Πλευρά Άλεξ

Περιμένω το μαλάκα τον Πάνο έξω από τα ΚΤΕΛ. Συνήθως εγώ είμαι ο αργοπορημένος της παρέας, αλλά τέλος πάντων! Α, καλώς το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής! Πότε ξερνάμε; Δεν φτάνει που ανεχτήκαμε το φλώρο γκόμενό της όλο το Σαββατοκύριακο, μας κατσικώθηκε και στην παρέλαση. Παρελάζαμε μια χαρά με την ησυχία μας και ξαφνικά βλέπεις το μαλάκα να ζητοκραυγάζει που περνούσε η γκόμενά του! Και χειροκροτήματα και επιφωνήματα και φωτογραφίες λες και είναι η ντίβα του σχολείου να πούμε! Κι εμείς αγαπήσαμε -που λέει ο λόγος δηλαδή- αλλά δεν κάναμε κι έτσι ρε φίλε!

Και χτες πάλι -Τρίτη- που είχαμε κανονικά σχολείο, η ντίβα Άρια δεν πάτησε το πόδι της, είχε άλλες δουλειές να κάνει.. Όχι ότι με νοιάζει! Αλλά η εντύπωση που έχει ότι πατάει στο σχολείο όποτε της γουστάρει δεν θα κρατήσει πολύ, γιατί αλλιώς θα μείνει από απουσίες. Μια δεν έρχεται γιατί φιλοξενεί τον.. κολλητό της, μια το γκόμενο και πάει λέγοντας.. 

-Καλημέρα Άλεξ! μου λέει η ηλίθια.

-Γεια.. λέει και ο μαλάκας μέσα από τα δόντια του.

-Καλημέρα! λέω κι εγώ καρφώνοντας την Άρια, για να του κάνω ξεκάθαρο ότι αν αυτός δεν με γουστάρει μία, εγώ δεν τον γουστάρω εκατό!

Τα επόμενα λεπτά είναι εξαιρετικά αμήχανα, αλλά για αυτούς. Εγώ συνεχίζω να καίγομαι στο κινητό μου, μέχρι να έρθει ο Πάνος.

-Καλημέρα παιδιά! Βγάλατε εισιτήρια;

-Ναι! απαντάει το ζευγαράκι με μια φωνή.

-Εγώ όχι, πάμε τώρα! του λέω βρίσκοντας την ευκαιρία να τους ξεφύγω. 

-Ρε μαλάκα! Δεν σου είπα να βγάλεις νωρίτερα; Τώρα μπορεί να μην έχει κενές θέσεις! μου λέει ο Πάνος.

-Σκάσε ρε! Προφανώς και έχω εισιτήριο αλλά έψαχνα ευκαιρία να την κοπανήσω, λίγο ακόμα και θα πλημμυρίζαμε από τα σάλια τους, του λέω αφού απομακρυνόμαστε.

-Χαλάρωσε ρε, μην είσαι υπερβολικός. Άσε που είναι αγένεια που φύγαμε..

-Χέσε με ρε! Δεν θα ασχοληθώ με τους ηλίθιους και το αν νομίζουν ότι είμαι αγενής ή όχι! 

-Εντάξει.. ηρεμείς τώρα;

-Ήρεμος είμαι!

-Το βλέπω.. 

-Σκάσε!

-Πω πω νεύρα.. Λοιπόν, ας αλλάξουμε θέμα. Τι γίνεται ρε με την Ειρήνη; με ρωτάει ο Πάνος.

-Τι θες να γίνεται; Ότι γινόταν πάντα!

-Μα εγώ νόμιζα ότι το σοβάρεψες..

-Ειρήνη και σοβαρό δεν πάνε μαζί κολλητέ..

-Ενώ Άλεξ και σοβαρό;

-Αυτά κι αν δεν πάνε..

-Ρε Άλεξ..

-Κουβέντα! Μην αρχίσεις πάλι ότι δεν είναι σωστό να παίζω με τα κορίτσια και να παίρνω μόνο αυτό που θέλω και ότι πρέπει να μάθω να δένομαι συναισθηματικά! Δεν γουστάρω ρε φίλε! Πώς να το κάνουμε;

-Καλά, δεν μιλάω, έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να σου αλλάξω γνώμη. Δηλαδή με την Ειρήνη τίποτα, απλά σταθεροποιήθηκες λίγο, αλλά ούτε λόγος για κάτι παραπάνω, για παράδειγμα "σχέση";

-Άγνωστη λέξη κολλητέ! Έλα, αρκετά το συζητήσαμε, πάμε να βρούμε τις θέσεις μας.

-Εμένα λέει 18. Εσένα;

-Εμένα 17 ρε, αφού μαζί τα βγάλαμε για να καθόμαστε μαζί.

-Ωραία, πάμε..

Μπήκαμε μέσα και βρήκαμε τις θέσεις μας, καθίσαμε κι εγώ έβαλα τα ακουστικά μου να χαλαρώσω. Είχαμε ώρες ταξιδιού μπροστά μας.. Όταν μια σκιά από πάνω μου με έκανε να βγάλω τα ακουστικά για να ακούσω τι θέλει να μου πει η ηλίθια!

-Παιδιά, θέλω μια τεράστια χάρη.. μας λέει με τσαχπινιά.

-Τι συμβαίνει Άρια; τη ρωτάει ο Πάνος.

-Ο Άγγελος έβγαλε το εισιτήριό του από Γιάννενα και μας έχουν βάλει σε διαφορετικές θέσεις. Για αυτό, αν μπορούσατε να μας δίνατε τις θέσεις σας. Σας παρακαλώ..!

-Εγώ δεν έχω πρόβλημα, Άλεξ; με ρωτάει ο Πάνος.

Ε αυτό πάει πολύ! Πάρα πολύ! Πάρα πάρα πάρα πολύ! Σιγά μην ξεβολευτώ εγώ για να βολευτεί αυτή με το γκόμενό της! Όχι κοριτσάκι μου...

-Εγώ όμως έχω! Δεν σκοπεύω να πάω να κάτσω με έναν άγνωστο για να βολευτεί ο γκόμενός σου!

-Άλεξ! μου φωνάζει ο Πάνος, αλλά πολύ που με νοιάζει..

-Σκάσε Πάνο! Άκου να σου πω, γιατί πολύ πολιτισμένος το έχω παίξει τόσες μέρες, όχι μόνο με αυτόν, αλλά και με εσένα! Είμαστε εντελώς έξω από τις προπονήσεις μας και μακριά από το Χρήστο, οπότε έχω το δικαίωμα να κάνω ότι γουστάρω! Αυτό σημαίνει, ότι αρκετά τσουρέκια μας τα κάνατε και οι δύο! Και τώρα που δεν έχω κανένα λόγο να σου το παίζω ευγενικός, άντε γαμηθείτε και οι δύο!!

-Άλεξ, το τραβάς! μου φωνάζει ο Πάνος.

-Έτσι λοιπόν; με ρωτάει κι αυτή θυμωμένη. Κι εγώ που νόμιζα ότι είχες γίνει λίγο άνθρωπος; Αλλά τι λέω; Μια ζωή μαλάκας θα είσαι! Αλλά εγώ ίσως είμαι ακόμα περισσότερο μαλάκας που πίστεψα ότι μπορεί και να άλλαζες! Αλλά είσαι ένας εγωιστής και τίποτα παραπάνω! Μόνο ο ευατούλης σου σε νοιάζει! Και ξέρεις κάτι, δεν θέλω τίποτα από εσένα τελικά! είπε κι έφυγε.

Εγωιστής που νοιάζομαι μόνο για τον εαυτό μου ε; Έτσι με βλέπει; Σηκώνομαι πάνω έτοιμος να πάω να την ξεχέσω, αλλά ο Πάνος με σταματάει.

-Άλεξ, μην το κάνεις! Θα τα κάνεις χειρότερα..

-Θα τη σκοτώσω!

-Άλεξ, κάτσε κάτω!

-Καλά..

-Απορώ γιατί φέρεσαι έτσι.. Τι θα σε πείραζε δηλαδή να τους δώσουμε τι θέση μας;

-Άστο!

-Άλεξ, γιατί φέρεσαι έτσι στην Άρια;

-Γιατί έτσι γουστάρω!! Τέρμα η συζήτηση για την Άρια τώρα! Και δεν θέλω να ακούσω τίποτα για αυτήν τις μέρες που θα είμαστε χώρια! Κατανοητό;

-Εντάξει, πάω πάσο.. Αλλά χαλάρωσε!

-Χαλαρός είμαι!

Πλευρά Άριας

Τον μαλάκα! Γαμώτο δεν το πιστεύω ότι είναι τόσο ανάποδος!

-Τι έγινε μωρό μου; Γιατί είσαι κατακόκκινη;

-Άγγελε, θα τον σκοτώσω! 

-Έλα ρε μωρό μου, ηρέμησε.. Θέλεις να ρωτήσω τον παππού δίπλα μου αν μπορεί να κάτσει με τη γιαγιά στη θέση σου; Δεν θα τους κακοπέσει..

-Χαχαχα! Άντε.. για να δούμε!

-Άρια! Έλα!! μου φωνάζει ο Άγγελος, ενώ βλέπω και τον παππού να σηκώνεται. Τέλεια!! 

Μετά από έξι ώρες

Επιτέλους φτάσαμε! Δεν μπορούσα άλλο μέσα σε αυτό το λεωφορείο, αν και ένιωθα τέλεια να κοιμάμαι στην αγκαλιά του Άγγελου.. Με το που κατεβαίνουμε εγώ βλέπω τον υπεύθυνο από την Εθνική και έρχεται αυτόματα η ώρα να χαιρετήσω τον Άγγελο, αλλά και τον Πάνο.

-Μωρό μου, μισό να χαιρετήσω τον Πάνο κι έρχομαι.

-Περιμένω αγάπη μου..

-Πάνο, ο υπεύθυνος της ομάδας μου είναι εδώ, οπότε πρέπει να φύγω. Λοιπόν, καλή τύχη και θα μιλάμε ναι;

-Εντάξει Άρια μου.. Καλή τύχη και σε εσένα!! Φιλάκια!

Όπως πάω να φύγω, ακούω τον κάφρο να μου λέει "Γεια". Γυρίζω, του ρίχνω ένα έντονο βλέμμα, και αυτό είναι όλο. Γυρίζω στον Άγγελο..

-Μωρό μου, πρέπει να φύγω. Λοιπόν, θα μιλήσουμε αργότερα έτσι; Άντε καλή τύχη, όλα καλά θα πάνε!

-Άντε, φιλάκια!! Σ΄αγαπάω πολύ!

-Κι εγώ! Σε λατρεύω! Φεύγω..

-Θα σε πάρω μετά..

Άφησα τον Άγγελο και πήγα να συναντήσω τον υπεύθυνο της ομάδας που κρατούσε ταμπελάκι με το όνομά μου.

-Γεια σας, είμαι η Αριάδνη Χρηστίδου.

-Χαίρομαι που σε γνωρίζω, είμαι ο Φώτης. Θα σε οδηγήσω στο ξενοδοχείο, σε δύο ώρες θα έρθουν όλα τα μέλη και θα συμπληρωθεί η αποστολή και θα πάτε όλες μαζί στο προπονητικό κέντρο. Τελευταία στιγμή έγινε μια αλλαγή και δεν θα μείνετε στο ξενοδοχείο που σας είχαν πει. Θα είστε στο ίδιο με την Εθνική Εφήβων. 

-Αλήθεια;

-Ναι, αν και θα είστε σε διαφορετικούς ορόφους. Δεν θα έχετε καμία σχέση ουσιαστικά, γιατί.. καταλαβαίνεις..

-Μάλιστα..

Ναι καλά.. θα είμαι εγώ στο ίδιο ξενοδοχείο με το μωρό μου και θα κάτσω κλειδωμένη στο δωματιάκι μου.. Χα! Χα! Χα!

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και μου δίνουν την κάρτα για το δωμάτιό μου. Τρίτος όροφος, δωμάτιο 406. Στέλνω μήνυμα στον Άγγελο και τον ενημερώνω για τις εξελίξεις. Δεν έχουν φτάσει ακόμα αυτοί. Παίρνω τον Άρη, ο οποίος μου λέει ότι είναι ήδη εδώ, δεύτερος όροφος, δωμάτιο 206. Θα μένει μαζί με τον Άγγελο! "Σε πέντε λεπτά στη ρεσεψιόν" μου λέει ο Άρης.

-Κολλητέ!!

-Επιτέλους κοπελάρα μου!! Μου έλειψες πάρα πολύ!

-Μη με σφίγγεις τόσο, θα με πνίξεις..

-Μμ.. και μετά λες σε εμένα ότι καταστρέφω τις ρομαντικές στιγμές.

-Ναι, ναι.. λοιπόν, τα νέα σου!

-Τα ξέρεις, σου τα έχω πει στο τηλέφωνο, εσύ τα δικά σου.

-Τα ίδια μωρέ.. ξέρεις!

-Δεν ξέρω μικρή! Πρέπει να μου πεις τι έγινε και πλακωθήκατε με τον Άγγελο! Την αλήθεια..

-Σου τα είπα μωρέ Άρη.. εσύ τώρα θα μου πεις για τη Δήμητρα!

-Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι είσαι βλαμμένη! Έχεις τον Άγγελο που σε λατρεύει και κάθεσαι και ασχολείσαι με βλακείες σαν όλες τις υστερικές γκόμενες!

-Άρη, όταν σε ρωτάω κάτι θα μου απαντάς!

-Μα δεν με ρώτησες, ήταν προσταγή: "Θα μου πεις τώρα για τη Δήμητρα!"

-Ακόμα χειρότερα! Δεν απαντάς στις προσταγές μου κύριε Άρη;

-Μη βαράς! Θα απαντήσω, σου χαλάω χατίρι εγώ;

-Δεν σε παίρνει! Λοιπόν, λέγε! Τι γίνεται με αυτήν;

-Τι να γίνεται; Μην με αγριοκοιτάς, θα σου πω. Λοιπόν, εντάξει, είναι λίγο ξεπεταγμένη και κολλάει σε διάφορους, αλλά θέλει το Γιάννη, το ξέρουν όλοι, ακόμα και ο Γιάννης αλλά της έριξε άκυρο.

-Με τον Άγγελο τι παίζει;

-Κάνουν παρέα, αυτό είναι όλο.

-Σίγουρα;

-Ναι ρε Αριάκι μου, αν έβλεπα κάτι ύποπτο θα σου το έλεγα. Τι νομίζεις θα άφηνα κάποιον να σε πληγώσει και να παίζει παιχνίδια πίσω από την πλάτη σου;

-Δηλαδή, αν έτρεχε κάτι, δεν θα τον κάλυπτες έτσι; Θα μου το έλεγες, ακόμη κι αν πληγωνόμουν;

-Εννοείται! Και θα ήμουν δίπλα σου για να μαζέψω τα κομμάτια σου! Ηρέμησες τώρα;

-Ηρέμησα! Σε ευχαριστώ!

-Να μην με ευχαριστείς για τίποτα! Δεν θα σε αφήσω ποτέ!

-Ούτε κι εγώ! Λοιπόν εσύ με την Ιωάννα;

-Όλα καλά! Τέλεια θα έλεγα! Σε λίγες μέρες είναι και τα γενέθλιά της..

-Αχά.. και τι σκέφτεσαι;

-Πολλά!

-Όπως;

-Δεν μπορώ να σου πω..

-Ναι, ναι.. ξέρνα τα!

-Τα γενέθλιά της πέφτουν Παρασκευή και στο σχολείο έχουμε γιορτή για τις 17 Νοέμβρη. Αρχικά, θα της πάω τούρτα στο σχολείο για έκπληξη και μετά εντάξει θα την αφήσω ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει, να βγει με τις φίλες της και τέτοια.. αλλά το βράδυ...

-Το βράδυ τι Αρούλη;

-Ε...

-Μίλα!

-Οι γονείς μου θα λείπουν, οπότε θα την καλέσω σπίτι μου να φάμε, να δούμε ταινία και μετά.. ό,τι θέλει προκύψει..

-Δεν μου αρέσει αυτό...

-Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα!

-Έλα σοβαρά τώρα. Θα προχωρήσετε!

-Ναι!

-Άρη, δεν θα πρέπει να την πιέσεις!

-Δεν την πιέζω! Πήγε να συμβεί τις προάλλες, αλλά λίγο το ποτό λίγο οι συνθήκες.. είπαμε να το αφήσουμε για άλλη φορά. Βλέπεις η πρώτη φορά πρέπει να είναι σπέσιαλ! Έτσι δεν λένε;

-Έτσι λένε.. Δεν μου λες εσύ; Από πότε έγινες τόσο ρομαντικός;

-Οι άνθρωποι αλλάζουν όταν βρουν το μεγάλο έρωτα!

-Ποιος είσαι εσύ; Φύγε! Τι έκανες στον κολλητό μου; Θέλω πίσω τον Άρη μου!

-Έλα σταμάτα, υποσχέθηκα στην Ιωάννα ότι θα προσπαθήσω, δεν είναι εύκολο, αλλά κάνω ό,τι μπορώ!

-Να σου πω κάτι; Λυπάμαι πάρα πολύ που δεν είμαι εκεί να θαυμάζω την εξέλιξη του κολλητού μου! Αυτή η κοπέλα σε έχει αλλάξει Άρη, σου έχει κάνει πολύ καλό! Σε λάτρευα όπως ήσουν, όμως τώρα σε λατρεύω ακόμα περισσότερο, είσαι γλυκούλης κατά βάθος!

-Μην το παρατραβάς! Άκου εκεί γλυκούλης..

-Είσαι!

-Δεν είμαι!

-Είσαι!

-Επ! Παιδιά εδώ είστε; μας φωνάζει ο Άγγελος που μόλις έφτασε με τον Πάνο και.. τον κάφρο.

-Μωρό μου! Ήρθες;

-Όχι, είναι το φάντασμά μου!

-Κρυάδες!

-Άρια! Έλα, φεύγουμε! με φωνάζει μία κοπέλα που γνωριζόμαστε από τις μικρότερες εθνικές ομάδες.

-Λοιπόν, σας χαιρετώ! Τα λέμε μετά παιδιά!

-Καλή προπόνηση αγάπη μου! μου λέει ο Άγγελος δίνοντάς μου ένα φιλί, ενώ γυρίζω και ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα στον κάφρο.

Πριν προλάβω να φύγω, έρχεται στην παρέα μία κοπέλα από το γκρουπ μας.  Την έχω δει άλλη μία φορά και αν δεν κάνω λάθος παίζει στη γυναικεία ομάδα του ΠΑΟΚ. Άρα προφανώς γνωρίζει τα παιδιά.

-Τι κάνεις Άλεξ; λέει ενώ του ορμάει και του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

-Γεια σου Φωτεινή! Χαθήκαμε! λέει παίρνοντάς την αγκαλιά.

-Χαθήκαμε.. παραπονιέται.

Έχω περιέργεια να δω τι παίζει με αυτούς τους δύο, οπότε παίρνω αγκαλιά τον Άγγελο για να κερδίσω λίγο χρόνο.

-Μην ανησυχείς, θα αναπληρώσουμε όλο το χαμένο χρόνο! λέει κλείνοντάς της το μάτι.

-Χαίρομαι! Λοιπόν, πρέπει να φύγω, θα τα πούμε, λέει δίνοντάς του ακόμα ένα φιλί.

Αηδία! Χαιρετάω ακόμα μια φορά τα παιδιά, αγνοώντας αυτή τη φορά τον κάφρο και πηγαίνω στην ομάδα μου. 

Μισή ώρα αργότερα είμαστε στο γήπεδο. Ο προπονητής μας καλωσορίζει και σημαίνει την έναρξη της σεζόν, η οποία δεν έχει συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, αλλά περιέχει τα προκριματικά για το επόμενο καλοκαίρι, για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ο πρώτος αγώνας είναι το Σάββατο με την Πολωνία εντός έδρας. Δύσκολο ματς, αλλά θα το παλέψουμε! Ο προπονητής με όρισε αρχηγό, όχι να το παινευτώ αλλά στις Εθνικές πάντα με επιλέγουν για αρχηγό! Επιτέλους μπορώ να χαρώ αυτόν τον τίτλο, αφού τον έχασα τόσο άδικα φέτος, φεύγοντας από τον ΠΑΣ.

Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και μαθαίνω ότι η συγκάτοικός μου -που δεν είχε φτάσει όταν πήγα- είναι αυτή η ηλίθια η Φωτεινή! Δεν το πιστεύω! Τι αμαρτίες πληρώνω ο άνθρωπος!

-Α μαζί μένουμε; με ρωτάει γεμάτη χαρά.

-Ναι.. της απαντάω.

-Τέλεια! Σε θυμάμαι από πέρυσι, μου είχαν κάνει πολλά πράγματα εντύπωση πάνω σου! Το ταλέντο σου, το υπέροχο όνομά σου και το γεγονός ότι.. είσαι διαφορετική από εμάς, αλλά ξεχωρίζεις με τον τρόπο σου.

-Σε ευχαριστώ, της λέω αηδιασμένη από τα σάλια.

-Λοιπόν, πρέπει να ετοιμαστώ τώρα γιατί μετά θα πάω να βρω τον Άλεξ.

Ε;; Θα πάει να βρει τον Άλεξ; Τι το πέρασε εδώ; Μπάτε σκύλοι αλέστε; Για να γκομενίζει ήρθε στην Εθνική; Δεν της τα είπανε καλά..

-Οκ.. εγώ πάω λίγο κάτω, έχεις δική σου κάρτα, οπότε τα λέμε μετά, της λέω κι εγώ και βγαίνω από το δωμάτιο για να κατέβω στον Άγγελο και τον Άρη.

Κατεβαίνω στο δεύτερο όροφο, δωμάτιο 206. Πού στο καλό είναι; Μάλλον από την αριστερή πλευρά. Φτάνω κοντά στο δωμάτιο και βλέπω την πόρτα ανοιχτή, ενώ ακούγονται φωνές. Μπορώ άνετα να αναγνωρίσω αυτή του Άγγελου αλλά και του Άλεξ. Τσακώνονται;

Μπαίνω έντρομη μέσα και τους βλέπω να πλακώνονται στο ξύλο, ενώ ο Άρης και ο Πάνος προσπαθούν να τους χωρίσουν.

-Εδώ δεν είναι Θεσσαλονίκη να μας κάνεις κουμάντο κατάλαβες; 

-Σκάσε μαλάκα! Κουμάντο κάνει ο καλύτερος, ο οποίος είμαι εγώ! 

-Ναι, ναι ο άντρακλας.. Άστον ρε, άστον Πάνο, να δούμε τι θα κάνει..

-Άσε με ρε μαλάκα! φωνάζει στον Πάνο ο Άλεξ. Άσε με να τον πλακώσω όπως του αξίζει!

-Σκασμός!!! φωνάζω και ξαφνικά σταματούν όλοι και γυρίζουν να με κοιτάξουν.

Λοιπόν ένα κεφάλαιο χωρίς πολλή δράση, αλλά έρχεται το επόμενο με τις λεπτομέρειες του καβγά, καθώς επίσης και με εξελίξεις στο θέμα Φωτεινή - Άλεξ!!  Τι λέτε να γίνει με αυτούς; Όπως επίσης είδατε το μίσος στο #αρεξ επέστρεψε, μένει να δούμε μέχρι πού θα το φτάσουν αυτή τη φορά.. Και είχαμε και επανεμφάνιση Άρη!! Αυτά για την ώρα, το επόμενο τη Δευτέρα, μέχρι τότε φιλάκια!! <3 :*

Και τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ που με φτάσατε σήμερα πιο ψηλά από κάθε άλλη φορά, στο #4 στην κατηγορία"Εφηβική Φαντασία"!! Χωρίς εσάς δεν θα είχα καταφέρει τίποτα!! <3