27. Τιμωρία!
Ξύπνησα με τον εφιαλτικό ήχο του ξυπνητηριού μου, ξέροντας ότι θα με περιμένει μια πολύ δύσκολη μέρα. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια, ντύθηκα και ετοιμάστηκα για το σχολείο. Η Ολίβια μου χτύπησε το κουδούνι. Πήρα όπως όπως τα κρουασανάκια που είχε αφήσει η μαμά στο τραπέζι και κατέβηκα.
-Καλημέρες!! Τι κάνει η ποδοσφαιρίστριά μας;
-Καλημέρα Ολίβια..
-Κουρασμένη;
-Πολύ.. Εσύ τι κάνεις;
-Βρίζω την τύχη μου γιατί πρέπει να πάμε σχολείο.
-Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου σήμερα.
-Ο φίλος σου έφυγε;
-Έφυγε χτες το μεσημέρι.
-Κρίμα..
-Μαζέψου Ολίβια!
-Έλα βρε πλάκα κάνω..
-Με αυτόν τον Φώτη τι γίνεται;
-Τίποτα!
-Γιατί έτσι;
-Θέλεις στα αλήθεια να ακούσεις;
-Για να ρωτάω..
-Την προηγούμενη εβδομάδα ένα βράδυ ετοιμαζόμουν να βγω με μια φίλη. Θα ήταν γύρω στις έντεκα. Μένω στον τρίτο, απέναντι από το διαμέρισμα των γονιών του. Βέβαια οι γονείς του αυτήν την περίοδο ζουν στο χωριό οπότε έχει το σπίτι δικό του. Είχα ετοιμάσει και επίσκεψη, με έτοιμη δικαιολογία αλλά...
-Αλλά;
-Καλώ λοιπόν το ανσανσέρ, ήταν κατειλημμένο, αλλά ανέβαινε. Μέχρι να έρθει άνοιξα το κινητό μου να χαζέψω, όταν κάποιος από μέσα ανοίγει την πόρτα έχοντας πλάτη προς εμένα, ενώ είχε αγκαλιά μια κοπέλα.
-Ο Φώτης;
-Ναι! Εγώ έπαθα σοκ, αλλά η Ολίβια δεν τα χάνει ποτέ! Οπότε όπως έβγαιναν, ή προσπαθούσαν να βγουν γιατί έτρωγε ο ένας τον άλλον, ξεροβήχω διακριτικά, για να με ακούσουν. Γυρνάει ο Φώτης, με βλέπει και μου λέει "Α.. γεια σου Ολίβια!"
-Χαχαχα! Και;
-Του λέω χαλαρή : "Γεια σου Φώτη!" Μου λέει: "Να σας συστήσω. Από εδώ η Κατερίνα, Κατερίνα από εδώ η Ολίβια". "Χάρηκα!" μου λέει αυτή. "Καλά να περάσετε!" τους είπα και μπήκα στο ασανσέρ κυρία.
-Είσαι τρελή!
-Δεν άντεξα!
-Χαλάρωσε.. μπορεί να μην είναι σοβαρό!
-Δεν με νοιάζει! Δεν πρόκειται να σκάσω για τα μάτια του Φώτη!
-Έτσι κοπέλα μου! Θα βρεις καλύτερον!
Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στο σχολείο και πήγαμε να βρούμε τα παιδιά που φαίνεται να συζητούσαν κάτι σοβαρό.
-Δεν γίνεται να το αφήσουμε ρε παιδιά, έλεγε ο Πάνος.
-Η Γιώτα το δήλωσε κατηγορηματικά. Δεν θα έχει χρόνο. Είναι Γ' Λυκείου, έλεγε κάποιος άλλος που πρώτη φορά έβλεπα.
-Να βρούμε κάποια άλλη κοπέλα ρε φίλε. Δεν είναι η Γιώτα η μοναδική τραγουδίστρια στο σχολείο. Να ψάξουμε..
-Δεν είναι εύκολο..
-Ναι, αλλά δεν μπορούμε να το αφήσουμε. Έχουμε το πάρτι για την εκδρομή, το πάρτι της Γ' Λυκείου..
-Ωραία, ας βγάλουμε μια ανακοίνωση τότε. Αλλά εγώ σου το λέω. Θα μαζευτούν όλες οι ψωνισμένες που νομίζουν ότι έχουν φωνή και δεν θα βγάλουμε άκρη !
-Έχεις λίγο δίκιο σε αυτό..
-Ας μην βγάλουμε ανακοίνωση ακόμα, ας ψάξουμε πρώτα μόνοι μας χωρίς να διαδοθεί και βλέπουμε...
Αν κατάλαβα καλά ψάχνουν τραγουδίστρια για το γκρουπάκι τους; Αλλά δεν θέλω να με περάσουν για καμιά ψωνισμένη, σαν αυτές που λένε τα παιδιά. Θα μιλήσω μετά στον Πάνο.
Το κουδούνι διέκοψε τη συνεδρίαση των παιδιών και όλοι πήγαμε ο καθένας στην τάξη του. Αργότερα, βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω στον Πάνο, ο οποίο με πολλή χαρά δέχτηκε να με προτείνει στα παιδιά και να κάνουμε μια πρόβα για να με δοκιμάσουν. Στο τελευταίο διάλειμμα λοιπόν, πήγαμε στην αίθουσα της μουσικής για να με συστήσει στα υπόλοιπα παιδιά. Τους έδειξα κάποια βίντεο από τις παραστάσεις που είχαμε κάνει στα Γιάννενα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Άλεξ ανήσυχος.
-Εδώ είστε; Έχω φάει τον κόσμο να σας βρω!
-Τι έγινε; τον ρωτάει ο Πάνος;
-Άρια, έλα να σου πω, μου λέει κάνοντας νόημα να τον ακολουθήσω.
-Δεν γίνεται τώρα! Βλέπεις ότι έχουμε δουλειά .. του λέω.
-Είπα να έρθεις τώρα! Τι δεν κατάλαβες;
-Θα έρθω όταν τελειώσουμε Αλεξ !
-Γαμώτο! Δεν καταλαβαίνεις; Πρέπει να έρθεις ΤΩΡΑ!
-Πας καλά; Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου! Μην με τραβάς!
-Πρέπει να φύγουμε..
-Πας καλά; Τι έγινε;
-Με πήρε ο Χρήστος τηλέφωνο. Δυόμιση η ώρα πρέπει να είμαστε στο γήπεδο.
-Οι δυο μας;
-Ναι.. ξεχνάς τα χθεσινά;
-Μην αρχίζεις γιατί δεν έχω καμία όρεξη για τσακωμούς. Πάω να πάρω τα πράγματά μου, περίμενε εδώ.
Ανέβηκα στην τάξη να πάρω την τσάντα μου πριν χτυπήσει το κουδούνι και κατέβηκα στην αυλή, εκεί που δώσαμε ραντεβού, αλλά είχε εξαφανιστεί! Έχει γούστο να με κορόιδεψε... Δεν θα τα πάμε καθόλου καλα! Α... να το το παιδί, είναι απασχολημένο με τη γνωστή στη γωνία. Κι εγώ σαν χαζή τον περιμένω. Αν δεν τον σκοτώσω κάποια μέρα... αυτή είναι η μόνη λύση! Παίρνω τον Άγγελο, μην νομίσει ότι δεν έχω τι να κάνω και περιμένω να τελειώσει τη... δουλειά του. Γιατί δεν το σηκώνει; Και ο άλλος τελείωσε, έρχεται! Θα κάνω ότι μιλάω: "Ναι μωρό μου, κι εμένα μου λείπεις! Θα τα πούμε όμως το Σαββατοκύριακο, θα έρθω οπωσδήποτε δεν αντέχω άλλο.."
-Τελειώνεις λίγο; μου φωνάζει.
-"Έλα μωρό μου σε κλείνω τώρα. Θα σε πάρω μετά την προπόνηση. Φιλάκια... Σ' αγαπάω πολύ!"
-Επιτέλους!
-Μπορείς να μην μιλάς όταν μιλάω;
-Θα κάνω ό,τι θέλω !
-Θα κάνεις αυτό που λέω εγώ!
-Όχι κοριτσάκι μου...
-Δεν θα ασχοληθώ.. Θα προλάβουμε να φτάσουμε στην ώρα μας;
-Αν τελείωνες πιο γρήγορα θα προλαβαίναμε σίγουρα!
-Εσύ σαλιάριζες με το... κορίτσι σου ! Δεν φταίω εγώ..
-Κι εσύ εμάς κοίταζες; Δεν είχες άλλη δουλειά;
-Αν δεν θέλεις να σε κοιτάνε, να είσαι πιο διακριτικός!
-Αν δεν ήθελες δεν θα μας κοίταζες!
-Αν δεν ήσουν μπροστά μου...
-Θα είμαι όπου θέλω!
-Για χαλάρωσε λίγο...
-Σταμάτα επιτέλους!
-Λοιπόν, σκέφτηκες τι θα πεις στο Χρήστο; Για να καλύψεις τις βλακείες σου;
-ΕΣΥ θα έπρεπε να σκεφτείς, γιατί δικές σου ήταν οι βλακείες!
-Δεν μιλάς σοβαρά.. τι να πρωτοθυμηθώ; Το ότι όταν έβαλα το γκολ και πανηγυρίζαμε όλοι εσύ δεν καταδέχτηκες φυσικά να έρθεις, γιατί δεν μπορούσες να δεχτείς ότι έβαλα γκολ. Κομπλεξικέ!
-Δεν ξέρεις τι λες! Εγώ νερό πήγα να πιω.
-Αυτά όχι σε εμένα! Κατάλαβες; Δεν τα τρώω..
-Α καλά ..
-Σταμάτα !
-Τι να σταματήσω; Εσύ μετά δεν μου έδωσες πάσα και χάσαμε το 2-1.
-Για λίγα εκατοστά δεν μπήκε! Ενώ εσύ ήξερες ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να τους περάσεις όλους!
-Παραπάτησα. Αυτό ήταν όλο, αλλιώς...
-Δεν παραπάτησες! Απλά δεν ήθελες να μου δώσεις πάσα και να βάλω το δεύτερο γκολ! Τέλος πάντων, έτσι δεν θα καταλήξουμε πουθενά.. Θα ζητήσουμε συγγνώμη από το Χρήστο και θα υποσχεθούμε ότι δεν πρόκειται να ξαναεκθέσουμε την ομάδα.
-Σύμφωνοι! Και δεν θα το ξανακάνουμε! Στις προπονήσεις και στους αγώνες θα είμαστε φίλοι.
-Μην λες μεγάλα λόγια! Απλά δεν θα είμαστε εχθροί.. σιγά μην γίνουμε και φιλαράκια!
-Όπως θέλεις! Φτάσαμε! Λοιπόν, κανόνισε..
-Εσύ κανόνισε!
Κατεβήκαμε από το λεωφορείο, μπήκαμε στο γήπεδο και πήγαμε στο γραφείο του Χρήστου.
-Χτύπα! Μου λέει.
-Χτύπα εσύ..
-Εγώ φοβάμαι..
-Δείτε έναν άντρα ρε! Να αναλάβεις τις ευθύνες σου! Χτυπάω εγώ!
-Μπείτε.. ακούμε το Χρήστο.
-Πάμε.. του λέω.
-Εσύ πρώτη, προηγούνται οι κυρίες!
-Όποτε σε συμφέρει!
-Καλώς τους.. καθίστε. Λοιπόν... σας κάλεσα νωρίτερα γιατί κάτι αφήσαμε στη μέση χτες. Για να ακούσω.. Δεν μιλάτε ε; Θα μιλήσω εγώ! Χτες, κάναμε ένα καλό σχετικά πρώτο ημίχρονο ήρθε το γκολ, αλλά δυστυχώς από λάθος δικό μας, θα τα πω και μετά σε όλη την ομάδα. Το παιχνίδι σταματάει όταν σφυρίζει ο διαιτητής! Όχι όταν μπαίνει το 45'. Στο θέμα μας όμως! Θέλω να μου πείτε τι συνέβη στην τελευταία φάση! Πάλι δεν μιλάτε; Να σας πω εγώ τι είδα! Είδα δύο παίκτες τις ομάδας μου να έχουν μια τεράστια ευκαιρία για να νικήσουν το παιχνίδι και να πάρουν τους τρεις βαθμούς, οδηγώντας την ομάδα τους στη δεύτερη νίκη της σεζόν. Αντί για αυτό όμως, είδα τον αρχηγό της ομάδας μου να φέρεται σαν ατομιστής, να μην δίνει πάσα στη συμπαίκτριά του και όπως ήταν φυσικό να χάνει τη μπάλα! Αλλά προφανώς δεν ήταν μόνο αυτό, καθώς στη συνέχεια που η ομάδα δέχεται αντεπίθεση δεν γυρνάει κανένας από τους δύο να βοηθήσει και είμαστε τυχεροί που δεν φάγαμε γκολ! Και το αποκορύφωμα, με το σφύριγμα της λήξης ξεκινάει ο ένας να φωνάζει στον άλλον λες και είστε οι μεγαλύτεροι εχθροί. Πείτε μου! Είναι αυτό εικόνα ΟΜΑΔΑΣ; Δεν μιλάτε, προφανώς! Τι να πείτε; Συνεχίζω εγώ! Σας ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα ανεχτώ εγωισμούς μέσα στην ομάδα μου! Αν δεν θέλετε, δεν σας κρατάει κανείς με το ζόρι! Η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα! Ποιος σας είπε ότι δεν μπορώ χωρίς εσάς; Όποιος σας το είπε είναι γελασμένος! Άλεξ, το ότι είσαι αρχηγός δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Όταν ήρθα να αναλάβω την ομάδα, μου είπαν ότι είσαι αρχηγός μια ζωή στις ακαδημίες και το σεβάστηκα. Αν όμως συνεχίσεις έτσι όχι αρχηγός δεν θα είσαι, θα γίνεις ο εικοστός τρίτος παίκτης της αποστολής! Όσο για εσένα Άρια, σεβάσου την ομάδα που σου δίνει μια ευκαιρία. Ήμουν σκληρός απέναντί σου την πρώτη στιγμή! Αποφάσισα να κάνω πίσω για λίγο, μην με κάνεις να μετανιώσω για αυτήν μου την απόφαση..
-Χρήστο.. εγώ ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη. Και.. κάναμε μια κουβέντα πριν με τον Άλεξ και αποφασίσαμε να αφήσουμε τις διαφορές μας εκτός γηπέδου.
-Ναι.. αυτό! Λέει και ο Αλεξ .
-Αν νομίζετε ότι θα ξεμπλέξετε έτσι είστε γελασμένοι. Σας είχα προειδοποιήσει! Αυτή τη φορά θα πληρώσετε το τίμημα του να φέρεστε απερίσκεπτα! Όλη την εβδομάδα θα προπονείστε χωριστά από την υπόλοιπη ομάδα! Και θα σκεφτώ πάρα πολύ αν θα παίξετε στον επόμενο αγώνα! Δεν θα αφήσω την ομάδα να εκτίθεται και να αφήνει χώρο για σχόλια. Την ομάδα μου εγώ τη θέλω ενωμένη, αν δεν μπορείτε να το καταλάβετε, δεν έχετε θέση σε αυτήν! Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό! Είστε από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας, αλλά προτιμώ να κατέβω με τους υπόλοιπους στους αγώνες και να χάσω, παρά να κατέβω με εσάς και να ρισκάρω τα πάντα! Υπάρχει και ένα όνομα ξέρετε! Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα, θεωρείστε το μέλλον της μεγάλης ομάδας, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να έχετε και χαρακτήρα! Έγινα κατανοητός;
-Μάλιστα, λέμε και οι δύο με μια φωνή.
-Λοιπόν, όταν θα έρθουν και οι υπόλοιποι θα ζητήσετε και οι δύο συγγνώμη από όλα τα παιδιά! Στη συνέχεια, έχετε να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα... που θα μετανιώσετε την ώρα και τη στιγμή που τσακωθήκατε . Αν δεν έχετε σκοπό να τα βρείτε μόνοι σας, θα σας κάνω εγώ με το ζόρι να τα βρείτε! Να το ξέρετε.. Τώρα επειδή πρέπει να τακτοποιήσω κάτι χαρτιά πηγαίνετε στα αποδυτήρια και τα λέμε σε λίγη ώρα, όταν έρθουν και οι υπόλοιποι!
Ο Χρήστος ήταν πυρ και μανία μαζί μας! Και δεν είχε άδικο! Το χειρότερο είναι ότι για δικές μας βλακείες ο Χρήστος μας θεωρεί ανάγωγους. Το τραβήξαμε πολύ!
-Άλεξ..
-Ναι;
-Αυτά που είπε ο Χρήστος με προβλημάτισαν πολύ. Προφανώς το πήγε ένα βήμα παραπέρα, αλλά εγώ δεν είμαι ανάγωγη όπως πιστεύει! Οπότε... σου ζητάω ανακωχή, τουλάχιστον όσον αφορά την ομάδα..
-Μέσα! Δεν επιτρέπω σε κανέναν να κάνει σχόλια για τα προσόντα μου ως αρχηγός, ούτε δέχομαι να μείνω στον πάγκο.
-Άρα.. δίνουμε τα χέρια;
-Ας τα δώσουμε..
Πήγα στα αποδυτήρια να αλλάξω μέχρι να μαζευτούν και οι υπόλοιποι. Ένας Θεός ξέρει τι θα μας έβαζε ο Χρήστος να κάνουμε! Ήταν πολύ θυμωμένος μαζί μας και είμαι σίγουρη ότι στον επόμενο αγώνα δεν θα παίξει κανένας από τους δυο μας. Θα πληρώσουμε τους εγωισμούς μας, για αυτό πρέπει να συμμορφωθούμε!
Μετά από λίγο χτυπάει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Πάνος.
-Όλα καλά;
-Περίπου.. τα ακούσαμε για τα καλά!
-Κατάλαβα.. εδώ που τα λέμε φταίτε! Λίγο λιγότερο εσύ περισσότερο ο Άλεξ αλλά φταίτε!
-Το ξέρω! Φταίμε και οι δύο το ίδιο! Και θα πληρώσουμε τις βλακείες μας. Όλη την εβδομάδα θα κάνουμε ατομικό, επίσης μας είπε ότι στον επόμενο αγώνα θα σκεφτεί πολύ αν θα μας βάλει.
-Είναι λίγο αυστηρός ο Χρήστος, αλλά το κάνει για το καλό όλων.
-Το ξέρω! Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω μάθει να παραδέχομαι τα λάθη μου Πάνο. Και με τον Άλεξ κάναμε ανακωχή για όσο χρόνο περνάμε μαζί στην ομάδα. Πρώτα για εμάς και μετά για όλους.
-Ο Άλεξ συμφώνησε;
-Ναι! Δεν υπάρχει άλλη λύση! Ο Χρήστος μας το ξέκοψε, αν δεν τα βρούμε, να ξεχάσουμε την ομάδα. Οπότε συμφωνήσαμε να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας!
-Χαίρομαι πάρα πολύ!
-Για την ομάδα μόνο! Δεν θα ισχύει γενικά!
-Έλεος βρε Άρια! Σαν μωρά κάνετε.. Πάντως είναι κι αυτό ένα βήμα!
-Τα παιδιά από το γκρουπάκι τι είπανε;
-Τα βίντεο ήταν μια χαρά. Θα έρθεις την Παρασκευή να κάνουμε πρόβα κάποια τραγούδια. Μα πώς γίνεται να μην μου πεις ότι τραγουδάς;
-Δεν έτυχε. Θα σου τα πω μετά. Πάμε τώρα γιατί έχουμε να ζητήσουμε και μια δημόσια συγγνώμη!
-Μεγάλες στιγμές! Πάμε..
Αφού συγκεντρωθήκαμε όλοι, ο Χρήστος μας μάζεψε όλους, είπε κάποια γενικά σχόλια για τον αγώνα και μετά κάλεσε εμένα και τον Άλεξ να βγούμε μπροστά και να απολογηθούμε. Τον είδα ότι ζοριζόταν πολύ. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο θα είναι να ζητήσει συγγνώμη! Αμφιβάλλω αν θα το έχει κάνει και ποτέ..
-Λοιπόν.. ε.. ξέρετε.. στον αγώνα..
Δεν το έχει. Ας πάρω το λόγο να ξελασπώσω γιατί ο Χρήστος ήδη μας κοιτάει περίεργα.
-Άσε Άλεξ, θα τα πω εγώ. Λοιπόν παιδιά, εγώ και ο Άλεξ θέλαμε να ζητήσουμε συγγνώμη σε όλους για τα λάθη μας στον αγώνα που κόστισαν και είχαν συνέπεια την απώλεια βαθμών για την ομάδα μας. Ήταν λάθος να φερθούμε εγωιστικά και ανώριμα για αυτό και υποσχόμαστε από εδώ και στο εξής να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για το καλό της ομάδας μας.
Τα παιδιά άρχισαν να χειροκροτούν, ο Άλεξ όμως δεν φαινόταν ευχαριστημένος..
-Ευχαριστώ πολύ που με εξέθεσες άλλη μια φορά και δεν με άφησες να μιλήσω, μου ψιθυρίζει την ώρα που χειροκροτούν.
-Για καλό το έκανα, είδα ότι ζοριζόσουν.
-Θα σου 'λεγα, αλλά έχε χάρη η υπόσχεση που έδωσα!
-Ήθελα κι εγώ να ζητήσω συγγνώμη, ως αρχηγός και να υποσχεθώ ότι θα λειτουργώ σαν παράδειγμα για όλους χωρίς να κάνω λάθη που βλάπτουν την ομάδα μου. Συγγνώμη!
Και ξανά χειροκροτήματα για τον "αρχηγό" μας.
Ο Χρήστος μας πλησιάζει.
-Λοιπόν, καλά τα είπατε, όμως περιμένουμε όλοι να δούμε πράξεις. Τα λόγια είναι εύκολα. Επίσης, προς γνώση και συμμόρφωση και των υπολοίπων, σας ανακοινώνω ότι όλη την εβδομάδα θα ακολουθήσετε ατομικό πρόγραμμα, που δεν θα είναι και ό,τι πιο εύκολο. Ελπίζω μετά από αυτό να σκεφτείτε καλά όχι μόνο εσείς, αλλά και οι υπόλοιποι την συμπεριφορά σας από εδώ και στο εξής. Πείτε με αυστηρό και περίεργο, όμως προτιμώ αυτούς τους χαρακτηρισμούς και ένα τρόπαιο τον Μάιο, παρά να με αγαπήσετε όλοι και τον Μάιο να κλαίμε όλοι μαζί. Αυτά! Ξεκινάτε ζέσταμα όλοι, Άλεξ και Άρια δύο σαρανταπεντάλεπτα με διάλειμμα ενός τέταρτου ενδιάμεσα και μετά βλέπουμε!
Σκοτώστε με ΤΩΡΑ!!
Έτοιμο!! Λοιπόν; Τον βρίσκετε αυστηρό το Χρήστο; Θέλει να τους κάνει να συμφιλιωθούν, δίνοντάς τους την ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά! Πόσο κοντά όμως; Θα έχει αυτό αποτέλεσμα;
Το επόμενο κεφάλαιο διαδραματίζεται στα Γιάννενα! Και..... έχουμε νέο πρόσωπο - έκπληξη! Θα χαρώ να δω προβλέψεις!! ;) <3
Ευχαριστώ πολύ για την απίστευτη στήριξή σας!! Τα views και οι ψήφοι ανεβαίνουν συνεχώς! Είστε καταπληκτικές φαν!! Το επόμενο την Πέμπτη!! :)
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro