Πλευρά Άλεξ

Ηλίθια Άρια! Βάλθηκες να μου χαλάσεις τη βραδιά.. δεν θα σου κάνω τη χάρη όμως. Έφυγε και η χαζή η Ειρήνη. Όχι ότι την έχω ανάγκη. Της ξεκαθάρισα από την αρχή ότι δεν θέλω ούτε γκρίνιες ούτε υστερίες, κάτι τέτοια εγώ δεν τα μπορώ, εξάλλου δεν έχω δεσμευτεί για τίποτα. Δεν έχω λόγο άλλωστε, έτσι να κάνω το δαχτυλάκι μου και... ή μήπως όχι. Με μια γρήγορη ματιά βλέπω ότι δεν υπάρχει και πολλή κίνηση στο μαγαζί, εκτός από την ... πώς την λένε, δεν θυμάμαι. Μιλάμε για πολύ δυνατό κομμάτι, την έχω σταμπάρει εδώ και καιρό, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να την πετύχω μόνη μέχρι τώρα.. Να λοιπόν η στιγμή που τόσο καιρό περίμενα.. Πάμε αγόρι μου!

Δεν είναι δύσκολος στόχος τελικά. Σε λίγα λεπτά έχουμε ήδη αρχίσει να φασωνόμαστε. Εντάξει, η κοπέλα δεν υπάρχει. Τι έχανα τόσο καιρό.. Τη φιλάω στο λαιμό, αλλά το βλέμμα μου πέφτει σε μια γκόμενα που χορεύει στο μπαρ. Κάτι μου θυμίζει, αλλά είναι πλάτη και δεν μπορώ να καταλάβω. Πολύ ωραία κοπέλα. Οκ, είμαι εδώ, με αυτήν που θέλω να ρίξω εδώ και καιρό και χαζεύω άλλη; Όχι ότι το έπαιξα ποτέ καλό παιδί, αλλά τώρα αποσπώμαι από το στόχο μου. Ποια στο καλό είναι αυτή τέλος πάντων; Γύρνα λίγο και από εδώ βρε κοπέλα μου. Όχι!!!! Μην γυρνάς! Γιατί γύρισες; Είναι η Άρια! Οκ, το ξεχνάμε! Ας ξανασυγκεντρωθώ στο στόχο μου..

-Άλεξ, συμβαίνει κάτι; Είσαι εδώ, αλλά δεν είσαι..

-Σόρρυ, αφαιρέθηκα.

-Το πάμε πάλι;

-Ναι!

Οκ, συγκεντρώσου μαλάκα! Την ξενερώνεις! Έτσι...

Το βλέμμα που πέφτει πάλι πάνω στην ηλίθια. Πρέπει να είναι λιώμα. Εμένα όμως τι με νοιάζει; Έχω την πιο όμορφη γκόμενα δίπλα μου..

-Ρε Άλεξ! Χάνεσαι! Τι γίνεται;

-Με συγχωρείς.. έχω πιει λίγο, αυτό είναι μόνο..

Πανάθεμά σε Άρια! Δεν σταυρώσω γκόμενα απόψε! Αλλά όχι! Εμένα δεν με νοιάζει τι κάνει η σπαστικιά! Ιιι! Πάει καλά; Πόσο έχει πιει γαμώτο; Κινείται επικίνδυνα στο μπαρ, είναι έτοιμη να πέσει κάτω. Και αυτός ο Πάνος πού είναι να την μαζέψει; Αμάν.. αυτή δεν είναι καθόλου καλά.. ζαλίζεται! Πρέπει κάποιος να την μαζέψει!

-Σόρυ Παναγιώτα. Δεν μπορώ σήμερα.. Ίσως μια άλλη φορά..

-Άλεξ! Όχι, μην μ' αφήνεις! Αν κάνω κάτι λάθος πες μου..

-Όχι, όχι! Δεν φταις εσύ! Είσαι υπέροχη.. Πρέπει να φύγω..

-Άλεξ!!

Άφησα την Παναγιώτα πίσω μου και έτρεξα να πιάσω την ηλίθια μην πέσει! Σπρώχνω τον κόσμο γύρω μου προκειμένου να φτάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο μπαρ. Τελευταία στιγμή προλαβαίνω να την πιάσω πριν προσγειωθεί στο πάτωμα. Είναι εντελώς τύφλα! Την κουβαλάω σε μια άκρη του μαγαζιού και την βάζω να καθίσει σε έναν καναπέ. Φεύγω και της φέρνω να πιει λίγο νερό μπας και συνέλθει. Μέχρι να γυρίσω όμως αυτή έχει.. κοιμηθεί, λιποθυμήσει; Ή απλώς έχει κλείσει τα μάτια της, βασικά. Λογικό, με τόσο που έχει πιει..

-Άρια, πιες λίγο νερό, να συνέλθεις..

-Δεν θέλω νερό! Θέλω να χορέψω! Κάποιος με πήρε από εκεί..

-Άρια, ηρέμησε, κάτσε κάτω. Έχεις πιει..

-Θέλω να χορέψω..

-Άρια γαμώτο! Δεν θα πας πουθενά, είσαι πίτα.

-Εσύ ποιος είσαι..;

-Άρια!

-Άγγελε;

Μα το Θεό θα τη σκοτώσω! Πρώτον μου έχει καταστρέψει τη βραδιά και δεύτερον, δεν φτάνει που την σώζω, με μπερδεύει με τον φλώρο!

-Ο Άλεξ είμαι το κέρατό μου!

-Ο Άλεξ;

-Ναι..

-Χαχαχαχα..

-Πού το βλέπεις το αστείο;

-Έλα να χορέψουμε!

-Δεν πάω πουθενά, ούτε κι εσύ. Κάτσε κάτω μέχρι να βρω τον Πάνο να φύγουμε.

-Είσαι κακός..

-Κάτσε εδώ φρόνιμα μέχρι να βρω τον Πάνο. Κάτω είπα!

-Ναι καλά.. εγώ πάω να χορέψω..

-Λύσσα κακιά. Άρια, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πολύ, κάτσε λίγο να βρω τον Πάνο..

-Καλά.. αφού είσαι τόσο ευγενικός..

Την τύχη μου! Κι αυτός ο Πάνος δεν σηκώνει το κινητό του! Πού έχει εξαφανιστεί; Να τος, χορεύει με την Έλενα! Θα τον πάρει και θα τον σηκώσει!

-Μαλάκα, έλα! Φεύγουμε!

-Τι σε έπιασε ρε;

-Φεύγουμε σου λέω!

-Από τώρα ρε; Χαλάρωσε..

-Η άλλη έχει γίνει λιώμα! Πάμε σου λέω!

-Ε πάρ' την και φύγετε. Θα μείνω εγώ με την Άρια και την Ολίβια.

-Ρε μαλάκα! Για την Άρια σου λέω! Ξέρεις πόσο έχει πιει; Με το ζόρι την μάζεψα. Και η Ολίβια είναι στα ίδια χάλια, αλλά δεν μπορούσα να μαζέψω και τις δύο. Άντε πάμε!

-Καλά.. και η Έλενα βασικά δεν πάει πίσω. Έχει πιει αρκετά. Η Ολίβια πού είναι;

-Δες..

-Αμάν! Πάω να την μαζέψω. Πάρε την Άρια και βρισκόμαστε στην είσοδο.

Γαμώτο! Τι αμαρτίες πληρώνω να νταντεύω την ηλίθια! Ευτυχώς δεν έχει σηκωθεί από εκεί που την άφησα.

-Σήκω, φεύγουμε!

-Όχι.. να κάτσουμε κι άλλο.. θέλω να χορέψω..

-Είπα φεύγουμε! Ξέχνα το χορό! Αν ήθελες χορό να μην έπινες τόσο! Σήκω!

-Δεν μπορώ.. με χτυπάνε τα παπούτσια μου ρε Άλεξ!

Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν με μπέρδεψε με τον φλώρο! Δεν σηκώνεται με τίποτα ρε φίλε! Θα αναγκαστώ να την κουβαλήσω;

-Σήκω! Θα σε βοηθήσω εγώ..

-Άλεξ..

-Τι είναι πάλι;

-Όταν είσαι καλός, σε συμπαθώ λίγο..

-Προχώρα Άρια!

-Δεν θα πεις κάτι;

-ΟΧΙ! Και καλύτερα να μην πεις ούτε εσύ κάτι άλλο.. Είσαι πίτα και δεν ξέρεις τι λες..

-Ξέρω!

-Δεν νομίζω..

-Και νομίζω ότι κι εσύ με συμπαθείς λίγο..

-Άρια σταμάτα επιτέλους! Αν δεν θέλεις να σε παρατήσω εδώ μόνη σου, σταμάτα! Αυτή η κουβέντα δεν θα βγει σε καλό..

-Καλά.. ότι πεις! Είσαι τόσο σπαστικός γαμώτο!

-Κι εσύ το ίδιο!

Επιτέλους φτάσαμε στο σπίτι της Ολίβιας! Σε όλο το δρόμο να έχω την ηλίθια να μου σπάει τα νεύρα! Να λέει ασυναρτησίες όλη την ώρα, να με λέει "Άγγελο", να τραγουδάει και όλα αυτά παραπατώντας! Μετά, κάποια στιγμή έβγαλε τα παπούτσια μέσα στο δρόμο. Δεν άντεξε για πολύ όμως και τα ξαναφόρεσε, ευτυχώς δεν κυκλοφορεί κόσμος τέτοια ώρα έξω..

-Δεν μπορώ να ανέβω τόσα σκαλιά.. γκρινιάζει η ηλίθια.

-Προχώρα Άρια!

-Δεν μπορώ.. πονάνε τα πόδια μου!

-Και τι θες να κάνω εγώ; Να σε πάρω αγκαλιά;

-Ναι..

-Ξέχνα το.

-Φώναξε τον Πάνο να έρθει.

-Ο Πάνος έχει ανέβει πάνω με τα κορίτσια. Μόνο εσύ περπατάς σαν κότα σε όλο το δρόμο και έχουμε μείνει πίσω!

-Φώναξε τον Πάνο να κατέβει να με κουβαλήσει πάνω!

-Γαμώτο! Άστο! Θα σε πάρω εγώ! Αν και δεν είναι καθόλου καλή ιδέα..

-Ευχαριστώ Άλεξ!

Την ανέβασα πάνω. Είχε κυριολεκτικά πέσει σαν πτώμα πάνω μου. Πόσο παίζει να ήπιε.. πραγματικά!

-Μην με χουφτώνεις γαμώτο!

-Να ανέβαινες μόνη σου ηλίθια! Δεν φτάνει που σε κουβαλάω κουνιέσαι κιόλας! Δεν φταίω εγώ μετά..

-Πω.. σταμάτα Άλεξ να το παίζεις τόσο κακός!

-Δεν το παίζω! Είμαι! Όταν έχει να κάνει με εσένα..

Δεν απάντησε.. μόνο με έπιασε πιο σφιχτά και έγειρε το κεφάλι της στους ώμους μου. Δεν την χούφτωσα επίτηδες γαμώτο! Το πήρε και πάνω της! Μπαίνουμε μέσα. Πάνος, Έλενα, Ολίβια έχουν ξεραθεί στους καναπέδες.. Τέλεια! Πώς έγινε αυτό, να είμαι εγώ ο πιο νηφάλιος της παρέας, δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν έχω ξαναέρθει στο σπίτι της Ολίβιας, πού να την πάω τώρα. Έχουν πιαστεί τα χέρια μου τόση ώρα να την κρατάω. Οι καναπέδες είναι πιασμένοι, οπότε προχωράω στο διάδρομο και μπαίνω στο πρώτο δωμάτιο, το οποίο έχει ένα διπλό κρεβάτι. Την ξαπλώνω, της βγάζω τα παπούτσια και την σκεπάζω. Ακόμα και τώρα που είναι σε αυτήν την κατάσταση, είναι πολύ όμορφη..

Τι; Άλεξ σύνελθε! Όμορφη η ηλίθια; Ναι σιγά... αυτή είναι αγοροκόριτσο και το παίζει αντράκι.. Κι εγώ τη φροντίζω. Και χωρίς να με αναγκάσει κανείς! Τι συμβαίνει με εμένα γαμώτο; Θα νιώσω και τύψεις τώρα για αυτό που έγινε με το Σταύρο; Βασικά πρέπει.. Δεν φέρθηκα και με τον πιο έντιμο τρόπο.. Εδώ που τα λέμε η Άρια δεν φορούσε τίποτα το προκλητικό, αντιθέτως ήταν πολύ όμορφη, πρώτη φορά την είδα έτσι περιποιημένη, αλλά τι; Τι ένιωσα εκείνη τη στιγμή και αντέδρασα έτσι γαμώτο; Ζήλεψα, σπάστηκα, θύμωσα; Δεν ξέρω! Δεν μπορώ να διαχειριστώ τον εαυτό μου με αυτήν την κοπέλα.. δεν καταλαβαίνω τον ίδιο μου τον εαυτό! Απλά... δεν ξέρω τι με έπιασε! Οκ, ήταν λάθος, ήταν μαλακία όλο αυτό με τον Σταύρο αλλά.. Τι μου συμβαίνει γαμώτο; Εγώ είμαι αυτός; Οκ, ας ηρεμήσω! Και ας προσπαθήσω να μην ξανασχοληθώ μαζί της.. Δεν θα με τρελάνει εμένα αυτή!!

Ξαφνικά νιώθω πολύ πτώμα να γυρίσω σπίτι μου. Λέω να κοιμηθώ εδώ.. Σιγά μην την πειράξει την Ολίβια.. Φυσικά και δεν θα κοιμηθώ στο ίδιο κρεβάτι με την ηλίθια! Αλλά ούτε μπορώ να την αφήσω μόνη της.. Μπορεί να πάθει τίποτα, καμιά αναρρόφηση, έτσι νομίζω το λένε! Δεν πάω πουθενά. Βγάζω τα παπούτσια μου και ξαπλώνω στο πάτωμα. Σε ελάχιστα λεπτά με έχει πάρει ο ύπνος...

Πλευρά Άριας

Πωω, με το ζόρι ανοίγω τα μάτια μου. Το κεφάλι μου βαρύ κι ασήκωτο.. μετά βίας ανοίγω τα βλέφαρά μου. Πού στο διάολο βρίσκομαι; Πού είμαι; Τι γίνεται; Οκ, ψυχραιμία! Είμαι σε ένα πάτωμα; Γυρνάω με μεγάλη προσπάθεια προς τα αριστερά.. Ποιος είναι αυτός; Αχ, ο Άλεξ! Είναι ξαπλωμένος δίπλα μου, στο πάτωμα, κοιμάται του καλού καιρού και ... είναι τόσο όμορφος! Με τα καστανόξανθα μαλλιά του, το καλογυμνασμένο σώμα του να φαίνεται μέσα από το μισάνοιχτο πουκάμισο του... Μισάνοιχτο πουκάμισο; Άλεξ; Εγώ μαζί του; Στο πάτωμα; Σε ένα άγνωστο μέρος; "Ααααααα" φωνάζω και απότομα ο Άλεξ ξυπνάει και πετάγεται πάνω.

-Τι φωνάζεις γαμώτο;

-Άλεξ! Τι συμβαίνει; Πού είμαστε;

Δεν απαντάει, πιάνει το κεφάλι του και ξαναξαπλώνει στο πάτωμα, προφανώς θα ήπιε και αυτός τον άμπακο χτες βράδυ.. Τι έγινε όμως χτες βράδυ; Η μνήμη μου σταματά κάπου πάνω στο μπαρ, όταν χορεύαμε με την Ολίβια. Μετά δεν θυμάμαι τίποτα!

-Άλεξ!!! Μίλα μου! Τι έγινε χτες βράδυ; Πού είμαστε; Μίλα!

-Ηρέμησε..

-Πώς να ηρεμήσω; Βρίσκομαι ξαπλωμένη δίπλα σου σε ένα άγνωστο μέρος και δεν θυμάμαι καν τι έγινε χτες βράδυ και πώς έφτασα εδώ;

-Άσε με να σκεφτώ.. το κεφάλι μου πονάει απίστευτα.

-Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά;

Ωχ! Ο Πάνος! Δόξα το θεό να και κάτι καλό μέσα στην γκαντεμιά μου!

-Πάνο; Τι συμβαίνει; Πού είμαστε;

-Ηρέμησε Άρια, στο σπίτι της Ολίβιας είμαστε..

-Πάλι καλά.. Πώς βρέθηκα εδώ και... το σημαντικότερο, γιατί ήμουν ξαπλωμένη δίπλα στον..

-Μην φωνάζεις γαμώτο! Πονάει το κεφάλι μου.. Εγώ χτες βράδυ σε έβαλα στο κρεβάτι..

-Τι έκανες; πετάγεται έντρομος ο Πάνος.

-Σκάσε μαλάκα! Άσε με να ολοκληρώσω! Την έβαλα να κοιμηθεί στο κρεβάτι και ξάπλωσα στο πάτωμα. Λες να κοιμόμουν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι με αυτήν;

-Γιατί λίγη σου πέφτω; ρωτάω θυμωμένη.

-Μην φωνάζεις Άρια, κοιμούνται τα κορίτσια μέσα.

-Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.. θα μου πει κάποιος τι έγινε χτες; αναρωτιέμαι.

-Αν δεν έπινες σαν αλκοολική θα θυμόσουν..

-Πάνο, σε παρακαλώ.. πες μου, τι έγινε χτες. Έκανα καμιά βλακεία;

-Θα σου πω εγώ τι βλακείες έκανες και τι μαλακίες έλεγες! Πετάγεται ο κάφρος.

-Εσύ από πού κι ως πού;

-Επειδή ίσως ήμουν ο μόνος που ενδιαφέρθηκε να σε μαζέψει όταν ρεζιλευόσουν; Όταν κόντεψε να σε πηδήξει αυτός ο ανώμαλος, όταν χόρευες ντίρλα στο μπαρ ή όταν σε κουβαλούσα από το μπαρ μέχρι εδώ στα χέρια;

-Τι;

-Αυτό που ακούς Άρια..

-Πάνο, μας αφήνεις λίγο μόνους σε παρακαλώ.. ζητάω από τον Πάνο.

-Οκ.. ήρεμα ε.. Πάω να φτιάξω καφέδες και να βρω παυσίπονα. Σε δύο ώρες έχουμε προπόνηση..

Ο Πάνος μας άφησε μόνους. Εικόνες από χτες το βράδυ έρχονται στο μυαλό μου. Πώς μπόρεσα να πιω τόσο πολύ και να αφήσω τον εαυτό μου να γίνει ρεζίλι..

-Άλεξ..

-Τι θες Άρια;

-Τώρα, σιγά σιγά αρχίζουν να έρχονται κάποιες εικόνες από χτες, εννοώ μετά από όταν έχασα τον έλεγχο. Σε ντρέπομαι πάρα πολύ..

-Μπορείς να μου πεις τι στα σκατά σκεφτόσουν όταν έπινες χωρίς σταματημό;

-Απλά έχασα για λίγο τον έλεγχο. Εσένα δεν σου έχει συμβεί ποτέ;

-Πολλές φορές, αλλά φροντίζω να είμαι σίγουρος ότι θα έχω δίπλα μου ανθρώπους που θα με στηρίξουν..

-Είχα τον Πάνο, την Έλενα, την Ολίβια.. εε.... εσένα....

-Εμένα; Από πού κι ως πού;

-Προφανώς και δεν σε υπολόγιζα, αλλά όπως αποδείχτηκε ήσουν εκεί για εμένα και ... σου χρωστάω ένα ευχαριστώ..

-Ο Πάνος μου ζήτησε να κάνω ό,τι έκανα, μην νομίζεις ότι το έκανα από την καλή μου την καρδιά..

-Άλεξ, ήμουν αρκετά μεθυσμένη χτες, αλλά θυμάμαι ότι..

-Τίποτα δεν θυμάσαι.. Θυμάσαι ότι με αποκαλούσες συνέχεια "Άγγελο", ότι είχες λυσσάξει να ανέβεις στην πίστα να χορέψεις ενώ ήσουν μεθυσμένη μέχρι αηδίας, ότι τραγουδούσες σε όλο το δρόμο που σε κουβαλούσα σπίτι, ότι αφιέρωνες τραγούδια σε όποιον σου ερχόταν στο μεθυσμένο σου κεφάλι ή ότι έβγαλες τα παπούτσια στη μέση του δρόμου; Τι από όλα αυτά θυμάσαι; Ε; Πες μου;

-Αλέξανδρε..

-Άλεξ!

-Συγγνώμη, ήταν αυθόρμητο! Ειλικρινά ντρέπομαι πάρα πολύ.. Γίνεται να ξεχάσεις ότι έγινε; Σε παρακαλώ..

-Να φρόντιζες να μην γινόσουν ρεζίλι.. Για το Θεό Άρια, τι σκεφτόσουν..

-Ρε Άλεξ γαμώτο! Απλά παρασύρθηκα..

-Την επόμενη φορά, να το ξέρεις, δεν πρόκειται να σου παίξω τη νταντά..

-Δεν θα υπάρξει επόμενη φορά.. και νομίζω ότι κέρδισα ένα στοίχημα χτες..

-Δεν το νομίζω.. μία σου και μία μου.. Ξεχνάς αυτό που έγινε με τον Σταύρο;

-Πού ξέρεις το όνομά του;

-Ε.. εσύ το ανέφερες πολλές φορές..

-Πότε;

-Χτες τέλος πάντων! Αλλά πού να θυμάσαι, βλέπεις ήσουν τελείως τύφλα.. Τέλος πάντων Άρια, δεν τελειώσαμε! Θα τα ξαναπούμε..

-Να 'σαι σίγουρος!

-Άρια.. με διακόπτει η φωνή του ενώ βγαίνω από το δωμάτιο.

-Τι Άλεξ;

-Δεν άλλαξε κάτι ανάμεσά μας, να το ξέρεις.

-Προφανώς και δεν άλλαξε! Ούτε θα αλλάξει!

Με αυτά τα λόγια βρόντηξα την πόρτα πίσω μου και βγήκα από το δωμάτιο. Έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο.. Δεν το πιστεύω ότι τα έκανα εγώ όλα αυτά χτες βράδυ! Δεν είμαι άτομο που χάνω εύκολα τον έλεγχο, ούτε μου αρέσει να με νταντεύουν. Δεν μπορώ να χωνέψω ότι επέτρεψα στον Άλεξ να με δει σε μια τέτοια ευάλωτη στιγμή και να με "νταντέψει" όπως λέει. Δεν πρέπει να ξαναγίνει ΠΟΤΕ κάτι τέτοιο. Άσε που μετά από όλο αυτό, όσο σκληρή κι αν το έπαιξα μπροστά του, ίσως τον μισώ λίγο λιγότερο.. Αλλά δεν πρέπει!

-Άρια, έλα. Πιες λίγο καφέ, πάρε και αυτό το παυσίπονο, δεν πρέπει να εμφανιστούμε πτώματα στην προπόνηση. Θα μας κράξει ο Χρήστος!

-Και θα έχει απόλυτο δίκιο Πάνο. Δεν το πιστεύω ότι ήπια τόσο πολύ χτες. Δεν το συνηθίζω.

-Κι εγώ ήπια χτες Άρια, όλοι ήπιαμε εκτός από τον Άλεξ! Απορώ πώς κι έγινε αυτό.. πάντα εμείς τον μαζεύουμε και χτες αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Ούτε εγώ μπορώ να το πιστέψω..

-Γιατί εγώ... Πάνο ισχύουν αυτά που μου είπε ο Άλεξ; Ότι εκείνος με φρόντισε και με κουβάλησε μέχρι το σπίτι; Εσύ τον έβαλες έτσι; Επειδή έπρεπε να φροντίσεις και την Έλενα με την Ολίβια..

-Όχι.. κοίτα. Χίλια συγγνώμη που δεν ήμουν εκεί για εσένα, απλά ήπια κι εγώ λίγο παραπάνω και..

-Δηλαδή από μόνος του πήρε πρωτοβουλία να με .. "νταντέψει" όπως λέει.

-Ναι, εγώ δεν του είπα κάτι. Είχα χαθεί όλο το βράδυ με την Έλενα και..

-Προς Θεού Πάνο! Δεν σε έχω προσλάβει σωματοφύλακα! Είμαι υπεύθυνη για τις πράξεις μου, δεν είσαι υποχρεωμένος να με προστατεύεις! Απλά.. ξαφνιάστηκα με τη συμπεριφορά του Άλεξ..

-Εντάξει, μην δίνεις σημασία. Ίσως τελικά ήταν κι αυτός μεθυσμένος..

-Χαχαχα, είναι ίσως η μόνη λογική εξήγηση..

-Καλημέρα σας... ξυπνήσατε; μας διακόπτει η Έλενα.

-Καλημέρα μωρό μου..

-Γεια σου Έλενα.. Όλα καλά;

-Αν εξαιρέσεις τον τρομερό πονοκέφαλο που με βασανίζει..

-Όλοι στην ίδια κατάσταση βρισκόμαστε.

-Καφέ και για μένα Πάνο, πετάγεται και ο κάφρος στην κουβέντα.

-Με σειρά προτεραιότητας φίλε, δεν είμαι και το Mikel!

-Πρέπει να φύγω ρε.. με πήραν τηλέφωνο.

-Ποιος σε πήρε;

-Ο Στ.. ένας φίλος τέλος πάντων!

-Ποιος φίλος ρε; ρωτάει ο Πάνος.

-Δεν τον ξέρεις..

-Έχεις εσύ φίλο που δεν τον ξέρω εγώ; επιμένει ο Πάνος.

-Ρε μαλάκα κουβέντα θα ανοίξουμε;

-Απλά ρωτάω ρε, τι αρπάζεσαι;

-Ναι ρε έχω! Δεν ήξερα να σου πάρω την άδεια για το ποιον θα κάνω φίλο μου.

-Μαλάκα χαλάρωσε! Τι παθαίνεις; Μια ερώτηση έκανα..

-Να μην κάνεις.. έφυγα.

-Δεν θα πιεις καφέ;

-Όχι!!

Το παιδί έχει πολλά θέματα μιλάμε.. Σηκώθηκε κι έφυγε λες και τον βρίσαμε ας πούμε.. Αυτό το παιδί δεν θα το καταλάβω ποτέ.

-Λοιπόν παιδιά, μόλις πιω τον καφέ θα φύγω κι εγώ να πάω να κάνω ένα γρήγορο ντουζ γιατί είμαι σε κακό χάλι. Αν με δει έτσι ο Χρήστος θα με σφάξει..

-Κι εγώ θα την κάνω κορίτσια, λέει ο Πάνος. Πρέπει να περάσω να αλλάξω.

-Έφυγα... τα λέμε αργότερα εμείς Πάνο. Έλενα θα μιλήσουμε μετά εμείς, δώσε φιλιά στην Ολίβια.

-Έγινε Άρια, τα λέμε..

Ευτυχώς το σπίτι μου δεν είναι πολύ μακριά από αυτό της Ολίβιας. Ακόμα παραπατάω εντομεταξύ από τον πονοκέφαλο. Εντοπίζω στο απέναντι πεζοδρόμιο μία καφετέρεια. Ένας ακόμα καφές επιβάλλεται, να ξυπνήσω για τα καλά. Μπαίνω μέσα και....

Δεν το πιστεύω! Βλέπω σε μία άκρη του μαγαζιού τον Σταύρο από χτες. Δεν το πιστεύω! Ευτυχώς δεν δείχνει να με έχει καταλάβει, συζητάει με κάποιον, λογικά φίλο του. Να ΄ναι καλά ο άνθρωπος που τον κρατάει απασχολημένο.

Πλησιάζω στο μπαρ και παραγγέλνω τον καφέ μου. Όσο περιμένω να τον ετοιμάσουν γυρνάω διακριτικά να τον κοιτάξω. Φαινόταν καλό παιδί γαμώτο, δεν γίνεται να μου φέρθηκε έτσι! Ωχ! Με κατάλαβε! Όχι γαμώτο όχι!! Κάτι λέει στον φίλο του, προφανώς για εμένα γιατί εκείνος γυρίζει να με κοιτάξει..

Ε όχι! Δεν το πιστεύω! Τι σχέση έχει ο Άλεξ με τον Σταύρο; Δεν μπορεί να γνωρίζονται.. χτες...

Τι στο διάολο γίνεται; Από το μυαλό μου περνάνε πολλά σενάρια και δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Αυτό ήταν! Κατευθύνομαι αποφασιστικά στο τραπέζι τους! Ήρθε το τέλος σου Άλεξ! Εδώ θα γίνει ο τάφος σου!

Λοιπόν επιτέλους έτοιμο! Ζητώ ξανά συγγνώμη για το μπέρδεμα..

Τι φαντάζεστε ότι θα γίνει τώρα και τι συνέβη πραγματικά με το Σταύρο; Για να ακούσω... :ρ

Ευχαριστώ όσους διαβάζετε και ψηφίζετε!! <3

Σάββατο το επόμενο!! ;-)