Jasmine's POV

Έχω άγχος για την πρώτη μου βραδιά εδώ, αλλά προσπαθώ να διατηρήσω το πρόσωπό μου ανέκφραστο καθώς ψάχνω τον Derek. Καθώς έφτασα στον κεντρικό χώρο τον είδα να στέκεται κοντά στο μπαρ και να συζητάει κάτι με έναν άλλον υπάλληλο. Πήρα μια βαθιά ανάσα και τον πλησίασα με σίγουρα βήματα.

"Είμαι έτοιμη να ξεκινήσω. "
Του είπα, προσπαθώντας να ακούγομαι όσο πιο σίγουρη γινόταν. Εκείνος γύρισε και με κοίταξε με το γνωστό, ανέκφραστο βλέμμα του.

"Έλα μαζί μου."
Μου είπε απλά, χωρίς περιττά λόγια. Με οδήγησε σε ένα μικρό γραφείο. Μια γυναίκα γύρω στα σαράντα καθόταν εκεί. Εξέπεμπε έναν αέρα αυστηρότητας. Τα ξανθά της μαλλιά ήταν τραβηγμένα σε έναν τέλειο κότσο, ενώ φορούσε ένα μαύρο κοστούμι που δεν άφηνε περιθώριο για χαλαρότητα. Το σοβαρό της βλέμμα, με τα ψυχρά γαλανά μάτια μπορούσε να σε τρυπήσει.

"Αυτή είναι η Clara. "
Είπε ο Derek και έκανε ένα νεύμα προς το μέρος της.

"Καλησπέρα."
Είπα, κρατώντας έναν τόνο ευγένειας αλλά και  επαγγελματισμού. Η Clara με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω σαν να ήθελε να βρει και το πιο μικρό λάθος πάνω μου.

"Είσαι η νέα σερβιτόρα, σωστά;" Με ρώτησε κοφτά.

"Ναι. "
Απάντησα, διατηρώντας την ψυχραιμία μου.

"Λοιπόν, άκου προσεκτικά. Οι παραγγελίες πρέπει να είναι σωστές και γρήγορες. Δεν υπάρχουν ευκαιρίες για λάθη. Θα δουλεύεις αυτά τα τραπέζια."
Είπε, δείχνοντας έναν χάρτη του Club στο γραφείο της και έπειτα μου έδωσε ένα χαρτί με τους αριθμούς των τραπεζιών μου. Μου εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι παραγγελίες και το πώς θα επικοινωνώ με το μπαρ. Μου έδωσε μερικές συμβουλές για το πώς θα πρέπει να χειρίζομαι τους πελάτες, παρόμοιες με αυτές του Juan. Αυτές τις συμβουλές όμως δεν της είχα ανάγκη. Είχα μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον γεμάτο απαιτητικούς ανθρώπους και ήξερα πώς να προσαρμόζομαι στις προσδοκίες τους.

"Κατάλαβες; "
Με ρώτησε στο τέλος, κοιτάζοντάς με, με ένα βλέμμα που δεν δεχόταν αντιρρήσεις.

"Ναι, φυσικά. "
Απάντησα γρήγορα και χαμογέλασα ελαφρά. Η Clara φάνηκε ικανοποιημένη.

"Ωραία. Ξεκίνα. Ο Derek θα είναι εδώ για ό,τι χρειαστείς. "
Χωρίς να χάσω χρόνο, βγήκα από το γραφείο και πήρα μια στιγμή για να κοιτάξω τον χώρο που ήδη ήταν γεμάτος από κόσμο που διασκέδαζε στον ρυθμό της μουσικής και χανόταν στην μέθη του ποτού. Το Velvet ζωντάνευε μπροστά μου και εγώ ήμουν  αποφασισμένη να τα καταφέρω.

"Μπορείς να το κάνεις."
Ψέλησα στον εαυτό μου, ενώ χαμογελούσα με αυτοπεποίθηση. Ο Derek με οδήγησε αμέσως στο μπαρ, όπου άφησα την τσάντα μου και το κινητό μου. Ένας ψηλός άντρας με μαύρα μαλλιά και έντονα, γαλανά μάτια με κοίταξε καθώς πλησίαζα. Τα χαρακτηριστικά του ήταν κοφτερά, σαν να είχε περάσει αρκετά στη ζωή του και δεν σκόπευε να το κρύψει. Φορούσε ένα μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι που εφάρμοζε άψογα στο γυμνασμένο του σώμα.

Δεν ήταν ο τύπος που θα σήκωνε πολύ συζήτηση, αλλά η αίσθηση που άφηνε ήταν αυτή ενός ανθρώπου με απόλυτο έλεγχο πάνω στο τι κάνει.

"Αυτός είναι ο Leo." 
Είπε ο Derek και του έκανε νόημα να συστηθούμε.

"Χαίρω πολύ, είμαι η Jasmine. " Του είπα ευγενικά, Ο Leo μου έριξε μια ματιά χωρίς να πει λέξη, μόνο έγνεψε καταφατικά με το κεφάλι και συνέχισε να δουλεύει αναμειγνύοντας ποτά.

"Μην περιμένεις πολλά λόγια από αυτόν."
Μου εξήγησε ο Derek.

"Είναι καλός, αλλά προτιμά να μιλάει με τα χέρια του. "
Συνέχισε ο Derek να μου εξηγεί για τον. Leo. Η ατμόσφαιρα άρχισε να με συνεπαίρνει και εγώ κοίταξα λίγο περισσότερο τον χώρο. Μέσα από την μπάρα, βρισκόταν ένας ακόμη άντρας που ήταν εντελώς διαφορετικός. Ήταν μικρότερης ηλικίας, γύρω στα τριάντα, με πυκνά, καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Το πρόσωπο του στόλιζε ένα χαμόγελα. Τα μάτια του ήταν λαμπερά και εκφραστικά.

Φαινόταν το είδος του ανθρώπου που έδειχνε πάντα πρόθυμος να βοηθήσει. Το στυλ του ήταν πιο χαλαρό, με ένα λευκό κοντομάνικο και ένα ανοιχτό γιλέκο που έκανε τον αέρα του λίγο πιο ανεπιτήδευτο και φιλικό. Όταν με είδε, μου χαμογέλασε εγκάρδια.

"Αυτός είναι ο Tyler. "
Μου είπε ο Derek.

"Ο Tyler είναι υπεύθυνος για να τραπέζια σου."
Με ενημέρωσε

"Γεια σου, Tyler, εγώ είμαι η Jasmine! "
Είπα χαμογελώντας του πίσω ευγενικά.

"Γεια σου Jasmine!  Καλώς ήρθες! Ελπίζω να έχεις μια καλή αρχή. Ότι χρειαστείς, είμαι εδώ. "
Μου άρεσε ο τρόπος που με αντιμετώπισε. Η ζεστασιά του ήταν αμέσως αισθητή και ένιωσα ότι θα μπορέαω να συνεργαστώ καλά μαζί του. Παράλληλα, η παρουσία του Leo προσέφερε την αίσθηση του επαγγελματισμού που απαιτούσε ο χώρος. Χάρηκα όμως  που ο Tyler θα είναι υπεύθυνος για τα τραπέζια μου. Πιστεύω πως θα έχω καλύτερη επικοινωνία μαζί του. Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε για λίγο ακόμη στον χώρο και εντόπισα μια σερβιτόρα να μας πλησιάζει.  Ήταν μια κοπέλα με μελαμψή επιδερμίδα, κομψό στυλ, μαύρα μαλλιά κομμένα σε αυστηρό καρέ και σκούρα καστανά μάτια. Το βλέμμα της ήταν συγκεντρωμένο και η στάση της αυστηρή, λες και κάθε κίνησή της είχε μελετηθεί προσεκτικά.

"Αυτή είναι η Aisha. "

Μου είπε ο Derek.

"Θα δουλέψετε μαζί. "
Η Aisha με κοίταξε καθώς ήρθε κοντά μας.

"Καλώς ήρθες, Εδώ είναι γρήγορο το παιχνίδι. Καλύτερα να μείνεις συγκεντρωμένη. "
Είπε με ήρεμο αλλά επιβλητικό τόνο. Ήξερε οτι είναι ανώτερη μου στην δουλειά και δεν δίσταζε να το δείξει. Εγώ απλά χαμογέλασα και κούνησα το κεφάλι μου, καταλαβαίνοντας πλήρως τι εννοούσε. Ο Derek με άφησε με τους νέους μου συνεργάτες και εγώ ξεκίνησα την δουλειά. Η πρώτη παραγγελία ήρθε αμέσως. Μια παρέα φίλων που ήθελε 4 ποτά. Επικοινώνησα με τον Tyler για το ποτό τους και αφού τα ετοίμασε, πήγα να τους σερβίρω. Παράλληλα παρατηρούσα την Aisha να δουλεύει δίπλα μου και ένιωθα το βάρος να μεγαλώνει. Ήταν αποτελεσματική και γρήγορη. Εμένα από την άλλη μου ήταν δύσκολο να συνηθίσω τον δίσκο. Παρά την ένταση όμως, κάτι μέσα μου με έσπρωχνε προς τα εμπρός, σαν να ήξερα καλά ότι θα τα κατάφερνα. Αυτός ήταν ο χώρος μου από εδώ και πέρα.

[...]

Η ώρα είχε περάσει και το Velvet είχε αδειάσει από τον κόσμο. Ο ήχος της μουσικής είχε σιγάσει, αφήνοντας μόνο τον θόρυβο των κλιματιστικού και τα βήματα των τελευταίων υπαλλήλων που καθάριζαν. Καθώς άφησα τον τελευταίο δίσκο στο πάγκο και έβγαλα την ποδιά μου, μια αίσθηση ανακούφισης με κατέκλυσε. Η πρώτη μέρα στη δουλειά είχε περάσει και είχα καταφέρει να το διαχειριστώ καλά. Αν και η ένταση της νύχτας με είχε πιέσει, αισθανόμουν περήφανη για την αντοχή μου. Οι παραγγελίες είχαν βγει σωστά, η επικοινωνία με τους συναδέλφους μου ήταν καλή, και δεν είχα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Με χαμόγελο, χαιρέτησα τον Tyler και την Aisha, που είχαν ήδη φύγει. Ο Leo ήταν ακόμα εδώ και τελείωνε με την τακτοποίηση του μπαρ αλλά δεν μου έδωσε σημασία. Σταμάτησα για μια στιγμή στο κέντρο του μαγαζιού, αναστενάζοντας ήρεμα, και άφησα το βλέμμα μου να περιπλανηθεί στον άδειο πλέον χώρο. Ήταν η πρώτη μέρα και παρά τη φυσική κούραση, ήξερα ότι είχα κάνει το πρώτο βήμα προς κάτι καινούριο και ενδιαφέρον. Είδα τον Derek να με πλησιάζει καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω.

"Θέλεις να σε γυρίσω σπίτι;"
Με ρώτησε και η πρότασή του με ξάφνιασε για μια στιγμή. Δεν ήθελα όμωςνα τον βάλω σε κόπο.

"Δεν θέλω να σε βάλω σε κόπο, πραγματικά."
Εκείνος χαμογέλασε άχνα και με καθησύχασε.

"Δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλιώς δεν θα στο πρότεινα. Άλλωστε, είναι αργά και δεν είναι καλό να φύγεις μόνη σου αυτή την ώρα."
Η προσφορά του ήταν ειλικρινής και παρά την αρχική μου διστακτικότητα, ένιωσα ότι δεν υπήρχε λόγος να αρνηθώ. Ενιωσα μια αίσθηση ανακούφισης, καθώς δεν ήταν κάθε μέρα που κάποιος σου προσφέρει να σε βοηθήσει χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα.

"Εντάξει, τότε."
Του είπα και βγήκα μαζί του από το μαγαζί. Όταν φτάσαμε έξω, ο Derek με οδήγησε στην μηχανή του, και η καρδιά μου χτύπησε λίγο πιο γρήγορα. Ήμουν πάντα λάτρης των μηχανών. Η αίσθηση της ελευθερίας που προσέφεραν με ενθουσίαζε. Του είπα που μένω και ανέβηκα πίσω του. Ο Derek έβαλε μπροστά τη μηχανή και ξεκινήσαμε τον δρόμο με κατεύθυνση το σπίτι μου. Η νύχτα ήταν ήσυχη, και καθώς περάσαμε τους φωτισμένους δρόμους, ένιωσα ότι όλη η ένταση της μέρας είχε αφήσει χώρο για μια αίσθηση ηρεμίας. Δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή εξυπηρέτηση, αλλά το ότι κάποιος με είχε προσέξει μου έδινε μια αίσθηση εκτίμησης που δεν είχα νιώσει εδώ και πολύ καιρό.

[...]

Kat's POV

Το αυτοκίνητο του Ben μπήκε στη γειτονιά και σταμάτησε στον απέναντι δρόμο από το σπίτι. Οι φίλοι μου έμεναν λίγο πιο μακριά, οπότε ήμουν η πρώτη που θα άφηναν. Η κούραση με είχε κυριεύσει. Όσο κι αν η βραδιά ήταν διασκεδαστική, ήξερα πως η ανάγκη μου για ύπνο ήταν πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο.

"Ευχαριστώ, παιδιά!"
Είπα ενώ βγήκα από το αυτοκίνητο. Εκείνοι με χαιρέτησαν και εγώ έκλεισα την πόρτα. Ο Ben έβαλε και πάλι μπρος και είδα το αυτοκίνητο να χάνεται σιγά-σιγά στη νύχτα. Εκείνη τη στιγμή, το βλέμμα μου έπεσε στη Jasmine που μόλις είχε φτάσει μπροστά από το σπίτι. Την είδα να κατεβαίνει από μια μηχανή, με τον οδηγό της να φοράει κράνος. Δεν πήγα αμέσως κοντά της. Την παρατήρησα για λίγο από μακριά, αφήνοντάς την να χαιρετήσει τον άγνωστο και εκείνος να απομακρυνθεί με την μηχανή. Μόλις εκείνος έφυγε φώναξα το όνομά της.

“Jasmine!”
Γύρισε απότομα, ξαφνιασμένη, αλλά μόλις είδε ότι ήμουν εγώ, το πρόσωπό της χαλάρωσε και ένα κουρασμένο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της. Πέρασα τον δρόμο και πήγα προς το μέρος της.

“Ει, τι γίνεται εδώ;”
Τη ρώτησα με την τυπική μου περιέργεια. Η Jasmine με κοίταξε για λίγο με περιέργεια.

“Ποιος ήταν αυτός ο τύπος με τη μηχανή;”
Την ρώτησα πιο συγκεκριμένα.

“Α, ο Derek... δουλεύουμε μαζί στο Velvet. Απλώς με γύρισε γιατί ήταν αργά.”
Το χαμόγελό μου έγινε πιο πονηρό  και την κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω.

"Δεν πείθομαι!"
Της είπα παιχνιδιάρικα. Η Jasmine γέλασε ελαφρώς, ενω φάνηκε να είναι ήρεμη χώρις να έχει ανάγκη να κρύψει τίποτα.

“Δεν συμβαίνει τίποτα, Kat. Μην ανησυχείς!”
Είπε ξεκάθαρα κουρασμένη, επιβιώνοντας τις σκέψεις μοι, την στιγμή που μπήκαμε στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα.

“Καλα, πώς πήγε η πρώτη σου μέρα στη δουλειά;”
Τη ρώτησα με ενδιαφέρον ενώ κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο μας.

“Η αλήθεια είναι ότι ήταν πιο δύσκολη απ' ό,τι περίμενα. Αλλά πιστεύω ότι τα πήγα καλά. Το υπόλοιπο προσωπικό με βοήθησε πολύ να καταλάβω πως λειτουργούν τα πράγματα στο Velvet.”

“Αχ, τι ωραία!”
Είπα ενθουσιασμένη για εκείνη.

“Μου φαίνεται ότι θα σου αρέσει εκεί. Μη μου πεις ότι ο Juan σου έδωσε κανόνες να ακολουθήσεις!”
Της είπα ξέροντας ακριβώς το μυαλό του. Τον θυμάμαι μια ζωή να βάζει κανόνες για τα πάντα. Μπορεί να γίνει ο πιο ευχαρίστως άνθρωπος αλλά έχει ένα κόλλημα με τους κανόνες. Η Jasmine γέλασε προφανώς με τον τρόπο που την ρώτησα.

“Ναι και δεν είναι και λίγοι. Είναι λογικοί όμως. Όλα καλά, Kat. Θα τα καταφέρω!”
Μου είπε και μπήκαμε μαζί στο δωμάτιό μας. Κλείσαμε την πόρτα πίσω μας και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για ύπνο. Έβγαλα το ρούχο που φορούσα και έβαλα τις πιτζάμες μου. Η Jasmine έκανε το ίδιο και μετά ξαπλώσαμε στα κρεβάτια μας. Κλείσαμε τα φώτα και εγώ βολεύτηκα καλύτερα στο κρεβάτι μου, νιώθοντας την κούραση της ημέρας να με κυριεύει. Παρόλη την κούραση όμως ήμουν και ενθουσιασμένη. Δεν μπορούσα να το κρύψω. θα ξεκινούσα και εγώ τις σπουδές μου στην νομική σε λίγες μέρες. Ήξερα ότι θα ήταν η αρχή ενός κεφαλαίου στη ζωή μου. Έκλεισα τα μάτια μου και σκεφτόμουν όσα θα έρθουν, χαμογελώντας ελαφρώς. Ήμουν έτοιμη για αυτή τη νέα πρόκληση. Άφησα τις σκέψεις να με παρασύρουν και λίγο αργότερα, κοιμήθηκα, ξέροντας ότι οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες αλλαγές.