Jasmine's POV

Το βράδυ έχει φτάσει και εγώ  στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου. Το άγχος με πιάνει για μια στιγμή, αλλά προσπαθώ να το καταπνίξω. Η πρώτη μου βραδιά στο Velvet σημαίνει πολλά. Είναι η ευκαιρία μου να δείξω σε όλους και κυρίως στον Juan, ότι είμαι πολλά περισσότερα από ένα αδύναμο κοριτσάκι. Θέλω να αποδείξω ότι ανήκω εδώ και ότι μπορώ να επιβιώσω στη νύχτα, χωρίς να χρειάζομαι την επιβεβαίωση κανενός. Το βλέμμα μου πέφτει στο μαύρο παντελόνι και το λευκό πουκάμισο που έχω επιλέξει. Δεν χρειάζομαι κάτι φανταχτερό απόψε. Η πρώτη εντύπωση είναι σημαντική και για μένα, η εμφάνιση μου απόψε  πρέπει να δείχνει ότι ήρθα για δουλειά κι όχι για να εντυπωσιάσω. Το παντελόνι είναι στενό, αλλά όχι άβολο, ενώ το πουκάμισο είναι λιτό, με ένα άψογο κόψιμο που μου προσφέρει αυτοπεποίθηση. Φοράω τα μαύρα, άνετα παπούτσια μου, με χαμηλό τακούνι, για να μπορώ να περπατάω άνετα όλη τη νύχτα. Το μακιγιάζ μου είναι εξίσου φυσικό. Στη βάση του προσώπου μου, έβαλα ένα ελαφρύ foundation για να εξομαλύνω την επιδερμίδα μου και να φανώ φρέσκια. Στα μάτια, χρησιμοποιώ μια απαλή καφέ σκιά για να τονίσω το πράσινο χρώμα τους και μάσκαρα για να δώσω βάθος. Στα χείλη, έβαλα ένα κραγιόν, σε φυσική ροζ απόχρωση που ταιριάζει με την επιδερμίδα μου. Τα μαλλιά μου είναι πιασμένα σε έναν χαλαρό κότσο, με κάποιες ατημέλητες τούφες να πέφτουν στο πρόσωπό μου. Είναι άνετα, αλλά και αρκετά κομψά. Δεν θέλω τίποτα να είναι έντονο ή υπερβολικό. Ο πατέρας μου με έχει μάθει να σκέφτομαι στρατηγικά, να διαλέγω τα σωστά όπλα για κάθε περίσταση. Απόψε, το όπλο μου είναι η αποφασιστικότητα και η προσήλωση. Ο στόχος μου δεν είναι να εντυπωσιάσω κανέναν, και σίγουρα όχι τον Juan. Όμως, ταυτόχρονα, θέλω να του δείξω ότι δεν είμαι ένα αφελές κοριτσάκι που δεν ξέρει τι κάνει με τη ζωή της. Θέλω να αποδείξω ότι είμαι ικανή να τα καταφέρω μόνη μου σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς να εξαρτώμαι από την άποψη ή την επιβεβαίωσή του. Με μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη, αισθάνομαι έτοιμη. Όχι μόνο για το Velvet, αλλά και για την νύχτα που θα ακολουθήσει. Καθώς βγαίνω από το μπάνιο, το πάτωμα τρίζει κάτω από τα πόδια μου. Το σπίτι είναι ήσυχο, αλλά το άγχος μου δεν έχει φύγει τελείως ακόμα. Μπαίνω στο δωμάτιο και βλέπω ότι η Kat λείπει. Σίγουρα έχει βγει με τους φίλους της. Κοιτάζω το λεπτό ασημί ρολόι στον καρπό μου και συνειδητοποιώ ότι είναι ώρα να φύγω. Το Velvet με περιμένει. Με μια τελική ματιά στον ολόσωμο καθρέφτη, παίρνω μια βαθιά ανάσα και νιώθω την καρδιά μου να χτυπά δυνατά. Παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω από το δωμάτιο με βήματα γεμάτα αυτοπεποίθηση. Η νύχτα αυτή είναι δική μου και θα αποδείξω ότι ανήκω σε αυτήν. Όταν βγαίνω από την είσοδο του σπιτιού βλέπω το ταξί που κάλεσα λίγη ώρα πριν παρκαρισμένο ακριβώς μπροστά από την πόρτα να με περιμένει. Ο οδηγός στο άκουσμα της πόρτα που έκλεισα πίσω μου, έστρεψε το βλέμμα του σε εμένα με ένα ελαφρύ, ευγενικό χαμόγελο. Η νύχτα είναι ήσυχη και δροσερή, κάτι που με βοηθά να χαλαρώσω για μια στιγμή. Πλησιάζω με σίγουρο βήμα και μπαίνω στο ταξί. Ο οδηγός ρίχνει μια ματιά στον καθρέφτη και με ρωτάει πού πηγαίνω. Του λέω το όνομα του Velvet, και αμέσως ξεκινά για τον προορισμό μου. Καθώς περνάγαμε  από τις γειτονιές του Los Angeles, κοιτάζω έξω από το παράθυρο, παρατηρώντας τις φωτισμένες πινακίδες και τα κτήρια που περνάνε μπροστά από τα μάτια μου. Έχω την αίσθηση ότι όλα είναι διαφορετικά πια, ότι βρίσκομαι σε έναν νέο κόσμο που είναι γεμάτος προκλήσεις, αλλά και δυνατότητες. Δεν υπάρχει γυρισμός πια, αλλά ούτε και θέλω να ύπαρξη. Η αίσθηση του άγνωστου με κάνει να εξιτάρομαι. Φτάνουμε έξω από το Velvet. Ο οδηγός μου ρίχνει μια ματιά καθώς σταματά μπροστά στην είσοδο, και εγώ παίρνω μια τελευταία βαθιά ανάσα πριν κατέβω από το αυτοκίνητο. Το κτήριο μπροστά μου είναι φωτισμένο και γεμάτο ζωή. Ξεκινάω να κατευθύνομαι στην πίσω είσοδο, όπως μου είχε πει ο Juan και βλέπω έναν φύλακα να με παρατηρεί με έντονο βλέμμα. Σταματάω μπροστά του και η στάση του γίνεται πιο ήρεμη μόλις του δείχνω το μήνυμα του Juan στο κινητό μου που επιβεβαιώνει το όνομά μου και τη δουλειά μου εδώ. Χαμογελάει και με αφήνει να περάσω, με μια μικρή κίνηση του κεφαλιού του, σαν να με καλωσορίζει στον κόσμο του. Μπαίνω στο club, ενώ το μυαλό μου γυρνάει στον Juan, όταν μου εξηγούσε ότι αυτή η πόρτα είναι για το προσωπικό,. Ο διάδρομος είναι σχετικά σκοτεινός και στενός, γεμάτος από τη μυρωδιά του αλκοόλ και του τσιγάρου. Η μουσική ξεκινάει να φτάνει στα αυτιά μου, όσο πλησιάζω και με κάνει να νιώθω κάτι σαν εφορία. Η ένταση με πλημμυρίζει καθώς νιώθω ότι αυτός ο κόσμος δεν θα μου χαριστεί, αλλά είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Δεν είμαι εδώ για να παρακολουθώ. Είμαι εδώ για να συμμετέχω. Φτάνω στην αίθουσα, και με τον χαμηλό φωτισμό και τον δυνατό ήχο της μουσικής να γεμίζει τον αέρα. Τα άτομα που βρίσκονται εδώ φαίνονται διαφορετικά. Μοιάζουν εξαιρετικά με τους ανθρώπους που συναναστρεφόταν ο πατέρας, άξεστοι πλούσιοι, με δήθεν μόρφωση, αλλά μηδενική ηθική και αξίες. Κοιτάζω γύρω μου, ψάχνοντας για τον Juan, αλλά δεν τον έβλεπα πουθενά. Νιώθω ένα ξαφνικό άγγιγμα στον ώμο μου και το σώμα μου σφίγγεται αυτόματα. Γυρίζω απότομα, και μπροστά μου βρίσκεται ο Derek.

"Ακολούθησέ με"
Μου λέει με τη χαρακτηριστική του σοβαρότητα, σκύβοντας κοντά μοι για να τον ακούσω. Η φωνή του είναι ήρεμη, αλλά έχει μια επιτακτικότητα που δεν μπορώ να αγνοήσω. Με προσπερνάει και χωρίς δεύτερη σκέψη τον ακολουθώ. Ο Derek προχωρά μπροστά και το βλέμμα του είναι συγκεντρωμένο. Καθώς περνάμε από τον κόσμο που χορεύει και γεμίζει την αίθουσα, κατευθυνόμαστε σε έναν πιο απομονωμένο διάδρομο. Αυτό το σημείο μου ήταν γνώριμο. Ήταν ο διάδρομος που οδηγούσε στο γραφείο του Juan. Το θυμόμουν από το πρωί που ήρθαμε με την Demi. Το μόνο που ακουγόταν τώρα είναι το πατημα του Derek και τα βήματά μου που τον ακολουθούν. Φτάνουμε μπροστά στην πόρτα του γραφείου του Juan, ο Derek χτυπά απαλά και ανοίγει, δείχνοντάς μου τον δρόμο να περάσω μέσα. Μόλις μπήκα, ο Derek έκλεισε την πόρτα αφήνοντας με μόνη με τον Juan. Ο αέρας είναι γεμάτος με μια αίσθηση σοβαρότητας, και η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά από όσο θα ήθελα. Ο Juan καθόταν πίσω από το γραφείο του ενώ τα μάτια του ήδη σάρωσαν την εμφάνισή μου όταν γύρισα να τον κοιτάξω, αλλά παρέμεινε ανέκφραστος.

"Είσαι έτοιμη; "
Ρώτησε τελικά, με έναν σοβαρό τόνο. Έγνεψα καταφατικά, και για μια στιγμή φάνηκε σαν να ήθελε να πει κάτι άλλο, αλλά κρατήθηκε.

"Λοιπόν, πριν ξεκινήσεις, θέλω να σου πω μερικούς κανόνες. Είναι σημαντικό να τους τηρείς αν θέλεις να συνεχίσεις εδώ."
Μου είπε και εγώ ίσιωσα την στάση του σώματος μου, προετοιμασμένη να τον ακούσω.

"Κανόνας πρώτος, ποτέ, μα ποτέ, δεν πίνεις εν ώρα εργασίας. Αντίστοιχα, δεν δέχεσαι κεράσματα από τους πελάτες. Αν κάποιος επιμένει και νιώσεις ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς καλείς τον Derek."
Η σκέψη να θέλει να με κεράσει κάποιος άγνωστος με έκανε ήδη να νιώσω άβολα. Δεν ήθελα να δείχνω αγενής, αλλά καταλάβαινα γιατί ήταν σημαντικό. Ήταν η δουλειά μου, όχι μια απλή έξοδος.

"Κανόνας δεύτερος, οποιαδήποτε κατάσταση την αντιμετωπίζεις με ευγένεια. Ο πελάτης είναι πάνω απ’ όλα εδώ. Αν έχεις πρόβλημα, δεν δημιουργείς σκηνή. Φωνάζεις εξίσου και σε αυτή την περίπτωση τον Derek και θα το κανονίσει εκείνος."
Συγκρατήθηκα με δυσκολία να μην απαντήσω σε αυτό. Σίγουρα, δεν είχα σκοπό να κάνω σκηνή, αλλά η ιδέα του «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» με εκνεύριζε αφόρητα, οπότε την άκουγα και τώρα έπρεπε να είμαι εγώ αυτή που την τηρεί.

"Κανόνας τρίτος, δεν φλερτάρεις με κανέναν. Ούτε με τους πελάτες ούτε με το προσωπικό. Έξω από το μαγαζί, κάνε ό,τι θες. Εδώ όμως κρατάς σοβαρό προφίλ."
Αυτό το σχόλιο με έκανε να θέλω να γελάσω. Αν ήξερε πόσο λίγο με ενδιέφερε το φλερτ αυτή την στιγμή, ίσως να μην έμπαινε καν στον κόπο να το αναφέρει.

"Κανόνας τέταρτος, δεν έρχεσαι ποτέ προκλητικά ντυμένη. Αυτό που φοράς τώρα είναι ό,τι πιο κοντινό στο προφίλ που θέλουμε."
Χαμογέλασα ελαφρά καθώς συνειδητοποίησα κάτι. Όταν μπήκα στο γραφείο τσέκαρε την εμφάνηση μου και την ενέκρινε, αλλά δεν το είπε προφανώς για να μην με ενθαρρύνει. Παίζει βρώμικα τελικά αλλά δεν με πειράζει καθόλου. Ότι και να κάνει θα του αποδείξω την αξία μου.  Τουλάχιστον του έκανα καλή πρώτη εντύπωση με την επιλογή μου. Ακριβώς αυτό που ήθελα δηλαδή.

"Το Velvet έχει διάφορα επίπεδα, και πρέπει να ξέρεις πού μπορείς να κινείσαι."
Μου εξήγησε και αυτό ήταν κάτι που σίγουρα δεν γνώριζα.

"Στο υπόγειο υπάρχει αίθουσα με στρίπερ και ιδιωτικά δωμάτια χορού. Εσύ δεν θα πατάς ποτέ το πόδι σου εκεί."
Η περιγραφή του κάτω ορόφου με ανατρίχιασε. Δεν θα είχα σκοπό να κατέβω εκεί, ούτως ή άλλως.

"Στον δεύτερο όροφο γίνονται rave πάρτι. Και εκεί δεν έχεις δουλειά, εκτός αν σου το πω εγώ. Συνήθως μαζεύονται κακομαθημένα πλουσιόπαιδα με έξαλλες διαθέσεις."
Μου είπε με νόημα και εγώ ανασήκωσα τα φρύδια μου. Κακομαθημένα πλουσιόπαιδα σε rave party; Φαινόταν καταστροφικός συνδιασμός.

"Ο Derek θα σε συστήσει στο προσωπικό και θα σου δώσει μια συσκευή επικοινωνίας για να συνεννοείσαι με την ομάδα του πρώτου ορόφου. Το πόστο σου είναι το σέρβις στον πρώτο όροφο. Εδώ είναι το κανονικό club."
Επιτέλους είπε και κάτι που φαινόταν φυσιολογικό.

"Κάποιες φορές τον μήνα, στον τρίτο όροφο γίνονται κοινωνικές εκδηλώσεις. Εκεί θα χρειάζεται να δουλεύεις, αλλά θα σου εξηγήσω τις λεπτομέρειες όταν έρθει η ώρα."
Μου εξήγησε κοιτάζοντάς με απευθείας στα μάτια.

"Είμαι κατανοητός;"
Με ρώτησε και η φωνή του ήταν αυστηρή. Η στάση του είχε αλλάξει εντελώς από το απόγευμα. Ήταν πλέον ξεκάθαρο πως είχαμε περάσει σε επαγγελματικό επίπεδο.

"Φυσικά! "
Απάντησα με την ίδια σοβαρότητα.

"Χαίρομαι. Πήγαινε, τώρα σε περιμένει ο Derek για να σου δώσει ό,τι χρειάζεσαι και να σου δείξει τα τραπέζια σου."
Με κοίταξε για μια στιγμή, αλλά μετά πήρε το βλέμμα του μακριά.

"Μάλιστα."
Γύρισα, πέρασα την πόρτα και την έκλεισα πίσω μου χωρίς να του ρίξω δεύτερη ματιά. Καθώς προχωρούσα στον διάδρομο, προσπαθούσα να επεξεργαστώ όλα όσα μου είπει ο Juan. Οι κανόνες ήταν ξεκάθαροι και λογικοί, αλλά δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ πόσο αυστηρά τους τηρούσαν όλοι στο προσωπικό. Φαινόταν αποφασισμένος να βεβαιωθεί ότι θα ακολουθούσα κάθε οδηγία και η σοβαρότητά του με έκανε να αισθανθώ ότι δεν υπήρχε περιθώριο λάθους. Το να περιοριστώ στον πρώτο όροφο ήταν το μόνο που ήθελα Από την άλλη, η αυστηρότητα για το φλερτ και την εμφάνιση μού φάνηκε λίγο υπερβολική. Τα λόγια του με έκαναν να νιώθω ότι με έκρινε πριν καν ξεκινήσω. Σαν να πίστευε ότι θα παραβίαζα κάποιον από αυτούς τους κανόνες. Στάθηκα για λίγο πριν βγω στην αίθουσα του Club και πήρα μια βαθιά ανάσα. Ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω. Η δουλειά αυτή ήταν μια ευκαιρία να αποδείξω την αξία μου, όχι μόνο στον Juan αλλά και στον εαυτό μου.