Το ξυπνητήρι χτύπησε στις εφτά ακριβώς. Σηκώθηκα γρήγορα, ετοιμάστηκα, έφαγα μια μπάρα δημητριακών για "πρωινό" και έφτασα στο γήπεδο στις οκτώ παρά τέταρτο ακριβώς. Μπήκα στα γραφεία και κατευθύνθηκα προς την έξοδο που οδηγεί στο γήπεδο, όταν μια φωνή με σταμάτησε.

-Αριάδνη! Με φώναξε ο καινούριος μου προπονητής.

-Καλημέρα σας!

-Είμαστε πολλοί εδώ; Ένας είμαι, ο Χρήστος.

-Οκ, συγγνώμη. Καλημέρα σου!

-Έτσι μπράβο. Λοιπόν, έλα να σου δείξω σε ποια αποδυτήρια θα αλλάζεις, θα είσαι σε διαφορετικά από των αγοριών. Εδώ είμαστε. Παίρνεις αυτό το κλειδί για το ντουλαπάκι πάνω δεξιά, όπου μπορείς να αφήσεις ό,τι πράγματα θέλεις. Απέναντι είναι οι ντουζιέρες. Τακτοποιήσου και έλα έξω, αν και από ό,τι βλέπω είσαι ήδη ντυμένη. Έλα πάμε έξω.

Τον ακολούθησα αμίλητη. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε αλλάξει από χτες μέχρι σήμερα και άλλαξε η συμπεριφορά του απέναντί μου. Χτες μόνο που δεν όρμησε να με κατασπαράξει. Μήπως τον παρεξήγησα; Αλλά όχι, ο τύπος μου την μπήκε κανονικότατα. Τέλος πάντων, θα δείξει..

-Καλημέρα παιδιά, είμαστε όλοι εδώ;

-Ναι..

-Λοιπόν, έχω να σας πω κάτι, είπε ενώ όλοι είχαν ξεκινήσει να με κοιτούν γεμάτοι απορία.

Πρόλαβα μάλιστα να ακούσω και κάποια "Αυτή από τον ΠΑΣ ρε" , "Τι κάνει αυτή εδώ;" , "Ποια είναι αυτή;". Η φωνή του Χρήστου επανέφερε την τάξη:

-Από σήμερα θα έχουμε στην ομάδα μας και μία κοπέλα, η οποία ήρθε από τις ακαδημίες του ΠΑΣ Γιάννινα. Θέλω να είστε ευγενικοί μαζί της, κάποιοι από εσάς ίσως την γνωρίζετε ήδη. Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για αυτήν, δεν αρκεί όμως αυτό, είπε γυρνώντας προς εμένα. Πρέπει να μας δείξεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις και να μας δώσεις έναν καλό λόγο να σε εμπιστευτούμε. Θα γνωρίσεις τα παιδιά σιγά σιγά, όπως θα σε γνωρίσουμε κι εμείς. Λοιπόν είναι η Άρια, εύχομαι να πάνε όλα καλά.

-Άρια η μικρή γοργόνα; είπε ο Αλέξανδρος χαζογελώντας.

Ευτυχώς ελάχιστοι ήταν εκείνοι που γέλασαν με το ηλίθιο αστείο του και ευτυχώς μπόρεσα και συγκρατήθηκα να μην τον βρίσω. Δεν ήθελα να πλακωθούμε από την πρώτη μέρα.

-Ξεκινάτε ζέσταμα για είκοσι πέντε λεπτά. Μη συνωστίζεστε, μπείτε σε δυάδες. Άλεξ μπροστά, να ελέγχεις το ρυθμό.

Έμεινα μόνη μου στο τέλος, όταν ένα παιδί ήρθε να τρέξει δίπλα μου. Δεν θυμόμουν να τον έχω ξαναδεί σε αγώνα, ίσως είναι καινούριος στην ομάδα, είναι και αυτός ψαρωμένος και ταιριάξουμε.

-Γεια, είμαι ο Πάνος!

-Χάρηκα, Άρια.

-Ναι, σε θυμάμαι..

-Από πού;

-Από πέρυσι, στον αγώνα.

-Ήσουν και πέρυσι στον ΠΑΟΚ; Δεν σε θυμάμαι.

-Ήμουν ναι, από έξι χρονών είμαι στην ακαδημία. Μπορεί να μην με θυμάσαι επειδή στον αγώνα στα Γιάννενα δεν είχα έρθει, ήμουν τραυματισμένος. Και όταν είχατε έρθει εσείς εδώ δεν είχα αγωνιστεί, ήμουν στον πάγκο.

-Α, ίσως για αυτό δεν θα σε θυμάμαι.

-Δεν πειράζει. Λοιπόν, τι σε έφερε στην πόλη μας;

-Προσωπικοί λόγοι.

-Εντάξει, δεν θέλω να φανώ αδιάκριτος.

-Δεν υπάρχει θέμα, απλώς χώρισαν οι γονείς μου πολύ πρόσφατα και δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Μετακόμισα με τη μητέρα μου εδώ.

-Λυπάμαι πολύ.

-Να 'σαι καλά!

-Λοιπόν, ας αλλάξουμε θέμα. Επιθετικός είσαι έτσι;

-Ναι, δεκάρι έπαιζα στα Γιάννενα σχεδόν πάντα.

-Φοβάμαι ότι πρέπει να αλλάξεις θέση για να πάρεις χρόνο συμμετοχής εδώ, είπε αλλά όχι με κακία.

-Τι εννοείς;

-Σε αυτήν τη θέση παίζει ο Άλεξ και είναι πραγματικά πολύ καλός. Βέβαια δεν σε έχω δει να παίζεις πολλές φορές να παίζεις, μπορεί να είσαι εξίσου καλή..

-Θα προσπαθήσω να κερδίσω την εμπιστοσύνη σας και ίσως καταφέρω να γίνω βασική ... στον πάγκο είπα και γελάσαμε.

-Έλα μωρέ, μια χαρά θα τα πας, έχω ακούσει κι εγώ ότι είσαι πολύ καλή!

-Εσύ σε τι θέση παίζεις;

-Κεντρικός αμυντικός.

-Μια χαρά..

-Πάντα μου άρεσε αυτή η θέση. Οι περισσότεροι προτιμούν να παίζουν επίθεση, να βάζουν γκολ, να παίρνουν δόξα, αλλά θεωρώ ότι και η δουλειά του αμυντικού είναι εξίσου σημαντική.

-Εννοείται. Όπως έχει πει και ο Τζον Γκρεγκορι "Οι επιθετικοί κερδίζουν παιχνίδια, οι αμυντικοί όμως κερδίζουν πρωταθλήματα".

-Δεν το έχω ακούσει, αλλά ισχύει τώρα που το σκέφτομαι!

-Ισχύει ναι..

-Τι τάξη πας;

-Θα πάω δευτέρα λυκείου φέτος.

-Κι εγώ, όπως και οι περισσότεροι εδώ στην ομάδα.

-Ωραία!

-Σε ποιο σχολείο θα πας;

-Δεν έχω ιδέα, το ψάχνει η μητέρα μου.

-Μάλιστα.

-Αμάν και αυτός ο Άλεξ, πόσο γρήγορα πάει.. τα έφτυσα!

-Ναι.. έλεος, επιδειξίας όπως πάντα! Είπα αυθόρμητα.

-Ε, κάποιες φορές το παρακάνει, αλλά είναι καλό παιδί.

-Επέτρεψέ μου να έχω διαφορετική άποψη! Μαλάκας είναι.. είπα χωρίς να σκεφτώ ότι λογικά θα είναι φίλοι αφού είναι τόσα χρόνια στην ίδια ομάδα.

-Εμ, είναι κολλητός μου και..

-Ωχ, αλήθεια; Συγγνώμη δεν ήθελα..

-Καταλαβαίνω, ξέρω τι είχε γίνει πέρυσι στα Γιάννενα, παρόλο που δεν ήμουν εκεί και θυμάμαι επίσης τι έγινε κι εδώ.. Ίσως να έχεις δίκιο, ο Άλεξ δεν φέρθηκε σωστά, αλλά δεν παύει να είναι κολλητός μου!

-Ειλικρινά, συγγνώμη, δεν το ήξερα. Απλά όταν κάποιος μου τη μπαίνει άσχημα τα παίρνω! Και ειδικά όταν πρόκειται για το ότι είμαι μια κοπέλα που παίζει ποδόσφαιρο, μπορώ να σκοτώσω! Σοβαρά σου μιλάω. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν με γουστάρουν επειδή παίζω μπάλα. Και να σου πω και κάτι, αλλά δεν θέλω να το πεις σε κανέναν..

-Σου το υπόσχομαι!

-Ούτε ο προπονητής με γουστάρει! Αν άκουγες πώς μου μιλούσε χτες..

-Ο Χρήστος;

-Ναι.

-Κοίτα, είναι λίγο ιδιότροπος, αλλά είναι πολύ καλός προπονητής! Θα τον γνωρίσεις στην πορεία. Απλά θέλει να κάνει αυτός τις επιλογές αποκλειστικά. Μόνος του ήταν κριτής στα δοκιμαστικά. Και ίσως επειδή σε βάλανε στην ομάδα χωρίς να τον ρωτήσουν τα πήρε. Δεν νομίζω ότι έχει κάτι προσωπικό μαζί σου. Απλά είναι λίγο περίεργος.

-Δεν ξέρω, ένιωσα πολύ άσχημα χτες.

-Και εμάς την πρώτη μέρα μας το έπαιξε πολύ αυστηρός, αλλά είναι καλός. Θα το δεις!

-Για να το λες..

-Πάμε για διατάσεις με τους άλλους.

-Πάμε ναι.

Έπιασα τον Αλέξανδρο να μας καρφώνει με ένα βλέμμα μίσους, ενώ πηγαίναμε προς τον κύκλο που είχαν σχηματίσει τα παιδιά για τις διατάσεις. Του έκλεψα για λίγο τον κολλητό του, ένας ακόμα λόγος να με μισήσει..

Κάναμε τις διατάσεις, δρομικές ασκήσεις και μετά ασκήσεις τακτικής και ταχύτητας. Έμειναν σαράντα πέντε λεπτά στο τέλος για να παίξουμε λίγο ποδόσφαιρο. Μπήκα στην ίδια ομάδα με τον Πάνο ο οποίος μου σύστησε και άλλα δύο παιδιά, που τα θυμόμουν σαν φυσιογνωμίες, τον Γιάννη και τον Άλκη. Ο Αλέξανδρος ήταν στην άλλη ομάδα. Ξεκινήσαμε να παίζουμε και σύντομα βρήκα πατήματα και άρχισα να συνεργάζομαι πολύ καλά με τα παιδιά. Μάλιστα, πήγα να βάλω και γκολ, αλλά τελευταία στιγμή το απέκρουσε ο τερματοφύλακας σε κόρνερ. Τότε ο Αλέξανδρος με πλησίασε από πίσω, με έπιασε από τους ώμους, λίγο πιο δυνατά από ό,τι έπρεπε και μου ψιθύρισε απειλητικά: "Για χαλάρωσε! Πολύ αέρα πήρες μαλακισμένη!". Προτίμησα να μην του απαντήσω αν και μέσα μου είχα εκραγεί!

-Τι έγινε; Τι έπαθες; με ρώτησε ο Πάνος.

-Τίποτα!

-Λέγε, εσύ τρέμεις από τα νεύρα σου! Σου είπε κάτι ο Άλεξ;

-Ναι, όχι, δηλαδή..

-Θα τον δείρω!! φώναξε.

-Πάνο..

-Θα του μιλήσω εγώ, μην ανησυχείς.

-Εντάξει, πήγαινε στη θέση σου τώρα!

Μετά από λίγο βγάζουμε αντεπίθεση και φεύγω μόνη μου με την μπάλα μπροστά, όταν βλέπω τον Αλέξανδρο να έρχεται με φόρα κατά πάνω μου. Ψύχραιμα σκέφτομαι, θα κάνεις μια ντρίπλα και θα τον προσπεράσεις. Η απόσταση μικραίνει και αυτός έρχεται με φόρα κατά μέτωπο. Όχιιι θα συγκρουστούμε! Τελευταία στιγμή πέφτει κάτω για τάκλιν, η μπάλα φεύγει από τα πόδια μου κι εγώ βρίσκομαι πεσμένη κάτω, λίγα μέτρα πιο πέρα, να πεθαίνω από τον πόνο στο καλάμι, που με βρήκε με τις τάπες ο μαλάκας! Ο θυμός μου, όμως, υπερισχύει του πόνου και σηκώνομαι πάνω έτοιμη να του ορμήξω, ενώ όλοι έρχονται προς το μέρος μου γιατί έχουν καταλάβει ότι έχω χτυπήσει άσχημα!

-Πας καλά; Πώς μπαίνεις έτσι; του φωνάζω.

-Για μπάλα πήγαινα, λέει αδιάφορα και με εξοργίζει ακόμα περισσότερο!

-Έτσι πας εσύ για μπάλα; Παίρνοντας πόδια;; ουρλιάζω και τον σπρώχνω, όχι για να τον φοβίσω, αλλά περισσότερο για να ξεσπάσω!

-Μάζεψε τα χέρια σου κοριτσάκι μου μη στα σπάσω! Μου φωνάζει και με σφίγγει από τους καρπούς.

-Άλεξ, πας καλά; Ηρέμησε!! φωνάζει ο Πάνος, καθώς τον τραβάει από πάνω μου.

-Έχεις θέματα κοπέλα μου. Αν δεν μπορείς να παίξεις μπάλα, μην μας τα πρήζεις, σήκω και φύγε.

-Μπάλα το λες εσύ αυτό; φωνάζω.

-Φυσικά, αλλά εσύ είσαι κορίτσι, δεν μπορείς να παίξεις!

-Έτσι νομίζεις! Αν σου το είχε κάνει κάποιος αυτό θα κλαψούριζες και θα έτρεχες στο γιατρό. Εγώ θα συνεχίσω.

-Άλεξ! Άρια! Σταματήστε τώρα. Δεν θα μετατρέψετε την προπόνησή μου σε πεδίο μάχης. Οι κόντρες σας δεν χωράνε εδώ μέσα. Αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, θα κάνετε να παίξετε μπάλα πέντε μήνες. Έγινα κατανοητός;

-Μάλιστα, συγγνώμη, απολογούμαι.

-Έπαιξες αντιαθλητικά Άλεξ, ζήτα συγγνώμη, του λέει ο Χρήστος.

-Για μπάλα πήγαινα, τι δεν καταλαβαίνετε;

-Δεν πας έτσι για τη μπάλα! Ζήτα αμέσως συγγνώμη να κλείσει το θέμα!

-Δεν ζητάω!

-Ωραία, τρέχεις δέκα στροφές γύρω γύρω για τιμωρία.

-Το προτιμώ!

-Πολύ καλά Άλεξ, θα το θυμάμαι. Άρια, να δω το πόδι σου..

-Μια χαρά είμαι, μπορώ να συνεχίσω!

-Να το δω είπα!

-Δεν είναι τίποτα σοβαρό, επιμένω, θα συνεχίσω!

-Δεν μαθαίνεις βλέπω από τα λάθη του Άλεξ! Ωραία, δέκα στροφές κι εσύ μαζί του!

-Εγώ τι φταίω;

-Έχεις ήδη ξεκινήσει. Φύγετε! ΜΑΖΙ!! να λύσετε τις διαφορές σας.

Χωρίς να έχω άλλη επιλογή ακολουθώ τον Αλέξανδρο. Το πόδι μου πονάει πολύ, έκανα βλακεία, τώρα θα το επιβαρύνω περισσότερο. Αυτό το πείσμα μου..

-Θα κάνεις κι άλλη επίδειξη; Θα τρέξεις με χτυπημένο πόδι για να αποδείξεις στο Χρήστο τι;;

-Μιλάς εσύ για επίδειξη; Οπ και τι έγινε, παραδέχτηκες ότι με χτύπησες;

-Ναι, επίτηδες το έκανα!

-Είσαι άρρωστος!!

-Όχι, δεν το νομίζω.

-Το αρνήθηκες κατηγορηματικά μπροστά σε όλους, τώρα γιατί μου το λες;

-Για να σου δώσω να καταλάβεις ότι θα ήταν καλύτερο να φύγεις μόνη σου από την ομάδα, παρά να σε διώξω εγώ με τον τρόπο μου!!

-Με απειλείς;

-Στα ίσια. Δεν γουστάρω να σε βλέπω ούτε ζωγραφιστή πόσο μάλλον να είσαι συμπαίκτριά μου! Το σημερινό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που...

-Θεωρείσαι άντρας εσύ τώρα; Που τα βάζεις με ένα κοριτσάκι όπως λες.. τον διέκοψα.

-Τρόπος του λέγειν.. Εσύ δεν θυμίζεις σε καμιά περίπτωση θηλυκό πλάσμα.

-Σοβαρά;

-Ναι..

-Αν εννοείς θηλυκά αυτά που τα πετάνε όλα έξω και κάθονται να τις πηδήξεις για ένα βράδυ, τότε ναι δεν είμαι θηλυκό! Και μάντεψε... Γουστάρω που δεν είμαι! Είναι επιλογή μου!

-Για αυτό δεν πρόκειται να κάνει κάποιος κάτι μαζί σου ποτέ..

-Αν θες να ξέρεις έχω σχέση!

-Α ναι σωστά! Το είχα ξεχάσει! Έχεις το φλωράκο σου τον Άγγελο.

-Μάζεψε τη γλώσσα σου!

-Σου θίξαμε το γκόμενο;

Αυτό ήταν! Σταμάτησα προκλητικά μπροστά του ώστε να μπορέσω να έχω πλεονεκτική θέση.

-Τι θα κάνεις θα με χτυπήσεις; Φοβάμαι!

Με προκαλείς μαλάκα! Του έριξα κλωτσιά στα ευαίσθητα χωρίς να το σκεφτώ και συνέχισα την τιμωρία μου σαν κυρία, αφήνοντας τον πίσω να σφαδάζει από τον πόνο. "Ωραία κλωτσιά" μου ψιθυρίζει η φωνούλα μέσα μου! Κοίτα να δεις που θα την συμπαθήσω αυτήν, τώρα τελευταία μιλάει σωστά!

-Θα μου το πληρώσεις αυτό, με απειλεί ξανά ο Αλέξανδρος που ήρθε να συνεχίσει το τρέξιμο δίπλα μου.

Δεν του απάντησα, προτίμησα να παραμείνω σιωπηλή! Αρκετό ξεκατίνιασμα για μια μέρα! Έχω και ένα επίπεδο! Το πόδι μου στο μεταξύ πονούσε αφάνταστα! Το άτιμο το πείσμα μου!!

Τελειώσαμε τους δέκα γύρους. Ο Χρήστος μας είπε να πάμε να αλλάξουμε μέχρι να τελειώσουν οι άλλοι και να τον περιμένουμε στο γραφείο του. Ποιος ξέρει τι θα ακούσουμε.. και όχι άδικα βέβαια!

Μπαίνω στα αποδυτήρια, αλλάζω και πηγαίνω έξω από το γραφείο του Χρήστου. Ο άλλος άφαντος. Μετά από λίγα λεπτά ο Χρήστος έρχεται και μπαίνουμε μέσα.

-Πού είναι ο Άλεξ;

-Δεν ξέρω..

-Καλύτερα, να σου πω δυο λόγια ιδιαιτέρως!

-Πριν πείτε οτιδήποτε θέλω να σας ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη που παραφέρθηκα. Θα έχετε σχηματίσει απαίσια εικόνα για μένα και είναι λογικό, έκανα λάθος. Απλά έχουμε κάποια προηγούμενα με τον Αλέξανδρο και..

-Δεν με ενδιαφέρουν τα προσωπικά σας! Να τα λύσετε έξω από το γήπεδο. Πάντως χαίρομαι που κατάλαβες το λάθος σου και εκτιμώ το ότι ζήτησες συγγνώμη, αν και δεν έχεις μεγάλο μερίδιο ευθύνης, όσο όχι ο Άλεξ τουλάχιστον. Το πόδι σου πώς είναι;

-Πονάει λίγο, αλλά είμαι εντάξει.

-Θα έπρεπε να μου το πεις, να μην σε αφήσω να τρέξεις τους γύρους.

-Δεν υπάρχει πρόβλημα, είμαι καλά.

-Ωραία, σου ξαναλέω, εκτιμώ το ότι ζήτησες συγγνώμη για αυτό και δεν θα σε τιμωρήσω παραπάνω. Την επόμενη φορά όμως δεν θα δεχτώ καμία συγγνώμη! Να το ξέρεις! Αποφάσισα να σου δώσω μια ευκαιρία, μην την πετάξεις!

-Σύμφωνοι! Σας ευχαριστώ πολύ! Δεν θα σας απογοητεύσω!

-Πράξεις να δω, στα λόγια.. Πήγαινε φώναξε τον Άλεξ, που είναι τόση ώρα;

-Μάλιστα, πηγαίνω! Εμένα με χρειάζεστε άλλο;

-Όχι, είσαι ελεύθερη, μπορείς να πηγαίνεις. Αύριο την ίδια ώρα.

-Ωραία, σας ευχαριστώ! Γεια σας!

-Τι είπαμε το πρωί;

-Συγγνώμη, ξεχάστηκα! Γεια σου Χρήστο..

Δεν το περίμενα να είναι τόσο ευγενικός. Χτες ήταν τελείως διαφορετικός! Άρια, ορκίσου ότι δεν θα ξανακάνεις μαλακία, δεν θα ξανασχοληθείς με τον Αλέξανδρο και δεν θα ξαναδώσεις δικαίωμα! Τώρα που έχεις και τον προπονητή με το μέρος σου! Το ορκίζομαι! Πλησιάζω στα αποδυτήρια των αγοριών και ακούω φωνές..

-Μαλάκα, τελείωνε, δεν σου έχει κάνει τίποτα η κοπέλα!

-Μου τη σπάει η φάτσα της, μου τη σπάει και μόνο που υπάρχει ρε φίλε!

Αμοιβαία τα αισθήματα, σκέφτομαι, ενώ αναγνώρισα τη φωνή του και αυτήν του Πάνου.

-Σταμάτα τις μαλακίες γαμώτο. Άσε τον κωλοεγωισμό σου μια φορά και ζήτα της συγγνώμη!

-Εγώ δεν ζητάω ποτέ συγγνώμη!

-Για αυτό τα κάνεις πάντα σκατά.

-Άσε μας ρε Πάνο, κοίτα τη δουλεία σου.

-Άλεξ, θα της ζητήσεις συγγνώμη!

-Για κανέναν λόγο!

-Είσαι μαλάκας!

-Εσύ ρε τι έγινε; Σου γυάλισε και είπες να της χωθείς από την πρώτη μέρα; Τι έγινε την ξεχάσαμε κιόλας την Έλενα;

-Σταμάτα επιτέλους να πετάς τη μια βλακεία μετά την άλλη! Πρώτον την πλησίασα εντελώς φιλικά ηλίθιε! Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο! Δεύτερον δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω την Έλενα, την αγαπάω το καταλαβαίνεις; Αλλά που να καταλάβεις εσύ τι θα πει αγάπη και έρωτας..

-Πόσο φλώρος έχεις γίνει ρε φίλε; Δεν σε αναγνωρίζω πια..

-Σοβαρά;

-Μια με την Έλενα, τώρα πιάνεις φιλίες με κοριτσάκια..

-Θα κάνω ότι θέλω να μην σε νοιάζει!

-Αυτή η βρωμιάρα η Έλενα σε άλλαξε .. θα μου το πληρώσει!

-Να μην την πιάνεις στο στόμα σου την Έλενα κατάλαβες;

-Ναι, ναι! Σε έχει στο φτύσιμο όλο το καλοκαίρι και κάθεσαι να την παρακαλάς!

-Ό,τι γουστάρω θα κάνω.

-Το χρόνο σου χάνεις..

-ΕΣΥ χάνεις το χρόνο σου με τη μία και με την άλλη!

-Πρόβλημά μου! Μην ασχολείσαι!

-Δεν σκοπεύω.. αν συνεχίσεις έτσι..

-Ναι, ναι.. τράβα στην Άρια τώρα!

-Ναι, σ' αυτήν θα πάω, να δω πώς είναι μετά τις μαλακίες σου!

-Τουλάχιστον εκμεταλλεύσου το, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.. Αν και από αυτήν τι να εκμεταλλευτείς.. δεν πάει πουθενά!

-Θα αστειεύεσαι.. Μια χαρά κούκλα είναι η κοπέλα!

-Εσύ δεν ήσουν έτσι ρε μαλάκα. Η κοπέλα;; Βγήκε η λέξη "γκόμενα" από το λεξιλόγιό σου;

-Πρόσεχε πώς μιλάς για την Άρια..

-Α εσύ δεν πας καθόλου καλά, τρελάθηκες τελείως..

-Δεν μας παρατάς ρε Άλεξ..

Άκουσα βήματα να έρχονται προς την πόρτα, δεν πρέπει καταλάβουν ότι κρυφάκουγα τόση ώρα. Οπότε την ανοίγω και μπαίνω μέσα σαν να μην άκουσα τίποτα. Στο παρά πέντε δεν χτύπησα τον Πάνο, που πήγαινε να βγει έξω.

-Θέλεις ειδική πρόσκληση για να έρθεις; Ο Χρήστος σε περιμένει, λέω με αδιάφορο αλλά και ειρωνικό ταυτόχρονα.

-Ας περιμένει.. μου απαντάει εξίσου αδιάφορα.

-Άρια, είσαι καλά; με ρωτάει ο Πάνος;

-"Άρια, είσαι καλά;" μιμείται κοροϊδευτικά ο Αλέξανδρος.

-Καλά, είμαι δεν χτύπησα πολύ, είπα αγνοώντας τον άλλον!

-Ευτυχώς! Σου φώναξε ο Χρήστος;

-Όχι εντάξει, απλά μου είπε να μην ξαναγίνει.

-Να προσέχεις λοιπόν!

-Θα προσέχω! Ευχαριστώ!

-Ας μαζέψει κάποιος τα σάλια.. θα ξεράσω, λέει ο Αλέξανδρος και μας φεύγει για το γραφείο του Χρήστου.

-Μην του δίνεις σημασία, μου λέει ο Πάνος.

-Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω από εδώ και πέρα.

-Λοιπόν, πρέπει να φύγω.

-Εντάξει, με τι θα φύγεις;

-Με το αστικό.

-Πού μένεις;

-Δεν ξέρω ακριβώς περιοχή, κάπου κοντά στο κέντρο, αν θες οδό να σου πω..

-Για πες..

-Μεγάλου Αλεξάνδρου 25.

-Δεν ξέρω που είναι. Τέλος πάντων. Με περιμένει η μάνα μου απ' έξω. Πρέπει να φύγω.

-Έγινε, τα λέμε αύριο!

-Θα τα πούμε! Γεια σου Άρια!

-Γεια σου Πάνο!

Κάτι μου έβγαζε αυτό το παιδί .. δεν ξέρω! Ήταν ο μόνος που μου φέρθηκε φιλικά εδώ μέσα μέχρι στιγμής. Αν και κολλητός του Αλέξανδρου, πολύ καλό παιδί. Ελπίζω να κάνουμε παρέα. Πήρα τα πράγματά μου και έφυγα, πηγαίνοντας στη στάση του αστικού. Ωχ, ποιο λεωφορείο μου είπε η μάνα μου να πάρω; Ούτε και θυμάμαι.. Την παίρνω τηλέφωνο αλλά δεν το σηκώνει. Αμάν ρε μαμά! Λεωφορεία έρχονται - φεύγουν, αλλά εγώ δεν ξέρω ποιο να πάρω. Σήκωσε το ρε μαμά!!

Ξαφνικά βλέπω τον Αλέξανδρο να έρχεται και αυτός στη στάση και να περιμένει. Κοιταζόμαστε στα μάτια με μίσος, αλλά δεν μιλάμε. Μήπως να τον ρωτήσω; Όχι δεν ρίχνω τον εγωισμό μου!

-Να σου πω.. ναι σε εσένα μιλάω, βγάζεις τα ακουστικά να συννενοηθούμε;

-Τι θέλεις και δεν με αφήνεις στην ησυχία μου γαμώτο; μου απαντάει ενώ βγάζει τα ακουστικά.

-Να σε ρωτήσω αν μπορείς να με βοηθήσεις σχετικά με το ποιο λεωφορείο πρέπει να πάρω για να πάω σπίτι μου.

-Τι έγινε; Πέφτεις στην ανάγκη μου ή μου φαίνεται; μου λέει παίρνοντας ύφος λες και είμαι καμιά από αυτές που θέλει να ρίξει.

-Καλά, άστο, βλακεία μου που σε ρώτησα!

-Πού θες να πας;

-Πουθενά άστο!!

-Καλά, εγώ προσφέρθηκα!

-Μεγάλου Αλεξάνδρου 25.

-Κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου;

-Ναι, ξέρεις πού είναι;

-Γαμώτο!!

-Τι έγινε;

-Γιατί με καταδιώκεις παντού μη χέσω;

-Ε;;

-Μένω στο διπλανό τετράγωνο.

-Τέλεια.. λέω ειρωνικά.

-Ξέρεις τι σημαίνει αυτό ηλίθια;;

-Μαζέψου και όχι δεν ξέρω!

-Θα είμαστε και στο ίδιο σχολείο λογικά.. δεν θα το αντέξω!

-Ναι, ενώ εγώ.. χάρηκα πολύ!

-Μπες στο λεωφορείο, τέλειωνε!

-Καλά χαλάρωσε!

Ευτυχώς καθίσαμε χωριστά στο λεωφορείο. Δεν το πιστεύω ότι θα τον έχω και στο σχολείο.. Αλλά τουλάχιστον εκεί θα μπορώ να τον βρίζω ελεύθερα, αφού δεν θα με βλέπει ο Χρήστος! Ίσως να είναι καλό αυτό τελικά... Θα σου κάνω τη ζωή κόλαση Άλεξ... καλά μπορεί να μου την κάνει και αυτός, αλλά δεν σκοπεύω να τον αφήσω!!

-Κατέβα! Ε, τι λες θα κατέβεις ή θα μείνεις εδώ;

-Σόρρυ, δεν σε άκουσα είχα τα ακουστικά.

-Προχώρα, πας αριστερά και θα βρεις το σπίτι σου.

-Δεν το πιστεύω ότι θα σε ευχαριστήσω κιόλας..

-Μην το κάνεις, πες ότι δεν έγινε ποτέ αυτό.

-Δεν θα θέλω να το θυμάμαι, να είσαι σίγουρος.

Έφυγα για το σπίτι μου. Πήρα τον Άρη και του είπα του έγινε. Αφού με έβρισε για το πόδι που ταλαιπώρησα μου είπε να μην ασχοληθώ ξανά με τον μαλάκα. Μετά πήρα τον Άγγελο στο Skype να έρθω στα ίσια μου! Μου έχει λείψει πολύ...

Έτοιμο και αυτό το παρτ. Επιτέλους η Άρια βρήκε έναν φίλο .. ή μήπως όχι; Μήπως τη βλέπει διαφορετικά ο Πάνος;

Στη φωτογραφία είναι η Άρια στο ζέσταμα, πριν την πλησιάσει ο Πάνος.

Αν σας αρέσει ψηφίστε ή και σχολιάστε!! Είναι σημαντικό για μένα! <3

Έρχεται σύντομα η συνέχεια...