Παρασκευή πρωί, μόλις τελειώσαμε από τη γιορτή του σχολείου και πηγαίνουμε με τα παιδιά για καφέ. Το απόγευμα περιμένω τον Άγγελο, αφού ακολουθεί τριήμερο 28ης Οκτωβρίου και το μωρό μου θα έρθει να με δει! Πέρασαν δυο εβδομάδες από τότε που πήγα Γιάννενα και νιώθω λες και έχω να τον δω κανένα χρόνο. Είναι τόσο δύσκολες αυτές οι σχέσεις από απόσταση τελικά.. Μιλάμε βέβαια συνέχεια, πρωί – μεσημέρι – βράδυ με οποιοδήποτε μέσο της τεχνολογίας υπάρχει, αλλά είναι κάτι ώρες που μου λείπει τόσο πολύ...

Τώρα όμως έρχεται η αποζημίωση!! Ο Άγγελος θα έρθει σήμερα και θα μείνει μέχρι Τετάρτη, όταν θα φύγουμε μαζί για Αθήνα, γιατί μας κάλεσαν από τις Εθνικές Ομάδες. Ένας Θεός ξέρει τι θα γίνει όταν βρεθούν στην ίδια ομάδα Άλεξ – Άρης – Άγγελος.. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, αλλά εννοείται ότι θα τους τρίξω τα δόντια και στον Άρη και στον Άγγελο! Δεν θα γίνουμε νούμερο και στην Εθνική!!

Στο μεταξύ στην ομάδα τα πράγματα μετά την ήττα από τον Παναιτωλικό είναι εξαιρετικά δύσκολα. Ο Χρήστος μας έχει βγάλει την πίστη. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να αναδιοργανωθούμε ξεχνώντας τα προηγούμενα ματς πριν ξεφύγουν κι άλλο τα πράγματα, που ήδη έχουν ξεφύγει βασικά.. Με τον Άλεξ εντός γηπέδων και προπονήσεων είμαστε τόσο κόσμιοι που απορούμε ακόμα κι εμείς οι ίδιοι. Και εκτός γηπέδου βέβαια έχουμε ηρεμήσει κάπως. Ο Άλεξ σταμάτησε κάπως να μου δίνει σημασία, αλλά φυσικά δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί και με πολλά πράγματα τελευταία γιατί το τσόλι του έχει κολλήσει σαν βδέλλα. Βασικά όλοι υποψιαζόμαστε ότι τα έχουν φτιάξει κανονικά και απλά περιμένουμε τη μέρα που θα το διαλύσουν γιατί όπως ξέρουμε ο Άλεξ δεν μένει σταθερός πάνω από μία εβδομάδα. Αυτή η σκρόφα όμως τον έχει καταφέρει εδώ και δυο εβδομάδες, αλλά φυσικά και δεν πρόκειται να κρατήσει!

-Άρια πού ταξιδεύεις πάλι; Φεύγουμε, μου λέει ο Πάνος.

-Συγγνώμη παιδιά, κάτι σκεφτόμουν, δικαιολογούμαι.

-Κάτι σκεφτόσουν ναι, τον Άγγελο προφανώς! Τι ώρα έρχεται; με ρωτάει η Ολίβια.

-Στις 8 θα είναι εδώ.

-Τέλεια! Ανυπομονώ να γνωρίσω το τέλειο αγόρι σου!! Έλενα δεν συμφωνείς;

-Εννοείται! Επιτέλους θα τον γνωρίσουμε μετά από όλα όσα έχουμε ακούσει!

-Είναι πολύ καλό παιδί, από το λίγο που τον ξέρω, αλλά θέλω να τον γνωρίσω περισσότερο, λέει και ο Πάνος.

-Αλλάζουμε θέμα τώρα; ρωτάει ο Άλεξ που μας έκανε την τιμή σήμερα να έρθει μαζί μας για καφέ.

-Γιατί ενοχλείσαι; του χώνομαι! Δεν πας στην "κοπέλα" σου καλύτερα, τόσες μέρες είχε ηρεμήσει το κεφάλι μας.

-Σκάσε βλαμμένη! Λες και ήθελα να δω τα μούτρα σου..

-Ενώ εγώ πέθαινα να δω τα δικά σου..

-Έλεος πια παιδιά! Δεν μπορώ να σας ακούω άλλο, μας κατσαδιάζει ο Πάνος και έτσι σκάμε και οι δυο, ενώ ο καθένας παίρνει το δρόμο για το σπίτι του, αφού σε λίγο έχουμε προπόνηση.

Μετά την προπόνηση

-Άρια θα πας κατευθείαν στα ΚΤΕΛ;

-Θα περάσω από το σπίτι να αλλάξω και μετά θα φύγω κατευθείαν. Είναι πάνω από μισή ώρα με το αστικό..

-Ωραία, λοιπόν εμείς αύριο έχουμε κανινίσει να πάμε στο γνωστό στέκι θα έχει τον Σαμπάνη και έχουμε κλείσει τραπέζι, εννοείται ότι θα έρθετε έτσι, αν βέβαια δεν σας χαλάμε το πρόγραμμα.

-Κανένα πρόβλημα, και ο Άγγελος θέλει να σας γνωρίσει έτσι κι αλλιώς. Αν δεν έχουν πρόβλημα οι υπόλοιποι..

-Τι πρόβλημα καλέ; Εξάλλου εμείς κι εμείς θα είμαστε: εγώ η Έλενα, η Ολίβια, ο Γιάννης, ο Άλκης, ο Άλεξ και η Ειρήνη.

-Α θα είναι και αυτοί;

-Έλα βρε Άρια, αφού τα έχετε ψιλοβρεί..

-Ακριβώς,τα έχουμε ΨΙΛΟβρεί, και αυτό για το καλό της ομάδας. Δεν σημαίνει ότι έχω την όρεξη να τους τρώω συνέχεια στη μάπα.

-Καλά.. αλλά έτσι κι αλλιώς αυτοί θα κάνουν τα δικά τους, δεν τους ξέρεις;

-Ακόμα χειρότερα.. θα παρακολουθήσουμε live τσοντ..

-Άρια!!

-Γιατί ψέμματα λέω;

-Συμμαζέψου.. άντε μη σε καθυστερώ, έφυγες! Τα λέμε αύριο έτσι;

-Έτσι! Άντε καλό βράδυ..

Πήγα γρήγορα σπίτι να αλλάξω και έφυγα για τα ΚΤΕΛ. Η ανυπομονησία μου ήταν τέτοια ώστε έφτασα σχεδόν μία ώρα νωρίτερα και περίμενα σαν χαζοχαρούμενη να έρθει ο Άγγελος. Όταν επιτέλους έφτασε το λεωφορείο από Γιάννενα προσπαθούσα να τον διακρίνω μέσα στο λεωφορείο. Κατέβαινε κόσμος και κόσμος και ο Άγγελος πουθενά.. Ο βλάκας επίτηδες το κάνει! Από τους τελευταίους κατεβαίνει και πάει να πάρει τη βαλίτσα του όμως εγώ δεν κάνω υπομονή και τρέχω πάνω του...

-Μωρό μου!!

-Άρια!! Μου έλειψες τόσο πολύ...

-Πάρε τη βαλίτσα σου να φύγουμε από εδώ.. περιμένω μια ώρα.

-Κάποια ανυπομονούσε πολύ να με δει μάλλον!

-Πάρα πάρα πάρα πολύ!! Μωρό μου!! Δεν το πιστεύω ότι σε σφίγγω στην αγκαλιά μου!

-Άρια, τόσο πολύ σου έλειψα;

-Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο!!

-Άρια κλαις; Τι έπαθες; Είσαι πολύ..

-Μόνο αγκάλιασέ με! Μου έλειψες τόσο πολύ, δεν ξέρω τι με έπιασε, σε έχω ανάγκη!

-Εδώ είμαι καρδιά μου! Σ' αγαπάω!

-Ξέρεις πόσο μου έχεις λείψει;

-Ξέρω.. κι εσύ το ίδιο! Μετρούσα αντίστροφα.. Επιτέλους είμαστε μαζί!! Έχουμε τέσσερις ολόκληρες μέρες και βάλε.. θα αναπληρώσουμε όλο το χαμένο χρόνο, μην ανησυχείς!

-Πού θες να πάμε για αρχή;

-Όπου θέλεις εσύ.. η αλήθεια είναι ότι πεινάω λίγο.

-Κοίτα, εγώ λέω να πάμε πρώτα για καφέ ή καμιά βόλτα και μετά να παραγγείλουμε στο σπίτι και να δούμε και ταινία!!

-Νομίζω ότι η ιδέα σου είναι καταπληκτική! Φύγαμε!!

Μετά από μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο καταλήξαμε σπίτι μου να βλέπουμε το "TheNotebook" και να μυξοκλαίω σαν κοριτσάκι.Με έπιασε το θηλυκό μου ένστικτο τώρα, τι να κάνουμε. Είχα καιρό να κλάψω τόσο σε ταινία, δεν ξέρω τι με έπιασε πραγματικά, αλλά συνηδειτοποίησα πόσο μου λείπει ο Άγγελος και πόσο δύσκολο είναι να κρατήσουμε τη σχέση μας έτσι. Δεν θέλω με τίποτα να τελειώσει, αλλά δεν ξέρω και πώς μπορεί να διαρκέσει όταν βρισκόμαστε τόσο λίγο..

-Τι σκέφτεσαι μωρό μου; με ρωτάει ο Άγγελος.

-Τίποτα..

-Πες μου, αφού έχουμε πει ότι θα τα λέμε όλα μεταξύ μας!

-Φοβάμαι μην σε χάσω..

-Τι είναι αυτά που λες Άρια; Εννοείται ότι δεν πρόκειται να με χάσεις!! Τι σε έχει πιάσει επιτέλους;

-Άγγελε φοβάμαι! Δεν ξέρω τι ανασφάλειες με έχουν πιάσει..

-Άκουσέ με! Πόσο ποιο ξεκάθαρο να σου το κάνω; Σε αγαπάω γαμώτο! Σε θέλω! Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ! Με ακούς; ΠΟΤΕ! Ό,τι κι αν γίνει θα είμαι δίπλα σου!!

-Σε ευχαριστώ!!

-Μην με ευχαριστείς! Σ' αγαπάω Άρια, σ' αγαπάω πολύ!

-Κι εγώ σ' αγαπάω! Θα σ' αγαπάω πάντα!!

-Ηρέμησες τώρα;

-Ναι, συγγνώμη!

-Δεν θέλω να μου ζητάς συγγνώμη! Θα κάνω τα πάντα για εσένα! Δεν θέλω να ανησυχείς για τίποτα!

-Ήταν μόνο μια κρίση.. με έπιασαν ανασφάλειες. Αλλά τώρα είσαι εδώ, αυτό έχει σημασία!

-Δεν θα σε αφήσω ποτέ.. κοιμήσου τώρα αγάπη μου, το πρωί έχεις προπόνηση.

-Εντάξει, καληνύχτα! Όταν γυρίσω να έχεις ξυπνήσει, κανόνισε! Έχουμε βαρύ πρόγραμμα για αύριο.. Και το βράδυ θα βγούμε με τα παιδιά.

-Ωραία! Επιτέλους θα γνωρίσω τους φίλους σου!!

Το επόμενο πρωί μετά την προπόνηση

Πάει και η σημερινή προπόνηση! Κουραστική όπως μας έχει συνηθίσει τις τελευταίες μέρες ο Χρήστος, αλλά τίποτα δεν θα μου χαλάσει τη διάθεση σήμερα! Ή μήπως θα μου τη χαλάσει κάποιος; Περιμένω το λεωφορείο και εμφανίζεται στη στάση ο κάφρος. Αυτό που μένουμε σε διπλανά τετράγωνα και πρέπει να τον ανέχομαι και στα μέσα συγκοινωνίας με ξεπερνάει!

-Θα έρθεις κι εσύ το βράδυ; με ρωτάει.

-Δεν θα έρθω μόνη μου! Ξέρεις είναι και ο Άγγελος εδώ!

-Δηλαδή θα μας φορτωθεί και ο γκόμενός σου εκτός από εσένα;

-Εσύ θα φέρεις και το τσουλάκι σου μαζί;

-Ό,τι γουστάρω θα κάνω! Σε νοιάζει;

-Ναι! Δεν γουστάρω να δω live τσόντα!

-Δεν θα σε ρωτήσω τι θα κάνω με την κοπέλα μου!

-Μπα; Έγινε κοπέλα σου τώρα;

-Κανονικά..!

-Μπράβο εξελίξεις ο Αλεξάκος! Πόσες μέρες μετράτε;

-Όσες γουστάρουμε! Σε νοιάζει;

-Τόσο πολύ που δεν κοιμάμαι τα βράδια.. σκέφτομαι πόσες μέρες τα έχουν ο κάφρος με το τσουλί;

-Ώστε έχεις χάσει και τον ύπνο σου για εμένα το παραδέχεσαι;

-Πόσο μαλάκας είσαι; Απάντησέ μου με ένα "πολύ" ή με ένα "πάρα πολύ"!

-Δεν έχω όρεξη να τσακωθώ μαζί σου σήμερα.. Και τώρα σκάσε γιατί με παίρνει τηλέφωνο η Ειρήνη!

-Επιτέλους θα το βουλώσεις! Και πήγαινε πίσω δεν έχω όρεξη να ακούσω τα σαλιαρίσματά σας!

-Να πας εσύ αν ενοχλείσαι..

-Αυτό θα κάνω!

Ευτυχώς δεν κατέβηκε στην κανονική στάση γιατί δεν θα άντεχα πάλι να τον δω μπροστά μου! Λογικά θα πάει να βρει την άλλη.. ένας Θεός ξέρει τι θα κάνουν πρωινιάτικα.. Έλεος αυτό το παιδί! Τέλος πάντων...

-Μωρό μου ήρθες; μου φωνάζει ο Άγγελος ενώ μπαίνω στο σπίτι.

-Καλημέρα αγάπη μου! Αλλάζω γρήγορα και έρχομαι!

-Περιμένω..

-Πάμε;

-Τι κούκλα θα κυκλοφορήσω στη Θεσσαλονίκη;

-Μμ..σε ευχαριστώ πολύ!

-Πάμε γιατί χρειάζομαι επειγόντως καφέ!

-Κι εγώ το ίδιο. Και μετά πρέπει να πάμε να πάρω κάτι για να φορέσω το βράδυ..

-Μπα; Για ποιον θα στολιστείς;

-Κάτσε να σκεφτώ.. Βασικά είναι πολλοί οι θαυμαστές μου, που να σου τους λέω όλους τώρα..

-Μπα αποκτήσαμε και θαυμαστές;

-Όχι παίζουμε! Τι έγινε Αγγελούκο ζηλεύουμε;

-Λιγάκι..

-Μόνο για εσένα θα στολιστώ και θα γίνω κούκλα!

-Μου αρέσει περισσότερο αυτή η εκδοχή!

-Κι εμένα.. οπότε θα διαλέξεις εσύ τι θα πάρω..

-Ό,τι και να πάρεις θα είσαι τέλεια!

-Μωρό μου!

Πήγαμε πρώτα για καφέ και μετά για ψώνια. Κάθε φορά που έμπαινα σε δοκιμαστήριο έμπαινε φυσικά και ο Άγγελος και βγαίναμε μετά από ένα μισάωρο με τις βλακείες μας και.. ε σαν παιδιά κι εμείς...Κατέληξα σε ένα μαύρο φόρεμα με δαντέλα που άρεσε στον Άγγελο. Πήγαμε για φαγητό και αργότερα βόλτα στην παραλία..

-Άρια, δεν μου είπες τι έγινε με τη γιαγιά σου..

-Ρε Άγγελε πρέπει τώρα;

-Στο τηλέφωνο μου έλεγες από κοντά, σ' ακούω!

-Πφφ καλά..

~Flashback~

Τρίτη απόγευμα και η μάνα μου έχει όρεξη για επισκέψεις στη γιαγιά μου. Πήρε άδεια από το γραφείο για το λόγο αυτό.. Το έχουμε αργήσει ήδη πάρα πολύ. Έτσι βάλαμε τα καλά μας, πήραμε κι ένα κουτί γλυκά και ξεκινήσαμε για το πατρικό της μαμάς. Φτάσαμε κάτω απο την πολυκατοικία όπου έμενε η γιαγιά, η μαμά πάρκαρε, όμως δεν έδειχνε καθόλου πρόθυμη να κατέβει.

-Μαμά τι έγινε; Το μετάνιωσες;

-...

-Μαμά γιατί δεν μιλάς; Πες μου το μετάνιωσες; Δεν θέλεις να πάμε;

-Όχι, δεν το μετάνιωσα, απλά μου είναι δύσκολο.

-Μαμά, όλα θα πάνε καλά! Πάμε!

-Έχεις δίκιο, δεν πρέπει να φοβάμαι! Πάμε!

Λίγα λεπτά αργότερα χτυπάμε το κουδούνι από το διαμέρισμα της γιαγιάς μου και δευτερόλεπτα μετά η πόρτα ανοίγει και βλέπω μπροστά τη γιαγιά μου. Με το ζόρι τη θυμάμαι.. Παρά τα χρόνια της διατηρείται μια χαρά, τα γκρίζα της μαλλιά είναι τα μόνα που υποδηλώνουν ότι έχει πια γεράσει, γιατί μπροστά μου βλέπω μια δυναμική και καλοστεκούμενη γυναίκα!

-Μαμά; κάνει το πρώτο βήμα η μάνα μου.

-Βλέπω καλά;

-Καλά βλέπεις μάνα.. εγώ είμαι! Και η Άρια!

-Μπα; Πώς και αυτή η επίσκεψη; Πάνε τόσα χρόνια που έχουμε να βρεθούμε..

-Μπορούμε να περάσουμε μαμά; Έχουμε πολλά να σου πούμε.. Μένουμε πια εδώ, στη Θεσσαλονίκη!

-Περάστε..

-Αυτά είναι για εσένα γιαγιά.. είπα προσφέροντάς της τα γλυκά.

-Δεν χρειάζομαι γλυκά παιδί μου..

-Πες ένα ευχαριστώ βρε μαμά..

-Καθίστε!

Να σας φέρω κάτι;

-Όχι, ευχαριστούμε! Για λίγο ήρθαμε..

-Λοιπόν;

-Μένουμε εδώ πια..

-Και αφήσατε τον Ιάσονα μόνο του;

-Όχι μαμά, εγώ με την Άρια μένουμε εδώ, μόνες μας!

-Γιατί;

-Χωρίσαμε μαμά με τον Στάθη.

-Χωρίσατε; Τον παράτησες; Γιατί Βάσω; Τι σκευτόσουν;

-Μαμά! Σταμάτα! Με τον Στάθη χωρίσαμε γιατί..

-Γιατί;

-Διάλεξε να ζήσει με μια άλλη γυναίκα και το σεβάστηκα. Ήρθα εδώ για να κάνω μια καινούρια αρχή.

-Και κουβάλησες μαζί σου και το παιδί; Τι σου έφταιξε;

-Μόνη μου επέλεξα να μείνω με τη μητέρα μου! Ο μπαμπάς μου την απάτησε, η μαμά σου τα παρουσιάζει πολύ ρόδινα!

-Άρια, μην ανακατεύεσαι! Μιλάω με την κόρη μου τώρα! Για να τον έκανες να κοιτάξει άλλη γυναίκα ποιος ξέρει τι θα του έκανες..

-Πάμε να φύγουμε Άρια, ήταν λάθος μου που αποφάσισα να έρθουμε.

-Κάτσε κάτω Βάσω! Πώς αποφάσισες να έρθεις εδώ;

-Μου προσέφεραν μια δουλειά, πολύ καλή ευκαιρία και αποφάσισα να έρθω.

-Εσύ Άρια;

-Ήθελα να είμαι δίπλα στη μητέρα μου.

-Έχεις αποφασίσει τι θα κάνεις μόλις τελειώσεις το σχολείο;

-Όχι ακριβώς..

-Και πότε περιμένεις να αποφασίσεις; Σε δύο χρόνια τελειώνεις..

-Θυμάσαι τι τάξη πηγαίνει η Άρια μαμά; ρωτάει η μάνα μου.

-Θυμάμαι! Άρια, πρέπει να αποφασίσεις όσο είναι καιρός.. Πρέπει να διαλέξεις μια καλή σχολή που θα σου προσφέρει αποκατάσταση και καλές απολαβές!

-Εγώ έχω αποφασίσει ότι θα ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο!

-Τι πράγμα; ρωτάει έκπληκτη η γιαγιά μου.

-Σαν χόμπι, προσπαθεί να τα μπαλώσει η μάνα μου.

-Όχι σαν χόμπι! Θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο! Το έχω αποφασίσει!

-Δεν μπορείς να ζήσεις από το ποδόσφαιρο κορίτσι μου. Πρέπει να βρεις κάτι άλλο..

-Εγώ θα μπορέσω να ζήσω! Πιστεύω στον εαυτό μου και θα τα καταφέρω!

-Δεν πρέπει ποτέ να είσαι τόσο σίγουρη για τίποτα! Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις!

-Μάλλον έχει δίκιο η μαμά.. Δεν ήταν καλή ιδέα να έρθουμε!

-Όπως θέλετε.. όταν θελήσετε ξαναπεράστε. Θα χαρώ πολύ να σας δω!

-Κι εμείς! Πάμε Άρια...

~End of flashback~

-Κατάλαβες; Πλήρης αποτυχία η απόπειρα να πλησιάσουμε τη γιαγιά μου. Έχει δίκιο η μάνα μου που την απέφευγε τόσα χρόνια..

-Μάλλον.. αλλά και της γιαγιάς σου της ήρθε πολύ ξαφνικό που την επισκεφτήκατε! Το σκέφτηκες αυτό;

-Ήταν συμπεριφορά αυτή ρε Άγγελε, από μεγάλη γυναίκα;

-Αφού είναι ιδιαίτερος άνθρωπος η γιαγιά σου ρε Άρια και το ξέρεις!

-Τι βλέπουν τα μάτια μου;

-Τι έπαθες μωρό μου;

-Ο Άλεξ!

-Ο κάφρος; Αυτή ποια είναι;

-Κανονικά θα έπρεπε να ήταν η Ειρήνη, αλλά.. πόσο φτηνός πια;

-Θέλεις να μου εξηγήσεις κι εμένα;

-Εδώ και δυο εβδομάδες περίπου τραβιέται με ένα τσουλάκι! Ισχυριζόταν ότι τα έχουν κανονικά, είχε πει μάλιστα ότι θα τη φέρει το βράδυ και τώρα φασώνεται με άλλη;

-Α καλά.. ο τύπος δεν είναι καλά!

-Πάμε απέναντι, δεν θέλω να πέσουμε πάνω του!

-Γιατί; Ίσα ίσα που θα τον φέρουμε σε δύσκολη θέση.. Πάμε!

-Ρε Άγγελε...

-Δεν θέλεις να του τη σπάσουμε;

-Βασικά ψήνομαι! Μέσα!

Σε ένα λεπτό πέφτουν πάνω μας και ο Άλεξ που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν μας είχεδει ασπρίζει... δεν ξέρω από τι.

-Επ! Βολτίτσα; Τι κάνεις Άλεξ;

-Καλά.. λέει μασώντας τα λόγια του. Είναι φανερό ότι είναι σε αμηχανία..

-Δεν θα μας γνωρίσεις με την κοπέλα;

-Όχι, βιαζόμαστε.. τα λέμε το βράδυ.

-Γεια φίλε.. τον κουρδίζει και ο Άγγελος.

-Τι φάση αυτός ο τύπος; με ρωτάει ο Άγγελος.

-Έχει θέματα το παιδί! Τώρα θα το μάθεις;

-Άσ' τον μωρέ, μην του δίνεις σημασία!

-Δεν του δίνω.. αφού τα έχουμε πει αυτά!

-Πάμε σπίτι τώρα, είμαι λίγο κουρασμένος. Πρέπει να ετοιμαστείς και για το βράδυ... Μην ξεχνάς ότι μου υποσχέθηκες ότι θα γίνεις μια κούκλα για εμένα και μόνο!

-Δεν το ξεχνάω! Πάμε γρήγορα...

Στο σπίτι:

-Λοιπόν μωρό μου εσύ ξεκουράσου, εγώ πάω να κάνω μπάνιο και όταν ετοιμαστώ σε φωνάζω..

-Καλά... σε κανένα χρόνο φώναξέ με!

-Υπερβολές..!

-Άγγελε! Είσαι έτοιμος;

-Έρχομαι!! Ωω! Τι κουκλάρα είναι αυτή!

-Σου είπα.. θα γίνω κούκλα μόνο για εσένα!

-Μωρό μου σοβαρά, είσαι πάρα πολύ όμορφη σήμερα! Περισσότερο από κάθε άλλη φορά!

-Σου φαίνομαι διαφορετική λόγω του μαλλιού μάλλον..

-Μάλλον! Να το κάνεις πιο συχνά μπούκλες! Σου πάνε πολύ..

-Εντάξει! Θα ακούσω τις απόψεις σου κύριε στυλίστα! Πάμε να μην αργήσουμε;

-Πάμε! Πάρε τον Πάνο γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι έμαθες τόσο καλά τη Θεσσαλονίκη..

-Την έμαθα βλάκα, απλά είπαμε να είμαστε όλοι μαζί παρέα..

-Και καλά τώρα...

Μισή ώρα αργότερα είμαστε όλοι μαζί έξω από το μαγαζί και μπαίνουμε μέσα, αφού γίνουν οι συστάσεις με τα παιδιά. Η Ολίβια κάνει σαν τρελή που επιτέλους γνώρισε τον Άγγελο, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά δείχνουν να χαίρονται, εκτός βέβαια από τον Άλεξ και την Ειρήνη, αλλά ποιος χέστηκε για αυτούς.. Η Ολίβια έχει πάρει τον Άγγελο μονότερμα κι εγώ μένω για λίγο μόνη όταν ο κάφρος έρχεται δίπλα μου.

-Αυτό που είδες το πρωί δεν ήταν κάτι.. η κοπέλα ήταν φίλη μου.

-Άλεξ, πρώτον η κοπέλα ΔΕΝ ήταν φίλη σου γιατί φασωνόσασταν. Δεύτερον δεν είμαι κοπέλα σου για να μου απολογείσαι. Τρίτον, είσαι πολύ φτηνός και λυπάμαι αυτό το τσόλι που σέρνεις μαζί σου. Φαντάσου, έφτασα σε σημείο να λυπάμαι την Ειρήνη..

-Δεν σου πέφτει λόγος βασικά κοπέλα μου..

-Τότε γιατί μου μιλάς για αυτό;

-Απλά, για να σε ευχαριστήσω που δεν είπες κάτι στην Ειρήνη!

-Ότι σε νοιάζει θέλεις να μου πεις τώρα..

-Άσ' το κοριτσάκι μου, τζάμπα κάθομαι και σου μιλάω.

-Κοίτα, χέστηκα για το τι κάνεις πραγματικά! Αλλά εμένα να μη με μπλέκεις! Οκ;

-Τζάμπα χαλάω σάλιο για να σου μιλάω..

-Έφευγες λοιπόν;

-Αυτό ακριβώς!

-Μωρό μου; Όλα καλά;

-Μια χαρά.. Σε ζάλισε η Ολίβια;

-Λιγάκι.. αλλά έχεις δίκιο, είναι πολύ συμπαθητική κοπέλα!

-Σε λίγο θα γνωρίσεις και τα υπόλοιπα παιδιά..

-Αυτό θα γίνει όταν ακριβώς είπες... "σε λίγο". Τώρα θέλω να περάσω λίγο χρόνο με το πανέμορφο κορίτσι μου!!

-Μμ.. το πονηρό αγόρι μου!

Την ώρα που φασωνόμασταν χτύπησε το κινητό του Άγγελου.

-Μωρό μου μην το σηκώσεις! Σε παρακαλώ..

-Κάτσε να δω ποιος είναι.. Παίρνεις το κινητό μου; Άσ' το κάτω! Τι κάνεις;

-Θα δω κάτι που δεν πρέπει;

-Τι λες μωρέ χαζό; Ο Γιάννης θα είναι.. Δώσ' το μου!!

-Για να δούμε τι λέει.. "Δήμητρα"; Τι θέλει αυτή;

-Πού να ξέρω;

-Μην το σηκώσεις..

-Είναι με το Γιάννη και τα παιδιά, κάτι θα θέλει..

-Πω..καλά..

-"Ναι.. έλα Δήμητρα, δεν σε ακούω καλά.. τι έγινε;... δεν σε ακούω καλά.. περίμενε να βγω έξω." Μωρό μου έρχομαι σε πέντε λεπτά..

Τώρα φταίω εγώ να μην εκνευριστώ; Η βλαμμένη.. Να θυμηθώ να ρωτήσω τον Άρη τι σόι άνθρωπος είναι αυτή. Γιατί μου φαίνεται ότι την πέφτει λίγο στον Άγγελο, γενικά μιλώντας. Αν και αυτή γουστάρει το Γιάννη.. Αλλά ποια κοπέλα παίρνει τηλέφωνο τον κολλητό του αγοριού που γουστάρει μέσα στη νύχτα; Ας μην συγχύζομαι χωρίς λόγο.. Οι παρενέργειες της απόστασης θα είναι..

-Σε άφησε μόνη του ο λεγάμενος; διακόπτει τις σκέψεις μου ο κάφρος.

-Βγήκε να μιλήσει στο τηλέφωνο, αναφορά θα σου δώσουμε Άλεξ; Παρεπιπτόντως, τη δικιά σου που τη φύτεψες;

-Αυτή φυτεύεται μόνη της..

-Τι εννοείς;

-Τίποτα.. τα λέμε μετά.

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν απόψε.. τέλος πάντων.

-Μωρό μου γύρισες;

-Ναι..

-Τι ήθελε αυτή;

-Γιατί μιλάς έτσι για τη Δήμητρα;

-Γιατί δεν την χωνεύω..

-Κακώς! Είναι φίλη μου.. Εγώ μια χαρά φέρομαι στους φίλους σου!

-Άσε μας ρε Άγγελε! Και τι ήθελε η ... "φίλη σου";

-Τίποτα, κάτι δικά μας..

-Κάτι "δικά ΣΑΣ";

-Ναι μωρέ..

-Τι εννοείς;

-Όλα θέλει να τα μαθαίνει το μωρό μου;

-Άγγελε μην προσπαθείς να με τουμπάρεις εμένα! Μιλάω σοβαρά!

-Ρε μωρό μου, πλάκα μου κάνεις; Ζηλεύεις;

-Έχω λόγο;

-Όχι!

-Άγγελε δεν με πείθεις!

-Πώς μπορώ να το κάνω;

-Πες μου γιατί σε πήρε τέτοια ώρα τηλέφωνο; Τι ήθελε;

-Δεν μπορώ να σου πω..

-Άγγελε!

-Ρε παιδί μου, είναι προσωπικά αυτά τα πράγματα πώς το λένε;

-Ακούς τι λες; Και θέλεις να μη ζηλεύω;

-Άρια δεν ξέρεις τι λες!

-Ξέρω πάρα πολύ καλά τι λέω! Πες μου γιατί σε πήρε νυχτιάτικα η μαλακισμένη τηλέφωνο ΤΩΡΑ!

-Άρια ηρέμησε!

-Έχεις περίεργα πάρε – δώσε με αυτήν; Λέγε!!

-Άρια δεν ξέρεις τι λες! Έχεις πιει!

-Ξέρω πάρα πολύ καλά τι λέω!

-Ηρέμησε!

-Πες μου γιατί σε πήρε!

-Άρια δεν μπορώ να σου πω, γιατί δεν το σέβεσαι;

-Ακούς τι λες;

-Εσύ ακούς; Λες ότι τρέχει κάτι με εμένα και τη Δήμητρα; Πόσο έχεις πιει;

-Δεν έχω πιει σταγόνα! Αν δεν μου πεις τώρα τι συμβαίνει ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ!

-Τι λες Άρια;

-Αυτό που άκουσες!

-Δεν πας καλά..

-Σοβαρά μιλάς; Εγώ δεν πάω καλά; Φύγε τώρα Άγγελε!

-Με διώχνεις;

-Κανονικά όμως.... φύγε!

-Πας καλά Άρια; Τσακωνόμαστε για μαλακίες;

-Φύγε Άγγελε! Φύγε!

-Να πάω πού;

-Δεν με νοιάζει! Να μην σε βλέπω φύγε!

-Έχεις τρελαθεί; Άρια; Μωρό μου;

Δεν το πιστεύω!! Δεν γίνεται αυτό! Με το ζόρι συγκρατώ τα δάκρυά μου. Αρπάζω ό,τι ποτό βρίσκω μπροστά μου και το κατεβάζω με τη μία. Ήπια όλα τα ποτά των παιδιών – πόσο παίζει να με βρίσουν για αυτό – και τρέχω στην τουαλέτα όπου μπορώ να ξεσπάσω ελεύθερα! Όταν η πόρτα ανοίγει και.... μπαίνει μέσα ο Άλεξ! Ο Άλεξ; Τι θέλει εδώ στις γυναικείες τουαλέτες;

-Άρια!

-Άλεξ!

Εντάξει το ξέρω είμαι απαράδεκτη!! Αλλά είμαι στο χωριό και καταλαβαίνετε!!! Όμως υπόσχομαι ότι από εδώ και πέρα θα είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου!!!

Και τώρα στα δικά μας....... ακούω, πώς είδατε τον Άγγελο και γενικά την επανασύνδεση! ;) Υπερβολική η Άρια που τα πήρε έτσι και τον ξαπόστειλε? Και τι θα γίνει τώρα με τον Άλεξ? Θα έρθει το τέλος για Άρια - Άγγελο? Για να σας ακούσω..... ;)
Το επόμενο τη Δευτέρα υπόσχομαι!!! <3 Σας ευχαριστώ για όλα!! <3 <3