"Με την Demi είμαστε στην ίδια σχολή. Οπότε ξέρει ότι είμαι εδώ."

Είπε ο Kendall λες και κάνουμε παρέα. Αφού ξέρει ότι δεν τα πάω καλά με τον πανίβλακα τον φίλο του. Μα τι στο καλό κάνει στο τραπέζι μας, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

"Δεν μου το είπες ότι κάνεις παρέα με τον Kendall."

Μου είπε ο Cody έχοντας πλήρη άγνοια για το τι συμβαίνει με αυτούς τους ηλίθιους.

"Δεν κάνουμε παρέα απλά τον βλέπω σε κάποια μαθήματα. "

Είπα ξερά χωρίς να κοιτάω κανέναν τους και πήγα να κάτσω δίπλα στην Daniella.

"Είπα στα παιδιά να κάτσουν μαζί μας, ελπίζω να μην σε πειράζει. Έχω χρόνια να δω τον Kendall και είπα ότι ήταν ευκαιρία."

"Όχι δεν έχω θέμα, αν δεν έχουν δηλαδή και τα παιδιά. "

Είπα με ένα ψεύτικο χαμόγελο, ενώ παρακαλούσα τον Kendall με τα μάτια μου να τους πάρει και να φύγει, όμως η απάντηση δεν ήρθε από αυτόν.

"Όχι δεν έχουμε κανένα θέμα ούτε εμείς."

Μου απάντησε ο Logan με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Αυτός ο άνθρωπος λατρεύει κυριολεκτικά να μου κάνει την ζωή δύσκολη. Έκατσαν στο τραπέζι και όλοι άρχισαν να συζητάνε με κάποιον.

"Μα καλά, εσύ γιατί δεν είπες τίποτα ;"

Ρώτησα την Daniella σκύβοντας προς την μεριά της για να μπορέσει να με ακούσει.

"Ρε συ αφού ξέρεις ότι μου αρέσει ο Kendall, δεν ήθελα να φύγουν."

Κακό του κεφαλιού σου σκέφτηκα, αλλά δεν της το είπα ποτέ.

"Ναι αλλά όλο το βράδυ θα πρέπει να ανέχομαι τον Logan."

"Αφού δεν ασχολείται καν μαζί σου. "

Μου είπε σαν κουτάβι και αυτή θέλοντας να μην της κάνω χαλάστρα. Φυσικά και να μην έλεγα κάτι εγώ αυτή δεν θα έκανε κάποια κίνηση, οπότε στο κοίταγμα θα έμενε. Το βράδυ περνούσε βαρετά, καθώς ο Kendall δεν ξεκολλούσε από τον Cody και εγώ δεν μπορούσα να του πω μία κουβέντα. Κάποια στιγμή ήπια μια γουλιά από το ποτό μου και αποφάσισα πως ήταν η στιγμή για να χορέψω. Το ποτό με είχε πιάσει κάπως και ήταν η στιγμή που η αυτοπεποίθηση μου είχε ανέβει στα ύψη. Όταν πίνω δηλαδή είναι και η μόνη στιγμή που μπορώ να νιώσω αυτοπεποίθηση με τον εαυτό μου. Πήρα την Daniella από το χέρι και πήγαμε στο κέντρο του μαγαζιού όπου χορεύαν και οι περισσότεροι.

"Τι με τραβολογάς τώρα, αφού ξέρεις ότι δεν μου αρέσει να χορεύω δημόσια. "

Μου παραπονέθηκε εκείνη.

"Αν θες να σε προσέξει κάποιος άρχισε να κουνιέσαι. "

Της είπα με νόημα. Εκείνη το σκέφτηκε για λίγο και τελικά συμφώνησε. Αρχίσαμε να χορεύουμε στον ρυθμό της μουσικής. Σε κάποια στιγμή μπήκε το beautiful liar και άρχισα να χορεύω όσο πιο αισθησιακά δεν είχα χορέψει ποτέ. Συνήθως δεν είμαι έτσι, αλλά λίγο το ποτό, λίγο αυτή η κομματάρα με παρέσυραν. Ένιωσα ένα περίεργο αίσθημα και αντανακλαστικά γύρισα το κεφάλι μου προς το τραπέζι μας. Είδα τον Logan να με κοιτάει έντονα. Ένιωθα το βλέμμα του να με καίει. Ήταν πολύ περίεργο αυτό που με έκανε να νιώθω. Άρχισα να νιώθω άβολα οπότε συνέχισα να χορεύω χωρίς να τον κοιτάω. Μετά από αρκετή ώρα και αφού είχαμε κουραστεί, επιστρέψαμε στο τραπέζι.
Είδα ότι το μπουκάλι της βότκας είχε τελειώσει και εγώ χρειαζόμουν οπωσδήποτε ένα ποτό. Χωρίς να μιλήσω σε κανέναν πήγα στην μπάρα και παράγγειλα το ποτό μου.

"Τόσο πολύ μας βαρέθηκες που ήρθες να τα πιείς μόνης σου "

Άκουσα κάποιον να λέει από πίσω μου και γύρισα ξαφνιασμένη να δω ποιος ήταν. Ήταν ο Cody και με κοιτούσε με αυτό το γλυκό χαμόγελο που τόσο μου είχε λείψει. Ήρθε και έκατσε δίπλα μου και γύρισε όλο του το σώμα προς τα εμένα. Νιώθω πραγματικά τυχερή που έχω ακόμα αυτόν τον άνθρωπο στην ζωή μου και δεν μου κρατάει κακία μετά τον χωρισμό μας.

"Απλά όλο το βράδυ μιλάς με τον Kendall και δεν προλάβαμε να τα πούμε καθόλου εμείς."
Του είπα με παράπονο.

"Το ξέρω έχεις δίκιο. Ήθελα και εγώ να σου μιλήσω για κάτι."

Μου απάντησε εκείνος κάπως διστακτικά.

"Ναι φυσικά ότι θες."

Του απάντησα ενθαρρύνοντάς τον να μου πει.

"Νομίζω ότι..."

Πήγε να πει αλλά δεν πρόλαβε.

"Τι έγινε ρε παιδιά πιάσατε την κουβέντα και ξεχάσατε να φέρετε τα ποτά ; "

Μας είπε ο Logan ενώ στεκόταν πίσω μας. Τώρα μπορεί να μου πει κάποιος τι πετάγεται αυτός από το πουθενά σαν την σκατούλα, για να μην πω τίποτα χειρότερο ;

"Ναι, συγγνώμη ξεχάστηκα."

Απάντησε ο Cody ξενερωμένος, αλλά χαμογελαστός όπως πάντα και γύρισε στην μπάρα να παραγγείλει τα ποτά.

"Πηγαίντε και θα τα πάρω εγώ. "

Είπα κυρίως προς τον Cody. Εκείνος σηκώθηκε με χάιδεψε απαλά στο ώμο και έφυγε. Σε αντίθεση με τον Logan που στεκόταν εκεί και με κοιτούσε με ένα αλαζονικό χαμόγελο.

"Θα κάθεσαι πολύ ακόμα εκεί να με κοιτάς ; "

Τον ρώτησα εκνευρισμένη πλέον.

"Τι παίζει με αυτόν τον Cody; "

Με ρώτησε ενώ με πλησίασε χωρίς να του φεύγει αυτό το εκνευριστικό χαμόγελο από τα χείλη.

"Και εσένα τι σε νοιάζει ;"

Τον ρώτησα επιθετικά ενώ σηκώθηκα από την θέση μου έτοιμη να φύγω.

"Δεν με νοιάζει, από απλό ενδιαφέρον ρωτάω."

Είπε αδιάφορα εκείνος ενώ έκανε ένα ακόμη βήμα προς τα εμένα. Η στάση του καθόλου δεν μου άρεσε. Τότε όμως άκουσα τον μπάρμαν να μας λέει πως τα ποτά ήταν έτοιμα και εγώ αμέσως γύρισα για να τα πάρω. Πήρα τον δίσκο και πήγα να φύγω προσπερνώντας τον Logan. Ξαφνικά ένιωσα κάτι να μπερδεύεται στα πόδια μου και χωρίς να το καταλάβω είχα βρεθεί στο πάτωμα λουσμένη με όλα τα ποτά. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Logan να γελάει.

"Μου φαίνεται σου πήρε τα μυαλά αυτός ο Cody και έγινες πολύ απρόσεκτη."

Μου είπε ενώ συνέχισε να γελάει. Ο ηλίθιος, το ζώο το όρθιο μου είχε βάλει τρικλοποδιά. Χωρίς να του δώσω καμία απάντηση σηκώθηκα και έφυγα. Πήγα στην είσοδο ζήτησα το πανωφόρι μου και αφού μου το έφεραν βγήκα έξω. Μετά από 5 λεπτά βρήκα ένα ταξί και πήγα στο πανεπιστήμιο. Αφού ανέβηκα στο δωμάτιο μου, πήρα μία πετσέτα, καθαρά ρούχα, τον σάκο του μπάνιου και πήγα στα αποδυτήρια-μπάνια. Ευτυχώς ήταν 4 το πρωί και δεν υπήρχε ψυχή. Κρέμασα τα βρώμικα ρούχα έξω μαζί με τον σάκο και τα παπούτσια μου. Μπήκα μέσα, ρύθμισα το ζεστό νερό και μπήκα από κάτω. Δεν άργησαν πολύ και τα δάκρυα μου να κυλήσουν από τα μάτια μου. Δεν ξέρω τι του έχω κάνει αλλά από την πρώτη στιγμή μου φέρεται τόσο απαίσια, δεν τον αντέχω άλλο. Αφού έκατσα εκεί αρκετή ώρα ώστε να μπορέσω να ηρεμίσω, ντύθηκα πήρα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για να πάω στο δωμάτιο μου. Όταν έφτασα απέξω είδα τον Cody.

"Τι κάνεις εδώ ;"

Τον ρώτησα έκπληκτη.

"Ανησύχησα που έφυγες σαν κυνηγημένη. Τι έγινε ;"

Με ρώτησε ανήσυχος και φυσικά είχε δίκιο αφού έφυγα χωρίς να το πω σε κανέναν.

"Ανησύχησε και η Daniella, οπότε την έφερα πίσω. Της είπα όμως ότι θα έρθω εγώ να δω αν είσαι καλά."

"Ναι, έχετε δίκιο, απλά ένιωσα .μία αδιαθεσία και ήθελα να γυρίσω πίσω."

Του απάντησα μετανιωμένη που είχα φερθεί τόσο εγωιστικά.

"Ένας λόγος παραπάνω να μας μιλήσεις. Ήταν πολύ επικίνδυνο που έφυγες μόνη σου ενώ δεν ένιωθες καλά."

Μου είπε απογοητευμένος αυτή την φορά.

"Ναι, έχεις δίκιο απλά δεν το σκέφτηκα εκείνη την στιγμή."

Ήταν το μόνο που του απάντησα καθώς δεν ήθελα να μάθει ότι γίνεται με τον Logan. Θα θυμώσει και θα πάει να τα βάλει μαζί του, όπως έκανε δηλαδή από τότε που με ξέρει σε όποιον με στεναχωρούσε. Δεν ήθελα όμως να γίνει θέμα.

"Θες να περάσεις ; "

Τον ρώτησα ανοίγοντας την πόρτα μου θέλοντας να αλλάξω θέμα.

"Όχι μωρέ είναι αργά. Λέω να γυρίσω στο motel μου. Απλά πριν φύγω ήθελα να σου πω αυτό που δεν πρόλαβα πριν στο μαγαζί."

Μου είπε κάπως σοβαρός αυτή την φορά και με πλησίασε.

"Ναι, πες μου."

Του είπα ενθαρρύνοντας τον, για μία ακόμα φορά.

"Demi, νομίζω πως δεν σε έχω ξεπεράσει."

Μου είπε με λαχτάρα στα μάτια και εγώ σάστισα καθώς ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να ακούσω απόψε. Τότε χωρίς να προλάβω να αντιδράσω έσκυψε και ακούμπησε τα χείλη του απαλά στα δικά μου. Εγώ δεν ανταποκρίθηκα και έβαλα το χέρι μου στο στέρνο του σπρώχνοντας τον ελαφρά μακριά μου.

"Cody, εγώ δεν..."

Πήγα να του πω ότι δεν αισθάνομαι πλέον έτσι, αλλά εκείνος με διέκοψε.

"Άστο, πήρα την απάντηση μου. "

Μου είπε με ένα πικραμένο χαμόγελο. Τότε ήταν που είδα την πληγή που του είχε προκαλέσει ο χωρισμός μας μέσα του. Εκείνος χωρίς να μου πει κάτι παραπάνω έκανε μεταβολή και πήγε να φύγει.

"Θα σε δω πριν φύγεις για Νέα Υόρκη ;"

Τον ρώτησα και εκείνος για λίγο σταμάτησε χωρίς να με κοιτάξει, λες και σκεφτόταν την απάντηση του.

"Καλύτερα και για τους δύο μας όχι."

Τελικά μου απάντησε και συνέχισε τον δρόμο του. Τότε κατάλαβα πως πιθανότατα ήταν η τελευταία φορά που τον βλέπω. Μπήκα στο δωμάτιο μου, έκλεισα την πόρτα και έπεσα για ύπνο μην ξέροντας τι με περιμένει στο μέλλον.