4 χρόνια πριν

Επιτέλους βρίσκομαι στο μέρος που σπούδασε η μητέρα. Αναρωτιέμαι αν ζούσε θα ήταν περιφανή για εμένα ; Δεν πρόλαβα καν να την ζήσω, γιατί πέθανε όταν ήμουν τριών χρονών από την καταραμένη αρρώστια. Αν με βλέπει από κάπου όμως θα ήθελα να ξέρει το πόσο την αγαπώ ακόμα και αν δεν πρόλαβα να της το πω ποτέ. Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε απότομα και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Σκούπισα τα μάτια μου, από τα δάκρυα που δεν είχα καταλάβει ποτέ ότι είχαν τρέξει. Δεν μου αρέσει να με βλέπουν ευάλωτη. Ανασηκώθηκα στο κρεβάτι και γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν.

"Καλημεραααα."

Είπε ενθουσιασμένη η Liz

"Απορώ που βρίσκεις κάθε μέρα αυτή την όρεξη. "

Την ρώτησα με περιέργεια

"Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη απλά."

Μου είπε όπως πάντα χαμογελαστή. Εγώ γέλασα αυθόρμητα αφού αυτή η κοπέλα είναι ότι πιο χαρούμενο έχω αυτή την στιγμή στην ζωή μου.

"Εντάξει λοιπόν, καλημέρα."

Της είπα και εγώ χαμογελώντας πίσω.

"Επίσης αύριο ξεκινάνε τα μαθήματα, οπότε είναι ένας έξτρα λόγος για να είμαι χαρούμενη."

Είπε ενώ ήρθε και έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι μου.

"Σε αυτό έχεις δίκιο. Ανυπομονώ και εγώ να ξεκινήσουμε. "

"Με τι θες να ασχοληθείς; Με την υποκριτική, το τραγούδι, την σύνθεση, κάποιο όργανο ; Βέβαια θα τα κάνουμε όλα τα μαθήματα, αλλά όλοι κάπου καταλήγουν όταν φεύγουν από εδώ. "

Είπε με μια ανάσα και για μια ακόμα φορά με έκανε να γελάσω, καθώς φαινόταν τόσο ενθουσιασμένη.

"Σίγουρα όχι με το τραγούδι και την υποκριτική, πιστεύω ότι δεν το έχω καθόλου και πιστεύω θα με δυσκολέψουν πολύ. Με την κιθάρα θέλω να ασχοληθώ και την σύνθεση. Εσύ ;"

"Με το τραγούδι, είναι το μεγαλύτερο μου όνειρο και δεν μπορώ να πιστέψω ότι με δέχτηκαν σε αυτή την σχολή."

Είπε ενώ στο βλέμμα της φαινόταν η λαχτάρα για το ποσό ήθελε να το πετύχει.

"Πραγματικά στο εύχομαι, γιατί φαίνεται να το θες πολύ. Σου αρέσει κάποιο είδος ;"

"Ναι, η ροκ ;"

Και αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να ακούσω από την Liz καθώς δεν φαίνεται καθόλου το στυλ της.

"Δεν το περίμενες έτσι ;"

Είπε γελώντας

"Η αλήθεια είναι πως δεν φαίνεται του στυλ σου. Φαίνεσαι πολύ..."

"Γλυκανάλατη ;"

"Δεν θα έλεγα ακριβώς αυτό, αλλά κάτι τέτοιο. "

"Ναι, το ξέρω μου το λένε όλοι αλλά εμένα αυτό με εξιτάρει. Και επίσης μου έχουν πει οι καθηγητές που είχα στο ωδείο ότι μου ταιριάζει πολύ στην φωνή μου. "

"Εντάξει λοιπόν, στο εύχομαι πραγματικά να πετύχεις. "

"Σε ευχαριστώ ! Λοιπόν θες να πάμε καμία βόλτα. Κάθεσαι όλη μέρα μέσα, δεν έχεις δει καθόλου την σχολή. Μετά την ξενάγηση έχεις κλειστεί εδώ. Αυτός ο βλάκας σου χάλασε την διάθεση ;"

"Όχι μωρέ σιγά μην ασχοληθώ με αυτόν. Απλά είμαι έτσι σαν άνθρωπος λίγο πιο κλειστή. Αλλά αν θες πάμε, μου έφτιαξες πολύ την διάθεση. "

"Τέλεια !"

Σηκώθηκα, πήγα στην ντουλάπα και έβαλα μια μαύρη φόρμα ένα μαύρο φούτερ και τα sneaker μου.

"Έτοιμη !"

Η Liz με κοίταξε λίγο διστακτική αλλά τελικά δεν είπε τίποτα. Ξέρω ότι δεν ντύνομαι και πολύ θηλυκά, αλλά ποτέ δεν ήμουν κοπέλα που προσέχει και ιδιαίτερα την εμφάνιση της.

"Ωραία, πάμε !"

Είπε χαμογελαστή και ξεκινήσαμε για την βόλτα μας. Μετά από αρκετή ώρα καταλήξαμε στην λέσχη για να πιούμε έναν καφέ. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι με τους καφέδες και μιλούσαμε για διάφορα θέματα. Κάποια στιγμή μια κοπέλα μας πλησίασε διστακτικά και γύρισε προς την Liz.

"Γεια Liz, τι κάνεις ;"

Είπε κάπως ντροπαλά. Η Liz γύρισε, την κοίταξε και της χαμογέλασε.

"Γεια, πολύ καλά, θες να κάτσεις μαζί μας ;"

"Εμ.. ναι, αν δεν έχει πρόβλημα και η φίλη σου. "

"Όχι κανένα, Demi χάρηκα. "

Της είπα χαμογελώντας. Τότε την είδα πρώτη φορά να χαμογελάει και εκείνη.

"Daniella και εγώ ."

Είπε ενώ έκατσε δίπλα στην Liz και απέναντι μου. Ξεκινήσαμε να γνωριζόμαστε και από ότι έμαθα, ήθελε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Την Liz την ήξερε από το σχολείο αλλά δεν είχε τύχει να κάνουν παρέα εκεί. Ήταν πάρα πολύ ντροπαλή και δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να της το προκάλεσε αυτό, καθώς ήταν πολύ όμορφη κοπέλα. Την συζήτηση μας έκοψε μια φασαρία από δυνατές συζητήσεις και γέλια. Γυρίσαμε και κοιτάξαμε προς την πόρτα. Μέσα μπήκε μια παρέα από οχτώ άτομα. Πρώτος ήταν αυτός ο ηλίθιος που με είχε ρίξει κάτω την πρώτη μέρα. Έψαχναν τραπέζι από ότι κατάλαβα και το βλέμμα του έπεσε πάνω στο δικό μας. Αμέσως γύρισα και πάλι προς τα κορίτσια, ενώ αυτές τους κοιτούσαν ακόμα.

"Τι γίνεται με αυτούς γιατί τους κοιτάει όλη η λέσχη ;"

Ρώτησα ενώ παρατήρησα ότι όλα τα βλέμματα ήταν πάνω τους. Η Daniella ήταν η μόνη που γύρισε και με κοίταξε

"Από ότι έχω καταλάβει είναι τα δημοφιλή παιδιά. Εντάξει η αλήθεια είναι ότι είναι ωραίοι. "

Είπε ενώ κοκκίνησε. Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι κάποιος από αυτούς της άρεσε.

"Σιγά τα άτομα που είναι και δημοφιλή. Τέλος πάντων δεν θέλω να ασχοληθώ καν. Liz εσύ θα κοιτάς για πολύ ακόμα;"

Εκείνη γύρισε και με κοίταξε αγχωμένη

"Δεν μου φαίνονται καλά τα πράγματα."

"Τι εννοείς ;"

"Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά από την ώρα που μπήκαν κοιτάνε προς τα εμάς. Δεν νομίζω να είναι για καλό ;"

Τότε τους είδα να μας πλησιάζουν.

"Μεταβολή και σε άλλο τραπέζι. "

Είπε με υφάκι ντίβας ο πλέον γνωστός βλάκας. Τα κορίτσια γύρισαν προς τα εκείνους αργά με φοβισμένο βλέμμα. Εγώ σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα σαστισμένη. Μα καλά ποιος νομίζει ότι είναι. Κάνει λες και του ανήκει η σχολή.

"Ορίστε ;"

Τον ρώτησα με προκλητικό ύφος.

"Είπα πηγαίντε σε άλλο τραπέζι. Τώρα όμως γιατί περιμένω εδώ και 5 λεπτά να σηκωθείτε. "

"Συγγνώμη γράφει κάπου το όνομα σου και δεν το βλέπω ; Βέβαια και να το έγραφε δεν έχω ιδέα ποιος είσαι οπότε και πάλι δεν θα σηκωνόμουν. "

Του απάντησα συνεχίζοντας με ειρωνεία. Πίσω του ακουστήκαν γελάκια από τους φίλους του. Τα κορίτσια γύρισαν και με κοίταξαν παρακαλώντας με, με τα μάτια τους να σταματήσω. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να του κάνω την χάρη. Το ύφος του σοβάρεψε και άρχισε να με πλησιάζει. Με τράβηξε από το φούτερ και με ανάγκασε να σηκωθώ όρθια.

"Σε εμένα δεν πάει κανένας κόντρα. Είπα θα φύγετε και θα φύγετε. Τώρα !"

Τινάχτηκα και απομακρύνθηκα από κοντά του, κάνοντας τον να με αφήσει. Τα κορίτσια αμέσως σηκώθηκαν από τις θέσεις τους έτοιμες να φύγουν.

"Παιδιά ηρεμήστε, θα φύγουμε από το τραπέζι δεν χρειάζεται να γίνεται τέτοιο θέμα για κάτι τόσο απλό. "

Είπε η Liz, προσπαθώντας να ηρεμίσει τα πνεύματα. Το κλίμα μεταξύ εμένα και του ηλίθιου ήταν τόσο ηλεκτρισμένο που δεν μπήκε κανένας από τους δύο στον κόπο να την κοιτάξει.

"Κοίταξε να δεις, δεν ξέρω αν οι φίλοι σου ή οποιοσδήποτε εδώ μέσα είναι σκυλάκι σου και σε ακούει, εγώ όμως δεν πρόκειται να το κάνω. Ούτε σε ξέρω ούτε σου χρωστάω κάτι. "

Είπα και συνέχιζα να τον κοιτάω έντονα.

"Ή θα φύγεις με το καλό ή μπορούμε και με το άγριο. "

Μου είπε ενώ με πλησιάζει απειλητικά. Εγώ χωρίς να διστάσω τον έσπρωξα με δύναμη στον ώμο για να απομακρυνθεί.

"Εγώ εδώ θα κάτσω και αν σου αρέσει. "

Εκείνος κοίταξε το σημείο που τον έσπρωξα και έπειτα αγριεμένος εμένα. Εγώ χωρίς να ασχοληθώ επιπλέον μαζί του έκατσα πίσω στην θέση μου. Σταύρωσατα χέρια μου κάτω από το στήθος μου και έριξα χαλαρή την πλάτη μου στην καρέκλαμου. Είχα σκοπό να του δείξω ότι οι τσαμπουκάδες του δεν θα περάσουν σε εμένακαι αργά ή γρηγορά θα το έπαιρνε τομήνυμα. Γύρισα και κοίταξα την παρέα του και τα κορίτσια. Κάποιοι κρυφογελούσαν και κάποιοι ήταν σαστισμένοι.

*Αυτό θα μου το πληρώσεις και πολύ άσχημα μάλιστα. "

Τον άκουσα να λέει μέσα από τα δόντια του χωρίς να τον κοιτάξω. Εγώ είχα ένα χαμόγελο ευχαριστήσεις και εκείνος μάλλον εκνευρίστηκε ακόμα περισσότερο αφούέβλεπε ότι οι απειλές του δεν με φοβίζουνστο ελάχιστο. Επέστρεψε στους φίλους του και χωρίς να κοιτάξει κανέναν συνέχισε να περπατάει προς την έξοδο. Βγήκε από την λέσχη χτυπώντας την πόρτα πίσω του, η οποία έκανε έναν εκκωφαντικό ήχο στο χώρο, δημιούργησε την απόλυτη ησυχία για λίγα δευτερόλεπτα. Όταν πλέον είχε φύγει τελείως από τον χώρο οι παρέα του πήγε τελικά σε ένα τραπέζι πιο πέρα από τον δικό μας. Ο ένας από αυτούς, που ήταν ψηλός με ξανθά μαλλιά και κατά πράσινα μάτια, γύρισε προς τα εμένα.

"Συγγνώμη που θα το μάθεις από εμένα αλλά έχεις μπλέξει πολύ άσχημα. "

Μου είπε κάνοντας τον έξυπνο. Έπειτα χαμογέλασε στα κορίτσια και πήγε στο τραπέζι του χωρίς να μου δώσει την ευκαιρία να απαντήσω.

"Μα καλά πόσο ηλίθιοι είναι όλοι τους. "

"Demi μας έβαλες στην μαύρη λίστα μόλις τώρα. "

Είπε αγχωμένη η Liz.

"Δεν νομίζω να επηρεάσει εσάς όλο αυτό. Εγώ του πήγα κόντρα. Βέβαια καλό θα ήταν να κάνετε το ίδιο και εσείς, αλλά είναι δικαίωμα σας να φέρεστε όπως θέλετε. Εγώ όμως τέτοια συμπεριφορά δεν πρόκειται να ανεχτώ από κανέναν τους. "

"Μακάρι να έχεις δίκιο. "

Απάντησε η Daniella διστακτικά.

"Εγώ λέω να πάω πίσω στο δωμάτιο. Daniella θα τα πούμε ξανά αύριο στα μαθήματα, χάρηκα για την γνωριμία. "

Χαιρετηθήκαμε και ξεκίνησα για το δωμάτιο μου. Αύριο ξεκινούσαν τα μαθήματα και ήταν το μόνο που με ένοιαζε αυτή την στιγμή. Ήταν η ευκαιρία μου για μια νέα αρχή και δεν θα άφηνα κανέναν να μου το χαλάσει.