Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα πάρα πολύ άγχος. Εοχα τόσους μήνες να τον δω και μου ήρθε πολύ ξαφνικό που βρέθηκε έτσι μπροστά μου Τόσο καιρό που ήμουν μακρυά του συνειδητοποίησα ότι νιώθω πράγματα για εκείνον. Δεν το ανέλυσα πολύ στο μυαλό μου γιατί με φόβιζαν αυτά που ένιωθα. Δεν ήθελα να αποδεχτώ ότι ο άνθρωπος που διάλεξε η καρδιά μου ήταν αυτός. Θέλω να ερωτευτώ να νιώσω πάθος αλλά δεν μπορεί να είναι αυτός. Όσο σκεφτόμουν αυτά στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη μου και κοιτούσα τον εαυτό μου πόσο είχε αλλάξει. Είχα αδυνατίσει πολύ. Τον πρώτο καιρό δεν έτρωγα τίποτα γιατί όλα μου έφερναν ανακατωσούρα. Φοβήθηκα μήπως είχα μείνει έγκυος αλλά μου είπε η ψυχολόγος ότι είναι από το μετατραυματικό σοκ. Τα μαλλιά μου που πλέον ήταν κοντά είχαν αλλάξει όλη την όψη του προσώπου μου. Είχα μόνιμα μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου γιατί τα βράδια έβλεπα μόνο εφιάλτες. Για αυτό και βάφτηκα σήμερα. Δεν ήθελα οι φίλοι μου να με λυπηθούν και να δουν την κατάσταση που είμαι πραγματικά. Ξαφνικά άκουσα την πόρτα μου να χτυπάει.

"Έλα. "
Ήταν το μόνο που είπα. Ο Logan μπήκε μέσα και με πλησίασε. Εγώ γύρισα προς τα εκείνον και τον κοίταξα διστακτικά. Η Liz μου είχε ζητήσει να βάλω το φόρεμα που μου πήρε δώρο για τα γενέθλια μου τον Απρίλιο.

Δεν ήθελα να της χαλάσω το χατίρι. Δεν ένιωθα άνετα μέσα σε αυτό όμως. Ένιωθα πολύ εκτεθημένη.

"Είσαι πολύ όμορφη. "
Μου είπε αλλά σταμάτησε την πρόταση. Σαν να του ξέφυγαν οι λέξεις. Σαν να μετανιώσει αυτό που είπε.

"Σε ευχαριστώ. Δεν χρειάζεται όμως να λες πράγματα τα οποία δεν εννοείς. "
Του απάντησα και πήγα να τον προσπεράσω. Εκείνος με κράτησε απαλά από το καρπό και ήρθε κοντά μου.

"Εννοώ κάθε λέξη που είπα από εκείνη την πρόταση. "
Μου είπε και με κοίταζε κατά ματα. Γιατί το κάνει αυτό ρε γαμώτο. Γιατί μου φέρετε καλά ; Μου το κάνει πολύ δύσκολο να αποστασιοποιηθω.

"Πρέπει να φύγουμε. Θα αργήσουμε. "
Είπα αλλάζοντας θέμα και πήγα να πάρω τα πράγματα μου από το κρεβάτι. Δεν μου απάντησε κάτι και απλά ξεκινήσαμε για το μαγαζί. Στην διαδρομή μέσα στο αυτοκίνητο επικρατούσε ησυχία, αμήχανη ησυχία.

"Εσύ δηλαδή δεν θα μένεις στην εστία ;"
Με ρώτησε ενώ κοιτούσε ευθεία στο δρόμο.

"Όχι, νιώθω πιο ασφαλής στο σπίτι του αδερφού μου. "
Του απάντησα και εγώ χωρίς να τον κοιτάξω.

"Έμαθα ότι έχεις και εσύ σπίτι εδώ. Πώς και μένεις στις εστίες ;"
Τον ρώτησα. Το είχα μάθει από την Liz που το είχε μάθει από τον James. Ναι εννοείται πως όλο αυτό το καιρό ρωυαηα πως είναι. Δεν ήμουν μόνη μου εκεί μέσα. Μαζί το περάσαμε όλο αυτό. Δεν θα μπορούσα να είμαι τόσο αναίσθητη.

"Δεν θέλω να μείνω με τον πατέρα μου. "
Είπε ξερά και εγώ δεν συνέχισα αυτή την κουβέντα γιατί δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση.

"Το πόδι σου πως είναι ; Δεν σε ρώτησα. "
Του είπα προσπαθώντας να βρω ένα θέμα συζητήσεις για να σπάσω αυτή την αμηχανία που ένιωθα.

"Καλά, όπως είδες πλέον το πατάω κανονικά. Έχει μείνει μόνο το σημάδι. "
Μου είπε και ακόμα δεν μου είχε ρίξει ούτε μια ματιά

"Χαίρομαι "
Ήταν το μόνο που απάντησα. Για την υπόλοιπη διαδρομή δεν μίλησε κανείς. Φτάσαμε στο μαγαζί και μπήκαμε μέσα. Πήγαμε στην πλέον γνωστή VIP γωνιά και ήταν όλοι εκεί εκτός από τη Daniella και τον αδερφό μου. Πριν προλάβουμε να κάτσουμε ήρθε και γραπώθηκε πάνω στον Logan η όχι και τόσο αγαπημένη μου barbie. Δεν μου έδωσε καμία σημασία και άρχισε να φιλάει τον Logan λες και ήθελε να του ρουφήξει την ψυχή. Τους αγνόησα τελείως και χαιρέτησα όλους τους υπόλοιπους. Όλοι ήταν σε ζευγάρια και ένιωσα σαν την μύγα μέσα στο γάλα. O Carlos και η Alexa, ο Kendall και η Claire, η Liz και ο James, ο Logan και η barbie του και σε λίγο θα ερχόταν και η Daniella και ο Max. Ένιωσα ξαφνικά μοναξιά. Δεν με πείραζε ποτέ να βλέπω ζευγάρια γύρω μου. Τώρα όμως για κάποιο λόγο μου δημιουργήθηκε αυτό το συναίσθημα. Ήρθαν όλοι και μου μίλησαν για να δουν πως είμαι. Ακόμα και η Claire που δεν είχα μιλήσει πολλές φορές μαζί της. Μετά από αρκετή ώρα ήρθαν και η Daniella και ο Max. Η Daniella μόλις με είδε έτρεξε και με αγκάλιασε. Όταν ήρθαν τα ποτά τσουγκρίσαμε όλοι μαζί και έπειτα αρχίσαμε να χορεύουμε. Εγώ δεν χόρεψα για πολύ ώρα και έκατσα στον καναπέ. Όταν με είδε ο αδερφός μου ότι είμαι μόνη μου άφησε την Daniella και έκατσε δίπλα μου.

"Τι έπαθες εσύ ;"
Με ρώτησε χαμογελόντας.

"Δεν έπαθα κάτι. Απλά δεν ένιωθα πολύ άνετα και είπα να κάτσω. "
Του απάντησα προσπαθώντας να κάνω την αδιάφορη.

"Χαίρομαι που σε βλέπω έτσι πάντως. Είσαι πολύ όμορφη με αυτό το φόρεμα. Σε θυμάμαι στο γυμνάσιο που μου έπαιρνες τα ρούχα και πήγαινες σαν αγόρι στο σχολείο. "
Μου είπε και γέλασε στην θύμηση

"Το ίδιο μου είπε και ο Logan αλλά πίστευα ότι το είπε γιατί με λυπάστε. Ελπίζω να μην κάνεις και εσύ το ίδιο. "
Είδα να σκληρενουν τα χαρακτηριστικά του και τα μάτια του σκουριναν.

"Demi, δεν στο έχω πει γιατί δεν υπήρχε λόγος. Το θέμα είναι όμως ότι δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου αυτόν. Δεν μου αρέσει που σε γυροφέρνει όλο το βράδυ. "
Μου είπε εκνευρισμένος.

"Ούτε εγώ τον εμπιστεύομαι. Δεν τρέχει κάτι μεταξύ μας αν αυτό είναι που σε ανησυχεί. Απλά ήταν μαζί μου σε όλο αυτό που έγινε. Δεν μπορώ να μην του μιλάω. "
Του είπα ενώ κοιτούσα προς τον Logan που χόρευε με την barbie του. Ένιωθα αυτή την εικόνα να με ενοχλεί πολύ μέσα μου. Δεν γίνεται όμως να τον ζηλεύω. Δεν πρέπει να τον ζηλεύω.

"Καλά, εγώ απλά σε προειδοποιώ. Μεγάλη κοπέλα είσαι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. "
Μου είπε, με αγκάλιασε και έπειτα γύρισε στην Daniella. Η ώρα περνούσε και δεν είχα σηκωθεί καθόλου μαζί με τους υπόλοιπους. Κάποια στιγμή είδα τον Logan και την barbie να έχουν μια έντονη κουβέντα. Βασικά πιο πολύ σαν να μάλωναν μου φαινόταν. Ξαφνικά αυτή τον έσπρωξε πήρε τα πράγματα της και πήγε προς την έξοδο. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ πήγα κοντά του. Τον ακούμπησα απαλά στον ώμο. Εκείνος γύρισε εκνευρισμένος αλλά μόλις είδε ότι είμαι εγώ τον ένιωσα να χαλαρώνει. Πριν προλάβω να του πω κάτι με πλησίασε ο αδερφός.

"Μικρή, εγώ θα φύγω με την Daniella. Δεν θα έρθω απόψε σπίτι. Θες να σε γυρίσω ;"
Με ρώτησε αλλά εγώ δεν ήθελα να φύγω ακόμα.

"Θα την γυρίσω εγώ. "
Ακουσα τον Logan να του λέει σαν να διαβασε τις σκέψεις μου. Ο Max τον κοίταξε και έπειτα κοίταξε εμένα σαν να περιμένει μια απάντηση.

"Λέω να γυρίσω με τον Logan. Θέλω να κάτσω λίγο ακόμα. "
Του είπα και εκείνος μου έγνεψε απογοητευμένος με την επιλογή μου. Πήρε την Daniella και έφυγαν. Εγώ γύρισα πάλι προς τον Logan.

"Είσαι καλά ;"
Τον ρώτησα ανήσυχη.

"Ναι, όλα καλά για βλακείες μαλώσαμε. "
Μου απάντησε εκείνος αδιάφορα. Πήρε το ποτό του και το ήπιε όλο. Ένα ποτήρι γεμάτο σκέτη βότκα.

"Ναι ... Το βλέπω. "
Του απάντησα ειρωνικά. Εκείνος με τράβηξε από την μέση κοντά του και εγώ ξαφνιάστηκα. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Το βλέμμα του είχε κάτι περίεργο. Με κοιτούσε με έναν τρόπο που δεν είχα ξαναδεί.

"Θες να χορέψουμε ;"
Με ρώτησε σκύβοντας στο αυτί μου. Εγώ ένιωσα το σώμα μου να ανατριχιάζει όταν ένιωσα την ανάσα του στο δέρμα μου. Τον κοίταξα σαν υπνωτισμένη και του εγνεψα καταφατικά. Αρχισαμε να χορεύουμε με ενωμένα τα σώματά μας στο ρυθμό της μουσικής. Η ώρα περνούσε και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Ξαφνικά διάσπαρτες εικόνες από εκείνη την ημέρα μου ήρθαν στο μυαλό. Οι φωνές μου, ο πόνος, τα βρώμικα χέρια του πάνω μου, όλα πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου. Χωρίς να το καταλάβω έσπρωξα μακρυά μου τον Logan Εκείνος ξαφνιάστηκε και εγώ έτρεξα στο μπάνιο. Πήγα στον νιπτήρα και έριξα νερό στο πρόσωπο μου για να συνέλθω. Όταν τελείωσα και γύρισα να επιστρέψω στο τραπέζι είδα μπροστά μου τον Logan.

"Είσαι καλά ;"
Με ρώτησε ανήσυχος.

"Μπορείς να με πας σπίτι ;"
Τον ρώτησα χωρίς να απαντήσω στην ερώτηση του. Εκεινος κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε και απλά μου έγνεψε καταφατικά. Πήγαμε στο τραπέζι πήρα τα πράγματα μου, χαορετήσαμε τα παιδιά και βγήκαμε από το μαγαζί. Πήγαμε στο αυτοκίνητο του και ξεκινήσαμε για το σπίτι μου. Στην διαδρομή κανείς δεν μίλησε μέχρι να φτάσουμε. Όταν φτάσαμε πάρκαρε και με συνόδεψε μέχρι την πόρτα μου.

"Γιατί έχεις γίνει τόσο καλός μαζί μου ;"
Τον ρώτησα χωρίς να το πολύ σκεφτώ.

"Γιατί δεν βρίσκω λόγο να τσακωνόμαστε πλέον. Είχε πλάκα στην αρχή μετά όμως που σε έμαθα λίγο καλύτερα... "
Πήγε να πει αλλά να τον διέκοψα.

"Με λυπηθηκες ;"
Τον ρώτησα εκνευρισμένη.

"Σε συμπάθησα. "
Μου απάντησε σαν να τον προσέβαλα. 

"Μάλλον δεν ισχύει το ίδιο και για εσένα όπως βλέπω. "
Μου απάντησε απογοητευμένος.

"Λοιπόν καληνύχτα. Υποθέτω θα σε δω στην σχολή. "
Μου είπε και πήγε να φύγει. Εγώ πρόλαβα και έπιασα το χέρι του και τον σταμάτησα. Εκείνος γύρισε και με κοίταξε περιμένοντας να δει τι θα του πω.

"Μπορείς να μείνεις απόψε εδώ ;"
Τον ρώτησα. Έχω μείνει και άλλες φορές μόνη μου. Δεν ξέρω απόψε γιατί ένιωθα φόβο. Ίσως με ενόχλησε η μοναξιά που ένιωθα πριν στο μαγαζί

"Ναι, αλλά πώς και ζητάς κάτι τέτοιο από εμένα ;"
Με ρώτησε έκπληκτος.

"Και εγώ.. εμ..  σε έχω συμπαθήσει μέσα από όλο αυτό. Απλά δεν είμαι άνθρωπος που μπορώ να τα εκφράζω αυτό. "
Του απάντησα με μεγάλη δυσκολία. Ήταν ψέμα. Δεν τον συμπαθούσα. Έχω πολύ μεγαλύτερα πράγματα μέσα μου για αυτόν από μια απλή συμπάθεια. Εκείνος δεν μου είπε κάτι απλά μου χαμογέλασε άχνα. Εγώ άνοιξα την πόρτα και οι δύο  μπήκαμε μέσα. Έκλεισα πίσω μου την πόρτα χωρίς να γνωρίζω πόσο μεγάλες επιπτώσεις θα έχει αυτό το βράδυ στο μέλλον μου.