Φοράω το τζιν μου και μία μπλούζα, μαζεύω τα πράγματά μου και φεύγω. Φτάνω στην είσοδο και βλέπω τον Άρη ....... όχι ρε γαμώτο! Πότε πρόλαβαν; Θα γίνουμε θέαμα τώρα... Ο Άρης βρίζεται με τον Άλεξ! Το είπε και το έκανε ο βλάκας! Κανονικά πρέπει να τον αφήσω, αλλά....

-Άρη! Τι γίνεται εδώ;

-Βρε καλώς την.. ειρωνεύεται ο κάφρος.

-Σκάσε ηλίθιε.. πετάγεται ο Άρης.

-Άρη, πάμε να φύγουμε!

-Δεν πάω πουθενά αν δεν ξεκαθαρίσουμε δυο πραγματάκια με τον... Άλεξ!

-Άρη πάμε να φύγουμε που σου λέω!

-Ναι! Πάτε να φύγετε που σου λέει.. φοβάται η καλή σου μην τις φας!

-Ποιος θα τις φάει ρε; Θες να δοκιμάσουμε; τον απειλεί ο Άρης πιάνοντας τον από το γιακά.

-Μέσα.. θα σε μαζεύουν ασθενοφόρα μετά, απειλεί και ο άλλος.

-Σταματήστε, φωνάζω και μαζεύω τον Άρη πίσω, σε απόσταση ασφαλείας.

-Άκουσέ με καλά! Έτσι και ξαναπειράξεις την Άρια, θα έχεις να κάνεις μαζί μου..

-Μπα.. τα μαθαίνεις βλέπω; Και τι είσαι; Ο προστάτης της; Τι έχει να πει για αυτό ο..... Άγγελος αλήθεια;

-Σκάσε! Φωνάζω κι εγώ.

-Α να σκάσω... ξέρει ο Άγγελος ότι ήρθες ταξιδάκι στη.. "φίλη σου";

-Να μη σε νοιάζει! Του απαντάει ο Άρης, αλλά εγώ καταλαβαίνω που το πάει και ο Άρης έπεσε στην παγίδα του.

-Εμένα τι να με νοιάζει.. Τον Άγγελο όμως.. μη μου πεις ότι θα κοιμηθείτε αγκαλίτσα το βράδυ..

-Σε νοιάζει πολύ ρε μαλάκα; συνεχίζει ο Άρης.

-Σου είπα, μαλάκα, εμένα καθόλου. Αλλά μετά μην με απειλείς εμένα να την βρίζω γιατί δεν το κάνω άδικα! Ένα τσουλάκι είναι!!

Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω! Ο Άρης τον πιάνει και τον κολλάει στον τοίχο! Χαραμίζεσαι αγόρι μου.. με τέτοια αντακλαστικά έπρεπε να πας για τερματοφύλακας! Ωχ! Πρέπει να συγκεντρωθώ! Είναι έτοιμος να τον πλακώσει! Μήπως να τον αφήσω; Άρια, συγκεντρώσου!! Α... έρχεται και ο Χρήστος! Αυτός μας έλειπε..Ορμάω να μαζέψω τον Άρη.

-Τελείωνε! Έρχεται ο προπονητής μου, αν μας δει να πλακωνόμαστε με αυτόν δεν πρόκειται να με βάλει σε κανέναν αγώνα!

-Οκ.. μπορώ να περιμένω!

-Ωραία.. τώρα ας το παίξουμε μια ωραία παρέα.. προτείνω.

-Ωραία με εσένα μέσα πώς γίνεται; με κουρδίζει ο κάφρος.

-Αν δεν σκάσεις θα τον αφήσω να σε πλακώσει μετά!

-Μη μου πεις.. φοβάμαι!

-Γεια σας παιδιά, δεν φύγατε; μας ρωτάει ο Χρήστος.

-Όχι, περιμένουμε και τον Πάνο, προσπαθώ να τα μπαλώσω εγώ.

-Α.. μάλιστα. Ο νεαρός;

-Φίλος της, πετάγεται ο κάφρος λες και τον ρώτησε κανείς. Αλλά βέβαια, τώρα τον νοιάζει να δείξει καλό πρόσωπο στο Χρήστο για να μην φάει πάγκο!

-Φίλος μου!

-Φίλος της! Λέει και ο Άρης ταυτόχρονα.

Τέλεια! Πόσο καρφωθήκαμε; Ο Χρήστος μας κοιτάζει περίεργα και όχι άδικα..

-Οκ.. λοιπόν τα λέμε αύριο.

-Γεια σου Χρήστο, τον χαιρετάω.

-Και τώρα οι δυο μας μαλάκα! Λέει ο Άρης και τον πιάνει ξανά από το γιακά... Πάρε πίσω αυτό που είπες πριν για την Άρια ΤΩΡΑ!

-Η αλήθεια είναι ρε φίλε.. γιατί δεν το παραδέχεσαι!

Μπουμ! Φάε τη μπουνιά σου τώρα μαλάκα Άλεξ! Ο Άρης δεν χαμπαριάζει από τέτοια!

-Άρη σταμάτα! Εντάξει αρκετά!

-Όχι, δεν κατάλαβες! Μια χαρά την μπαίνεις στην Άρια επειδή είναι μόνη της τόσο καιρό.. Για να σε δω τώρα αν σου βαστάει! Χέστη! Τα βάζεις μόνο με κορίτσια..

-Κορίτσι την λες εσύ αυτήν;

-Συνεχίζεις; λέει ο Άρης και του χώνει άλλη μια μπουνιά στην κοιλιά.

Αυτή πρέπει να ήταν δυνατή γιατί ο Άλεξ δείχνει να πονάει.

-Ρε Άρη! Ηρέμησε λίγο, θα τον σκοτώσεις!

-Κι εσένα τι σε νοιάζει ρε Άρια.. με επιπλήττει ο Άρης.

Έλα ντε.. εμένα τι με νοιάζει...;

-Θα μου το πληρώσεις αυτό μαλάκα! Λέει ο κάφρος.

Εγώ τον υποστήριξα πριν μισό λεπτό; Σηκώνεται πάνω και αρχίζει να πλακώνεται κανονικά με τον Άρη... Ευτυχώς έρχεται ο Πάνος!

-Πάνο βοήθεια!!

-Άλεξ! Τελείωνε! Φωνάζει ο Πάνος.

-Άρη! Αρκετά! Πάμε να φύγουμε! Φωνάζω κι εγώ..

Μπαίνουμε στη μέση με τον Πάνο και πιάνουμε εγώ τον Άρη και αυτός τον Άλεξ που κάνουν σαν μανιασμένοι ταύροι!

-Αν ξαναμιλήσεις έτσι για την Άρια θα σε χώσω δέκα μέτρα κάτω από τη γη!

-Σιγά τα αίματα ρε μαλάκα!

-Πας γυρεύοντας! Άσε με ρε Άρια!

-Άστον ναι! Να έρθει να μαζέψει λίγες ακόμα!

-Άρια φύγετε! Με εκλιπαρεί ο Πάνος!

-Θα μιλήσουμε μετά.. Γεια!

Επιτέλους σταμάτησε να προσπαθεί να μου ξεφύγει και βγαίνουμε από το γήπεδο.

-Ρε Άρη..

-Έπρεπε να με αφήσεις Άρια! Το παιδί έχει θέματα, δεν θα τον αφήσω να μιλάει έτσι για εσένα!

-Άρη μου, σε παρακαλώ..

-Εντάξει! Αλλά δεν τελείωσα με αυτόν! Να ξέρεις!

-Ξέχνα το τώρα.. Πού θες να πάμε;

-Δεν ξέρω.. κάπου ήσυχα.

-Οκ.. νομίζω έχω το κατάλληλο μέρος. Δεν χτύπησες κάπου έτσι;

-Όχι μωρέ.. ο φλώρος, ούτε να βαράει δεν ξέρει!

-Δεν θα μιλήσουμε για αυτόν τώρα!

-Καλά..

Πήγαμε σε ένα πάρκο που είχα σταμπάρει εδώ και καιρό. Ήταν σε ένα ύψωμα και είχε και θέα στη θάλασσα.

-Λοιπόν κολλητέ;

-Ωχ.. ξεκινάει η ανάκριση;

-Και πολύ άργησε! Λέγε, θέλω να τα ακούσω όλα..

-Άρια, από εσένα δεν μπορώ να κρυφτώ..

-Το ξέρω! Πες μου Άρη! Πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα; Δεν μπορεί να σηκώθηκες να φύγεις έτσι απλά..

-Το είχα ανάγκη, να σκεφτώ μακριά από όλους και όλα. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.. Ο πατέρας μου βγαίνει εδώ και καιρό με μια γυναίκα. Το υποψιαζόμουν, αλλά μας το επιβεβαίωσε το Σάββατο το πρωί, όταν τρώγαμε πρωινό με την αδερφή μου.

Flashback Άρη:

Με το ζόρι σηκώθηκα από το κρεβάτι. Πόσο βαριόμουν να πάω προπόνηση πρωινιάτικα; Η Νεφέλη, η αδερφούλα μου, μπήκε στο δωμάτιο με όρεξη για τρέλες..

-Καλημέρα αδερφούλη! Σήκω να φάμε, θα αργήσεις στην προπόνηση..

-Εντάξει βρε.. σηκώνομαι μου πήρες τα αυτιά! Έλα να σε κάνω μια αγκαλίτσα..

Η Νεφέλη φέτος μπήκε στα έξι. Ήταν τέσσερα όταν έφυγε η μάνα μου. Της κόστισε πολύ! Ο πατέρας μου είχε κλειστεί στον εαυτό του τότε και μας είχε αφήσει στη μοίρα μας. Η καημένη η Νεφέλη έκλαιγε από το πρωί μέχρι το βράδυ και ο πατέρας μου της έλεγε μόνο "Μην κλαις, είσαι μεγάλο κορίτσι!" Μεγάλο κορίτσι τέσσερα χρονών γαμώτο; Πέρασε ένας μήνας μέχρι να το αποδεχτεί ο πατέρας μου και να μας βοηθήσει κι εμάς να το ξεπεράσουμε. Μάζεψε σε μια μαύρη σακούλα οποιοδήποτε ίχνος της μαμάς και τα πέταξε. Κράτησε μόνο ένα μικρό κουτάκι, δεν έχω δει ποτέ τι έχει μέσα. Δεν έχω βρει το κουράγιο μέχρι τώρα. Μπορεί να είμαι δειλός, αλλά.. Τέλος πάντων..

-Πάμε μικρούλα.. μην αργήσω!

-Όχι.. θέλω να κάτσω εδώ στο κρεβάτι σου, νιώθω προστατευμένη στην αγκαλιά σου..

-Νεφελάκι μου.. θες να αργήσει ο αδερφός σου στην προπόνηση και να τον μαλώσουν;

-Όχι! Όχι! Πάμε!

-Χαζούλα.. έλα να σου δώσω ένα φιλάκι! Σ' αγαπάω πολύ, να το ξέρεις!

-Κι εγώ σ' αγαπάω αδερφούλη..

-Ξυπνήσατε παιδιά; μας ρωτάει ο πατέρας μου. Πώς και δεν έχει φύγει για τη δουλειά ακόμα;

-Καλημέρα μπαμπάκα!

-Καλημέρα, μουρμουρίζω μέσα από τα δόντια μου.

-Καθίστε, περίμενα να ξυπνήσετε για να σας μιλήσω.

-Τι έγινε μπαμπά; ρωτάω με ένα άσχημο προαίσθημα.

-Ήθελα να γίνει αυτή η κουβέντα υπό άλλες συνθήκες, αλλά συνέβη κάτι απρόοπτο.

-Μπαμπά τι συμβαίνει, θα μας πεις; ρωτάω με το προαίσθημα ολοένα να φουντώνει.

-Πάνε δυο χρόνια από τότε που έφυγε η μαμά. Λογικό ήταν να ξαναφτιάξω κι εγώ τη ζωή μου. Είμαι πολύ νέος για να μείνω μόνος μου από τώρα.

-Πού το πας; ρωτάω.

-Μην με διακόπτεις Άρη.. Εδώ και κάποιος μήνες γνώρισα μια γυναίκα και βγαίνω μαζί της. Είναι πολύ καλή, μορφωμένη και σοβαρή. Περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να σας τη γνωρίσω, είμαι σίγουρος ότι θα τη συμπαθήσετε!

Άρχισαν τα όργανα.. Θα τσακωθούμε άσχημα το βλέπω...

-Σκόπευα να περιμένω λίγο ακόμα, ώστε να έχω προετοιμάσει και το έδαφος κατάλληλα, όμως χτες βράδυ έσπασαν τα υδραυλικά και το σπίτι της έχει πλημμυρίσει. Δεν έχει κανέναν εδώ, η οικογένειά της μένει στην Κρήτη και είναι αμαρτία να πληρώσει ξενοδοχείο. Σκέφτηκα λοιπόν να την φιλοξενήσουμε για λίγες μέρες.

Τι;; Αυτό πάει πολύ! Μετά από τόσο λίγο χρονικό διάστημα θέλει να βάλει άλλη γυναίκα μέσα στο σπίτι μας; Καμιά δεν θα πάρει τη θέση της μητέρας μου ΠΟΤΕ!

-Μπαμπά; Τι είναι αυτά που λες; Θα βάλεις άλλη γυναίκα μέσα στο σπίτι;

-Άρη! Άκουσέ με! Προσωρινά θα είναι αυτό.. και εξάλλου πρέπει να συμφιλιωθείς με το γεγονός ότι δεν θα μείνω μόνος μια ζωή. Δεν ήταν επιλογή μου ό,τι έγινε! Η μάνα σας σηκώθηκε κι έφυγε!

-Τη μάνα μου δεν θα την πιάνεις στο στόμα σου! Τουλάχιστον έφυγε να μην δούμε τα χάλια της, εσύ θες να μας τη φέρεις μέσα στο σπίτι! Δεν θα σου περάσει αυτό!

-Άρη! Ακούς τι λες;

-Φυσικά και ακούω. Εσύ ξέρεις τι κάνεις;

-Άρη! Ξεπερνάς κάποια όρια!! Νεφέλη πήγαινε μέσα, λέει στην αδερφή μου που έχει αρχίσει να κλαίει.

-Πατέρα, ξέρεις πολύ καλά πόσο δύσκολα περάσαμε τότε. Βασικά δεν ξέρεις, γιατί είχες κλειστεί στον εαυτό σου και μας είχες παρατήσει! Λοιπόν, σκέψου τουλάχιστον την καημένη τη Νεφέλη, δεν τη λυπάσαι λίγο;

-Άρη, δεν είδα τη Νεφέλη να κάνει έτσι! Εσύ φέρεσαι ανώριμα!

-Σοβαρά; Μιλάς εσύ για ανωριμότητα; Που θες να κουβαλήσεις τη γκόμενα εδώ μέσα;

-Άρη!! Αρκετά!! Στο κάτω κάτω δεν θα σε ρωτήσω ποιον θα φιλοξενήσω στο σπίτι μου!

-Α έτσι; Τότε εμένα να με ξεχάσεις από εδώ μέσα!

-Άρη! Τι εννοείς; Πού πας;

-Όπου γουστάρω! Να μην σε νοιάζει!

End of flashback

-Τι έγινε μετά Άρη;

-Πήρα το σάκο μου και έφυγα κατευθείαν για την προπόνηση. Δεν ήθελα καν να το σκέφτομαι! Στην προπόνηση ήμουν γεμάτος νεύρα, να φανταστείς έπεσα τόσο δυνατά για τάκλιν που στραμπούληξα τον αστράγαλο! Φαπ! Μια εβδομάδα έξω! Χάνω και τον αγώνα της Κυριακής..

-Σκατά!

-Μετά την προπόνηση φυσικά δεν πήγα σπίτι. Πήρα τους δρόμους, ούτε κι εγώ ξέρω πού πήγαινα και χάθηκα τόσες ώρες. Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν άρχισα να επικοινωνώ με τον κόσμο. Θυμήθηκα το ραντεβού με την Ιωάννα, έτρεξα εκεί που είχαμε δώσει ραντεβού, αλλά είχε φύγει φυσικά. Πήρα τον αδερφό μου τηλέφωνο και τελικά κοιμήθηκα σπίτι του. Ο Χάρης δεν ήξερε τίποτα, θύμωσε κι αυτός αλλά αυτόν τι τον νοιάζει; Έχει δικό του σπίτι, μένει μόνος του, καμιά γκόμενα του πατέρα μας δεν θα τον ενοχλήσει. Μου το έπαιζε ψύχραιμος το επόμενο πρωί. Έφυγε για τον αγώνα και έμεινα μόνος μου. Πάλευα με τον εαυτό μου, πάλευα να πάρω μια απόφαση, να δω τι είναι σωστό και τι λάθος. Δεν είναι παράλογο που ο πατέρας μου βρήκε άλλη γυναίκα, αλλά δεν μπορώ να τη δεχτώ ως υποκατάστατη της μάνας μου..

-Άρη.. σε καταλαβαίνω.. αλλά σε παρακαλώ μην κάνεις έτσι ηρέμησε! Τον παρακάλεσα βλέποντάς τον να τρέμει από θυμό.

-Τι να ηρεμήσω; Δεν θα του συγχωρέσω ποτέ ότι μας άφησε μόνους μας τότε! Όφειλε σαν πατέρας μας να μας συμπαρασταθεί! Ακόμα μου λείπει η μάνα μου, υπάρχουν στιγμές που... ναι... το παραδέχομαι! Στεναχωριέμαι και κλαίω γιατί μου λείπει! Εύχομαι να ήταν εδώ, να με στηρίζει, να με φροντίζει και να είναι περήφανη για εμένα.

-Ά ρε Άρη μου.. είσαι τόσο ευαίσθητος τελικά!

-Όχι! Είναι μάνα μου, αλλά δεν πρόκειται να της το συγχωρήσω ποτέ! Καλά την καημενούλα τη Νεφέλη δεν τη σκέφτηκα καθόλου; Πώς θα μεγαλώσει ένα παιδί χωρίς τη μάνα του;

-Την αγαπάς πολύ τη Νεφέλη έτσι..

-Πάρα πολύ! Αν πάθει κάτι θα πεθάνω! Περνάει δύσκολα, αλλά είναι τόσο γλυκιά και αθώα; Σε λίγα χρόνια θα μπει στην εφηβεία.. Ποιος θα είναι δίπλα της; Ποιος θα την καθησυχάσει την πρώτη φορά που θα αδιαθετήσει; Ποιος θα την παρηγορήσει στην πρώτη ερωτική απογοήτευση; Αυτά τα κάνουν οι μανάδες εγώ ξέρω, δεν σηκώνονται και φεύγουν με τους γκόμενους!

-Άρη.. παραδέξου το! Δεν είναι μόνο η Νεφέλη το πρόβλημα. Κι εσύ την έχεις ανάγκη, τη χρειάζεσαι σ' αυτή τη φάση!

-Ναι γαμώτο! Ναι! Όμως δεν είναι εδώ! Και παρόλο που τη μισώ για αυτό, δεν θα δεχτώ καμιά άλλη γυναίκα μέσα στο σπίτι!

-Βρε Άρη, είσαι λίγο υπερβολικός.. Για λίγες μέρες θα έρθει η γυναίκα!

-Α ναι; Τα ξέρω εγώ αυτά.. για πότε θα εγκατασταθεί μόνιμα, ούτε που θα το καταλάβουμε!

-Άρη υπερβάλλεις! Πες ότι ήταν μια φίλη του πατέρα σου και απλά της κάνετε μια εξυπηρέτηση..

-Όχι.. Μίλησα με την Νεφέλη την Κυριακή. Αυτή είχε πάει σπίτι με μια τεράστια βαλίτσα. Η Νεφέλη την κατασυμπάθησε γαμώτο! Η ηλίθια.. θέλει να πάρει το μικρό παιδί με το μέρος της!

-Ρε Άρη..

-Άσε με να τελειώσω! Η Νεφέλη τη ρώτησε πόσο θα μείνει και μάντεψε τι της απάντησε..

-Τι;

-Ότι αν τα πάνε καλά "οι δυο τους" μπορεί να μείνει και για πάντα!

-Εντάξει ρε Άρη! Το έδεσες κι εσύ σκοινί - κορδόνι.. μπορεί να το είπε πάνω στον ενθουσιασμό της, η Νεφέλη είναι αξιολάτρευτη!

-Δεν λες τέτοια πράγματα σε ένα μικρό παιδί χωρίς λόγο! Μια χαρά τα έχουν κανονίσει οι δυο τους..

-Άρη μου, καταλαβαίνω πώς νιώθεις, καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή έχει γκρεμιστεί ο κόσμος σου και θέλεις να τα διαλύσεις όλα! Αλλά δεν ήρθε το τέλος του κόσμου! Συμφωνώ με τον πατέρα σου, δεν μπορεί να μείνει μια ζωή μόνος του, πρέπει να το καταλάβεις αυτό και να το σεβαστείς!

-Δεν λέω να μείνει μπαγκούρι από τώρα! Αλλά να το κάνει έξω από το σπίτι μας! Δεν έχω όρεξη για σαλιαρίσματα από πενηντάρηδες μέσα στο σπίτι μου!

-Άρη, γίνεσαι υπερβολικός! Ούτε καν τη γνώρισες τη γυναίκα..

-Και ούτε θέλω να τη γνωρίσω!

Αυτός ο Άρης.. μια ζωή ξεροκέφαλος! Έφυγε μακριά μου, ίσως κλαίει. Τον αφήνω λίγα λεπτά και ύστερα τον πλησιάζω..

-Άρη μου.. ό,τι κι αν γίνει εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου! Και χαίρομαι πολύ που ήρθες να με βρεις! Ό,τι κι αν αποφασίσεις θα σε στηρίξω! Απλά προσπαθώ να σε βοηθήσω να δεις τα πράγματα από τη σωστή οπτική! Δεν θέλω να πάρεις αποφάσεις και μετά να μετανιώσεις για αυτές! Μην κλαις, σε παρακαλώ..

-Εσύ μόνο μπορείς να με καταλάβεις! Κανένας άλλος.. μόνο εσένα έχω!

-Και πάντα θα με έχεις! Δεν θα σ' αφήσω ποτέ! Ούτε τώρα που είμαστε μακριά..

-Σ' αγαπάω πολύ Άρια!

-Κι εγώ βρε χαζέ.. κι ας είσαι λίγο βλάκας!

-Ποιος είναι βλάκας ρε; Τώρα θα δεις...

Με πιάνει αγκαλιά και με φέρνει σβούρες μέχρι να ζαλιστώ!! Θα τον σκοτώσω!!

-Σταμάτα Άρη.. Σε παρακαλώ!

-Πάρ' το πίσω! Λέει καθώς με αφήνει κάτω και αρχίζει να με γαργαλάει..

-Καλά καλά το παίρνω...

-Να το ακούσω!

-Δεν είσαι βλάκας! Άσε με θα πεθάνω και θα έχεις τύψεις!

-Όχι.. δεν θέλω να μου πεθάνεις! Έχω κι άλλα προβλήματα που πρέπει να λύσω! Χρειάζομαι τις συμβουλές σου..

-Α έτσι Αρούλη; Θέλεις να με εκμεταλλευτείς για αυτό με αφήνεις να ζήσω;

-Ναι.. είδες πόσο κακός είμαι; Περιμένω να ακούσω τις πολύτιμες συμβουλές σου και μετά ..... να σε σκοτώσω ΜΠΟΥΥ!

-Έλα ρε Άρη! Μην με τρομάζεις.. νύχτωσε!

-Ω! Η ατρόμητη Άρια φοβήθηκε..

-Άμα κάνεις βλακείες.. Λοιπόν, που αλλού πρέπει να βάλω το χεράκι μου; Άσε με να μαντέψω... τα έχεις κάνει σκατά με την Ιωάννα!

-Ναι.. λιγάκι. Αλλά δεν θέλω να το συζητήσουμε σήμερα.. Έτσι κι αλλιώς εδώ θα με έχεις μέχρι την Κυριακή!

-Μα φυσικά! Δεν το γλιτώνω αυτό..

-Αν δεν με θες θα φύγω.. μου λέει παραπονιάρικα.

-Έλα εδώ βρε χαζέ.. σιγά μη δε σε θέλω! Ευκαιρία να κάνω κοπάνα αύριο!

-Α.. δεν θέλω τέτοια!

-Δεν θα σε ρωτήσω κιόλας! Με ανάγκασες να πάω προπόνηση, σχολείο αύριο δεν πάω!

-Όχι Άρια, σοβαρά! Έτσι κι αλλιώς είναι και ο ξαδερφός μου εδώ, θα κανονίσω με αυτόν, δεν θα είμαι μόνος μου, μην ανησυχείς!

-Κουβέντα! Αύριο δεν πάω σχολείο.

-Ξεροκέφαλη μια ζωή!!

-Είχα να μοιάσω από εσένα..

-Μμ.. γελάσαμε!

-Λοιπόν, κερνάω πίτσα! Θα την πάρουμε σπίτι και θα δούμε ταινία!

-Μέσα.. αλλά διαλέγω εγώ ταινία.

-Ούτε καν Άρη!

-Δεν σέβεσαι τους φιλοξενούμενους; Ωραία οικοδεσπότρια είσαι!

-Διαλέγεις την πίτσα κι εγώ την ταινία!

-Καλά.. αυτό είναι άδικο! Αφού ό,τι πίτσα και να διαλέξω θα σου αρέσει, έχουμε τα ίδια γούστα. Ενώ η χαζοταινία που θα διαλέξεις εμένα δεν θα μου αρέσει!

-Σκασμός! Πολύ μιλάς! Και έχω κάτι στο μυαλό μου που θα σου αρέσει..

-Ναι καλά.. τίποτα αισθηματικές μαλακίες θα βάλεις πάλι..

-Friends with benefits... Δεν θα σε χαλάσει!

-Μέσα!! Μόνο και μόνο για την πρωταγωνίστρια!

-Σαν δεν ντρέπεσαι..

Πήγαμε σπίτι, παραγγείλαμε και βάλαμε την ταινία. Μετά άφησα τον Άρη να μου πει τα καμμένα αστεία του για να ξεχαστεί! Σαν τον παλιό καλό καιρό στα Γιάννενα! Αυτό γινόταν καθημερινά... τώρα έπρεπε να συμβεί αυτό για να βρεθούμε. Γαμώτο! Όχι, δεν θα αρχίσω τις κλάψες τώρα! Έχει σειρά ο Άρης! Τι γλυκός που είναι έτσι που κοιμάται... τον έβγαλα φωτογραφία και την έστειλα στην Ιωάννα. Αν το μάθει θα με σκοτώσει σίγουρα! Της έγραψα και ένα μήνυμα ότι όλα πάνε καλά, να μην ανησυχεί και πήγα στο διπλανό δωμάτιο με το λάπτοπ μου να μιλήσω επιτέλους με τον Αγγελούκο μου!

-Μπα.. μας θυμήθηκες; με ρωτάει με το που απαντάει στην κλήση μου στο Skype.

-Παραπονάκια πάλι Αγγελούκο;

-Άρια.. μου λείπεις πάρα πολύ! Δεν την παλεύω!

-Άγγελε! Μ' ακούς; Τι έπαθες τώρα;

-Άρια, είμαι συνέχεια μέσα στα νεύρα! Δεν μπορώ άλλο μακριά σου! Μου λείπεις!

-Άγγελε, υπομονή! Το άλλο σαββατοκύριακο έρχομαι Γιάννενα και αυτή τη φορά δεν θα μας το χαλάσει κανείς!

-Δεν μπορώ να περιμένω καταλαβαίνεις; Θέλω να σε δω, να σε φιλήσω, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου το καταλαβαίνεις;

-Κι εγώ το ίδιο.. μου λείπεις πάρα πολύ..

-Άρια κλαις;

Κλαίω; Όχι! Δεν κλαίω! Ναι γαμώτο κλαίω! Μου λείπει! Τον θέλω τώρα!

-Όχι.. καλά είμαι!

-Τι μαλάκας που είμαι! Σε έκανα να κλάψεις.. Κοίτα, συγγνώμη για αυτό το ξέσπασμα, αλλά... πεθαίνω μακριά σου! Έχω τρελαθεί!

-Μακάρι να ήμουν εκεί, ή να ήσουν εδώ.. οτιδήποτε! Να ήμασταν κάπου μαζί..

-Άρια! Άκουσέ με! Καταρχήν σκούπισε τα μάτια σου! Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι κλαις! Θα πάρω ένα λεωφορείο και θα έρθω εκεί!

-Σ' αγαπάω ρε...

-Λοιπόν, άκουσέ με! Θα έρθω την Κυριακή, μετά τον αγώνα!

-Τι λες ρε μωρό μου; Δεν γίνεται αυτό..

-Γίνεται.. δεν αντέχω άλλο καταλαβαίνεις;

-Υπομονή.. λίγες μέρες ακόμα..

-Καλά.. θα δούμε. Με τον Άρη όλα καλά;

-Το παλεύει.. αλλά δεν θέλω να μιλήσουμε για τον Άρη τώρα.. θέλω να μου πεις όλα τα νέα σου!

Κλείσαμε μετά από μιάμιση ώρα. Ευτυχώς δεν θα πάω σχολείο αύριο. Δεν πρέπει όμως να κοιμηθούμε και μέχρι το μεσημέρι. Θα τον πάω στα καλύτερα.. όσα έχω προλάβει να δω τέλος πάντων! Οπότε βάζω ξυπνητήρι για τις δέκα. Βήματα ακούγονται; Η μάνα μου θα είναι..

-Άρια.. δεν κοιμάσαι; ο Άρης είναι τελικά.

-Έρχομαι..

-Άντε.. δεν μπορώ να κοιμηθώ μόνος, "φοβάμαι"! Μου λέει κοροϊδευτικά μιμούμενος εμένα πριν.

-Μη φοβάσαι ρε! Έχεις εμένα!

-Τώρα σώθηκα..

-Κακίες...

-Θα πάρεις όλη την κουβέρτα για τον εαυτό σου;

-Όλο γκρίνια είσαι..

-Για αυτό μ' αγαπάς όμως!

-Καλά, μην το παίρνεις και πάνω σου βλάκα!

-Καληνύχτα χαζή!

-Καληνύχτα βλάκα!

Πάει κι αυτό.. Πώς τον είδατε τον Άρη; Λίγο ευαίσθητος μας βγήκε.. :Ρ

Πήραμε και μια γεύση από Άγγελο..

Ευχαριστώ για τα votes και γενικά που διαβάζετε την ιστορία μου! Σημαίνει πολλά για εμένα! <3