. μου απαντάει δειλά.

-Ποιος Άλεξ; ρωτάω έκπληκτη.

-Μην μου πεις ότι δεν ξέρεις τον Άλεξ.. ΟΛΕΣ τον ξέρουν τον Άλεξ!

-Τι εννοείς; ρωτάω έντρομη πλέον. 

Ήξερα ότι είναι κάφρος, αλλά όχι κι έτσι! Όχι στο δωμάτιό μου!!!

-Τι μπορώ να εννοώ; Αυτό που κατάλαβες..

-Μάλιστα, δεν θέλω να μάθω περισσότερα. Πάω για μπάνιο, δεν θα αργήσω μην ανησυχείς!

Μάλιστα!! Ο κάφρος, "ο γνωστός σε όλες Άλεξ"θα έρθει στο δωμάτιό ΜΟΥ για να κάνει ούτε και εγώ ξέρω τι με τη συγκάτοικό μου; Και θέλει να κάνω και γρήγορα η άλλη; Σιγά μην τους αδειάσω τόσο εύκολα τη γωνιά. Έτσι, κάνω ένα απολαυστικότατο μπάνιο και μετά από περίπου ένα μισάωρο βγαίνω σαν κυρία. Ντύνομαι, παίρνω το κινητό μου και ετοιμάζομαι να κατέβω.

-Θα με πάρεις τηλέφωνο όταν τελειώσετε; τη ρωτάω.

-Α, νόμιζα ότι θα αργήσεις! μου απαντάει.

-Όχι, εξάλλου είμαι κουρασμένη και πρέπει να ξεκουραστώ για την αυριανή προπόνηση, κάτι που πρέπει να κάνεις κι εσύ σου θυμίζω!

-Σιγά μωρέ, έτσι κι αλλιώς είναι νωρίς ακόμα, με τις κότες κοιμάσαι;

-Όταν θέλω να είμαι ξεκούραστη..

-Καλά. Το πολύ σε κανένα δίωρο θα έχουμε τελειώσει. Πόσο να αντέξουμε;

-Τι εννοείς; τι ρωτάω σαν να μην πιστεύω στα αυτιά μου

-Έλα μωρέ Άρια, κάνεις λες και δεν καταλαβαίνεις..

-Οκ, δεν νομίζω ότι θέλω να ξέρω! Έφυγα...

-Καλά να περάσεις κι εσύ! μου λέει λες και είμαι καμιά της σειράς της να πούμε!

Σοκαρισμένη με αυτά που μόλις άκουσα φεύγω από το δωμάτιο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα! Ανοίγω την πόρτα και.... ωχ! Το κέρατό μου! Ήταν ανάγκη να πέσω πάνω του; Ούτε που του μιλάω, αυτό που θέλω είναι να φύγω όσο πιο γρήγορα από εκεί μέσα γιατί έχω αηδιάσει μέχρι αηδίας! Ούτε κι εκείνος όμως μου μιλάει, παρά μόνο κοιταζόμαστε έντονα στα μάτια και προσπερνάμε ο ένας τον άλλον, όταν ο Άλεξ με σταματάει, πιάνοντάς με από το μπράτσο.

-Θέλεις κάτι; τον ρωτάω με νεύρα.

-Πας κάτω; με ρωτάει ήρεμα αυτός, λες και δεν τρέχει τίποτα.

Βασικά δεν τρέχει, τι να τρέχει; Εγώ τι αρπάζομαι;

-Ναι, του απαντάω ήρεμη κι εγώ.

-Τα φιλιά μου! με ειρωνεύεται και προχωράει στο δωμάτιο.

-Άντε και στο διάολο, φωνάζω κοπανώντας την πόρτα πίσω μου!

Κατεβαίνω γρήγορα στον κάτω όροφο και με το που μου ανοίγει ο Άγγελος ορμάω στην αγκαλιά του. Δεν με νοιάζει ο μαλάκας ούτε οι ειρωνίες του! Πόσο μάλλον το τι κάνει με την άλλη την τσούλα!

Μιλάμε για πολλή ώρα με τον Άγγελο, ούτε κι εγώ ξέρω που βρίσκουμε τόση όρεξη.. Όταν κοιτάω το κινητό μου η ώρα είναι έντεκα παρά και στις δέκα έφυγα από το δωμάτιο. Τι στο διάολο; Θα έχουν τελειώσει, πόσες αντοχές έχουν πια..

-Μωρό μου, είμαι κουρασμένη και αύριο πρέπει να ξυπνήσω πρωί..

-Νύσταξε το μωρό μου;

-Ναι.. λοιπόν, πάω πάνω. Θα τα πούμε το πρωί..

-Εννοείται! Φιλάκι; Καληνύχτα μωρό μου! Σ' αγαπάω!!

-Κι εγώ σ' αγαπάω!

Ανεβαίνω πάνω, πριν μπω βάζω το αυτί μου στην πόρτα, μην έχουμε και κανένα ατύχημα.. Δεν ακούγεται τίποτα, λογικά θα έχει φύγει. Βάζω την κάρτα και ανοίγω την πόρτα. Σκοτάδια.. μπαίνω στο υπνοδωμάτιο και... όχι! Δεν το βλέπω αυτό! Μένω ακίνητη να τους κοιτάζω. Είναι στο κρεβάτι της Φωτεινής, ευτυχώς έχουν τελειώσει και κάθονται αγκαλίτσα κάτω από τα σεντόνια. Ο Άλεξ ο μισός είναι από έξω και φαίνεται το τέλειο σώμα του! Θεέ μου τι λέω; Έχω τρελαθεί τελείως; Ανήμπορη να μιλήσω κάνω μεταβολή και τρέχω στο μπάνιο.. Δεν το γλιτώνω τον εμετό από την αηδία! Στη στιγμή όμως βρίσκω την αυτοκυριαρχία μου! Βγαίνω από το μπάνιο και επιστρέφω στο δωμάτιο.

-Αργείτε;

-Γιατί ενοχλούμε; τολμάει να ρωτήσει ο κάφρος.

-Όχι, απλά να ξέρω, αν είναι να πάω κάτω να κοιμηθώ! του λέω ικανοποιημένη, αν κρίνω από τη φάτσα του.

-Όχι, τελειώσαμε, λέει και σηκώνεται -δηλαδή πάει να σηκωθεί αλλά ξανακάθεται, γιατί είναι όπως ακριβώς τον γέννησε η μανούλα του.

-Ρε Άλεξ.. παραπονιέται η ηλίθια. Μείνει λίγο ακόμα, αφού θα πάει κάτω η Άρια..

-Η Άρια έχει να πάει μόνο μέχρι το μπάνιο μέχρι να ντυθούμε! Πουθενά αλλού..

-Ω καλά.. θα το επαναλάβουμε όμως έτσι; ρωτάει ναζιάρικα.

Θεέ μου τι βλέπω, τι ακούω και δεν τρελαίνομαι! Τους αδειάζω τη γωνιά για να μη δω τίποτα παραπάνω και κλείνομαι στην τουαλέτα μέχρι να ακούσω βήματα να κατευθύνονται προς την πόρτα. Σίγουρη ότι δεν θα πέσω πάνω του βγαίνω από την τουαλέτα, αλλά ο μαλάκας δεν έχει φύγει ακόμα. Είναι ακουμπισμένος στην πόρτα του δωματίου,έχει βάλει τον αγκώνα του στην πόρτακαι έχει στηρίξει το κεφάλι του εκεί,σαν κάτι να σκέφτεται, σαν να είναι στεναχωρημένος. Τον πλησιάζω διστακτικάκαι τον ακουμπάω στην πλάτη.

-Είσαι καλά Άλεξ;

-Ε;

-Γη καλή Άλεξ! Τι τρέχει;

-Τίποτα..

-Σε εμένα μιλάς!

-Και τι; Εσύ με ξέρεις καλά; Από πότε;

-Δεν χρειάζεται να σε ξέρω καλάγια να καταλάβω ότι δεν είσαι καλά;

-Τίποτα δεν καταλαβαίνεις!

-Σαν τι να καταλάβω δηλαδή;

-Τίποτα! Άστο..

-Τι έγινε Άλεξ; Δεν πέρασες καλά και έχεις νευράκια;

-Μια χαρά πέρασα, αν θες να ξέρεις! Και τώρα με συγχωρείς, αλλά βιάζομαι!

-Ναι σωστά.. έχεις να περάσεις και από άλλα δωμάτια ε;

-Σκάσε!

-Άδικο έχω; Γιατί φέρεσαι έτσι στα κορίτσια Άλεξ; Παίρνεις αυτό που θες και μετά τι;

-Να μην σε νοιάζει!

Σηκώθηκε κι έφυγε! Νευράκια αγόρι μου; Λες και είπα κάτι ψέμματα.. Δεν με νοιάζει! Ξύδι αγόρι μου! Μπαίνω στο δωμάτιο όπου η Φωτεινή κυκλοφορεί με ελάχιστα ρούχα.. Λίγο τσίπα δεν έχει πάνω της αυτή η κοπέλα πια;

-Ο Άλεξ είναι τέλειος Άρια, κάτσε να σου πω!

-Δεν θέλω να ακούσω λεπτομέρειες Φωτεινή! Είδα ήδη αρκετά..

-Μα..

-Κουβέντα! Θέλω να κοιμηθώ..

-Καλά...

Δεν μπορώ να το χωνέψω! Ελπίζω να μην επεκτάθηκαν και στο δικό μου κρεβάτι, γιατί αλλιώς προτιμώ να πεθάνω τώρα! Αηδία σκέτη!! Επιτέλους μετά από αρκετή ώρα καταφέρνει να με πάρει ο ύπνος..

Σάββατο πρωί

Ο σπαστικός ήχος του ξυπνητηριού με ξυπνάει. Ποιος είπε ότι το Σάββατο είναι για ξεκούραση; Έχουμε τον αγώνα σήμερα. Πρέπει να νικήσουμε αυτόν τον αγώνα! Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, ως αρχηγός, για να τα καταφέρουμε. Ο προπονητής μας πιστεύει σε εμένα και θέλω να τον κάνω περήφανο!

Σε δύο ώρες είμαστε στο γήπεδο και ο αγώνας είναι έτοιμος να ξεκινήσει. Δίνουμε τα χέρια με τις αντίπαλες και ετοιμαζόμαστε για τη σέντρα. Ο αγώνας ξεκινάει και είναι αρχικά ισορροπημένος με ευκαιρίες και από τις δύο ομάδες. Όμως το ημίχρονο λήγει 0-0. Στο δεύτερο ημίχρονο μπαίνουμε πιο δυναμικά, μετά και από τις διευκρινίσεις του προπονητή μας. Και η λύτρωση έρχεται στο 65' όταν μετά από κόρνερ της .... Φωτεινής -ναι- καταφέρω να βρω δίχτυα και να δώσω το προβάδισμα στην ομάδα μου. Και αργότερα έρχεται η απόλυτη ικανοποίηση όταν με δική μου ατομική προσπάθεια πετυχαίνουμε το δεύτερο γκολ και βλέπω το θαυμασμό όλων! Νιώθω τόσο χαρούμενη! Και ακόμα έχει δρόμο το παιχνίδι. Στο 85' βγάζουμε αντεπίθεση και είμαι έτοιμη για το τρίτο γκολ, αν και έχει πολλά ρίσκα η προσπάθειά μου. Ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω, αλλά προτιμώ να το σιγουρέψω κι έτσι δίνω πάσα στη συμπαίκτριά μου που βρίσκεται σε πιο πλεονεκτική θέση! Κι έτσι έρχεται και το 3-0 ενώ σε λίγα λεπτά ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη. Ανταλλάσσουμε χειραψίες με τις Πολωνές παίκτριες και αποσυρρόμαστε για τα αποδυτήρια, όταν με φωνάζει ο προπονητής μου.

-Άρια, έκανες σπουδαίο παιχνίδι σήμερα! Συγχαρητήρια! Είμαι πολύ περήφανη για εσένα! Κάποτε θα φτάσεις ψηλά κορίτσι μου!

-Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά έκανα αυτό που μπορούσα.

-Είναι τυχερή η ομάδα που σε έχει, πραγματικά! Είσαι σπουδαία ποδοσφαιρίστρια!

-Τα λόγια σας με κάνουν πολύ χαρούμενη! Ειλικρινά σας ευχαριστώ!

-Την αλήθεια λέω.. άντε πήγαινε να αλλάξεις είσαι ιδρωμένη.

Ένιωθα τόσο γεμάτη, τόσο ικανοποιημένη και χαρούμενη με τον εαυτό μου! Είχα καιρό να νιώσω έτσι. Τελικά έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το να παίζεις στην Εθνική είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα να χαιρετήσω τον Άγγελο.

-Λοιπόν, πρέπει να φύγω! του λέω και νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό.

-Ει! Δεν πιστεύω να κλαις! Τι μου είχες υποσχεθεί στο αεροδρόμιο τότε;

-Είναι που σε συνήθισα τόσες μέρες, αλλά θα μου περάσει!

-Χαμογέλα! Έτσι μπράβο! Σε δύο εβδομάδες...

-Θα είμαι εκεί! Σ' αγαπάω!

-Σε λατρεύω! Καλό ταξίδι! Να προσέχεις!

-Κι εσύ! Γεια σου Άγγελε..

Έφυγα από το ξενοδοχείο νιώθοντας ένα κενό. Περάσαμε μια ολόκληρη εβδομάδα μαζί! Τώρα πρέπει να συνηθίσω πάλι στο να μιλάμε στο τηλέφωνο και να τον βλέπω στο skype.. Αλλά εμάς ποτέ δεν μας τρόμαζαν οι δυσκολίες! Δεν τις αφήνουμε να μας τρομάξουν! Έτσι υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλον.. Σε δύο εβδομάδες λοιπόν...

Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση, έχετε απόλυτο δίκιο!! Άργησα, αλλά επιτέλους είναι έτοιμο!! Περιμένω τη γνώμη σας για Άλεξ... πολύ playboy μας βγήκε... :Ρ όχι ότι η Φωτεινή πήγαινε πίσω...

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη και υπόσχομαι αυτή τη φορά ότι το επόμενο θα μπει την Πέμπτη το βράδυ!! Φιλάκια πολλά!! <3 :*