Τρίτη βράδυ, η ώρα κοντεύει δυόμιση κι εγώ είμαι ακόμη ξύπνια. Δεν μπορώ να κοιμηθώ! Το πρωί είναι ο αγιασμός και εγώ δεν θέλω καθόλου να πάω. Δεν θέλω ούτε καινούριο σχολείο, ούτε καινούριους φίλους. Δεν γουστάρω να γνωρίζω καινούρια άτομα και δεν γουστάρω να βλέπω μάτια καρφωμένα πάνω μου επειδή θα είμαι η "ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ". Θέλω να γυρίσω πίσω, στο σχολείο μου! Μου λείπουν όλοι τόσο πολύ, ο Άγγελος, ο Άρης, ο Νίκος, ο Ιάσονας.. Έχω την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Στο Facebook τέτοια ώρα δεν είναι κανείς μέσα, κάποιος δηλαδή που μπορώ να του μιλήσω. Απογοήτευση!

Το βλέμμα μου τριγυρνάει στο δωμάτιο, στο καινούριο μου δωμάτιο. Ωραίο το έφτιαξα τελικά. Έβαλα όλα τα βιβλία μου στη βιβλιοθήκη και στο ράφι πάνω από το γραφείο. Πάνω στο γραφείο έβαλα την ψηφιακή κορνίζα και τη μπάλα που μου χάρισαν τα παιδιά, η οποία παίζει αδιάκοπα τις φωτογραφίες μας, στο μεγάλο κενό τοίχο κρέμασα τη φανέλα του αδερφού μου "ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ 15" και από κάτω τη φανέλα του Άγγελου και του Άρη. Πάνω από το κρεβάτι μου η φανέλα του αγαπημένου παίκτη CASILLAS και δίπλα η αφίσα της αγαπημένης μου ομάδας BARCELONA να απορεί με τις επιλογές μου. Αν έβλεπε ο Casillas δίπλα από τη φανέλα του την αφίσα της Barca θα με σκότωνε σίγουρα! Βασικά θα πέθαινα μόνη μου αν ο Casillas ερχόταν στο δωμάτιό μου... Στον πίνακα ανακοινώσεων του γραφείου μου έφτιαξα κάτι σαν κολάζ με τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, από όταν γεννήθηκα μέχρι σήμερα. Η μαμά να με κρατάει στην αγκαλιά της μωρό, ο μπαμπάς να με κρατάει στα πρώτα μου βήματα, ο Ιάσονας να μου σβήνει το κεράκι στα πρώτα μου γενέθλια, όλοι μαζί σε κάποιες διακοπές στην Κρήτη -ούτε που θυμάμαι πότε- , η πρώτη μου φορά στο γήπεδο, η φωτογραφία με τους παίκτες της ομάδας μας, οι διακοπές στην Πρέβεζα με τον Άρη, η πρώτη μέρα στο σχολείο χέρι χέρι με τον Άγγελο -οι τσάντες μεγαλύτερες από εμάς-, ο πρώτος αγώνας, το πρώτο γκολ, οι πανυγηρισμοί, η πρώτη σχολική γιορτή, η αποφοίτηση από το δημοτικό, η πρώτη μας εμφάνιση σαν μπάντα, η τελευταία μέρα και το μπουγέλο στο γυμνάσιο, η είσοδος στην Κ15, εγώ με τον Ιάσονα πριν την πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη ομάδα, το περσινό πρωτάθλημα και τέλος σκηνές από την τελευταία μου μέρα στην ομάδα.

Το βλέμμα μου πέφτει στην άλλη γωνιά του δωματίου, όπου βρίσκεται η ανέπαφη από όταν ήρθα στη Θεσσαλονίκη κιθάρα μου. Σηκώνομαι απευθείας και την παίρνω στο κρεβάτι μου. Τα δάχτυλά μου αρχίζουν δειλά δειλά να γρατσουνάνε τις χορδές. Η αλήθεια είναι ότι είχα σκεφτεί ότι δεν θα έχω πια λόγο να παίζω, αφού δεν είμαι στη μπάντα, αλλά κάτι τέτοιες ώρες μοναξιάς ίσως βρω λίγη παρηγοριά στην κιθάρα μου.

Σου γράφω πάλι από ανάγκη

η ώρα πέντε το πρωί

το μόνο πράγμα που 'χει μείνει

όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

[...]

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη

βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό

κι ίσως η ασχήμια του να φύγει

μόλις πλυθώ και ξυριστώ

[...]

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα

η ανάγκη μου δε σταματά

σαν το πουλί πάνω στο σύρμα

σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις

το παραμύθι να μου πεις

σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις

σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Το τραγούδι αυτό μου είχε αφιερώσει κάποτε ο Άγγελος.. Μου λείπει, μου λείπε τόσο πολύ..

Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα η μητέρα μου, που προφανώς έχει ξυπνήσει από τη φασαρία.

-Άρια, τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;

-Απλά δεν μπορώ να κοιμηθώ..

-Κορίτσι μου, είναι αργά, κοιμήσου.

-Δεν μπορώ μαμά, σκέφτομαι διάφορα, μου λείπουν όλα. Ο Άγγελος, η ομάδα, ο Ιάσονας, οι φίλοι μου..

-Σε καταλαβαίνω αγάπη μου. Σου είπα από την αρχή ότι θα είναι δύσκολο. Αν θες, ακόμη και τώρα, μπορείς να γυρίσεις πίσω. Εγώ θέλω να είσαι ευτυχισμένη!

-Όχι μαμά, καλά θα είμαι. Απλά νιώθω λίγο περίεργα για αύριο..

-Όλα καλά θα πάνε! Μην αγχώνεσαι.

-Το ελπίζω!

-Θέλεις να κοιμηθούμε μαζί; Αισθάνομαι κι εγώ μοναξιά.

-Έλα...

-Αγκαλίτσα;

-Σ' αγαπάω πολύ μαμά!

-Καληνύχτα..

-Καληνύχτα..

Το ξυπνητήρι χτυπάει στις οκτώ. Η μαμά έχει ήδη φύγει για τη δουλειά. Δεν έχα καμία όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι μου για να πάω στο καινούριο μου σχολείο. Ας κάτσω πέντε λεπτάκια ακόμα..

Το κινητό μου χτυπάει. Είναι ο Πάνος, τον οποίο έχω στήσει γιατί η ώρα είναι εννιά παρά δέκα και είχαμε συννενοηθεί να βρεθούμε παρά είκοσι. Ο αγιασμός ξεκινάει σε δέκα λεπτά και εγώ είμαι στο μαύρο μου το χάλι.

-Έλα Πάνο.

-Καλημέρα Άρια, πού είσαι;

-Καλή ερώτηση.. Με πήρε ο ύπνος, μόλις σηκώθηκα, ευτυχώς με πήρες και ξύπνησα!

-Ωχ! Βιάσου δεν θα προλάβουμε!

-Πάνο, πήγαινε εσύ, να μην σε καθυστερώ. Θα έρθω μόνη μου.

-Όχι ρε, θα σε περιμένω.

-Όχι, μην καθυστερήσεις εξαιτίας μου. Θα βρω το δρόμο.

-Αποκλείεται, θα σε περιμένω.

-Καλά όπως θες. Α! Ξέχασα, τόση ώρα είσαι από κάτω; Χτύπα μου να σου ανοίξω, μην περιμένεις μόνος σου.

-Εντάξει, ποιο κουδούνι χτυπάω;

-Παπαγιάννη.

-Οκ. Κλείσε.

Άνοιξα γρήγορα και πήγα να ντυθώ στο δωμάτιό μου.

-Άρια ζεις;

-Ναι, μισό. Ντύνομαι, έρχομαι περίμενέ με στο σαλόνι.

-Περιμένω, μη βιάζεσαι!

Φοράω στα γρήγορα το αγαπημένο μου τζιν, ένα άσπρο μπλουζάκι, μία ζακέτα, τα μπεζ σταράκια μου και πηγαίνω στο μπάνιο. Ευτυχώς τα μαλλιά μου μου κάνουν τη χάρη να είναι σε καλή κατάσταση. Δεν έχω συχνά πρόβλημα με το μαλλί μου. Είναι ίσιο από φυσικού του και σπάνια χρειάζεται ίσιωμα για να σταθεί. Άλλο που εγώ το ισιώνω συνέχεια γιατί έχω ανασφάλειες. Βάφομαι στα γρήγορα, κονσίλερ να καλύψω τους μαύρους κύκλους -άυπνη όλη τη νύχτα γαμώ τις αϋπνίες μου- λίγη πόυδρα, ρουζ, μάσκαρα και έτοιμη! Παίρνω την τσάντα μου, κινητό και κλειδιά και κατεβαίνω στο σαλόνι.

-Πάμε; ρωτάω τον Πάνο, ο οποίος είναι απασχολημένος με το να κοιτάζει τις φωτογραφίες που έχει ήδη βάλει η μαμά σε μια γωνία.

-Αυτός είναι ο αδερφ... Ουαου!!! Άρια είσαι πανέμορφη! Δεν σε έχω συνηθίσει έτσι!

-Ναι, είναι ο αδεφός μου, ευχαριστώ για το κοπλιμέντο, πρέπει να φύγουμε, λέω λαχανιασμένη.

-Οκ, πάρε ανάσα!

-Πάμε..

Φτάνουμε στο σχολείο στις εννιά και είκοσι. Προφανώς ο αγιασμός έχει ξεκινήσει. Πολλά βλέμματα πέφτουν πάνω μας, καθώς κατευθυνόμαστε από ό,τι φαντάζομαι στην σειρά της τάξης μας. Η επιβεβαίωση έρχεται, καθώς βλέπω τον αχώνευτο να μας καρφώνει, με ένα βλέμμα γεμάτο ειρωνία. Δεν ξεκινάμε καλά πρωί πρωί Αλεξάκο. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά ο αγιασμός τελειώνει. Η διευθύντρια -όπως μου εξηγεί ο Πάνος- βγάζει έναν σύντομο λόγο και ξεκινάει από την Α' Λυκείου να μας ταξινομεί σε αίθουσες. Φτάνει η σειρά της Β' Λυκείου και μας εξηγεί ότι προσωρινά θα μας χωρίσουν αλφαβητικά και σύντομα θα διαμορφωθούν τα τμήματα με βάση τις κατευθύνσεις που θα επιλέξουμε. Ξεκινάει να διαβάζει τα ονόματα και βλέπω τον Πάνο να απομακρύνεται στο άκουσμα του ονόματός του. Όχι, όχι μόνη μου.. Πάνο, μην με εγκαταλείπεις με όλους αυτούς!

-Οι υπόλοιποι είστε στο Β'3. Πηγαίνετε στις αίθουσες και περιμένετε τους καθηγητές σας.

-Και στο ίδιο τμήμα μη χέσω; μου λέει ο Αλέξανδρος.

-Η μέρα μου όσο πάει γίνεται και χειρότερη. Πες μου μόνο ότι δεν θα πας θεωρητική.

-Ούτε καν, δεν είμαι φυτουκλάκι σαν εσένα!

-Ευτυχώς! Υπάρχει Θεός!

Το κινητό μου χτύπησε, είναι ο Άγγελος. Το σηκώνω πριν μπω στην αίθουσα, έχω χρόνο μέχρι να έρθει ο καθηγητής.

-Μωρό μου! Καλημέρα!

-Καλημέρα, τι κάνεις; Πώς πάει η πρώτη μέρα στο καινούριο σχολείο;

-Καλά, αν εξαιρέσεις το ότι με πήρε ο ύπνος, άργησα να έρθω και ο Πάνος είναι σε άλλο τμήμα.

-Ο Πάνος; Ο γνωστός;

-Ποιος άλλος;

-Πρέπει να συζητήσουμε κάποια στιγμή για αυτόν..

-Άγγελε, μην αρχίζεις τις ζήλιες, σου εξήγησα.

-Καλά, θα τα πούμε άλλη ώρα αυτά.

-Εσύ πώς πάει;

-Ήρεμα, τίποτα το περίεργο.

-Μωρό μου σε κλείνω, έρχεται ο καθηγητής. Θα σε πάρω μετά.

-Οκ, φιλάκια!

Μπαίνω γρήγορα στην τάξη αναζητώντας για άδειο θρανίο. Εντοπιζω μια άδεια θέση δίπλα σε μια κοπέλα. Κατευθύνομαι προς τα εκεί, αλλά μόλις με βλέπει απλώνει την τσάντα της. Εντάξει κουκλίτσα μου, το πιάσαμε το νόημα. Το βλέμμα μου πλανιέται στην αίθουσα με την ελπίδα να βρω κάπου να κάτσω και εντοπίζω δύο κενές θέσεις. Μία δίπλα σε έναν φλώρο, φυτό τελείως μιλάμε, και μία ....... στον αγαπημένο μου. Το φυτό με χίλια.

-Σε πειράζει να κάτσω;

-Ε, προτιμώ να κάθομαι μόνος μου. Δεν μου αρέσει η παρέα.

Έλεος!! Γιατί είναι όλοι τόσο παράξενοι εδώ πέρα;

Ο καθηγητής κάθεται στην έδρα και εγώ είμαι ακόμη όρθια. Η μόνη μου ελπιδα είναι ο αχώνευτος. Τρέχω στο τελευταίο θρανίο...

-Μαζέψου..

-Συγγνώμη;

-Μαζέψου να κάτσω ηλίθιε!

-Δεν κάθομαι με άτομα που δεν συμπαθώ, πόσο μάλλον με εσένα που σε μισώ.

-Όπως βλέπεις δεν έχω άλλη επιλογή! Νομίζεις ότι θέλω να κάτσω μαζί σου;

-Δηλαδή πέφτεις για δεύτερη φορά στην ανάγκη μου;

-Πες το κι έτσι..

-Δεσποινίς, θέλετε να καθίσετε; με ρωτάει ο καθηγητής κι εγώ είμαι να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

-Μπες πιο μέσα το κέρατό μου!! ψιθυρίζω.

-Μου χρωστάς χάρη..

-Ό,τι θες! Αρκεί να με αφήσεις να κάτσω.

-Μέσα! Ξεκίνησα ήδη να σκέφτομαι πώς θα μου το ξεπληρώσεις.

-Πρόσεχε μην το κάψεις..

-Και τώρα που τακτοποιηθήκατε να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Αντώνης Κυριακίδης, είμαι φιλλόλογος και είμαι καινούριος στο σχολείο. Το πιθανότερο είναι να πάρω τα μαθήματα της κατεύθυνσης, οπότε φαντάζομαι δεν θα σας έχω όλους. Ποιοι σκέφτεστε να δηλώσετε θεωρητική;

Α, λίγοι βλέπω. Δεν πειράζει, λίγοι και καλοί. Λοιπόν....

-Σκέφτηκα, μου λέει ο Άλεξ.

-Τι σκέφτηκες;

-Πώς θα μου ξεπληρώσεις το ότι σε άφησα να κάτσεις.

-Είσαι σοβαρός;

-Απόλυτα. Λοιπόν, θα γίνεις η δούλα μου για μια εβδομάδα.

-Την παλεύεις αγόρι μου;

-Να τις κάνω δύο;

-Σοβαρά τώρα;

-Θέλεις να περάσεις και την επόμενη ώρα την αμηχανία του "πού να κάτσω, δεν με θέλει κανείς γιατί είμαι καινούρια!"

-Όχι, θα κάνω ότι μου πεις.

Δεν το πιστεύω ότι μου κάνει τέτοιον εκβιασμό και υποκύπτω.. Ευτυχώς χτυπάει το κουδούνι και με σώζει, προσωρινά..

-Ξεκινάς από τώρα. Ένα σάντουιτς γαλοπούλα-τυρί-ντομάτα. Και γρήγορα. Θα είμαι στην πίσω αυλή, περιμένω!! είπε και εξαφανίστηκε αφήνοντας μου λεφτά για να πληρώσω την παραγγελία του.

Τα νεύρα μου!!!! Πού έχω μπλέξει; Και τι αμαρτίες πληρώνω;

Περιμένω υπομονετικά στην τεράστια ουρά για να πάρω το σάντουιτς του κάφρου.

Μετά από κάποια λεπτά έχω ξεμπερδέψει και κατευθύνομαι προς την πίσω αυλή. Τον εντοπίζω από μακριά να κάθεται σε ένα παγκάκι. Για καλή μου τύχη εκεί βρίσκεται και ο Πάνος! Πλησιάζω και του δίνω το σάντουιτς και τα ρέστα, χωρίς καν να τον κοιτάξω.

-Ορίστε λέει ο κόσμος, μου λέει.

-Άντε παράτα μας!

-Μίλα καλύτερα baby, δεν θες να ψάξεις πάλι για άδειο θρανίο την επόμενη ώρα..

-Καλή όρεξη Άλεξ!

-Α, βλέπω το συνήθισες το Άλεξ! Ευτυχώς γιατί θα άρχιζα να σε φωνάζω Αριάδνη. Τώρα που το σκέφτομαι, είναι πολύ καλύτερο.

-Άλεξ, επεμβαίνει ο Πάνος. Τι συμβαίνει εδώ;

-Α, τίποτα το σημαντικό.. λέει ο κάφρος.

-Άρια; με ρωτάει ο Πάνος.

-Όλα καλά, απαντάω. Κοίτα να δεις που με έχει του χεριού του ο μαλάκας.

-Λοιπόν παιδιά να σας συστήσω την Άρια, λέει ο Πάνος στην υπόλοιπη παρέα. Είναι καινούρια στο σχολείο, μετακόμισε από Γιάννενα, είναι μαζί μας στην ομάδα και .. είναι πολύ καλή κοπέλα, θα τη γνωρίσετε. Άρια από εδώ η Έλενα και η Ολίβια, ο Γιάννης και ο Άλκης που τους ξέρεις και ο Σπύρος.

-Πες μου ότι κάθεσαι με τον Άλεξ, λέει η Ολίβια με φανερό τόνο απέχθειας στη φωνή της.

-Έχεις κανένα θέμα; πετάγεται ο κάφρος.

-Δεν σου μίλησα ηλίθιε! Στην καημένη την κοπέλα μίλησα που είναι αναγκασμένη να σε ανέχεται! Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω και λυπάμαι ειλικρινά που κάθεσαι με τον Άλεξ. Καλό κουράγιο!

-Χαίρομαι κι εγώ που σε γνωρίζω Ολίβια, λέω παραβλέποντας τα υπόλοιπα σχόλια μετά το προειδοποιητικό βλέμμα του κάφρου.

-Έχω ακούσει πολλά για σένα, επιτέλους σε γνωρίζω! Μου λέει και η Έλενα.

-Χαίρω πολύ! Από ποιον έχεις ακούσει πολλά για εμένα, αν επιτρέπεται..

-Από τον Πάνο φυσικά!

-Α, ναι φυσικά. Με συγχωρείτε δύο λεπτά, χτυπάει το κινητό μου.

-Έλα Άρη!

-Καλημέρα κούκλα! Πώς παέι;

-Σκατά!

-Τι έγινε;

-Ο μαλάκας μου έχει κάνει τη ζωή κόλαση!

-Θα τον σπάσω στο ξύλο πες του! Τι σου έκανε πάλι;

-Αναγκάστηκα να καθίσω μαζί του γιατί δεν έβρισκα θέση και τώρα λέει πρέπει να του το ξεπληρώσω και με έχει του χεριού του για μια εβδομάδα.

-Θα τον σκοτώσω! Δεν επιτρέπω σε κανέναν να σου φέρεται έτσι!

-Μην ανησυχείς, νομίζω ότι το σατανικό μυαλό μου έχει αρχίσει να δουλεύει..

-Τον έχεις μόνη σου μικρή;

-Έτσι νομίζω.. Και δεν είμαι μικρή!!

-Καλά, άραξε! Λοιπόν πρέπει να πάω μέσα. Θα τα πούμε μετά!

-Οκ, άντε φιλάκια!!

-Φιλιά και να προσέχεις..

-Ναι βρε! Χαιρετισμούς στην Ιωάννα!

-Έγινε! Τσάο!

-Άρια, όλα καλά; με ρωτάει ο Πάνος που έχει απομακρυνθεί από την παρέα και βρίσκεται δίπλα μου.

-Ναι, μια χαρά..

-Με τον Άλεξ, όλα καλά;

-Ναι βρε..

-Πες μου τι σου έκανε;

-Τίποτα, το έχω υπό έλεγχο..

-Σίγουρα;

-Ναι, του ετοιμάζω κάτι.. να δούμε αν θα με ξαναπειράξει!

-Χαχαχα, μπορώ να μάθω;

-Όχι.. θα δεις τα αποτελέσματα!

-Εντάξει, του αξίζει πάντως!

-Μόνο του αξίζει.. θα μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που τα έβαλε μαζί μου!

-Να φοβάμαι;

-Χαχαχα, όχι εντάξει, έχε χάρη που είμαι καλός άνθρωπος.

-Πάμε πάνω γιατί χτύπησε. Θα μας δώσουν βιβλία και την κάνουμε. Θα έρθεις μαζί μας για καφέ;

-Ξέρω εγώ..

-Θα έρθεις, δεν το συζητάω. Θα σε περιμένω στις σκάλες όταν τελειώσουμε.

-Εντάξει. Άντε γεια..

Μπήκα στην αίθουσα και έκατσα δίπλα στον αχώνευτο. Ο κύριος Κυριακίδης μας μοίρασε τα βιβλία και μας ανακοίνωσε ότι είμαστε ελεύθεροι.

-Άλεξ, θέλεις να σου κουβαλήσω την τσάντα, να μην κουράζεσαι κιόλας!

-Μπα, μαθαίνεις γρήγορα βλέπω.

-Είδες..

-Πάρε την τσάντα μου λοιπόν και τα λέμε στην καφετέρεια! Και το μπουφάν μου ε..

-Εννοείται Άλεξ μου! Μην ανησυχείς, είμαι η προσωπική σου υπηρέτρια το ξέχασες;

-Μπράβο! Δεν περίμενα να παραιτηθείς τόσο εύκολα. Γεια..

-Γεια σου Άλεξ μου!!

Μαλάκα!!! βρίζω από μέσα μου ενώ έχει φύγει και είμαι μόνη μου στην τάξη. Δεν με ξέρεις καλά! Εγώ δεν παραιτούμαι ποτέ, πόσο μάλλον τώρα με εσένα! Κοιτάζω την τσάντα του μήπως έχει μέσα το κινητό του. Ευτυχώς, το πήρε. Στο μπουφάν έχει τα κλειδιά! Τέλεια! Λες και θα νοιαζόταν και πολύ για τα βιβλία.. Τώρα όμως που δεν θα βρει κλειδιά να μπει στο σπίτι.. Παίρνω την τσάντα μου και σαν κυρία βγαίνω από την τάξη, αφήνοντας μέσα τα πράγματα του κάφρου. Στο διάδρομο με περιμένει ο Πάνος.

-Γιατί άργησες; με ρωτάει.

-Πού είναι ο Άλεξ; ρωτάω εγώ.

-Έφυγε μαζί με τους άλλους.

-Τέλεια! Πάμε;

-Φύγαμε..

Έτοιμο και αυτό το κεφάλαιο!! Πώς σας φάνηκε; Τι παίζει με Άρια - Πάνο;

Εντάξει η Άρια του ετοιμάζει τεράστιο τρολ του Άλεξ!!

Το τραγούδι που θα ακούσετε είναι αυτό που τραγούδησε η Άρια το βράδυ, πριν κοιμηθεί και σκεφτόταν τον Άγγελο!

Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε και να σχολιάζετε αν σας αρέσει! Σας ευχαριστώ! <3

Έρχεται σύντομα το επόμενο! Ερώτηση για εσάς: το επόμενο παρτ να είναι από Άρια ή από Άλεξ;