3 ώρες Αργότερα

Είμαστε στο πατρικό μου και κάθομαι σε αναμένα κάρβουνα. Η Danuella αρνήθηκε την πρόταση γάμου του Max μπροστά σε όλους και έφυγε μέσα στα κλάματα τρέχοντας. Ο αδερφός μου την ακολούθησε και από εκείνη την ώρα δεν τους είδε κανένας. Η αλήθεια είναι πως ανησυχώ γιατί αυτό που συμβαίνει είναι πάρα πολύ άσχημο κυρίως για το αδερφό. Ελπίζω να βρει μια καλή δικαιολογία η Daniella γιατί δεν θέλω να πληγωθεί κανένας από τους δύο, τουλάχιστον όχι πολύ. Η ώρα είναι 1 το βράδυ και εγώ δεν μπορώ να κλείσω μάτι, σε αντίθεση με τον Andrew που κοιμάται δίπλα μου ήσυχος. Ένιωσα ξαφνικά το κινητό μου να δονείται. Το πήρα από στα χέρια μου και το άνοιξα. Είχα μήνυμα από τον Logan. Υπέροχα τώρα αυτός μου έλειπε.

Από βόδι
Είσαι σπίτι ;

Σοβαρό τώρα ; Γύρισε στην σχολή και δεν έχει να ασχολειθεί με τίποτα άλλο ;

Προς βόδι
Δεν είναι καν στο Los Angeles!

Η απάντηση του δεν άργησε να έρθει, αλλά καθόλου δεν μου άρεσε.

Από Βόδι
Το ξέρω, στο πατρικό σου εννοώ.

Ποιος του είπε που είμαι ; Λογικά ο Kendall, τον είδαμε πριν λίγες μέρες που είχαμε βγει με την Daniella για ψώνια. Που να ήξερα τότε ότι μάλλον δεν ήταν και τόσο τυχαίο.

Προς βόδι
Ναι, τι θες ;

Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να με αφήσει στην ησυχία μου μέχρι και από απόσταση βρίσκει τον τρόπο να με ενοχλήσει

Από βόδι
Βγες έξω, πρέπει να μιλήσουμε.

Τι σκατά κάνει αυτός εδώ ;  Πρέπει να θυμηθώ να σκοτώσω τον Kendall που πιθανότατα θα τον φιλοξενεί. Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα από το κρεβάτι μου για να μην ξυπνήσω τον Andrew. Φόρεσα τα παπούτσια μου πήρα το κινητό μου και βγήκα από το σπίτι. Είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο τον Logan να κοιτάει το κινητό του. Όταν αντιλήφθηκε ότι τον πλησιάζω σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε βαριεστημένα. Πώς γίνεται αυτός ο άνθρωπος να γίνεται όλο και πιο όμορφος. Γαμώτο τι σκέφτομαι τέτοια ώρα ;

"Γίνεται χαμός στο σπίτι του Kendall. "
Μου είπε ξερά και εγώ ένιωσα το αίμα μου να παγώνει.

"Γιατί ;"
Τον ρώτησα χωρίς να θέλω να ακούσω στην πραγματικότητα την απάντηση.

"Έχει έρθει ο αδερφός σου και η Daniella και μαλώνουν. "
Μου είπε κάπως αδιάφορος και ειλικρινά ήθελα να τον χτυπήσω για την στάση του. Δεν του απάντησα απλά γύρισα και άρχισα να προχωράω με προορισμό το σπίτι του Kendall.

"Από την άλλη είναι η μηχανή. "
Άκουσα την φωνή του να λέει, αλλά δεν του έδωσα καμία σημασία και συνέχισα να περπατάω με γρήγορο βήμα. Ξαφνικά τον ένιωσα να με πιάνει από το μπράτσο, για να με σταματήσει και να με γύρισε προς το μέρος του.

"Μπορείς για μια φορά να μην είσαι τόσο πεισματάρα ;"
Μου είπε μέσα από τα δόντια του αλλά πιο πολύ σαν γρύλισμα ακούστηκε. Τράβηξα το χέρι μου από το κράτημα του και τον κοίταξα με θυμό.

"Όσο σε βλέπω μπροστά μου, όχι !"
Πήγα να φύγω να αλλά για μια ακόμα φορά με σταμάτησε.

"Είπα θα πάμε με την μηχανή ! "
Το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε εκείνη την στιγμή ήταν να τσακωυώ μαζί του. Οπότε χωρίς να πω κάτι άλλο απλά το τον ακολούθησα. Ανεβήκαμε στην μηχανή και ξεκινήσαμε. Μετά από πέντε λεπτά περίπου είχαμε φτάσει. Όταν η μηχανή σταμάτησε  κατέβηκα χωρίς να τον περιμένω και έτρεξα στην πόρτα του σπιτιού. Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα. Μου έκανε εντύπωση γιατί από μέσα δεν άκουγα τίποτα. Όσο περίμενα ένιωσα τον Logan που ήρθε και στάθηκε πίσω μου. Τότε άνοιξε και η πόρτα. Μπροστά μου στεκόταν ο Kendall ο οποίος ήταν σε κακά χάλια. Είχε μελανιασμένο μάτι, σκισμένο χείλος και φρύδι και κάποιες μικρότερες μελανιές σε όλου του το πρόσωπο. Κάλυψα το στόμα μου με τα χέρια μου από το σοκ. Αν ήταν έτσι ο Kendall ο αδερφός μου πως θα ήταν ;

"Όπως βλέπεις άργησες. "
Μου είπε με την κλασική του ειρωνία και πήγε να γελάσει αλλά από το στόμα του βγήκε ένα μικρό γελάκι που το ακολούθησε ένα επιφώνημα πόνου. Εκείνος έπιασε το δεξί του πλευρό με το αριστερό του χέρι και κατάλαβα από πού προερχόταν ο πόνος. Η ειρωνία του με ξύπνησε και το βλέμμα μου από σοκαρισμένο έγινε θυμωμένο.

"Που είναι ο αδερφός μου ;"
Το ρώτησα απόλυτα σοβαρή.

"Έφυγε πριν λίγο, δεν έχω ιδέα που πήγε. Μόνο η Daniella είναι εδώ. "
Μου είπε και εγώ χωρίς να του απαντήσω τον έσπρωξα και μπήκα στο σπίτι. Άκουσα μετά από λίγο την πόρτα να κλείνει. Στο σαλόνι βρήκα την Daniella να κλαίει. Όταν με αντιλήφθηκε σηκώθηκε και ήρθε να με αγκαλιάσει. Δεν μπορούσα να της το αρνηθώ οπότε της ανταπέδωσα την αγκαλιά.

"Τι έγινε ;"
Την ρώτησα ήρεμα.

"Εμείς πάμε επάνω, καλύτερα να μιλήσετε οι δύο σας. "
Άκουσα τον Kendall να λέει αλλά δεν γύρισα να τον κοιτάξω. Πήρα την Daniella από το χέρι και καθησαμε στον καναπέ. Σήκωσε αργά το κεφάλι της και με κοίταξε.

"Συγγνώμη, αλήθεια, δεν ήθελα να τον πληγώσω."
Μου είπε μέσα από λιγμούς.

"Το ξέρω, απλά πες μου τι έγινε. "
Της είπα καθησυχαστικά. Εκείνη πήρε μερικές ανάσες για να μπορέσει να ηρεμίσει και άρχισε να μου εξηγεί.

"Όταν έφυγα από την αίθουσα έτρεξε πίσω μου. Με πρόλαβε την ώρα που έψαχνα για ταξί. Με πήρε με το αυτοκίνητό και κάναμε βόλτα επί μιάμιση ώρα για να μάθει γιατί του είπα όχι και γιατί του ζήτησα να χωρίσουμε. Αφού δεν πίστεψε καμία δικαιολογία αναγκάστηκα να του πω ότι είμαι με άλλον. Δεν του είπα καμία λεπτομέρεια. Με άφησε στον κεντρικό δρόμο λίγο πιο πέρα από το σπίτι σας και μου ζήτησε να μαζέψω τα πράγματα μου και το πρωί να φύγω. Εγώ δεν τόλμησα να έρθω σπίτι σας. Δεν μπορούσα να έρθω αντιμέτωπη με κανέναν σας. Πήρα τηλέφωνο τον Kendall και ήρθε να με πάρει. Δεν πέρασε πολύ ώρα από την στιγμή που ήρθαμε εδώ και το κουδούνι χτύπησε. Πήγε να ανοίξει ο Kendall. Εγώ έμεινα στο δωμάτιο του γιατί δεν μπορούσα να δω κανέναν και ξαφνικά άκουσα φωνές και κατέβηκα να δω τι γίνεται. Ήταν ο Max και μαλώνανε. Για την ακρίβεια ο Max χτυπούσε και έβριζε τον Kendall. Δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ έτσι. Άρχισα να του φωνάζω να σταματήσει αλλά δεν με άκουγε. Πήρα τον Logan τηλέφωνο γιατί μου είπε ο Kendall ότι είναι εδώ. Είχε βγει ώρα πριν έρθω εγώ. Του ζήτησα να σε φέρει γιατί φοβόμουν να τους αφήσω μόνους τους. Αφού ξεθύμανε ο Max πήγε να φύγει. Εγώ πήγα να τον σταματήσω για να του εξηγήσω. Για μια ακόμα φορά όμως με αγνόησε. Ο Kendall δεν αντέδρασε γιατί όπως μου είπε δεν είχε δικαίωμα να σηκώσει χέρι πάνω του. Το μόνο που έκανε ήταν να αμυνθεί. Μετά από το πολύ πέντε λεπτά ήρθες εσύ. "
Μου είπε και ξεκίνησε να κλαίει και πάλι. Είχα σοκαριστεί. Ο αδερφός μου δεν είχε μαλώσει ποτέ με κανέναν. Πρέπει να τον πονέσει πάρα πολύ όλη αυτή η ιστορία.

"Σας είπε που θα πήγαινε. ;"
Την ρώτησα ανήσυχη.

"Όχι δεν μου είπε τίποτα. Καλό θα ήταν να δεις που είναι. Γιατί ανησυχώ και εγώ. "
Μου είπε στον ίδιο τόνο.

"Λέω να πηγαίνω. Θα περάσω αύριο το απόγευμα να δω πως είσαι. "
Της είπα και σηκώθηκα από την θέση μου.

"Αύριο το βράδυ πετάω για Los Angeles. Καλύτερα να τα πούμε σε δύο μέρες που θα γυρίσεις και εσύ. "
Μου απάντησε.

"Εντάξει. "
Της είπα με κατανόηση.

"Να σου ζητήσω κάτι ακόμα ;"
Με ρώτησε διστακτικά

"Ναι φυσικά. "
Της είπα αφού ήθελα να την βοηθήσω να νιώσει έστω και λίγο καλύτερα.

"Μπορείς να μου φέρεις τα πράγματα μου αύριο πρωί ;"
Με ρώτησε ενώ έσκυψε το κεφάλι της. Φαινόταν ότι ντρεπόταν για όλο αυτό που έχει προκαλέσει.

"Ναι, εννοείται. Είναι πιστεύω και εγώ καλύτερα για όλους να μην έρθεις από το σπίτι. "
Της είπα αλλά ένιωθα άσχημα. Δεν ήθελα να νομίζει ότι την κάνω και εγώ στην άκρη. Μου έγνεψε και αφού χαιρετηθήκαμε έφυγα. Ούτε που κατάλαβα ποτέ έφτασα σπίτι μου. Μέσα στην βιασύνη μου είχα ξεχάσει τα κλειδιά μου. Δεν είχα άλλη επιλογή οπότε πήρα τηλέφωνο τον Andrew. Μετά από αρκετά χτυπήματα το σήκωσε.

"Ναι"
Είπε με βαριά και νυσταγμένη φωνή. Δεν τον άδικο η ώρα ήταν 2:30.

"Έλα μωρό μου. Εμ ... Μήπως μπορείς να μου ανοίξεις. Είμαι έξω από το σπίτι. "
Του είπα όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσα.

"Γιατί είσαι έξω από το σπίτι ;"
Με ρώτησε κάπως μπερδεμένος.

"Άνοιξε μου και θα σου εξηγήσω. "
Του απάντησα και μετά από έναν αναστεναγμό εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο. Μετά από ένα λεπτό η πόρτα άνοιξε.

"Τι έγινε ;"
Με ρώτησε χαμηλόφωνα ανήσυχος. Εγώ μπήκα μέσα και αφού έκλεισα την πόρτα, τον πήρα από το χέρι και τον οδήγησα στο δωμάτιο μου. Καθησαμε στο κρεβάτι μου και του εξηγησα όσα συνέβησαν από το πρωί.

"Είναι εδώ ο Logan ;"
Με ρώτησε περίεργος. Φυσικά και του έκανε εντύπωση όπως και εμένα άλλωστε.

"Από όλα όσα σου είπα αυτό σου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ; "
Τον ρώτησα για να φανεί ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου που είναι εδώ. Ενώ στην πραγματικότητα με καίει.

"Ναι, έχεις δίκιο. Απλά ήταν το πιο άκυρο άτομο για να σε ειδοποιήσει. Τέλος πάντων, γιατί δεν με ξύπνησες να έρθω μαζί σας ;"
Με ρώτησε ενώ φαινόταν ότι το έλεγε με πραγματικό ενδιαφέρον.

"Δεν ήθελα να σε ταλεπορήσω. Έτσι και αλλιώς όπως σου είπα αφού δεν ήταν εκεί ο Max δεν έμεινα πολύ. "
Του εξήγησα, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελα απλά να τον μπλέξω σε όλο αυτό.

"Ανησυχώ πολύ για τον αδερφό μου. Μέχρι να φτάσω εδώ τον πήρα δέκα τηλέφωνα και δεν το σήκωσε ούτε μια φορά. "
Του είπα πραγματικά στεναχωριμένη. Εκείνος με τράβηξε στην αγκαλιά του και χωρίς να αντισταθώ τύλιξε τα χέρια του γύρω μου.

"Θα δεις μωρό μου όλα θα πάνε καλά. "
Μου είπε και με φίλησε στοργικά στο χείλη.

"Έλα να ξαπλώσουμε. Αύριο θα σε βοηθήσω να τα λύσουμε όλα. "
Μου είπε και εγώ του εγνεψα θετικά ενώ δεν είχα πλέον καμία ψυχική δύναμη. Ξαπλώσαμε και εγώ κόλλησα στην αγκαλιά του. Είχα ανάγκη από κάποιον απόψε να είναι δίπλα μου. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ευγνώμων που αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Andrew. Τελικά ο ύπνος κατάφερε να με πάρει μετά από αρκετή ώρα γιατί φοβόμουν για το τι θα αντιμετώπιζα τις επόμενες μέρες.