-Άρη.. ξύπνα.

-Βαριέμαι να πάω σχολείο!

-Άρη! Σήκω..

-Έλα βρε Νεφελάκι.. άσε με!

-Άρη! Μην λες μαλακίες πρωί πρωί γαμώτο!

-Ω... οκ να το επεξεργαστώ λίγο! Είμαστε Θεσσαλονίκη έτσι;

-Ρε Άρη... χαχαχαχα είσαι γελοίος!

-Καλημέρα..

-Επιτέλους.. συντονίστηκες! Πάω να δω αν έχει κάτι για πρωινό να φάμε και μετά φεύγουμε!

-Μ.. καλά! Πήγαινε κι έρχομαι.

Βρίσκω κρουασανάκια και φρέσκα μπισκότα στο τραπέζι! Ώρες ώρες την αγαπώ τόσο πολύ τη μητέρα μου! Φτιάχνω και καφέ..

-Άρη! Έλα!

Δεν απαντάει...

-Άρηη!!

Τον βλάκα.. κοιμήθηκε πάλι; Τώρα θα δει..

-Άρη ξύπνα.. Έγινε κάτι σοβαρό χτες βράδυ και πρέπει να μιλήσουμε.. Ήταν πολύ ωραίο.. θα μείνει μεταξύ μας φυσικά! Δεν έχω πρόβλημα να το επαναλάβουμε, αν θες κι εσύ φυσικά...

-Ιωάννα!!

-Αχαχαχα είσαι βλάκας!

-Άρια; Εσύ; Τι γίνεται;

-Αχαχαχα!! Είσαι χαζός.... χαχαχαχα!!

-Βλαμμένη! Τρόμαξα... Νόμιζα ότι ήσουν η Ιωάννα..

-Μάλιστα.. Ξέρεις ότι πρέπει να μιλήσουμε για αυτό έτσι..

-Μην μου τη σπας πρωί πρωί! Ήρθα εδώ να χαλαρώσω.. όχι να μου σπάσεις τα νεύρα!

-Σουτ! Έχεις και άποψη.. Ό,τι θέλω θα κάνεις.. Δεν θα σε ρωτήσω κιόλας!

-Χαζή...

Τον κουβάλησα πρώτα για ψώνια σε ένα μεγάλο εμπορικό. Είχα καιρό να πάω για ψώνια με τον κολλητό μου! Και σ' αυτόν είχαν λείψει οι τρέλες μας κι ας μου παίζει τον δύσκολο.. μετά καθίσαμε για φαγητό, πιτόγυρα βασικά, το αγαπημένο μας! Πήραμε παγωτό και βγήκαμε έξω που είχε πολύ χώρο και ησυχία να μιλήσουμε..

-Ανάκριση νούμερο δύο κολλητέ! Σ' ακούω, τι συμβαίνει με την Ιωάννα;

-Σοβαρά τώρα;

-Πιο σοβαρά πεθαίνεις! Από την αρχή..

-Καλά.. όλα ξεκίνησαν τότε που σε πήρα τηλέφωνο, αλλά ήσουν απασχολημένη με το να σώσεις τον μαλάκα!

-Ρε!!! Μπορείς να μην μου τον θυμίζεις; Νιώθω τόσο χαρούμενη που δεν τον είδα σήμερα..

-Νόμιζα ότι μιλάμε για εμένα!

-Σορρυ.. αποσπάστηκα! Αλλά είναι τόσο μαλάκας!!

-Άρια!

-Καλά.. Αλλά..

-Δεν θέλω να μιλήσω για το μαλάκα σου αυτή τη στιγμή!

-Ούτε κι εγώ!

-Ναι, αλλά μιλάς!

-Δεν μιλάω! Και είπες "μαλάκα σου"; Από πού και ως πού;

-Που λέει ο λόγος..

-Να μην λέει!

-Καλά!

-Οκ! Πες τώρα..

-Αν ηρεμήσεις πρώτα.. γιατί είσαι μέσα στα νεύρα;

-Γιατί μόλις μου θύμισες το μαλάκα!

-Μπορούμε να το ξεχάσουμε το κέρατό μου; Τι θέλω και ανοίγω το στόμα μου; Συγκεντρώσου λίγο!

-Προσπαθώ!

-Λοιπόν.. όπως είπα πριν συγχυστείς, αφορμή ήταν εκείνη η απουσία που έφαγα! Μαλάκας Παπαγεωργίου να πούμε! Δυο λεπτά αργήσαμε. Τέλος πάντων, βγήκαμε έξω στην αυλή προφανώς και ήταν εκεί μόνη της και κάτι έκανε στο κινητό της, αλλά μας είδε. Δεν σηκώθηκε από τη θέση της, αλλά πήγα να τη βρω γιατί τα είχε πάρει.

-Λογικό..

-Της εξήγησα... Μου είπε εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά την έβλεπα που είχε τα μούτρα μέχρι το πάτωμα. Ε.. πες ο ένας πες ο άλλος, αρχίσαμε να τσακωνόμαστε και σηκώθηκε κι έφυγε από το σχολείο. Την πήρα τηλέφωνο, δεν το σήκωνε. Την επόμενη μέρα το πρωί, μετά την προσευχή της είπα να μην μπούμε πρώτη ώρα, να πάμε να μιλήσουμε. Με αγνόησε πλήρως και μπήκε για μάθημα. Στο διάλειμμα δεν την είδα πουθενά, ούτε στην αυλή, ούτε στην τάξη! Στο επόμενο διάλειμμα την βρήκα, της είπα να μιλήσουμε και μου απάντησε "Άρη, άσ' το καλύτερα.." Ε.. δεν θα καθόμουν να την παρακαλάω κιόλας! Όλα κι όλα!

-Άρη.. να σε βρίσω τώρα ή μετά;

-Μα εγώ τι έκανα;

-Δεν έκανες! Αυτό είναι το θέμα..

-Τέλος πάντων, όλη η εβδομάδα κύλησε έτσι, αποφεύγαμε ο ένας τον άλλον. Της έστειλα μήνυμα την Παρασκευή το βράδυ και της είπα να βγούμε το Σάββατο να ξεκαθαρίσουμε. Συμφώνησε, σκεφτόταν και αυτή ότι έπρεπε να μιλήσουμε. Το Σάββατο όμως έγιναν όσα έγιναν και...

-Και την έστησες!

-Ναι, αλλά από ό,τι κατάλαβα ΕΣΥ έβαλες το χεράκι σου, γιατί την Κυριακή με πήρε τηλέφωνο να βρεθούμε! Ήξερε τι είχε γίνει. Εσύ της τα πρόλαβες;

-Προφανώς! Πρώτον γιατί δεν ήξερα τι είχε παιχτεί και δεύτερον γιατί μόνο σε αυτήν μπορούσα να βασιστώ ότι θα σε προσέχει.

-Λες και είμαι κανένα μωρό ας πούμε..

-Ρώτα εμένα τι τρομάρα πήρα... ήσουν χάλια Άρη, παραδέξου το! Ανησυχούσα για εσένα..

-Ήμουν χάλια ναι.. Και μόνο η Ιωάννα μπορούσε να με καλμάρει.. αφού εσύ δεν ήσουν εκεί. Της τα είπα όλα κι εκείνη σαν να μην είχε γίνει τίποτα μεταξύ μας μου συμπαραστάθηκε. Με πήρε σπίτι της το βράδυ, αφού εγώ αρνούμουν πεισματικά να επιστρέψω σπίτι μου. Της είπα ότι θα έρθω Θεσσαλονίκη, να ξεφύγω και να σκεφτώ. Της υποσχέθηκα όμως ότι όταν γυρίσω θα μιλήσουμε για όλα..

-Μάλιστα... ελπίζω μόνο το γεγονός ότι τα ξέχασε όλα και ήταν εκεί για εσένα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, να σου λέει πολλά!

-Εννοείται! Δεν θέλω να χωρίσουμε Άρια.. Είναι σπουδαίο κορίτσι! Δεν θέλω να τη χάσω! Αλλά πάντα κάτι γίνεται και μας το χαλάει.. Δεν θέλω να κάνω μαλακίες και να τη στεναχωρώ, όμως δεν φταίω πάντα εγώ.. Δεν ξέρω αν μπορεί να το ανέχεται συνέχεια αυτό. Φοβάμαι ότι κάποια μέρα θα με παρατήσει. Είμαστε και τόσο διαφορετικοί... Αυτή έχει αρχίσει από φέτος σοβαρό διάβασμα, έχει έναν στόχο και παλεύει για αυτόν.. Εγώ;

-Κι εσύ έχεις στόχο Άρη! Το ξέρεις! Πάντα το όνειρό σου ήταν να γίνεις ένας διάσημος ποδοσφαιριστής! Δεν θα τα παρατήσεις τώρα..

-Κι αν συμβεί κάτι; Αν τραυματιστώ σοβαρά και δεν μπορέσω να ξαναπαίξω; Αν δεν με δει κανένας σκάουτερ και δεν παίξω ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο; Κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ στη ζωή μου.. δεν νομίζεις;

-Άρη; Τι σου συμβαίνει; Δεν σε αναγνωρίζω! Εσύ δεν είσαι ο κολλητός μου! Δεν είσαι ο αισιόδοξος και δυναμικός Άρης! Σύνελθε!

-Άρια, μιλάω σοβαρά! Λίγα παιδιά πλέον εξελίσσονται!

-Ειλικρινά.. θα σε δείρω! Μην με εκνευρίζεις! Είσαι πάρα πολύ καλός ποδοσφαιριστής Άρη! Σε έχουν καλέσει τόσες φορές στην Εθνική! Αυτό λέει πολλά... Σε παρακολουθούν άτομα προφανώς για να σε κάλεσαν εκεί!

-Δεν το ξέρεις...

-Α ναι; Ε λοιπόν θα σου πω κάτι. Έχω υποσχεθεί ότι δεν θα μιλήσω σε κανέναν, αλλά πρέπει να σου το πω. Μάθε λοιπόν ότι εμένα με παρακολουθεί η Arsenal, με παρακολουθεί από πέρυσι! Φαντάσου... εμένα που είμαι κορίτσι! Δεν είχα καταλάβει τίποτα, ο Κώστας μου το είπε. Προφανώς και δεν τους αντιλαμβανόμαστε τους σκάουτερ, γιατί δουλεύουν στα κρυφά! Με τόσο ανοδική πορεία που έχουμε τα τελευταία χρόνια, ξέρεις πόσους σκάουτερ παίζει να έχουμε στην ομάδα;

-Δηλαδή;

-Δηλαδή βλάκα, πρέπει να συνεχίσεις να προσπαθείς και να μην το βάλεις ποτέ κάτω! Κατάλαβες;

-Ας πούμε..

-Ξεκόλλα! Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι..

-Καλά.. μην ανησυχείς! Κάτι κρίσεις είναι!

-Για το καλό σου... Λοιπόν, στο θέμα μας! Θα μιλήσεις με την Ιωάννα για όλα, για τις ανησυχίες σου, αυτά που είπες και σε εμένα. Πρέπει να μοιράζεσαι τους φόβους σου μαζί της, είναι η κοπέλα σου Άρη! Θα σε καταλάβει, μην ανησυχείς!

-Θα μου κάνεις μια χάρη; Θα της μιλήσεις κι εσύ;

-Εννοείται!

-Σε ευχαριστώ ρε!!

-Για αυτό είναι οι φίλοι! Λοιπόν, πρέπει να φύγουμε γιατί σε λίγο έχω προπόνηση.

-Σωστά κι εγώ θα πάω να βρω τον ξάδερφό μου. Πάμε..

Φτάναμε στο σπίτι όταν είδαμε τον Άλεξ να προχωράει στο ίδιο πεζοδρόμιο με εμάς, κατευθυνόμενος προς το μέρος μας. Προφανώς γυρίζει από το σχολείο.

-Άρη, μην δω το παραμικρό! Προλαβαίνουμε να μπούμε πριν έρθουμε σε επικίνδυνη απόσταση!

-Αν με προκαλέσει, θα του σπάσω τα μούτρα!

-Σκασμός! Μπες μέσα!

-Καλά..

Βάζω τον Άρη γρήγορα μέσα κι εκεί που πάω να κλείσω την πόρτα, ακούω τον Άλεξ να με φωνάζει.. "Άρια!"

-Μην το κουνήσεις από εδώ! Προειδοποιώ τον Άρη.

-Γιατί; Δεν σε αφήνω μόνη σου με αυτόν!

-Πάρε τα κλειδιά και ανέβα πάνω τώρα!

-Μα..

-Τώρα είπα!

-Γεια σου Άλεξ..

-Δεν ήρθες σήμερα σχολείο.. μου λέει και φαίνεται σοβαρός και ήρεμος.

Τι έγινε; Τον απήγαγαν εξωγήινοι; Ας μην τον πάρω από τα μούτρα, τουλάχιστον όχι ακόμα..

-Όχι δεν ήρθα..

-Είχες να κάνεις παρέα στον ... φίλο σου.

-Ναι Άλεξ! Κάτι άλλο;

-Βιάζεσαι;

-Και βιάζομαι και δεν έχω συνηθίσει να πιάνω κουβεντούλα μαζί σου!

-Προπόνηση θα έρθεις;

-Ναι, αν με αφήσεις να πάω να ετοιμαστώ..

-Σωστά.. σε περιμένει και ο φιλαράκος σου.. δεν του έχεις μάθει να μην κρυφοκοιτάζει!

-Δεν κρυφοκοιτάζει! Με περιμένει να ανέβουμε πάνω!

-Μάλιστα.. ντρέπεται να βγει έξω; Ούτε ένα γεια δεν μας λέει; Ή φοβάται μην τις αρπάξει πάλι;

-Γεια σου Άλεξ!

Μπαίνω μέσα χτυπώντας την πόρτα πίσω μου. Είπα κι εγώ; Αποφάσισε να γίνει λίγο άνθρωπος; Σιγά...

-Τι έγινε; με ρωτάει ο Άρης.

-Τίποτα!

-Πώς τίποτα; Αφού σε βλέπω..

-Παράτα με Άρη! Πάμε πάνω γιατί θα χάσω το αστικό..

-Καλά.. να κόψεις τους καφέδες πάντως!

-Τι;

-Πολλά νεύρα...

-Άντε κάνε μας τη χάρη Αρούλη...

-Καλά καλά.. δεν ξαναμιλάω!

-Λοιπόν, φεύγω.

-Άντε.. καλή προπόνηση! Πάρε με όταν τελειώσεις.

-Τι έχεις στο μυαλό σου;

-Εσύ είσαι αυτή που φτιάχνεις τα σχέδια μικρή.. Πάρε με και βλέπουμε..

-Έγινε! Καλά να περάσεις!

-Να προσέχεις!

Πηγαίνω στη στάση λίγο πιο δίπλα από το σπίτι μου και περιμένω το λεωφορείο. Γιατί αργεί; Να το έχασα; Να και ο κάφρος! Αυτό σημαίνει ότι δεν το έχασα! Ας κάνω τώρα ότι παίζω με το κινητό μου για να τον αποφύγω. Αμ δε όμως... Τι ορέξεις έχει σήμερα;

-Γεια..

-Γεια σου Άλεξ..

-Όλα καλά..

-Μίλησα με τον Χρήστο χτες..

-Και;

-Μου είπε ότι την Κυριακή θα παίξουμε με το καινούριο σύστημα, που σημαίνει ότι θα παίξουμε μαζί..

-Ναι..

-Κοίτα, εγώ λέω να ξεχάσουμε ότι έχει γίνει και..

-Δεν ξεχνιούνται εύκολα βλέπεις!

-Το ξέρω, βλέπεις δεν είσαι αθώα κι εσύ!

-Ναι.. βγες και από πάνω τώρα! Βλαμμένε!

-Δεν θέλω να τσακωθούμε πάλι.. Μετά την Κυριακή αν θες πάλι..

-Ευχαρίστως! Ήρθε το λεωφορείο επιτέλους!

-Μπες..

-Μπες εσύ!

-Οι κυρίες προηγούνται!

-Μπα; Μας πιάσανε οι ευγένειες;

-Θα 'θελες!

-Μόλις μου παραχώρησες τη θέση σου! Και με αποκάλεσες κυρία!

-Πρώτη και τελευταία φορά, μέχρι την Κυριακή βέβαια!

-Εννοείται..

-Θα μπεις τώρα;

-Μην με σπρώχνεις!

-Δεν σε έσπρωξα!

-Μην με ακουμπάς γενικά!

-Περιμένει κόσμος από πίσω..

-Να περιμένει...

Το λεωφορείο ήταν γεμάτο εκτός από τρεις κενές θέσεις στη γαλαρία. Εγώ όρθια δεν κάθομαι! Ας κάτσει αυτός! Το μαλάκα! Ήρθε κι αυτός γαλαρία..

-Εντάξει.. το ξέρω ότι δεν μπορείς στιγμή μακριά μου! Μου λέει ο κάφρος!

-Εγώ ήρθα πρώτη!

-Ναι, αλλά εγώ το σκέφτηκα πρώτος!

-Κι εμένα ποιος μου το λέει;

-Ούτε ένα αστείο δεν σηκώνεις.. Πλακωνόμαστε χαλιέσαι, προσπαθώ να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα μέχρι την Κυριακή χαλιέσαι!

-Πρώτον όταν πλακωνόμαστε φτιάχνομαι! Και δεύτερον να μην σε νοιάζει αν χαλιέμαι ή όχι και πότε!

-Δεν με νοιάζει! Καθόλου!

-Τώρα βγάλε το σκασμό γιατί με παίρνουν τηλέφωνο!

-Ο γκόμενος;

-Σε νοιάζει;

-Κάνε πιο πέρα.. δεν έχω όρεξη να σε ακούω να σαλιαρίζεις!

-Κι εγώ δεν έχω όρεξη να κάθομαι δίπλα σου!

Πλευρά Άλεξ:

Βλαμμένη! Εγώ φταίω! Σαλιάρισε με το γκόμενο ναι..

-Έλα μωρό μου.. την ακούω να λέει.

-Είμαι στο αστικό, πάω προπόνηση.

-Πήγαμε με τον Άρη στο Cosmos και σου πήρα κάτι!

-Ναι.. ανυπομονώ!

"Ανυπομονεί!" ηλίθια!

-Να τα πούμε μετά;

-Αυτό.. -Τι; Την έπιασαν οι ντροπές τώρα και δεν μπορεί να μιλήσει;

-Κι εγώ.. φιλάκια!

Ευτυχώς φτάσαμε! Δεν θα το άντεχα άλλο....

Πλευρά Άριας

Η χρόνος στην προπόνηση κύλησε γρήγορα. Άλλαξα κι έφυγα να βρω τον Άρη που ήταν με τον ξάδερφό του. Τον θυμάμαι μικρό σε κάποιες από τις διακοπές μας στην Πρέβεζα. Τώρα σπουδάζει εδώ. Πήγαμε για φαγητό με τον Άρη σε ένα κινέζικο! Εγώ το απεχθάνομαι, αλλά του Άρη είναι το αγαπημένο του, δεν μπορούσα να του χαλάσω χατίρι! Γυρίσαμε σπίτι, ο Άρης ήθελε να δει μια ταινία στην τηλεόραση, οπότε βρήκα λίγο χρόνο να μιλήσω με τον Άγγελο.

-Έλα μωρό μου! Επιτέλους!

-Άγγελε! Τώρα γυρίσαμε..

-Πώς περάσατε;

-Μια χαρά, πήγαμε για κινέζικο!

-Έφαγες εσύ κινέζικο;

-Όχι ρε... ο Άρης μόνο!

-Χαχαχα είπα κι εγώ..

-Πες μου εσύ τα νέα σου..

-Τίποτα το ιδιαίτερο. Σχολείο, προπόνηση, φροντιστήριο..

-Μάλιστα..

-Πωω με έχει πρήξει και αυτός ο Γιάννης!

-Γιατί;

-Γιατί...

-Άσ' το!

-Πες μου ρε Άγγελε..

-Καλά.. για το γκρουπάκι!

-Τι; Πες μου! Μην με σκας!

-Με πρήζει να τραγουδήσω..

-Δεν το κατάλαβα αυτό! Γιατί δεν θέλεις;

-Όχι!

-Ε; Τι λες ρε Άγγελε;

-Ντρέπομαι να βγω μόνος μου να τραγουδήσω.

-Δεν θέλω βλακείες..

-Όχι Άρια σοβαρά.. Όσο ήμασταν μαζί δεν είχα πρόβλημα. Τώρα όμως δεν θέλω..

-Πας καλά; Τραγουδάς τέλεια!

-Ντρέπομαι μωρέ! Δεν θέλω!

-Άγγελε σύνελθε! Το σχολείο στηρίζεται στο γκρουπάκι μας ... σας τέλος πάντων για να κάνει τα πάρτι και τις γιορτές, δεν μπορείτε να τους κρεμάσετε!

-Άρια! Εσύ ανακάλυψες το ταλέντο μου στο τραγούδι και εσύ με έπεισες να τραγουδήσω μπροστά σε όλον τον κόσμο! Είχα εσένα δίπλα μου και δεν με ένοιαζε τίποτα. Εξάλλου εσύ έλεγες τα περισσότερα τραγούδια! Τώρα δεν μπορώ να πάρω όλο το βάρος πάνω μου! Και δεν έχει νόημα για εμένα αν δεν είσαι εσύ! Ήταν κάτι δικό μας! Καταλαβαίνεις; Δεν γουστάρω τώρα!

-Ρε Άγγελε..

-Άρια! Κατάλαβέ με! Τραγουδούσα για εσένα..

-Άγγελε! Θα είμαι εκεί όταν θα τραγουδάς! Πάλι θα τραγουδάς για εμένα! Σου το υπόσχομαι, θα είμαι εκεί! Δεν θα χάσω καμιά εμφάνισή σας! Εκτός αν υπάρχει αγώνας..

-Και πάλι..

-Άγγελε! Δεν μπορείς να παρατήσεις τα παιδιά! Θα τραγουδήσεις για εσένα, για τους φίλου σου, για τον κολλητό σου το Γιάννη και για εμένα, που θα είμαι στην πρώτη σειρά και θα σε καμαρώνω!

-...

-Θα περιμένω και αφιέρωση να ξέρεις!

-Γιατί πρέπει πάντα να βρίσκεις τρόπο να με πείθεις;

-Έτσι είμαι εγώ... έχω πάντα δίκιο!

-Καλά εσύ...

-Λοιπόν, συμφωνήσαμε;

-Μάλλον..

-Δεν άκουσα καλά;

-Εντάξει κυρία Άρια! Στις διαταγές σας!

-Έτσι! Λοιπόν.. πρέπει να σε κλείσω να διαβάσω τίποτα γιατί έχω σχολείο αύριο..

-Θα με αφήσεις μόνο μου;

-Πήγαινε να κάνεις πρόβα τα κομμάτια! ΤΩΡΑ! Περιμένω βίντεο μετά..

-Χαζή...

-Θα περιμένω..

-Καλά! Άντε, πήγαινε να διαβάσεις!

-Θα περιμένω ε..

-Ναι λέμε! Άντε μπάι!! Φιλάκια

-Σ' αγαπάω πολύ...

Έριξα μια ματιά στα Αρχαία.. καλά τώρα ποιος νοιάζεται! Πάω στον Άρη..

-Όλα καλά;

-Μιλούσα με τον Άγγελο.. δεν θέλει να συμμετάσχει στο γκρουπάκι! Επειδή λέει δεν έχει νόημα τώρα που δεν είμαστε μαζί και τέτοια.. Αλλά τον έπεισα.

-Έχεις τον τρόπο σου εσύ.. Ήθελα να σου πω για τον Άγγελο..

-Έγινε κάτι;

-Όχι μωρέ.. απλά..

-Άρη! Μίλα!

-Δεν έγινε κάτι, ηρέμησε. Απλά του έχει κοστίσει πολύ που λείπεις.. Ώρες ώρες είναι σαν χαμένος, σε έναν δικό του κόσμο.

-Τι;

-Μόνο το ποδόσφαιρο τον γεμίζει πια. Είναι άλλος άνθρωπος όταν παίζει!

-Να ανησυχώ;

-Όχι.. απλά, να ξέρεις.. Σ' αγαπάει πολύ!

-Το ξέρω αυτό.. κι εγώ τον αγαπάω φυσικά..

-Χαίρομαι πολύ για εσάς..

-Να χαρώ κι εγώ για εσάς όμως έτσι; Θα της μιλήσεις!

-Τα είπαμε αυτά.. Λοιπόν, άντε ύπνο τώρα! Έχεις σχολείο αύριο..

-Εσύ τι θα κάνεις αύριο;

-Θα πάω στον ξάδερφό μου!

-Καλά.. για Πέμπτη μην κανονίσεις τίποτα! Δεν θα πάω σχολείο..

-Ρε Άρια!

-Σουτ! Άντε καληνύχτα!

-Καληνύχτα...

Ήρθε και το βίντεο από τον Άγγελο! Το "All of me"... ο γλυκός μου.....

"Είσαι τέλειος!! Σ' αγαπάω πολύ!! Καληνύχτα!!" του στέλνω και πέφτω για ύπνο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά..

Δεν έχετε παράπονο!! Ανέβασα νωρίτερα... Περιμένω εντυπώσεις!! <3

Έρχεται συναρπαστικό κεφάλαιο με τον αγώνα της Κυριακής, όπου Άρια και Άλεξ θα κληθούν να παίξουν δίπλα δίπλα, ως οργανωτές της ομάδας...

Love you!! <3