Κυριακή βράδυ, Θεσσαλονίκη

Μπαίνω σπίτι μου, μετά από μια κουραστική μέρα. Ξυπνήσαμε με τον Άγγελο στις 11 και πήγαμε να βρούμε τα παιδιά. Είχαμε κανονίσει αγώνα 5Χ5. Πολύ το χάρηκα. Μετά πήγαμε βόλτες με τον Άγγελο. Ήθελα να περάσω όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα μαζί του. Μου λείπει πολύ εδώ στη Θεσσαλονίκη. Σε λίγες εβδομάδες πάλι..

Χτυπάει το τηλέφωνό μου. Είναι ο Πάνος. Από χτες που έφυγα δεν είχαμε μιλήσει καθόλου, μόνο εκείνο το μήνυμα που μου έστειλε όταν ήμουν με τον Άρη. Το σηκώνω..

-Έλα Πάνο..

-Άρια, τι γίνεται, πού είσαι;

-Μόλις μπήκα στο σπίτι. Έφτασα.

-Όλα καλά έτσι; Πήρα το μήνυμά σου, αλλά δεν ήθελα να σε ενοχλήσω.

-Ναι όλα καλά, τα βρήκαμε ξανά με τον Άγγελο!

-Μπράβο, χαίρομαι!

-Δεν σε ακούω καλά..

-Δεν πρέπει να έχει σήμα. Τέλος πάντων έλεγα μήπως θέλεις να βρεθούμε, αν μπορείς..

-Ξέρεις είμαι λίγο κουρασμένη. Θέλεις να τα πούμε αύριο;

-Ναι, κανένα πρόβλημα!

-Ωραία, σ' αφήνω..

-Καλή ξεκούραση..

-Ευχαριστώ Πάνο, καληνύχτα!

Ακούστηκε κάπως περίεργος. Τα λόγια του Άρη έρχονται στο μυαλό μου. "Φαίνεται να νιώθει κάτι παραπάνω για εσένα.." "Ξεπερνάει λίγο τα όρια του φιλικού όλο αυτό. Σε προσέχει, νοιάζεται για εσένα και το σημαντικότερο ... έρχεται σε σύγκρουση για τον κολλητό του για εσένα.". Λες;;; Να έχει δίκιο ο Άρης; Ας προσπαθήσω να το δω αντικειμενικά. Άρια, φαντάσου ότι αυτό συμβαίνει σε μια φίλη σου.. Οκ, όχι φίλη, δεν έχεις καμία.. σε έναν φίλο σου. Τον Άρη ας πούμε.. Όχι ο Άρης είναι διαφορετικός από τον Πάνο, τελείως διαφορετικός, αν δεν ήταν φίλος μου θα έλεγα ότι είναι μαλάκας. Είναι βασικά και του το έχω πει πολλές φορές.. Anyway! Σκέψου... τον Άγγελο! Έτσι ακριβώς μου φερόταν πάντα και μου φέρεται.. Άρα, ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι ο Πάνος με γουστάρει;; Ούτε καν!! Με τον Πάνο είμαστε φίλοι, μόνο φίλοι, το νιώθω όχι μόνο εγώ, αισθάνομαι ότι κι αυτός νιώθει το ίδιο.. Κι αν αυτός νιώθει κάτι διαφορετικό; Αποκλείεται Άρια! Εξάλλου, αυτός την έχει πατήσει με μια κοπέλα λέει.. Και αν αυτή είσαι εσύ Άρια, χώνεται η φωνούλα.. Εσύ τώρα τι πετάγεσαι; Ωωω.. Όχι με τον Πάνο είμαστε ΦΙΛΟΙ! Τέλος! Και τώρα ύπνο Άρια, αύριο έχεις σχολείο..

-Άρια, ξύπνα παιδί μου. Πρέπει να πας στο σχολείο. Έχω αφήσει κάτω την υπεύθυνη δήλωση για την θεωρητική κατεύθυνση στο τραπέζι. Έχω ετοιμάσει και πρωινό. Άντε καλημέρα.. Εγώ φεύγω.

Επιτέλους! Σήμερα αλλάζουμε τμήματα. Θα γλιτώσω από τον κάφρο! Έχω ξεχάσει εντομεταξύ να ρωτήσω τα παιδιά τι έχουν επιλέξει. Έχει γούστο να είμαι εντελώς μόνη μου. Φοράω μια φόρμα και ένα μπλουζάκι, γιατί έχουμε γυμναστική, όχι ότι έχω πρόβλημα να φορέσω φόρμα. Τρώω δύο από τα κρουασανάκια που έχει βάλει η μαμά και παίρνω τα υπόλοιπα για το σχολείο. Κατεβαίνω και τι να δω.. Στο απέναντι πεζοδρόμιο ο κάφρος με μία κοπέλα (ο Θεός να την κάνει..) να φασώνονται. Έλεος πρωί πρωί. Εδώ βρήκαν; Τους αγνοώ και φεύγω για το σχολείο..

-Καλημέρα Άρια, τι κάνεις; με ρωτάει η Έλενα.

-Μια χαρά εσύ;

-Καλά.. Είχες πάει Γιάννενα ε; Είδα κάτι καταστάσεις στο Facebook.

-Ναι..

-Πώς πέρασες;

-Πολύ ωραία.. Είχαμε τσακωθεί με το αγόρι μου και για αυτό πήγα..

-Τα ξαναβρήκατε;

-Ναι..

-Μπράβο.. Πολύ χαίρομαι!

-Να σε ρωτήσω.. τι κατεύθυνση θα πάρεις;

-Θεωρητική φυσικά!

-Αλήθεια; Κι εγώ.. Ευτυχώς δεν θα είμαι μόνη μου!

-Τέλεια, και η Ολίβια θεωρητική. Τα αγόρια θετική ή τεχνολογική..

-Τέλεια.. θα γλιτώσω από τον Άλεξ!

-Γιατί τέτοιο μίσος βρε Άρια με τον Άλεξ;

-Έχουν γίνει πολλά, πέρυσι βασικά. Αλλά και φέτος μου πάει πολύ κόντρα και καταλαβαίνεις..

-Καταλαβαίνω, ο Άλεξ δεν είναι και το πιο εύκολο άτομο στον κόσμο.

-Καλημέρα σας.. Τα νεύρα μου είναι χάλια. Είδα στο πρόγραμμα ότι έχουμε γυμναστική και αναγκάστηκα να βάλω φόρμα. Δηλαδή έλεος! Δευτεριάτικα και να βγω σαν μπάζο..

-Ολίβια, ηρέμησε! Σχολείο είσαι, της απαντά η Έλενα.

-Χαχαχα! Καλημέρα Ολίβια. Πολύ ωραία η φόρμα σου παρεπιπτόντως.

-Ευχαριστώ κούκλα μου. Λοιπόν, εγώ λέω να κάνουμε κοπάνα πρώτη ώρα. Δεν έχω καμία όρεξη να δω τα μούτρα του γυμναστή πάλι και να μου αρχίσει το δούλεμα. Τι λέτε;

-Ολίβια συγκεντρώσου! Αν ξεκινήσεις από τώρα τις απουσίες μέχρι τα Χριστούγεννα θα μείνεις..

-Αμάν ρε Έλενα! Μην μου λες για απουσίες από τώρα..

-Εγώ προειδοποίησα..

-Καλημέρα κορίτισα, λέει ο Πάνος αγκαλιάζοντας και φιλώντας την Έλενα στο μάγουλο.

Όπα, κάτι παίζει εδώ. Ο Πάνος τα έχει με την Έλενα; Και εγώ το καταλαβαίνω τώρα; Αποκλείεται! Δεν έχω παρατηρήσει τίποτα περίεργο, ούτε έχω ακούσει κάτι τέτοιο. Ή είμαι τελείως ηλίθια ή όντως δεν τρέχει τίποτα. Θα ρωτήσω κάποια στιγμή τον Πάνο.

Ανεβήκαμε στις αίθουσες, ταξινομημένοι διαφορετικά αυτή τη φορά. Κάθισα μόνη μου σε ένα θρανίο πίσω από τα κορίτσια. Η Ολίβια ήθελε να κάτσει μαζί μου όμως δεν θα χώριζα τις δύο κολλητές για κανέναν λόγο.

Τρίτο διάλειμμα και πήγα στο μπάνιο. Βγαίνοντας και πηγαίνοτας προς τα κάτω με πήρε τηλέφωνο ο Άρης.

-Έλα Αρούλη..

-Μην με λες έτσι γαμώτο!

-Καλημέρα λέει ο κόσμος..

-Καλημέρα, τι γίνεται;

-Καλά μωρέ, βαρετά.. εσύ κανά νέο;

-Ναι, βασικά τσακωθήκαμε με την Ιωάννα..

-Ρε Άρη; Έλεος! Τι έγινε;

-Έκανα μαλακία και..

-Άρη, θα φας ξύλο ε.. Πες μου ακριβώς τι έγινε..

-Κοίτα, ήθελε να κάνουμε κοπάνα την προηγούμενη ώρα γιατί είναι σε μια περίεργη φάση. Εγώ όμως δεν ήθελα γιατί δεν θέλω να μαζέψω απουσίες από τώρα.

-Και;

-Και δεν πήγαμε.. Όμως όταν χτύπησε το κουδούνι για μέσα ήμασταν με κάτι παιδιά και κάναμε βλακείες, με αποτέλεσμα να αργήσω να μπω και να με βγάλει έξω. Η Ιωάννα προφανώς δεν είχε μπει, αλλά δεν το ήξερα αλήθεια! Και μετά με είδε και τα πήρε στο κρανίο..

-Άδικα;

-Ρε Άρια...

-Άρη σε κλείνω..... θα σε πάρω μετά!!

-Άρια.. περίμενε! Τι έγινε; Άρια μην μου το κλείνεις..

Μπιπ!!

Ξαφνικά βλέπω στο διάδρομο τον Άλεξ να πλακώνεται με ένα παιδί που δεν το ήξερα. Ο Άλεξ από ότι φαίνεται τον έχει. Εγώ τι πρέπει να κάνω; Μάλλον τίποτα, ας φύγω διακριτικά. Ξαφνικά ο Άλεξ παραπατάει και πέφτει κάτω. Τότε ο άλλος βρίσκει ευκαιρία και αρχίζει να του ρίχνει μπουνιές ανελέητα. Ο Άλεξ βγάζει κραυγές πόνου. Ο άλλος τον έχει σκοτώσει στο ξύλο. Πρέπει να βοηθήσω! Τρέχω προς το σημείο μάχης και βάζω τρικλοποδιά από πίσω σε αυτόν που έδερνε τον Άλεξ, με αποτέλεσμα να βρεθεί φαρδύς πλατύς κάτω. Κατευθείαν όμως σηκώνεται και μου λέει "Κάνε στην άκρη κοριτσάκι μου!" ενώ είναι έτοιμος να ξαναορμήσει στον πεσμένο Άλεξ, του οποίου έχει ανοίξει η μύτη και έχουν ματώσει τα χείλια του. Είναι και δειλός ο τύπος. Θέλει να του ορμήξει τώρα που είναι αδύναμος. Μια κλωτσιά τη χρειάζεται.. Μπαμ! Στα ευαίσθητα και κάτω ο φίλος μας. Στο μεταξύ ακούω φωνές και βλέπω ένα τσούρμο παιδιά να έρχονται κατά πάνω μας. Προφανώς έχουν μάθει ότι παίζεται ξύλο και ήρθαν να δουν το θέαμα.

Σκύβω πάνω από τον Άλεξ ανήσυχη. Βασικά θέλω να του δώσω κι εγώ μια μπουνιά τώρα που τον βρήκα εύκαιρο, αλλά έχε χάρη που είμαι καλός άνθρωπος.

-Άλεξ είσαι καλά;

-Με βλέπεις να είμαι; Τι είναι όλοι αυτοί; Πω, ρεζίλι θα γίνουμε. Φύγε!

-Πας καλά; Εγώ να σε βοηθήσω ήρθα!

-Φύγε γαμώτο! Τι δεν καταλαβαίνεις; Πόσο πιο ρεζίλι θα με κάνεις; Θα λένε όλοι ότι εσύ με έσωσες και μαλακίες..

-Ψέματα είναι;

-Σκάσε γαμώτο! Φύγε τώρα!

-Άλεξ τι έγινε; Χτύπησες, διακόπτει την "τέλεια" στιγμή ο Πάνος.

-Παραδέξου μια γαμημένη φορά γαμώτο ότι κάποιος άλλος έκανε κάτι σωστό και πες ένα γαμημένο ευχαριστώ!

-Να σου πω ευχαριστώ που με ρεζίλεψες βλαμμένη; Μια χαρά τα κατάφερνα και μόνος μου!

-Ναι, το είδαμε! Για αυτό έχεις γεμίσει αίματα και ο άλλος δεν έχει ούτε γρατσουνιά. Θα τα κατάφερνες πολύ! Λιπόθυμο θα σε έβρισκαν!

-Άρια, η ηρωίδα! Τι νομίζεις γαμώτο ότι έκανες κατόρθωμα;

-Προφανώς και όχι! Όμως σε βοήθησα κι εσύ με βρίζεις!

-Φύγε ηλίθια! Αρκετά γίναμε θέαμα!

-Εγώ φταίω μαλάκα που σκέφτηκα να σε βοηθήσω. Έπρεπε να σε είχα αφήσει να σε κάνει μαύρο στο ξύλο. Πάρε και μια από εμένα τώρα.. είπα και του έριξα μια μπουνιά στο μπράτσο.

Δεν ήθελα να τον πονέσω, για αυτό και η μπουνιά ήταν στο μπράτσο, απλώς να ανταποδώσω την εξαιρετική συμπεριφορά του! Για κακή μου τύχη όμως έχουν ήδη μαζευτεί και καθηγητές και μία από αυτούς είδε τη μπουνιά.

-Γεωργίου, Χατζής και εσύ η καινούρια στο γραφείο του διευθυντή τώρα!

-Εγώ δεν έκανα τίποτα κυρία, διαμαρτύρομαι!

-Σε είδα πολύ καλά.. Χρηστίδου αν δεν κάνω λάθος.

-Δεν κάνετε λάθος, αλλά δεν έκανα κάτι.

-Έχω μάτια και βλέπω δεσποινίς μου. Στο γραφείο αμέσως!

Την έκατσα γαμώτο! Πήγα να βοηθήσω και βρήκα τον μπελά μου! Εμ, όταν βοηθάς κάφρους αυτά παθαίνεις. Καλά να πάθω! Βλέπω τον Πάνο, την Έλενα και την Ολίβια να μου κάνουν ενθαρρυντικές χειρονομίες..

-Αλέξανδρε Χατζή, ακόμα δεν αρχίσαμε! Πάλι τα ίδια; Γεωργίου, δεν εκπλήσσομαι για σένα, άργησες κιόλας μην σου πω. Χρηστίδου εσύ; Δεν το περίμενα από εσένα! Είχα τις καλύτερες συστάσεις από το παλιό σου σχολείο.

-Κύριε, εγώ δεν έκανα κάτι! Μόνο προσπάθησα να τους χωρίσω!

-Και η γροθιά στον Χατζή τι ήταν;

-Λάθος είδατε κύριε! Δεν μου έριξε μπουνιά, λέει ο κάφρος αποστομόνωντάς με!

-Χατζή, μη μιλάς! Δεν ρώτησα εσένα! Θα έρθει και η σειρά σου!

-Μα κύριε δεν φταίει η Άρια! Αυτή μας χώρισε! Δεν έκανε τίποτα! Είναι άδικο να την τιμωρήσετε, συνεχίζει ενώ εγώ έχω μείνει άφωνη.

-Καλά, ας πούμε ότι με πείσατε. Χρηστίδου είσαι ελέυθερη! Μην ξανακούσω ότι μπλέχτηκες σε φασαρίες, δεν θα είμαι το ίδιο επιεικής την επόμενη φορά, να το ξέρεις.

-Ευχαριστώ.. μουρμούρισα και βγήκα από το γραφείο.

Απ' έξω με περίμενε ο Πάνος.

-Τι έγινε; Σε άφησαν;

-Ναι, τελικά.. Εσύ δεν έχεις μάθημα;

-Δεν θα μπω αυτήν την ώρα.. Άρια είσαι καλά; Φαίνεσαι έτοιμη να καταρρεύσεις..

-Πάνο.. πέφτω στην αγκαλιά του καθώς νιώθω τα πάντα να με εγκαταλείπουν!

-Άρια, είσαι καλά; Με τρομάζεις!

-Όχι δεν είμαι! Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα..

-Θέλεις να φύγουμε, να πάμε μια βόλτα να συνέρθεις και ερχόμαστε την επόμενη ώρα.

-Όχι ρε, μην σου φορτώνομαι! Θα πάω σπίτι!

-Ούτε καν! Δεν σε αφήνω μόνη σου. Φύγαμε!

Χωρίς τσάντες, φύγαμε από το σχολείο και πήγαμε στην ίδια καφετέρια που είχαμε πάει μετά τον αγιασμό και είχαν γίνει τα επεισόδια.

-Θες να μου πεις αναλυτικά τι έγινε;

-Εγώ ήθελα μόνο να βοηθήσω και βρέθηκα μπλεγμένη..

-Πες μου τι έγινε για να καταλάβω..

-Οκ, άκου. Έβγαινα από το μπάνιο για να έρθω κάτω και είδα τον Άλεξ με αυτόν να πλακώνονται. Ο Άλεξ τον είχε και τους τις έριχνε, όμως παραπάτησε και έπεσε κάτω και ο άλλος βρήκε ευκαιρία να τον πλακώσει. Τον χτύπαγε χωρίς έλεος και πήγα να επέμβω. Του έβαλα τρικλοποδιά για να πέσει κάτω, όμως ξανασηκώθηκε και του έριξα κλωτσιά ξέρεις που.. γιατί αλλιώς θα συνέχιζε! Τη συνέχεια περίπου την ξέρεις. Ρώτησα τον Άλεξ αν είναι καλά και άρχισε να με βρίζει. Ότι τον έκανα ρεζίλι και διάφορα τέτοια. Ε, δεν άντεξα του έριξα κι εγώ μια μπουνιά στο μπράτσο, όχι δυνατή όμως. Και αυτή η ηλίθια η καθηγήτρια το είδε και με πήγε και εμένα στο διευθυντή..

-Κι εκεί τι έγινε;

-Ο διευθυντής άρχισε να μου φωνάζει, αλλά το περίεργο είναι ότι ο Άλεξ με υποστήριξε και τον έπεισε ότι δεν έκανα κάτι κι έτσι με άφησε να φύγω..

-Υποστήριξε ο Άλεξ άνθρωπο; Και μάλιστα εσένα; Αυτό κι αν είναι περίεργο...

-Δεν ξέρω.. έμεινα.

-Τυχαίο θα ήταν. Θα του είχε σαλέψει από το πολύ ξύλο που έφαγε. Τέλος πάντων, αφού όλα έληξαν καλά, γιατί είσαι έτσι;

-Γιατί μου πάνε όλα σκατά από τότε που ήρθα! Στην αρχή με την ομάδα, τώρα με το σχολείο. Ποιος θα εκτιμάει ένα κορίτσι που μπλέκει σε καυγάδες και ρίχνει ξύλο. Έγινα ήδη το μαύρο πρόβατο..

-Τα παραλές..

-Νομίζεις, αν έβλεπες πώς με κοίταζε και αυτή η καθηγήτρια και ο διευθυντής..

-Έλα ρε Άρια, μην κλαις!

-Δεν αντέχω Πάνο, θέλω να γυρίσω πίσω!

-Μην ακούω βλακείες! Έχεις κι εδώ άτομα που σε νοιάζονται!

-Μόνο εσύ με δέχτηκες από την πρώτη στιγμή και με έβαλες στην παρέα. Όμως σου μιλάω ειλικρινά, υπάρχουν στιγμές που ο Άλεξ με κάνει να θέλω να σηκωθώ να φύγω. Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό με άνθρωπο. Όσους δεν με γουστάρουν έχω μάθει να μην τους δίνω σημασία, όμως δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτό που μου βγαίνει με τον Άλεξ! Μου βγάζει το χειρότερό μου εαυτό!

-Άρια, ηρέμησε. Θα τα λύσουμε όλα. Θα μιλήσω στον Άλεξ και θα του πω να σε αφήσει ήσυχη. Θα κάνω ότι μπορώ για να είσαι χαρούμενη! Δεν θέλω να σε δω ποτέ ξανά να κλαις.. Σε νοιάζομαι Άρια..

Τα λόγια του ήταν τόσο στοργικά, αλλά για κάποιο λόγο ήρθαν στο μυαλό μου ξανά τα λόγια του Άρη. "Μπορεί να σε κολακεύει όλο αυτό και να σου αρέσει που ασχολείται μαζί σου και ουσιαστικά σε βάζει πάνω από όλα, αλλά πρόσεχε! Εγώ οφείλω να σε προειδοποιήσω να τον προσέχεις". Να έχει δίκιο ο Άρης. Κάτι δεν μου κολλάει.. Ας το ξεκαθαρίσουμε τώρα, για να μην έχουμε άλλα..

-Πάνο, να σε ρωτήσω κάτι..;

-Ναι, ό,τι θες!

-Από την πρώτη μέρα μου φέρεσαι σαν να με ήξερες πολύ καιρό πριν. Και δεν σου κρύβω ότι έχω δεθεί κι εγώ μαζί σου.. Δεν έχω καταλάβει όμως, γιατί μου φέρεσαι έτσι; Εννοώ με ξέρεις τόσο λίγο, αλλά παρόλα αυτά έχεις κάνει τόσα για μένα και το σημαντικότερο, έχεις πλακωθεί τόσες φορές με τον παιδικό σου φίλο για πάρτι μου.. Πώς και όλα αυτά;

-Θέλεις αλήθεια να μάθεις;

-Ναι, εξάλλου για αυτό σε ρωτάω.

-Άρια.. Δυσκολεύομαι κάπως να σου μιλήσω, παρόλο που θα μπορούσα να σου πω τα πάντα.

-Σε παρακαλώ, πες μου.

-Οκ, μπορεί να μην σου αρέσει αυτό που θα ακούσεις. Μπορεί να σου φανεί κάπως, αλλά..

-Πες μου Πάνο..

-Εντάξει. Όλη αυτή η συμπεριφορά μου είναι γιατί....

Έτοιμο, αν και άργησα λίγο!! Πώς σας φάνηκε? Ο Άλεξ κάνει κάτι περίεργα, ο Πάνος πάλι..... Οι αποκαλύψεις στο επόμενο κεφάλαιο!!

Ευχαριστώ όλους όσους διαβάζετε και ψηφίζετε!!