Οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν χωρίς πολλά απρόοπτα και φτάσαμε αισίως στην 22η Σεπτεμβρίου, που ήταν ο πρώτος μας αγώνας στην Ξάνθη, εκτός έδρας. Είναι λοιπόν 7 η ώρα το πρωί κι εγώ ετοιμάζομαι, καθώς σε μία ώρα αναχωρούμε για Ξάνθη. Φοράω λοιπόν για πρώτη φορά τη στολή του ΠΑΟΚ, της καινούριας μου ομάδας. Υπό άλλες συνθήκες τώρα θα ήμουν στα Γιάννενα και θα ετοιμαζόμουν για τον πρώτο μου αγώνα ως αρχηγός της αγαπημένης μου ομάδας. Και τώρα, δες κατάντια. Θα ταξιδέψω μέχρι την Ξάνθη για να πάω να αράξω στον πάγκο. Τα βλέπεις Κώστα μου; Η Άρια σου, "η καλύτερη παίχτρια που έβγαλε ποτέ η πόλη μας", να σαπίζει στον ΠΑΟΚ. Τέλος πάντων, ας μην τα σκέφτομαι αυτά τώρα. Θα έρθουν και καλύτερες μέρες... Πότε όμως;;

Χτυπάει το κινητό μου, ο Πάνος.

-Έλα Πάνο, καλημέρα!

-Καλημέρα Άρια. Ετοιμάστηκες;

-Ναι, έτοιμη.

-Ωραία, είμαι από κάτω, σε περιμένω.

-Οκ, κατεβαίνω..

-Έι, πού είναι το όμορφο κορίτσι;

-Καλημέρα Πανούλη..

-Τι έγινε, γιατί είσαι έτσι;

-Πώς είμαι;

-Δεν ξέρω.. στεναχωρημένη, αφηρημένη, δεν ξέρω.. εσύ θα μου πεις.

-Δεν έχω τίποτα..

-Σε εμένα μιλάς! Λέγε!

-Τίποτα, απλά σκέφτομαι ότι τέτοια ώρα θα ήμουν Γιάννενα, θα φορούσα για πρώτη φορά επίσημα το περιβραχιόνιο και..

-Έλα τώρα, μην στεναχωριέσαι..

-Εδώ δεν πρόκειται να παίξω ούτε αγώνα. Θα είμαι πάντα στη σκιά του Άλεξ, αφού παίζουμε στην ίδια θέση.

-Μπορεί στην πορεία να παίξουμε με άλλο σύστημα βρε Άρια και να παίζετε και οι δύο, αφού είσαι πολύ καλή, η ομάδα σε χρειάζεται.

-Τέλος πάντων, πάμε τώρα, μην αργήσουμε.

-Καλημέρα παιδιά, έτοιμοι, μας καλημερίζει ο Χρήστος. Μπείτε στο λεωφορείο, Άρια σε θέλω μια στιγμή.

-Καλημέρα Χρήστο, τι έγινε;

-Ήθελα να σου πω.. Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολη η θέση μου. Είσαι μόνο λίγες μέρες στην ομάδα, όμως μου έχεις δείξει πολύ καλό πρόσωπο. Και θα ήθελα πολύ να σε βάλω να παίξεις. Όμως δυστυχώς στην ίδια θέση έχω τον Άλεξ. Και αν και έχω καταλάβει την μεγάλη σας κόντρα, πρέπει κι εσύ να παραδεχτείς ότι είναι πολύ καλός παίκτης. Με την μπάλα στα πόδια κάνει θαύματα. Και εκτός αυτού είναι και αρχηγός, δεν μπορώ να τον βγάλω έξω.

-Καταλαβαίνω, έχεις δίκιο.

-Έχω σκεφτεί όμως ένα καινούριο σύστημα που ίσως παίζετε και οι δύο δίπλα δίπλα. Απλά θα θέλει πολύ δουλειά για να πετύχει.

-Εντάξει, καταλαβαίνω, δεν υπάρχει πρόβλημα. Όταν νιώσεις ότι είμαι έτοιμη να παίξω, θα είμαι στη διάθεσή σου!

-Χαίρομαι που τα πάμε καλά. Και θέλω να σου ζητήσω ξανά συγγνώμη για την αρχική μου συμπεριφορά.

-Ήμουν κι εγώ κάπως αγενής.

-Τα ξεχνάμε όλα.. Πάμε τώρα, να μην μας περιμένουν.

Μετά από δύο ώρες φτάσαμε στην Ξάνθη. Με το κεφάλι ψηλά έπιασα τη δεξιά θέση.. στον πάγκο. Γαμώ την τύχη μου δηλαδή.

Το ματς ξεκίνησε και δεν πάμε καθόλου καλά. Στα πρώτα δέκα λεπτά η Ξάνθη μας παίζει μονότερμα. Ευτυχώς δεν φάγαμε κανένα γκολ. Τελικά, μετά το δεκάλεπτο, οι φωνές του Χρήστου πιάνουν τόπο. Η μπάλα αρχίζει να κινείται προς τα μπροστά, όμως ο Άλεξ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Έχει χάσει πόσες ευκαιρίες και η ομάδα πάει από το κακό στο χειρότερο. Ακούω το Χρήστο να λέει ότι θέλει αλλαγή, όλοι φανταζόμαστε ότι είναι για τον Άλεξ. Ο διαιτητής του λέει να περιμένει δύο λεπτά. Ο Άλεξ σαν να ξύπνησε δείχνει να παίρνει τα πάνω του. Παίρνει μια κάθετη πάσα και βγαίνει σχεδόν μόνος του, μόνο με τον τερματοφύλακα και έναν αμυντικό. Όλος ο πάγκος φωνάζει, ακόμα κι εγώ! Και...... τι συνέβη; Ο Άλεξ βρίσκεται φαρδύς πλατύς κάτω, μετά από δολοφονικό τάκλιν του αμυντικού. Όλη η ομάδα τρέχει προς τον πεσμένο Άλεξ και διαμαρτύρονται στο διαιτητή, ο οποίος βγάζει κόκκινη κάρτα στον αμυντικό της Ξάνθης και γνέφει στον Άλεξ να σηκωθεί. Αυτός όμως τίποτα. Δείχνει να υποφέρει. Καλούν το ιατρικό επιτελείο να μπει στο γήπεδο και λίγα λεπτά μετά βγάζουν έξω τον Άλεξ με το φορείο, λέγοντας στο Χρήστο ότι είναι αδύνατο να συνεχίσει.

-Άρια, σήκω! μου λέει ο Χρήστος.

-Εγώ;

-Εσύ Άρια! Άντε σήκω!

-Οκ..

Τι ξαφνικό είναι αυτό; Έτσι απροειδοποίητα; Δεν νιώθω έτοιμη. Ώρα της φωνούλας να επέμβει: "Κόψε τις υστερίες Άρια! Σου δίνεται μια τεράστια ευκαιρία και θα την αφήσεις χαμένη; Μπες μέσα και δείξε σε όλους τι μπορείς να κάνεις!"

-Πάμε Άρια, δυνατά!

-Έλα, Άρια το έχεις!

Όλα τα παιδιά με ενθαρρύνουν. Παίρνω τα πάνω μου ξαφνικά! Μπαίνω στο γήπεδο έτοιμη για όλα! Αυτή είναι ίσως μία από τις μετρημένες ευκαιρίες που θα μου δοθούν, πρέπει να δείξω τον καλύτερό μου εαυτό. Η παλιά Άρια ξαναχτυπά!

Μέχρι να βρω τα πατήματά μου στο γήπεδο έχει λήξει το πρώτο ημίχρονο. Πάλι καλά το σκορ είναι 0-0 και αν μπούμε δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο θα καταφέρουμε να νικήσουμε!

Στα αποδυτήρια:

-Άρια, πήγες καλά για το δεκάλεπτο που μπήκες, όμως περιμένω περισσότερα από εσένα στο δεύτερο ημίχρονο. Να παίρνεις πρωτοβουλίες, δεν χρειάζεται να μοιράζεις συνέχεια τη μπάλα στο σέντερ φορ. Δοκίμασε σουτ στο όριο της περιοχής, αφού το έχεις. Μη φοβάσαι!

-Εντάξει Χρήστο, θα βάλω τα δυνατά μου!

-Μην με απογοητεύσεις Άρια! Πάω δίπλα στα αγόρια, σε πέντε λεπτά να είσαι έξω.

Στέλνω στα γρήγορα μήνυμα στον Άγγελο, να μάθω πώς πάει το ματς στα Γιάννενα. Σε λίγα δευτερόλεπτα έρχεται η απάντηση. "2-0 νικάμε μωρό μου, έβαλα το πρώτο γκολ! Εσείς πώς πάτε;". Μάλιστα, νικάνε! Πρέπει οπωσδήποτε να νικήσουμε κι εμείς, μην μας ξεφύγουν στη βαθμολογία από το πρώτο ματς. "0-0 ακόμα, είχαμε κάτι θέματα. Τραυματίστηκε ο Άλεξ και μπήκα από το 35' στον αγώνα." Δεν περιμένω απάντηση, πρέπει να πάω γρήγορα στην τουαλέτα, αν δεν θέλω να κατουρηθώ! Πέφτω πάνω στον Άλεξ! Γαμώτο!!

-Μπες μέσα, για πού το έβαλες;

-Για όπου γουστάρω! Δουλειά σου..

-Μπες μέσα, έχω να σου πω δυο λόγια!

-Θέλω να πάω τουαλέτα, σε λίγο πρέπει να βγω έξω.

-Άκουσέ με ηλίθια! Κανόνισε την πορεία σου, αν χάσουμε ή αν δεν νικήσουμε θα φταις εσύ!

-Έχεις όρεξη για καυγάδες πάλι;

-Κάτσε εδώ, δεν τελειώσαμε! Στο λέω! Κανόνισε την πορεία σου! Αφού πήρες τη θέση μου, θα πρέπει να φανείς αντάξιά μου. Εντάξει, αυτό δεν γίνεται φυσικά, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να κάνεις κάτι..

-Πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου έχεις! Να σου θυμίσω ότι ένα ολόκληρο ημίχρονο σερνόσουν και δεν έκανες τίποτα!

-Ήμουν έτοιμος να βάλω γκολ, αλλά αυτός ο μαλάκας...

-Αλήθεια πώς είναι το πόδι σου;

-Να μην σε νοιάζει!

Σηκώθηκε κι έφυγε! Φταίω εγώ που ενδιαφέρθηκα! Αυτός ο άνθρωπος φτιάχνεται μόνο με βρισίδια. Ήρθε μήνυμα από τον Άγγελο: "Μπράβο μωρό μου!! Καλή τύχη!! Σκίστους!! Σ' αγαπάω!!". Ο γλυκός μου... Έφυγα στα γρήγορα για τουαλέτα και μετά έξω στο γήπεδο.

-Όλα καλά; Έτοιμη; με ρωτάει ο Πάνος.

-Μια χαρά..

-Θα σκίσουμε έτσι;

-Εννοείται!!

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει. Όσο περνάει η ώρα ανεβαίνει η απόδοσή μας, αλλά και η δική μου. Όμως το γκολ δεν έρχεται! Μέχρι το 70', η άμυνα διώχνει γρήγορα μπροστά, ο Γρηγόρης βγάζει πάσα στο Μπίλυ, αυτός σε εμένα και.... ΔΟΚΑΡΙ! Δεν το πιστεύω! ΟΧΙ! Πιάνω το κεφάλι μου μην μπορώντας να το πιστέψω!

-Δεν πειράζει Άρια! Συνεχίζουμε, μου φωνάζει ο Χρήστος από τον πάγκο.

Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται άλλη μια ευκαιρία. Το κόρνερ, κεφαλιά του Πάνου, όμως ο τερματοφύλακας λέει όχι. Δεν μας θέλει σήμερα. Ή μήπως μας θέλει; Βρισκόμαστε στην επίθεση, είμαι στο όριο της περιοχής και στο νου μου έρχονται τα λόγια του Χρήστου "Δοκίμασε σουτ στο όριο της περιοχής, αφού το έχεις!". "Σούταρε Άρια!" τον ακούω να φωνάζει από τον πάγκο. Παίρνω φόρα να σουτάρω ...... όμως τελευταία στιγμή βλέπω τον Γρηγόρη να είναι μόνος, αλλάζω γνώμη και του πασάρω τη μπάλα! Και...... ΓΚΟΛ!!! Επιτέλους!! Όλη η ομάδα ένα κουβάρι πανηγυρίζουμε. Μετά από δέκα λεπτά ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του παιχνιδιού και η πρώτη νίκη της χρονιάς είναι γεγονός!

-Συγχαρητήρια Άρια!! Ήσουν καταπληκτική! Μας έσωσες!

-Υπερβολές βρε Πάνο! Όλοι μαζί τα καταφέραμε!

-Ένα μεγάλο μπράβο στην Άρια, φωνάζει ο Πάνος και όλη η ομάδα χειροκροτάει, ενώ εγώ έχω γίνει κατακόκκινη!

-Μπράβο στο Γρηγόρη!! φωνάζω για να στρέψω την προσοχή αλλού!

-Μπράβοοο!

-Συγχαρητήρια παιδιά! Στο δεύτερο ημίχρονο παίξατε πολύ καλά! Αξίζαμε τη νίκη! Λοιπόν πηγαίνετε να αλλάξετε, θα πάμε μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο της Ξάνθης και μετά φεύγουμε!

Μπαίνω στα αποδυτήρια -ξεχωριστά από των αγοριών και εδώ- και παίρνω τον Άγγελο τηλέφωνο να του πω τα νέα! Δεν το σηκώνει, ίσως δεν έχουν τελειώσει ακόμα εκεί. Βγάζω τη στολή και φοράω τις φόρμες. Έτοιμη, κι εκεί που πάω να βγω μπαίνει ξανά ο κάφρος! Τι σκατά θέλει πάλι;

-Λοιπόν, τι έγινε; Απολαμβάνεις τη δόξα σου τώρα;

-Ρε αγόρι μου, άσε με ήσυχη!

-Απόλαυσέ την τώρα που μπορείς, μέχρι τον επόμενο αγώνα θα έχω γίνει καλά και τότε δεν πρόκειται να ξαναπαίξεις! Μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα!

-Αυτό δεν είναι κάτι που θα αποφασίσεις εσύ!

-Μην τρέφεις ελπίδες ηλίθια! Ο Χρήστος ξέρει ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και δεν πρόκειται ποτέ να με αδειάσει για να βάλει εσένα!

-Αυτό θα το δούμε.. Στα λόγια είναι εύκολο! Στο γήπεδο όμως δεν είδα κάτι, ένα ημίχρονο πήγε χαμένο εξαιτίας σου!

-Ναι, ενώ εσύ έκανες θαύματα..

-Είχα ένα δοκάρι και έβγαλα την ασίστ στο Γρηγόρη, κάτι που εσύ δεν θα έκανες ποτέ! Θα σούταρες μόνος σου για να πάρεις όλη τη δόξα! Αλλά αυτή είναι η διαφορά μας, είσαι εγωιστής και ψώνιο, νοιάζεσαι μόνο για την πάρτι σου.

-Φιλοδοξία λέγεται ξέρεις και ηγετικά προσόντα. Κάτι που ΕΣΥ δεν έχεις, για αυτό δεν θα μπορέσεις ποτέ να πάρεις τη θέση μου! Χώνεψέ το!

-Μην με προκαλείς εμένα γιατί..

-Γιατί τι ρε ηλίθια; Άντε απάντα στο γκόμενο τώρα που θα ανησυχεί, τα φιλιά μου δώστα!

-Βρε άι στο διάολο!

Σηκώνω το κινητό που μου χτυπόυσε.

-Έλα μωρό μου..

-Αγάπηη τι έγινε;

-Καλά..

-Σε ακούω κάπως;

-Όχι μια χαρά είμαι! Πόσο πήγατε;

-Έληξε 2-1, μείωσαν στο τέλος. Εσείς;

-Εμείς 0-1, με δική μου ασίστ! Και είχα και δοκάρι νωρίτερα!

-Μπράβο μωρό μου! Έτσι, να με κάνεις περήφανο!

-Θα σε κάνω πάντα! Σ' αγαπάω πολύ!

-Άρια, τι ακούω;; Ποιον κάνεις περήφανο; η φωνή του κολλητού μου είναι αυτή!

-Έλα πάρτον! Κοντεύει να μου αρπάξει το κινητό.. φιλιά από εμένα! Θα τα πούμε μετά αγάπη μου!

-Τι κάνει το κορίτσι μου;

-Έλα Άρη! Τι γίνεται;

-Μια χαρά, ακούω νέα!

-Έπαιξα τον πρώτο μου αγώνα επειδή τραυματίστηκε ο κάφρος και είχα ένα δοκάρι και έδωσα την ασίστ για το γκολ!

-Μπράβο το κορίτσι μου!!

-Εσύ έκανες τίποτα ή μπα..

-Ωραία εντύπωση έχεις για τον κολλητό σου ρε!

-Αφού είσαι άμπαλος..

-Μιλάς κι εσύ μωρή παγκίτισα;

-Καλά ναι, τραγούδα! Τώρα που έπαιξα τόσο καλά ποιος με πιάνει..

-Άραξε μικρή.. μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα!

-Καλά μωρέ πλάκα κάνω!

-Απλά μην παίρνεις πολλή φόρα, συμμαζέψου.

-Καλά, είχες δεν είχες με γείωσες πάλι, βλάκα!

-Λοιπόν, σε κλείνω γιατί πρέπει να αλλάξω! Να προσέχεις φιλιά!

-Άντε καλά, χαιρετισμούς στα παιδιά και στον Κώστα!

-Οκ, επίσης λένε..

-Μου λείπετε όλοι! Κλείνω..

Πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί τώρα.. Μου λείπουν όλοι, τώρα θα πανηγυρίζαμε με τα παιδιά την πρώτη μας νίκη, μετά θα πήγαινα να αλλάξω, όμως ο Άγγελος θα τρύπωνε στα αποδυτήρια .... τη συνέχεια τη φαντάζομαι! Μετά θα ερχόταν ο Άρης και θα μας φώναζε ότι αργούμε και ότι μας περιμένει όλη η ομάδα ενώ εμείς φασωνόμαστε! Μετά ο Άγγελος θα έφευγε στα γρήγορα να ντυθεί, θα ετοιμαζόμουν κι εγώ και μετά θα πηγαίναμε για καφέ όλοι μαζί. Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, βρίσκομαι μόνη μου στα αποδυτήρια, ο Άγγελος δεν είναι εδώ, ούτε και ο Άρης, ούτε θα πάμε μαζί για καφέ!

-Άρια αργείς, με φωνάζει ο Χρήστος.

-Όχι, είμαι έτοιμη..

-Μπαίνω δηλαδή;

-Μπες.

-Συγχαρητήρια Άρια! Έπαιξες πολύ καλά στο δεύτερο ημίχρονο και χάρη σε εσένα πήραμε τη νίκη.

-Τα παραλές Χρήστο, απλά έτυχε να είμαι εγώ αυτή που έβγαλα την ασίστ.

-Δεν έτυχε Άρια. Κανένας άλλος δεν θα έδινε την πάσα. Θα δοκίμαζε το σουτ, είχε πολλές προοπτικές να μπει. Αλλά εσύ επέλεξες να παίξεις ομαδικά, αυτό που διδάσκει το ποδόσφαιρο Άρια. Σου το αναγνωρίζω αυτό, πραγματικά έμεινα έκπληκτος με αυτό που έκανες, δεν το περίμενα με τίποτα. Μπράβο σου!

-Χρήστο, δεν ήταν τίποτα. Ήταν απλά μια σκέψη της στιγμής, μπορεί και να είχα κάνει το σουτ! Απλά έτυχε να δω το Γρηγόρη τελευταία στιγμή και...

-Και ήρθε το γκολ και η νίκη. Μπράβο, τα πήγες πολύ καλά για πρώτη φορά!

-Σε ευχαριστώ Χρήστο, θα προσπαθήσω να τα πάω εξίσου καλά και στη συνέχεια..

-Πάμε, θα μας περιμένουν!

Κατεβήκαμε στο κέντρο της Ξάνθης για μια βόλτα και έναν καφέ πριν επιστρέψουμε Θεσσαλονίκη. Αγόρασα ένα αναμνηστικό για να τον Άγγελο. Έτσι κάναμε πάντα, αγοράζαμε από όποια πόλη πηγαίναμε για αγώνες αναμνηστικά και είχαμε φτιάξει μια ολόκληρη συλλογή. Την κρατούσα στο δωμάτιό μου στα Γιάννενα. Θα είναι ακόμα εκεί, όταν ξαναπάω Γιάννενα πρέπει να τη δώσω στον Άγγελο, ας την κρατήσει αυτός καλύτερα.

Γυρίσαμε στο σπίτι το απόγευμα, έκανα ένα μπάνιο και διάβασα για την επόμενη μέρα. Υπομονή αυτήν την εβδομάδα και το Σαββατοκύριακο πάω Γιάννενα, αφού δεν έχουμε αγώνα το σαββατοκύριακο και επίσης ο αδερφός μου δίνει τον πρώτο εντός έδρας αγώνα του και θέλω να είμαι εκεί, να τον δω, να τον καμαρώσω! Μία εβδομάδα λοιπόν...

Έτοιμο και αυτό! :)

Στην εικόνα βλέπετε την Άρια έτοιμη για το σουτ, που τελικά δεν έκανε :ρ

Σας άρεσε; Αν ναι, ψηφίστε και σχολιάστε!

Σας ευχαριστώ!! <3