Ούτε κατάλαβα πότε φτάσαμε Θεσσαλονίκη. Παίρνω τις αποσκευές μου και βγαίνω στην αίθουσα αναμονής να βρω τη μητέρα μου.

-Άρια!!

-Μαμά!!

-Καλώς ήρθες κοριτσάκι μου! Πώς είσαι;

-Μια χαρά μαμά, εσύ;

-Καλά είμαι κι εγώ. Έλα να σε πάω γρήγορα στο σπίτι γιατί πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά.

-Σήμερα Κυριακή ρε μαμά;

-Ναι Άρια. Είμαι καινούρια στη δουλειά και πρέπει να εξοικειωθώ με κάποια πράγματα. Το δικηγορικό γραφείο που δουλεύω είναι από τα πιο γνωστά στην πόλη, οπότε καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και αυστηρά.

-Εντάξει, καταλαβαίνω. Το απόγευμα στις εφτά έχω ραντεβού με τον προπονητή του ΠΑΟΚ. Θα με πας;

-Δεν θα μπορέσω δυστυχώς. Στις εφτά τελειώνω κι εγώ. Πάρε ένα ταξί και θα έρθω να σε πάρω εγώ μετά. Ελπίζω να μην σε πειράζει.

-Εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Η μαμά με άφησε σπίτι και έφυγε. Τέλεια! Ολομόναχη! Το σπίτι πάντως φαίνεται πολύ ωραίο. Μοντέρνο, ευρύχωρο και ήδη επιπλωμένο, με όλα τα απαραίτητα. Μπαίνω στην κουζίνα να δω αν έχει τίποτα να φάω. Βλέπω πάνω στο τραπέζι τα αγαπημένα μου μπισκότα και ένα χυμό. Α, ρε μαμά, πώς με ξέρεις. Τα παίρνω και ψάχνω να βρω ποιο είναι το δωμάτιό μου. Το μπάνιο, ένα γραφείο και ... να! Το καινούριο μου δωμάτιο. Εντάξει, οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι υπέροχο, όχι σαν το παλιό μου, αλλά πολύ καλύτερο από ό,τι περίμενα. Ο τοίχος είναι βαμμένος σε αποχρώσεις του μπες, πάνω ακριβώς από το κρεβάτι υπάρχει ένα παράθυρο, σαν φεγγίτης, υπάρχει επίσης ένα τεράστιο γραφείο, μια μικρή βιβλιοθήκη, ενώ η μία πλευρά του δωματίου είναι σχεδόν καλυμμένη από την ντουλάπα και ακριβώς απέναντι υπάρχει ένα τεράστιο παράθυρο που οδηγεί στο μπαλκόνι. Περίεργη, ανοίγω τη μπαλκονόπορτα και κοιτάζω έξω. Η θέα είναι εκπληκτική! Πέρα από ατέλειωτα κτίρια, μπορώ εύκολα να διακρίνω στο βάθος το Θερμαϊκό. Υπέροχο, απλά! Μπαίνω ξανά μέσα! Οι τοίχοι είναι πολύ άδειοι, χρειάζονται οπωσδήποτε διακόσμηση κυρίως από την πλευρά που είναι το γραφείο, γιατί πάνω από το κρεβάτι υπάρχουν δύο ράφια, φωτάκια και γραμμένο με αυτοκόλλητα "We just keep dreaming". Ιδέα της μάνας μου σίγουρα..

Αφού έφαγα και μίλησα με τον Άγγελο και τον Ιάσονα στο τηλέφωνο, ξάπλωσα να ξεκουραστώ ακούγοντας μουσική και σύντομα με πήρε ο ύπνος. Ευτυχώς είχα προνοήσει να βάλω ξυπνητήρι, το οποίο χτύπησε στις 5:30. Τι να βάλω; Πρέπει να κάνω καλή εντύπωση. Δεν μπορώ να πάω με φόρμες φυσικά, οπότε διαλέγω το αγαπημένο μου τζιν, το αγαπημένο μου φούτερ, τα σταράκια μου και έτοιμη. Κατεβαίνω κάτω, βρίσκω την πιάτσα των ταξί ακολουθώντας τις συμβουλές της μητέρας μου και λέω στον οδηγό πού να με πάει. Εφτά παρά είκοσι, είμαι έξω από τα γραφεία. Δίπλα είναι το γήπεδο που δίνουν τους εντός έδρας αγώνας και το προπονητικό τους κέντρο. "Μας" πλέον Άρια, "μας"! Παίρνω τον Κώστα τηλέφωνο.

-Έλα Άρια πού είσαι;

-Έξω από τα γραφεία του ΠΑΟΚ.

-Έτοιμη;

-Νομίζω..

-Μη μασάς, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Απλά φρόντισε να δείξεις στον καινούριο σου προπονητή ότι είσαι δυναμική και έτοιμη για να μπεις στην ομάδα. Όλα θα πάνε καλά!

-Ωραία, το ελπίζω.

-Πάρε με μόλις τελειώσεις έτσι.

-Εντάξει, θα σε πάρω. Σε κλείνω τώρα να μπω μέσα.

-Έγινε. Άντε καλή τύχη!

-Ευχαριστώ Κώστα!

Μπαίνω μέσα και βλέπω στη γραμματεία μια κοπέλα να πληκτρολογεί με μανία στον υπολογιστή.

-Συγγνώμη..

-Γεια σας, σε τι μπορώ να σας βοηθήσω;

-Άρια Χρηστίδου λέγομαι, έχω ραντεβού με τον προπονητή της Κ17.

-Τον κύριο Βασιλείου;

-Μάλλον..

-Καθίστε, πάω να τον ενημερώσω ότι ήρθατε.

Έκατσα στους καναπέδες και περίμενα υπομονετικά. Πέρασαν περίπου πέντε λεπτά, όταν η κοπέλα ξαναεμφανίστηκε.

-Ο κύριος Βασιλείου σας περιμένει μέσα. Δεύτερη πόρτα αριστερά. Περάστε.

-Ευχαριστώ πολύ.

Για κάποιο λόγο τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν. Ναι! Το παραδέχομαι, είναι μία από τις ελάχιστες φορές που το άγχος με καταβάλλει. Ποιος ξέρει πώς θα είναι αυτός, θα είναι κανένας γέρος, στριφνός, απότομος και ..

-Πέρασε!

Οπ, Άρια συγκεντρώσου έφτασες. Βαθιά ανάσα και μπες. Βλέπω έναν τύπο με γυρισμένη πλάτη, να κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Δεν μπορώ να δω το πρόσωπό του ούτε να προσδιορίσω την ηλικία του πάντως δεν φαίνεται πάνω από σαράντα. Καμία σχέση δηλαδή με τις βλακείες που σκεφτόσουν, φωνάζει η σπαστικιά φωνούλα από μέσα μου.

-Εσύ είσαι η Χρηστίδου; με ρωτάει γυρνώντας επιτέλους προς το μέρος μου.

Καλέ.. τι είναι αυτός; Είναι το πολύ 25-30, κούκλος, γυμνασμένος, πανέμορφος...

Συγκεντρώσου επιτέλους ηλίθια, η σπαστικιά φωνούλα ξανά!

-Ναι εγώ είμαι.

-Μάλιστα. Λοιπόν;

-Λοιπόν τι;

-Τι σε φέρνει στην ομάδα μου;

Στην ομάδα "του" ;; Σιγά ρε φίλε, χαλάρωσε! Ποιος νομίζεις ότι είσαι;

-Ε..

-Δεν ξέρεις γιατί επέλεξες να έρθεις σε αυτήν την ομάδα;

-Βασικά, δεν ήταν αποκλειστικά δική μου επιλογή!

-Ούτε δική μου. Να είσαι στην ομάδα μου εννοώ.

-Συγγνώμη;

-Δεν ήσουν δική μου επιλογή. Δεν με ρώτησε κανείς αν σε θέλω. Μου το επέβαλλε η διοίκηση.

-Το φαντάζομαι. Και η διοίκηση της δικής μου ομάδας, εννοώ της παλιάς μου ομάδας, επέμενε να συνεχίσω εδώ.

-Αν δεν θέλεις πάντως..

-Μπορώ να πω ότι πλέον θέλω. Γνωρίζω ότι ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα και το θεωρώ πρόκληση να αγωνιστώ εδώ.

-Μην είσαι σίγουρη ότι θα αγωνιστείς. Πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου για να έχεις θέση στην ομάδα. Και το γεγονός ότι είσαι κορίτσι δεν βοηθάει ιδιαίτερα!

-Ορίστε;

-Το ποδόσφαιρο είναι αντρικό άθλημα.

-Νομίζετε..

-Είναι η άποψή μου και δεν θα μου την αλλάξεις εσύ.

-Δεν προσπαθώ να σας την αλλάξω. Απλά σας αναφέρω τη Βραζιλιάνα Μάρτα, την Αμερικάνα Σόλο, τη Μία Χαμ, την Άλεξ Μόργκαν ...

-Πιστεύεις ότι είσαι μία από αυτές;

-Φυσικά και όχι. Όμως προσπαθώ να σας αποδείξω ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αντρική υπόθεση. Υπάρχουν τόσες γυναίκες που έχουν προσφέρει στο ποδόσφαιρο.

-Είναι καμιά δεκαριά το πολύ στα εκατομμύρια που έχουν προσπαθήσει να παίξουν ποδόσφαιρο. Όλες οι υπόλοιπες οδηγήθηκαν σε αποτυχία.

-Το πάθος και η αγάπη για το ποδόσφαιρο ξέρετε δεν συνοδεύεται πάντα από την επιτυχία. Ούτε και η επιτυχία ή η αναγνωρισημότητα προκαλούν συναισθήματα. Υπάρχουν παιδιά που αγαπούν το ποδόσφαιρο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο και μένουν πάντα στην αφάνεια. Τι λέτε για αυτό;

-Εγώ ξέρω, ότι όσοι έχουν ταλέντο και δουλεύουν φτάνουν ψηλά. Και ελπίζω αυτά τα δύο να τα έχεις, αλλιώς θα αναγκαστώ να σε στείλω στη γυναικεία ομάδα, πράγμα που ήδη το πρότεινα, αλλά δεν έγινε δεκτό. Αν όμως έχω και επιχειρήματα, πίστεψέ με, δεν θα με αγνοήσουν.

-Αγαπώ το ποδόσφαιρο όσο δεν φαντάζεστε. Και έχω ταλέντο σύμφωνα με τον προπονητή μου και μπορώ να δουλέψω όσο δεν το χωράει ο νους σας.

-Προπονητής σου από εδώ και πέρα είμαι εγώ. Εγώ θα κρίνω αν έχεις ταλέντο και αν δουλεύεις αρκετά.

-Φυσικά!

-Μέχρι την επόμενη Τετάρτη που ανοίγουν τα σχολεία οι προπονήσεις γίνονται κάθε πρωί, από τις οκτώ μέχρι τις έντεκα. Πρέπει να είσαι εδώ τουλάχιστον ένα τέταρτο νωρίτερα και επειδή δεν ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκεσαι ίσως ήταν καλύτερα να ξεκινήσεις ατομικό πρόγραμμα.

-Έχω ήδη κάνει περίπου δέκα προπονήσεις, θεωρώ πως θα είμαι έτοιμη, είπα ψέματα.

-Ωραία λοιπόν, να θυμάσαι ότι ήταν δική σου επιλογή.

-Τι εννοείτε;

-Εδώ είμαστε σοβαρή ομάδα. Ο ρυθμός της προπόνησης είναι εξαντλητικός, τα μαρκαρίσματα ακόμα και στην προπόνηση σκληρά, και τα αγόρια έχουν δύναμη. Δεν θα φταίω αν χτυπήσεις.

-Από πέντε χρονών παίζω σε ομάδα με αγόρια. Δεν έχω πάθει ποτέ τίποτα. Δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. 

-Αν δεν έχεις εσύ, δεν θα έχω κι εγώ. Λοιπόν είσαι επιθετικός έτσι;

-Στην ομάδα μου έπαιζα δεκάρι. Στην εθνική έχω παίξει πολλές φορές και σαν μέσος.

-Ωραία, θα το διαπιστώσω αύριο στην προπόνηση πού μπορείς να αποδώσεις καλύτερα. Γενικά πάντως, δεν έχω καθαρό δεκάρι στον τρόπο παιχνιδιού μου. Θα το δούμε όμως. Ποιο νούμερο θα ήθελες στη φανέλα σου;

-Φαντάζομαι θα είναι σχεδόν όλα πιασμένα.

-Υπάρχουν κάποια ελεύθερα όπως το 19, το 20, το 25..

-Το 20, αν γίνεται.

-Έγινε. Τις επόμενες μέρες θα παραλάβεις τη στολή σου. Φεύγοντας να περάσεις από τη γραμματεία να πάρεις τις φόρμες που θα φοράς στην προπόνηση.

-Χρήστο.. ωχ συγγνώμη νόμιζα ότι ήσουν μόνος, ακούγεται μια φωνή πίσω.

Γυρνάω και ποιον βλέπω .. τον Αλέξανδρο.

-Ποια είναι αυτή; ρωτάει. Έλα που δεν με θυμάσαι..

-Αριάδνη Χρηστίδου, συμπαίκτριά σου από αύριο.

-Τι;;

-Αυτό που άκουσες! Λοιπόν, κλείδωσες το γυμναστήριο;

-Ναι, τελειώσαμε.

-Ωραία, αύριο στις 8.

-Εσύ, τι κάνεις εδώ; με ρωτάει με υφάκι λες και ήρθα σπίτι του.

-Μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη και .. ήρθα στην ομάδα σας.

-Μπα.. αφήσαμε τον "λατρεμένο" ΠΑΣ;

Θα του σπάσω τη μούρη!! Το ορκίζομαι!

-Αναγκαστικά! Απαντάω.

-Γνωρίζεστε; μας ρωτάει ο προπονητής.

-Όχι! απαντάμε με μια φωνή.

-Δηλαδή, είχαμε βρεθεί πέρυσι στους αγώνες, απαντάω καθώς δεν φάνηκε να πείστηκε με την προηγούμενη απάντηση.

-Καλώς, λοιπόν είστε ελεύθεροι και οι δύο. Θα τα πούμε αύριο. Αριάδνη να πάρεις τη στολή σου.

-Με φωνάζουν Άρια συνήθως, αν δεν σας πειράζει.

-Θα προσπαθήσω να το θυμάμαι.

-Ευχαριστώ! Καλό βράδυ!

Βγαίνω έξω και προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη εκεί μέσα και τι με περιμένει από αύριο. Ο προπονητής -η μόνη μου ελπίδα να βρω έναν σοβαρό άνθρωπο στην ομάδα- αποδείχτηκε εντελώς μαλάκας!! Μου είπε ξεκάθαρα ότι δεν με γουστάρει στην ομάδα "του" και έμμεσα με απείλησε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να με διώξει! Και έρχεται και ο άλλος ο αχώνευτος και με ειρωνεύεται! Από πού να πάω να πέσω;;

-Τι λέει; Θα τη βγάλεις εδώ στα γραφεία σήμερα; Εκτός από ομάδα δεν έχεις ΚΑΙ σπίτι!

-Απλά περιμένω ένα τηλέφωνο, απαντάω. Τι να του πω, ότι προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι θα περάσω στην κωλοομάδα σας;

-Κοίτα λοιπόν πώς τα φέρνει η μοίρα.. από αντίπαλοι συμπαίκτες!

-Είδες, απαντάω φανερά βαριεστημένα.

-Από εδώ και πέρα λοιπόν να προσέχεις τη συμπεριφορά σου απέναντί μου! Είμαι ο αρχηγός σου, μην το ξεχνάς!

Και άλλες απειλές;;

-Αρχηγός μου είσαι, όχι κηδεμόνας μου!

-Είμαι υπεύθυνος για σένα ηλίθια!

-ΕΣΥ να προσέχεις τη συμπεριφορά σου και το πώς μου μιλάς! Δεν με ξέρεις και από χτες!

-Σε ξέρω βασικά, αυτό είναι και το πρόβλημα.. Και δεν έχω και τις καλύτερες εντυπώσεις για σένα. Άτομα που μου φέρονται όπως μου φέρθηκες εσύ το πληρώνουν ξέρεις..

-Ου τι μου λες ... φοβήθηκα!! Και τώρα αν δεν σε πειράζει κάνε στην άκρη να φύγω!

-Δεν θα τα πάμε καλά, μου λέει και με πλησιάζει απειλητικά.

Μπορώ να πω ότι τον φοβήθηκα για μισό δευτερόλεπτο! Όχι Άρια, θα αφήσεις αυτόν τον μαλάκα να σε απειλεί;

-Άντε μου στο διάολο!! του απαντώ και σηκώνομαι και φεύγω.

"Όλα θα πάνε καλά Άρια, μην ανησυχείς!" μου λέγαν όλοι. Ναι ... ΤΕΛΕΙΑ θα πάνε!! Τι αμαρτίες πληρώνω;;

Πήρα τη στολή από τη γραμματεία και βγήκα έξω να περιμένω τη μαμά μου που ερχόταν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μου φέρθηκαν έτσι.. Είχαν δίκιο ο Άγγελος και ο Άρης! Και όλοι αυτοί που λένε μην μπλέξεις με ΠΑΟΚτζήδες! Τι ήθελα κι έμπλεκα. Δεν έπρεπε. Μια χαρά ήμουν στα Γιάννενα! Μήπως πρέπει να γυρίσω πίσω όσο είναι καιρός;

Όχι Άρια! Θες να τους κάνεις αυτή τη χάρη στα αλήθεια; Θα τους δώσεις την ικανοποίηση να τα παρατήσεις και να τους αδειάσεις τη γωνιά; Θυμάσαι την υπόσχεση που έδωσες στον Άγγελο πριν φύγεις; Τι κλαις τώρα; Κλαις σαν εκείνα τα κοριτσάκια που κοροϊδεύεις; Δεν είσαι σαν αυτές Άρια και το ξέρεις! Εσύ είσαι δυνατή και έχεις μάθει να πατάς πάντα στα πόδια σου! Υποσχέθηκες ότι δεν θα τα παρατήσεις και τώρα σκέφτεσαι να το κάνεις από την πρώτη στραβή, από την πρώτη κιόλας μέρα; Εσύ είσαι αυτή; Είσαι η ίδια Άρια που ξέρουν όλοι; Αυτή με τον τσαμπουκά, το θάρρος και την αισιοδοξία; Εσύ είσαι αυτή; Δεν σε αναγνωρίζω! μου φωνάζει η φωνή της λογικής και είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι σωστό! Σκουπιζω αμέσως τα μάτια μου, παίρνω μια βαθιά ανάσα και δίνω μια υπόσχεση, στον εαυτό μου αυτή τη φορά. Θα μείνω εδώ, θα αποδείξω σε όλους πόσο λάθος κάνουν για μένα! Και στον προπονητή Βασιλείου και στον Αλέξανδρο και σε όλους! Θα βάλω τα δυνατά μου και θα προσπαθήσω περισσότερο από κάθε άλλη φορά και θα τους δείξω τι χάνουν που δεν με εμπιστεύονται! Θα αποδείξω σε αυτόν τον φαλλοκράτη ότι οι γυναίκες μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο εξίσου καλά με τους άντρες! Δεν θα τα παρατήσω ούτε θα δειλιάσω καμία στιγμή! Θα τελειώσω τη σεζόν εδώ, όποιο κι αν είναι το τίμημα! Γιατί μπορώ, γιατί αξίζω!

Η μαμά μου κορνάρει να περάσω απέναντι. Ήρθε να με πάρει. Σκουπίζω τα μάτια μου, αποφασίζω να μην της πω τίποτα για όσα έγιναν -έχει τα δικά της προβλήματα- και μπαίνω στο αυτοκίνητο σαν να μην έγινε τίποτα!

-Πώς πήγε αγάπη μου;

-Μια χαρά! Αύριο ξεκινάω προπόνηση στις 8 το πρωί, πρέπει να είμαι 8 παρά τέταρτο εδώ.

-Θα σε φέρω εγώ, πριν πάω στη δουλειά. Μετά θα πάρεις αστικό, κοίταξα τα δρομολόγια και έχει συχνά για το μέρος που είναι το σπίτι μας. Δεν είναι δύσκολο, θα τη μάθεις σιγά σιγά τη Θεσσαλονίκη.

-Σίγουρα!

-Λοιπόν θέλω να σου πω κάτι.

-Σ' ακούω.

-Σκέφτηκα ότι τώρα που είμαστε εδώ είναι μια ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα και τη γιαγιά σου. Προσπαθώ κι εγώ να έρθω πιο κοντά, να αποκαταστήσω τη σχέση μου μαζί της.

-Πώς σου ήρθε τώρα αυτό βρε μαμά; Ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που την είδα. Και ήταν ψυχρή μαζί μου!

-Άρια, η γιαγιά σου σ' αγαπάει και μένα με αγαπάει, απλά το κάνει με το δικό της τρόπο. Μην ξεχνάς ότι έχει περάσει δύσκολα στη ζωή της και οι καταστάσεις την έχουν κάνει σκληρή! Έχει περάσει την κατοχή σαν μικρό κορίτσι, πολύ δύσκολα χρόνια, ήταν μια γυναίκα που ήθελε να κάνει καριέρα στο ποδόσφαιρο, σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν εργάζονταν καν! Η κοινωνία τελικά την νίκησε! Έπειτα έχασε τον παππού σου σε πολύ μικρή ηλικία, ήταν 35 χρονών τότε. Έγινε σκληρή χωρίς να το θέλει. Αξίζει να της δείξουμε την αγάπη μας.

-Μαμά, ποια αγάπη να της δείξω; Σχεδόν δεν την ξέρω..

-Θα τη γνωρίσεις όμως και θα δεις ότι έχετε πολλά κοινά! Και κυρίως το ποδόσφαιρο, γονίδια είναι αυτά.

-Μαμά, αφού λες ότι έχει περάσει τόσα, γιατί δεν της στάθηκες τόσα χρόνια; Γιατί την απομάκρυνες από τη ζωή σου και από τη δική μας ζωή;

-Εκείνη με απομάκρυνε με τον τρόπο της. Τώρα καταλαβαίνω όμως ότι έπρεπε να επιμείνω. Ήταν λάθος μου και το καταλαβαίνω τώρα! Κάλλιο αργά παρά ποτέ δεν λένε;

-Έτσι λένε ναι..

-Θα με βοηθήσεις; Θα είσαι μαζί μου σε μια προσπάθεια να της προσφέρουμε την αγάπη μας που ποτέ δεν είχε;

-Αν το θες τόσο πολύ, θα είμαι!

-Χαίρομαι πολύ Άρια! Κι εκείνη θα χαρεί!

-Ελπίζω να το δείξει κιόλας αυτή τη φορά..

Φτάσαμε σπίτι και ανέβηκα κατευθείαν να μιλήσω με τον Άγγελο στο Skype!

-Έλα μωρό μου! Μου λείπεις ήδη.

-Μην αρχίσουμε το μελό πάλι. Δεν μπορώ άλλα κλάματα!

-Καλά, για πες, πώς πήγε η συνάντηση;

Είχα αποφασίσει να μην πω τίποτα σε κανέναν για ό,τι έγινε, πόσο μάλλον στον Άγγελο. Θα θύμωνε και θα μου έλεγε να φύγω. Όχι θα το παλέψω μόνη μου αυτό και θα βγω νικήτρια!

-Μια χαρά, αύριο έχω προπόνηση στις 8.

-Τόσο νωρίς;

-Ναι..

-Ο προπονητής τι σου είπε;

-Ε, τα κλασσικά. Να δουλεύω πολύ και να μη χάνω προπονήσεις.

-Θα πάρεις χρόνο συμμετοχής στην ομάδα;

-Σιγά σιγά είπε. Και είναι λογικό ρε.. δεν μπορεί να με βάλει κατευθείαν να παίξω.

-Βρήκες κανένα από τα παιδιά;

-Ναι, τον Αλέξανδρο.

-Και;

-Τίποτα, μια χαρά, δεν μιλήσαμε και πολύ.

Αισθανόμουν απαίσια που του έλεγα ψέματα, όχι γιατί ήταν κάτι που θα μπορούσε να βλάψει τη σχέση μας αλλά γιατί είχα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Δεν έπρεπε όμως να μιλήσω στον Άγγελο! Έτσι άλλαξα θέμα και του είπα για το σπίτι και για τη γιαγιά μου, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Κώστας! Είχα ξεχάσει να τον πάρω.

-Άγγελε σε κλείνω! Με παίρνει ο Κώστας, ξέχασα να τον πάρω.

-Οκ μωρό μου!

-Να σε πάρω μετά;

-Θα πάω για μπάνιο και μετά για ύπνο.. αν είναι τα λέμε αύριο!

-Εντάξει.. θα σου στείλω μήνυμα το πρωί για καλημέρα!

-Όχι! Γιατί εσύ θα ξυπνήσεις χαράματα για να πας προπόνηση κι εγώ θα κοιμάμαι!

-Δεν με νοιάζει εγώ θα σου στείλω!

-Στείλε στο Facebook.

-Καλά..

-Και μόλις τελειώσω θα σε πάρω εγώ.

-Εντάξει μωρό μου! Καληνύχτα! Σ' αγαπάω πολύ!!

-Κι εγώ! Όνειρα γλυκά!

Παίρνω κατευθείαν τον Κώστα.

-Τι έγινε; Μας ξέχασες κιόλας μικρή; Τόσο καλός είναι ο καινούριος σου προπονητής;

-Έλα μωρέ Κώστα μη γκρινιάζεις! Απλά μιλούσα στο Skype με τον Άγγελο και ξεχάστηκα!

-Αμάν εσείς! Δεν αντέχετε ούτε μια μέρα! Να σας δω τι θα κάνετε τώρα..

-Σκάσε Κώστα!

-Καλά, άντε πες τι έγινε;

-Όλα πήγαν μια χαρά!

-Αλήθεια; Χαίρομαι πολύ!!

-Αύριο έχω την πρώτη προπόνηση στις 8.

-Μάλιστα, του έκανες καλή εντύπωση;

-Ναι, έτσι νομίζω.

Σίγουρα σκέφτομαι, πιο καλή εντύπωση πεθαίνεις! Μήπως να του πω την αλήθεια; Όχι, μπορεί να νιώθει τύψεις μετά!

-Τέλεια! Ήμουν σίγουρος βρε!

-Λοιπόν, επειδή πρέπει να ετοιμαστώ για αύριο, σε κλείνω.

-Εντάξει. Καλή τύχη για αύριο, αν και σιγά μη τη χρειαστείς!

-Μη το λες! Άντε καληνύχτα!

-Καληνύχτα Άρια. Πάρε με αύριο, μην ξεχάσεις!

-Δεν θα ξεχάσω, καληνύχτα!

Ήμουν έτοιμη να κλάψω πάλι. Πήρα τον Άρη, αυτός θα με κάνει να νιώσω σίγουρα καλύτερα!

-Έλα ρε, πού χάθηκες;

-Εδώ είμαι σπίτι.

-Έφτασες όλα καλά;

-Ναι μια χαρά;

-Εντυπώσεις από τη νέα ομάδα;

-Άρη..

-Τι είναι;

-Υποσχέσου μου ότι αυτά που θα σου πω θα μείνουν μεταξύ μας!

-Τι έγινε;

-Θα σου πω. Υποσχέσου μου όμως πρώτα! Δεν θα πεις τίποτα σε κανέναν, ούτε στον Άγγελο, ούτε στον Ιάσονα, σε κανέναν!!

-Στη φιλία μας! Λέγε τώρα!

-Πήγαν όλα σκατά;

-Με ποιο θέμα;

-Με την ομάδα, με τον προπονητή, με όλα..

-Εξήγησέ μου τι έγινε Άρια..

Του τα είπα όλα αναλυτικά.

-Λοιπόν, καταρχήν έδωσες στον Άγγελο μια υπόσχεση!

-Εσύ που το ξέρεις; Πάλι κρυφάκουγες ρε βλάκα;

-Όχι, μου τα είπε μετά ο Άγγελος.

-Πες ότι σε πιστεύω..

-Λοιπόν, δεν γίνεται να σπάσεις την υπόσχεσή σου!

-Εννοείται ότι δεν θα τη σπάσω!! Έτσι κι αλλιώς δεν σκοπεύω να το βάλω κάτω. Θα παλέψω για να τους αποδείξω πόσο λάθος είναι και θα δείξω στο μαλάκα το Χρήστο τι μπορώ να κάνω, κι ας είμαι γυναίκα!

-Έτσι σε θέλω! Για μια στιγμή νόμιζα ότι ήσουν έτοιμη να τα παρατήσεις!

-Σε καμία περίπτωση!! Είσαι τρελός;

-Εγώ όχι, εσύ όμως ναι!

-Γιατί το λες αυτό;

-Γιατί θα τα βάλεις με είκοσι άτομα, είκοσι άντρες! Και το παράδοξο είναι ότι θα τους νικήσεις στο τέλος!

-Αλήθεια το πιστεύεις;

-Αλήθεια! Όταν βάζεις κάτι στο μυαλό σου εσύ..

-Θα τους σκίσω ρε!

-Ήρεμα!

-Πάντα ήρεμα. Είμαι ήρεμη δύναμη εγώ!

-Έτσι κοριτσάρα μου!!

-Εσύ τι νέα εκεί;

-Όλα μια χαρά!

-Η Ιωάννα;

-Καλά κι αυτή! Μαλάκα, όντως στεναχωρήθηκε που έφυγες. Έκλαιγε μετά!

-Άρη, η Ιωάννα είναι πολύ καλή κοπέλα. Είναι η μόνη που μπορώ να θεωρήσω φίλη μου. Μην κάνεις καμιά μαλακία και τη χάσεις!

-Θα προσπαθήσω!

-Άρη..

-Καλά, την αγαπάω ρε!

-Να κάνεις αυτό που είπαμε.

-Θα το κάνω! Μεθαύριο που κλείνουμε έξι μήνες!

-Θυμάσαι εσύ επέτειο;; Τα έχω δει όλα!

-Έλα τώρα μη με κάνεις να νιώθω σαν φλώρος και το μετανιώσω!

-Μην τολμήσεις!!

-Δεν θα τολμήσω γιατί ποιος σε ακούει μετά!

-Έτσι! Να με φοβάσαι ρε!

-Ώρες ώρες σε φοβάμαι το ομολογώ!

-Λοιπόν πρέπει να σε κλείσω τώρα, νύσταξα!

-Καλά, άντε κλείνω κι εγώ να πάω για ύπνο!

-Τα λέμε αύριο βλάκα μου!

-Οκ χαζή μου! Καληνύχτα!

Ξάπλωσα στο καινούριο μου κρεβατάκι ... κρεβατάρα μάλλον! Ήταν όντως τεράστιο. Θα χωράμε πιο άνετα με τον Άγγελο όταν έρθει! Η σκέψη μου ξαφνικά έτρεξε στον πατέρα μου. Τι να κάνει άραγε; Τι θα τρώει τώρα; Ποιος θα τον προσέχει; Άρια!!! μαζέψου! Ας κάνει ότι θέλει! Δεν σε νοιάζει! Α ρε μπαμπά, κοίτα τι έκανες τώρα.. εγώ και η μαμά εδώ και εσύ 250 χιλιόμετρα μακριά...

Τέλος πάντων, ας κοιμηθώ τώρα γιατί θα σέρνομαι αύριο. Και έβαλα ένα στόχο που πρέπει να τον επιτεύξω! Δεν πρέπει να χάνω καιρό!! 

Λοιπόν πώς σας φάνηκε; Τι λέτε να γίνει το πρωί στην προπόνηση; Η Άρια το πήρε απόφαση να τους δείξει τι είναι ικανή να πετύχει! Μέχρι πού θα φτάσει άραγε;