Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει αλλά είμαι κολλημένη πάνω στον Andrew. Χορεύουμε όλο το βράδυ μαζί. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον αλλά δεν με νοιάζει κιόλας.

"Γιατί εμένα ;"
Τον ρώτησα επιτέλους. Αυτή η ερώτηση έκανε συνεχόμενα κύκλους στο μυαλό μου.

"Τι εννοείς ;"
Με ρώτησε αφού πιθανότατα δεν κατάλαβε την ερώτηση μου.

"Γιατί επέλεξες να μου την πέσεις ;"
Τον ρώτησα ξανά χωρίς να με νοιάζει αν θα παρεξηγηθεί.

"Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει. Σε κυνηγάω καιρό τώρα να βγούμε. "
Μου είπε απλά.

"Ναι το έχω καταλάβει αυτό. Ακόμα όμως δεν μου έχεις αποντήσει γιατί. "
Επέμεινα.

"Demi πάντα μου άρεσες. Ακόμα και όταν ήσουν με τον Cody. Φυσικά τώρα που σε είδα μου αρέσεις ακόμα περισσότερο. Ποτέ δεν σε αντιπαθούσα πραγματικά. Όλα ήταν δικαιολογίες μόνο και μόνο για να σε απομακρύνω. Με τον Cody γιατί νομίζεις ότι σπάσαμε ; Με το που χωρίσατε πήγε και τα έφτιαξε με την Ciara. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό. Του μίλησα και μου παραδέχτηκε ότι τον μήνα πριν χωρίσετε σε απατούσε μαζί της. Συγγνώμη που το μαθαίνεις έτσι. Δεν θέλω όμως να νομίζεις ότι σε κοροϊδεύω. Μαλώσαμε άσχημα εκείνη την μέρα και μου ξέφυγε ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί σου. "
Μου είπε και έσκυψε το κεφάλι του μάλλον από ντροπή. Εγώ είχα σοκαριστεί. Καθόλου δεν με ενδιέφερε ο Cody. Πρώτη φορά κάποιος μου κάνει ερωτική εξομολόγηση και σίγουρα ποτέ δεν θα περίμενα κάτι τέτοιο από αυτό το άτομο. Πήγα να τον φιλήσω όμως αυτό που παρατήρησα έκανε το στομάχι μου να δεθεί κόμπος. Στεκόμουν και κοιτούσα σαν χαζή. Ο Logan με την Ashley μπήκαν στο χώρο χέρι χέρι. Αυτός δεν ήταν ντυμένος κάτι συγκεκριμένο. Φορούσε απλά ένα κουστούμι.

Και στα μάτια του είχε μια βενετσίανικη μάσκα

Η Barbie ούτε αυτή είχε ντυθεί κάτι συγκεκριμένο από ότι κατάλαβα. Φορούσε ένα κοντό με δαντέλα φόρεμα.

Και φορούσε και εκείνη μια βενετσίανικη μάσκα.

Αυτός ο άνθρωπος είναι άθλιος. Δεν ξέρω γιατί μέσα στο μυαλό μου του έδωσα αξία. Δεν ξέρω καν γιατί με κάλεσε εδώ. Πλέον ήμουν σίγουρη. Ήθελε να με ταπείνωση.

"Ελπίζω να μην σε έφερα σε δύσκολη θέση. Απλά εσύ επέμεινες να μάθεις. "
Μου είπε κάπως ενοχικά ο Andrew και μου ξανατράβηξε την προσοχή. Ήταν τόσο γλυκός μαζι μου. Δεν του άξιζε να τον κοροϊδέψω.

"Συγγνώμη, απλά μου είναι πολύ δύσκολο να το επεξεργαστώ όλο αυτό αυτή την στιγμή. "
Του είπα και πισωπάτησα έτοιμη να φύγω. Ένιωσα κάποιον πίσω μου και γύρισα να κοιτάξω. Φυσικά και ήταν αυτός. Με κοίταζε με ένα αλαζονικό χαμόγελο. Ήξερε πάρα πολύ καλά ότι είχε καταφέρει τον σκοπό του. Με πόνεσε.

"Ελπίζω να μην διακόπτω. "
Είπε χωρίς να χάσει αυτό το χαμόγελο.

"Όχι, εγώ έφευγα έτσι κι αλλιώς. "
Είπε ο Andrew και έφυγε. Πήγα να φύγω και εγώ αλλά με κρατήσει στην θέση που βρισκόμουν από το μπράτσο.

"Που νομίζεις ότι πας ;"
Μου είπε πλέον σοβαρός.

"Μακρυά από εσένα !"
Του είπα οριακά γριλίζοντας και τράβηξα το χέρι μου μακρυά του.

"Αν θες να είσαι μακρυά μου γιατί ήρθες εδώ. "
Με ρώτησε προσπαθώντας να βγει από πάνω.

"Γιατί μου το ζήτησαν οι φίλοι σου. "
Του είπα θυμωμένη πλέον με την συμπεριφορά του.

"Ναι αλλά δεν σου είπαν ότι σε κάλεσα εγώ.;"
Συνέχισε να με ρωτάει προφανώς για να με κάνει να νιώσω άβολα.

"Εντάξει ! Ήρθα και ;"
Τον ρώτησα και εγώ χωρίς να έχω άλλες δικαιολογίες. Κατάφερε για μια ακόμα φορά αυτό που ήθελε.

"Αυτό ήταν απλά μια αποδείξει ότι δεν μπορείς να παίζεις μαζί μου. "
Μου είπε πλέον στο ίδιο τόνο. Τα χαρακτηριστικά του πλέον είχαν σκληρίνει. Μα τι λέει ; Εγώ ποτέ δεν έπαιξα μαζί του.

"Εγώ έπαιξα μαζί σου ; Η μήπως εσύ ; δήθεν είχες χωρίσει με την Ashley και τώρα μπήκατε εδώ χεράκι χεράκι χωρίς να τρέχει τίποτα. "
Του φώναζα πλέον. Ευτυχώς που η μουσική ήταν δυνατή και δεν τραβήξαμε πολλά βλέμματα πάνω μας.

"Απλά δεν άξιζες ! Για αυτό τα ξανάβρηκα μαζί της. "
Τι έχει πάθει ; Τι του έκανε και έγινε τόσο εριστικός μαζί μου ; Χωρίς να το σκεφτώ το χέρι μου βρέθηκε με δύναμη στο πρόσωπο του. Έπειτα άρχισα να απομακρύνομαι χωρίς να με νοιάζουν οι επιπτώσεις. Άκουγα την φωνή του πίσω μου να με ακολουθεί. Βγήκα από τον χώρο και προχωρούσα χωρίς να με νοιάζει το που πήγαινα. Είχα θολώσει από τα νεύρα μου. Δεν μπορεί να μου μιλάει σαν να είμαι σκουπίδει.

"DEMI ΠΡΟΣΕΧΕ !"
Άκουσα ενώ ήμουν στα μισά του δρόμου. Γύρισα να κοιτάξω και κοκάλωσα. Δυνατά φώτα από ένα αυτοκίνητο με τύφλωσαν. Ένιωσα ένα δυνατό σπρώξιμο στην πλάτη μου και ένα φρενάρισμα ακούστηκε. Έπειτα ένιωσα τον εαυτό μου να πέφτει στο έδαφος. Ένα δυνατός πόνος διαπέρασε το κεφάλι μου. Για λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα ανήμπορη να κάνω το οτιδήποτε. Αφού συγκεντρώθηκα και κατάφερα να σηκώσω το σώμα μου από το έδαφος κοίταξα μπροστά μου. Αρκετος κόσμος κοιτούσε προς το μέρος μου. Έπιασα το κεφάλι μου και γρήγορα κατάλαβα ότι ακατάπαυστο αίμα έτρεχε από μια πληγή στο μέτωπο μου. Αν εγώ βρίσκομαι στην άκρη του δρόμου τότε ποιος ... ; Γρήγορα κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν κοιτούσε εμένα αλλά πίσω από εμένα. Γύρισα και αυτό που αντίκρισα μου πάγωσε το αίμα. Ο Logan στο δάπεδο αιμόφυρτος. Το αυτοκίνητο που τον χτύπησε είχε σταματήσει λίγο πιο πέρα. Κάποια άτομα ήταν από πάνω του και προσπαθούσαν να δουν σε τι κατάσταση είναι. Εγώ πανικόβλητη πλέον σηκώθηκα με όση δύναμη είχα και άρχισα να κατευθύνομαι προς τον χώρο του πάρτυ. Παραπαυούσα απο την ζάλη που μου προκάλεσε το χτύπημα στο κεφάλι και η όραση μου ήταν θολή. Είδα πολλά άτομα να με κοιτάνε. Δεν αντιδρούσαν πιθανότατα γιατί θα πίστευαν ότι ήταν μέρος της στολής μου το αίμα. Με δυσκολία κατάφερα να διακρίνω τον Kemdall να κάθεται σε ένα πεζούλι να καπνίζει. Τον πλησίασα με μεγάλη δυσκολία αφού είχα αρχίσει να μην νιώθω το σώμα μου. Εκείνος μόλις με είδε σηκώθηκε πανικόβλητος και έτρεξε κοντά μου. Έπιασε τα χέρια μου για να μπορέσει να με συγκρατήσει όρθια και πήγε να μου μιλήσει άλλα τον πρόλαβα.

"Ο Logan ..."
Ήταν το μόνο που πρόλαβα να του πω πριν το σκοτάδι με καταβάλει.

Δύο μέρες αργότερα

Άρχισα να νιώθω το σώμα μου. Άνοιξα αργά τα μάτια μου. Το φως ήταν πολύ δυνατό. Τα ξαναέκλεισα και έπειτα τα πετάρισα αρκετές φορές μέχρι να συνηθίσουν. Όλα ήταν γύρω μου ολόλευκα. Γύρισα αριστερά και είδα ένα μηχάνημα που μετράει τους χτύπους της καρδιάς. Ένα σωληνάκι οδηγούσε στην φλέβα του χεριού μου και ένα άλλο στο πρόσωπο μου. Γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και είδα τον αδερφό μου να κοιμάται σε μια καθόλου βολική στάση σε μια καρέκλα.

"Max "
Ψέλισα αδύναμα. Παρόλα αυτά ο αδερφός με άκουσε και άνοιξε τα μάτια του. Με είδε ότι έχω ξυπνήσει και σηκώθηκε από την θέση του. Ήρθε και έκατσε δίπλα μου και μου έπιασε στοργικά το χέρι.

"Πώς νιώθεις ;"
Ήταν το πρώτο πράγμα που με ρώτησε.

"Σαν να με πάτησε φορτηγό. "
Του είπα και εκείνος γέλασε θλιμμένα.

"Πόσο καιρό είμαι έτσι ;"
Τον ρώτησα προσπαθώντας να θυμηθώ τι είχε γίνει.

"Δύο μέρες "
Μου είπε καθησυχαστικά και εγώ του χάρισα ένα αδύναμο χαμόγελο.

"Κόντεψα να τρελαθώ αυτες τις δύο μέρες όμως. Κάνεις δεν ξέρει τι έχει συμβεί. Εσύ θυμάσαι τι έγινε έτσι ;"
Με ρώτησε λίγο πιο ανήσυχος πλέον.

"Μάλωνα με τον ... "
Ξαφνικά σκόρπιες αναμνήσεις περνούσαν από το μυαλό μου. Το δυνατό φως το φρενάρισμα το αίμα ...
Τότε ξαφνικά θυμήθηκα. Ανασηκώθηκα στο κρεβάτι και τον κοίταξα έντρομη.

"Που είναι ;"
Τον ρώτησα ενώ ήμουν σίγουρη ότι θα καταλάβει. Εκείνος δεν είπε κάτι απλά έσκυψε το κεφάλι του. Μα τι στο καλό συμβαίνει ;

"Που είναι ;"
Τον ρώτησα πιο έντονα αυτή την φορά.

"Σε έσωσε αλλά εκείνος ... "
Πήγε να μου πει και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν ανεξέλενκτα από το πρόσωπο μου. Τι του συνέβη ;

"Πες μου που είναι γαμώτο !"
Του φώναξα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Τράβηξα τα σωληνάκια από πάνω μου χωρίς να με ενδιαφέρει η ζημία που έκανα εκεί την στιγμή στο δέρμα μου. Εκείνος σηκώθηκε και ήρθε κοντά μου σε μια προσπάθεια να με ηρεμίσει. Πήγε να με πιάσει αλλά εγώ τραβήχτηκα.

"Πες μου !"
Συνέχισα να φωνάζω ενώ τα δάκρυα είχα γίνει ποτάμι στο πρόσωπο μου. Αν έχει πάθει κάτι εξαιτίας μου θα πεθάνω και εγώ.

"Εντάξει, απλά ηρέμισε. Είναι στην εντατική ! Έχει πέσει σε κόμμα. Το χτύπημα του ήταν ..."
Το μυαλό μου θόλωσε και δεν άκουγα τι άλλο μου έλεγε. Η λέξη χτυπούσε σαν καμπανάκι στο κεφάλι μου.

Στην εντατική

Στην εντατική

Στην εντατική

Έτρεξα προς την πόρτα και βγήκα έξω χωρίς να με ενδιαφέρει τίποτα. Ήθελα απλά να τον δω. Να δω ότι είναι ζωντανός. Άκουγα τον. Max να τρέχει πίσω μου. Κυκλοφορούσα μέσα στο νοσοκομειο χωρίς να με ενδιαφέρει ότι όλοι με κοιτάνε σαν να είμαι τρελή. Είδα μπροστά μου μια ταμπέλα που έγραφε εντατική και άνοιξα την βαριά γκρι πόρτα που υπηεχε μπροστά μου. Στο βάθος έξω από ένα δωμάτιο είδα τον πατέρα του. Πήγα με φορά προς το μέρος του. Όταν αντιλήφθηκε ότι κάποιος τον πλησίαζει γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε ξαφνιασμένος. Αφού είδε ότι είμαι εγώ σηκώθηκε από την θέση του και στάθηκε μπροστά στην πόρτα του δωματίου.

"Μην τολμήσεις να τον πλησιάσεις. "
Μου είπε επιτακτικά και εγώ στάθηκα μερικά βήματα μακρυά του αγριεμένη.

"Εσύ φταις για όλα. "
Του φώναξα. Ξαφνικά ένιωσα κάποιον να μου πιάνει το χέρι. Γύρισα και ήταν ο Max. Τον αγνόησα και γύρισα πάλι προς τον Smith.

"Εμένα μην μου μιλάς έτσι. "
Μου είπε εξαγριωμένος.

"Demi πάμε σε παρακαλώ. Δεν είσαι ακόμα καλά για να σηκώνεσαι από το κρεβάτι. "
Μου είπε ο αδερφός μου απελπεισμένος. Για μια ακόμα φορά τον αγνόησα. Τράβηξα το χέρι μου και πλησίασα απειλητικά τον πατέρα του Logan.

"Θέλω να τον δω. "
Του είπα μέσα από τα δόντια μου. Ξαφνικά με το χέρι του έπιασε τα μαλλιά μου δυνατά. Έβγαλα ένα βουβό επιφώνημα από το πόνο. Τοποθέτησε το πρόσωπο μου μπροστά από το τζάμι του παραθύρου. Τότε ήταν η πρώτη φορά που τον αντίκρισα. Ήταν σε άθλια κατάσταση. Ήταν συνδεμένος με ένα μηχάνημα που ελέγχει τους χτύπους της καρδιάς του. Είχε πολλά σωληνάκια πάνω του. Φορούσε μάσκα οξυγόνου. Το πρόσωπο του ήταν γαλήνιο αλλά είχε μελανιές,  γρατζουνιές, και έναν επίδεσμο τυλιγμένο στο κεφάλι του.

"Τι ακριβώς θες να δεις ; Πως τον κατάντησες ;"
Μου φώναξε ενώ με ταρακούνησε με το χέρι του.Η φωνή του όμως έφτανε σαν βοή στο κεφάλι του. Ένιωσα το χέρι του αδερφού μου να με τραβάει μακρυά του.

"Μην τολμήσεις να την ξαναακουμπήσεις. Θα έχεις να κάνεις μαζί μου. "
Του φώναξε έξαλλος ο αδερφός μου ενώ με έβαλε στην αγκαλιά του. Εμένα όμως τίποτα από όλα αυτά δεν με ενδιαφέρουν. Μόνο η εικόνα του που πλέον δεν έβγαινε από το μυαλό μου. Άρχισα για μια ακόμα φορά να κλαίω. Ο αδερφός μου με ώθησε για να προχωρήσουμε προς το δωμάτιο μου. Πριν προλάβω όμως να κάνω το οτιδήποτε μια ζαλάδα μου ήρθε και παραπάτησε.

"Demi είσαι καλά ;"
Ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσα πριν το σκοτάδι προλάβει να με πάρει μαζί του για μια ακόμη φορά.

Τρεις μήνες μετά

Έχει φτάσει Φλεβάρης και εγώ για μια ακόμα φορά τρυπώνω στο δωμάτιο του κρυφά. Δεν έχει συνέλθει ακόμα. Είναι τόσο γαλήνιος. Οι περισσότερες πληγές έχουν φύγει από πάνω του. Στο πρόσωπο του πλέον υπάρχει πυκνό μούσι. Νιώθω άπειρες τύψεις. Αν δεν ήμουν εγώ και η ξεροκεφαλία μου δεν θα βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση τώρα. Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του και του έπιασα στοργικά το χέρι. Τρεις μήνες τώρα κυκλοφορώ σαν ζωντανή νεκρή. Δεν έχω διάθεση για τίποτα. Όλη την ημέρα το μόνο που περιμένω είναι η στιγμή που θα έρθω να τον δω. Ο πατέρας του είναι εδώ τις περισσότερες ώρες σαν Κέρβερος αλλά καταφέρνω να είμαι εδώ τις ώρες που έχει μάθημα. Έχω απομακρυνθεί από τους πάντες. Δεν μιλάω κυριολεκτικά σε κανέναν. Είμαι όλη μέρα στο δωμάτιο μου κλεισμένη. Πολλές φορές ξεχνάω μέχρι και να φάω. Όλοι έχουν κάνει άπειρες προσπάθειες να με προσεγγίσουν. Μέχρι και οι φίλοι του. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν όμως αυτός. Ο αδερφός μου έρχεται συνέχεια να με ελέγξει στο δωμάτιο μου. Κάθεται μαζί μου ακόμα και που δεν του μιλάω. Το μόνο που έκανα με την ζωή μου ήταν να δώσω εξαιτάσεις. Για ένα ακόμα εξάμηνο δεν πάταγα στην σχολή. Οι καθηγητές για μια ακόμα φορά ομως είχαν κατανόηση απέναντι μου.

"Αχ και να ήξερες πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου. "
Είπα σιγανά. Ήταν η πρώτη φορά που το έλεγα δυνατά και μου φάνηκε περίεργο. Ξαφνικά ένιωσα το χέρι του να σφίγγει το δικό μου. Ένιωσα την καρδιά μου να χάνει έναν χτύπο. Γύρισα προς τα εκείνον και τον είδα να προσπαθεί να άνοιξε τα μάτια του. Όταν τα κατάφερε κοίταξε γύρω του σαν χαμένος. Έπειτα γύρισε προς τα εμένα. Ένα δάκρυ κύλησε ατο πρόσωπο μου.

"Γιατί κλαίς ;"
Με ρώτησε αδύναμος. Εκείνη την στιγμή ένιωσα την θέληση για ζωή να επιστρέφει στο σώμα μου.