ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
"ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ"
Όταν μπήκα μέσα στο δωμάτιο ήταν μαζί με την αδερφή μου. Δεν θα την άφηνα να της πει τίποτα για την μικρή.
Ήταν ήδη αρκετά αδύναμη.Αν μάθαινε και αυτό δεν θα το άντεχε.Της ζήτησα με τρόπο να πάει να της φέρει κάτι να φάει.Χωρίς πολλές ερωτήσεις ευτυχώς δέχτηκε.Νοιάζεται για την φιλη της.
Μόλις έκλεισε την πόρτα,έμεινα ξανά μόνος μαζί της,αυτή την φορά ήταν ξύπνια. Το πρόσωπο της φαινόταν ακόμα χλωμό, καμία σύγκριση όμως με πριν. Τώρα είναι σαφως καλύτερα
Κάθισα δίπλα της και την ρώτησα πως αισθάνεται. Μου απάντησε μόνο με ένα απλό καλά και αμέσως η πρώτη της ερώτηση ήταν πως είναι η μικρή.
Δεν θα της έλεγα για το τι συζητήσαμε με τους υπόλοιπους γιατρούς, αρκέστηκα στο ότι όλα είναι υπό έλεγχο .Η κόρη της είναι δυνατό κορίτσι
Πρέπει να είναι περήφανοι για την κόρη τους,η Δάφνη και ο άντρας της.Στη αναφορά μου για τον άντρα της τα χαρακτηριστικά του προσώπου της αλλάζουν και με κοιτά σχεδόν έκπληκτη
Γιατί; Δεν νομίζω να είπα κάτι κακό
Πρέπει να της ζητήσω συγγνώμη. Πρέπει να ξέρει πως εγώ χτύπησα την κόρη της και ότι λυπάμαι για αυτό.
Για κακή μου τύχη την ώρα που μιλάμε μπαίνει η Λίζα.
Αυτό το κορίτσι πάντα στις πιο ακατάλληλες στιγμές εμφανίζεται.Από μικρό που ήτανε τα ίδια έκανε.Την αγαπώ την εκτιμάω μα σε αυτά τα πράγματα είναι ενοχλητική.Δεν μπορούσε να αργήσει λίγο παραπάνω;
Αφήνει τα πράγματα στο τραπεζάκι,μπορώ να δω την απορία ζωγραφισμένη στον πρόσωπο της Δάφνης
Δεν πρόκειται να μιλήσουμε τελικά!
Τις αφήνω και φεύγω πηγαίνοντας στο γραφείο μου.
Αυτή είναι.Είμαι σίγουρος.
Είναι η κοπέλα από εκείνο την νύχτα στο Star.
Δεν μπορώ να κάνω τόσο λάθος. Ποτέ δεν μπόρεσα να την ξεχάσω.
Ήταν η μόνη γυναίκα που με έκανε να νιώσω διαφορετικά. Όταν την γνώρισα εκείνη ήταν ακόμα μικρή,αθώα..ένα απλό κοριτσάκι και τώρα είναι ολόκληρη γυναίκα. Έχει αλλάξει πολύ.Δεν την κατάλαβα αμέσως. Μα τώρα που την παρατήρησα ξανά είμαι σίγουρος πως εκείνη είναι.Προφανώς όμως,η Δάφνη δεν με θυμάται.
Μπορώ να πω ότι με στεναχωρησε αυτό αλλά ειναι λογικό.
Έχουν περάσει χρόνια,εκείνη έχει κάνει οικογένεια τώρα πια.
Έχει ένα παιδί.Είναι παντρεμένη λογικά και έχει έναν άντρα δίπλα της
Τώρα που είπα άντρας.
Αν ήταν παντρεμένη δεν θα έπρεπε να είναι εδώ; Αν έχουν χωρίσει; Πρέπει να ρωτήσω την Λίζα,εκείνη σίγουρα θα ξέρει.
Μετά από σχεδόν έξι χρονιά την βλέπω ξανά.Θυμάμαι καθαρά εκείνη την βραδιά.Ήμουν μαζί με τους φίλους μου.Είχαμε βγει για το αποχαιρετιστήριο ποτό που έλεγε και ο ξάδερφος μου
Από την πρώτη στιγμή που μπήκε μέσα στο κλάμπ δεν μπόρεσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.Λες και με μάγεψε και δεν μπορούσα να απομάκρυνε το βλέμμα μου από πάνω της.Δεν είχε ντυθεί προκλητικά ούτε καν βαφτεί.Είχε φυσική ομορφιά και αυτό την έκανε ξεχωριστή.Το μαυρο φόρεμα που φορούσε εφάρμοζε κατάλληλα πάνω στο σωμα της κάνοντας την ποθητή και σέξι
Δεν έμοιαζε με όλες αυτές τις μπάρμπι που ντύνονται με τα μισά ρούχα κάθε φορά και το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι η 'διασκέδαση'.
Ήταν διαφορετική.
Όταν εκείνος ο μεθυσμένος τύπος την πλησίασε και άρχισε να την τραβά δεν άντεξα Αν μπορούσα θα τον σκότωνα, που τόλμησε να την αξίζει.Αν δεν είχα προλάβει θα μπορούσε να της κάνει κακό.Σεβάστηκα όμως τον φίλο μου,δεν ήθελα να του δημιουργήσω πρόβλημα στο μαγαζί του.
Όλο το βραδύ μιλούσαμε,με είχε ενθουσιάσει η γλυκύτητα και σωστή θηλυκότητα που έβγαζε με τα λόγια και τις κινήσεις της. Μπορεί να είχαμε πιει αρκετά αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε να την θαυμάζω.Εγώ ευτυχώς ήμουν μαθημένος στο ποτό και δεν με πείραζε τόσο.Όταν την φίλησα για πρώτη φορά η καρδιά μου ξεκίνησε να χορεύει και να χτυπά σαν τρελή.Πρώτη φορά ένιωθα πρωτόγνωρα συναίσθημα.
Η Δάφνη δεν ήταν ένα απλό πήδημα της μιας βραδιάς.Το επόμενο πρωί ξύπνησα κεφάτος, χαρούμενος.Όταν γύρισα όμως δεν την βρήκα εκεί.Είχε φύγει...
Μπορώ να πω πως πληγώθηκα, νόμιζα ότι ήταν διαφορετική
Έκανα λάθος τελικά.
Έπειτα εγώ έφυγα για Αμερική οπότε δεν μπορούσα να την ψάξω.Ήταν ανούσιο. Με την φυγή της μου είχε δειξει πως δεν σήμαινε τίποτα αυτό που είχαμε περάσει το προηγούμενο βράδυ
Μου πέρασε βέβαια από το μυαλο ότι ίσως να φοβήθηκε.Ήξερα οτι ήταν η πρώτη της φορά.
Δεν θα την έκανα με τίποτα να μετανιώσει για την απόφαση της να προχωρήσει μαζί μου.Της το έδειξα κιόλας.Την ήθελα.Μακάρι να είχα μείνει τότε Ελλάδα.Θα την κυνηγούσα το μόνο σίγουρο
Ποτέ δεν την ξέχασα.
Ακόμα και μερικούς μήνες αργότερα μπορούσα να την νιώσω.Ήταν η τέλεια γυναίκα. Ιδανική.
Οι ώρες είχαν περάσει,ο ύπνος δεν με καταδεχόταν.Ήθελα να πάω να την δω, έστω και αν κοιμάται. Δεν θα είναι η πρώτη φορά.
Πήγα στο δωμάτιο της,όταν αντιλήφτηκα όμως ότι έλειπε. μπορώ να πω με σιγουριά πως φοβήθηκα.
Που στο καλό να είχε πάει;
Άρχισα να την ψάχνω σε όλο το νοσοκομείο.Οι περισσότεροι κοιμόντουσαν τέτοια ώρα, δεν με ένοιαζε τίποτα.Ήθελα να την βρω.
Το τελευταίο μέρος που δεν είχα ψάξει ήταν η ταράτσα. Έκανε κρύο οπότε δεν πίστευα ότι θα την έβρισκα εκεί. Άναψα ένα τσιγάρο και την πλησίασα, στάθηκα ακριβώς δίπλα της. Με κατάλαβε αλλά δεν γύρισε. Όταν την ρώτησα τι κάνει εδώ μου απάντησε πως δεν είχε ύπνο.
Ούτε εγώ
Έπρεπε να την ρωτήσω.Με πέθαινε να μάθω.Εκεί που ήμουν όμως έτοιμος,το κινητό μου άρχισε να χτυπά.
Την γκαντεμια μου μέσα... Βλαστιμησα απο μέσα μου
Το σήκωσα δυσανασχετώντας. Ήταν όμως σοβαρό. Η μικρή είχε μια κρίση.Της εκανα νόημα να με ακολουθήσει στα γρήγορα και μαζί αρχίσαμε να καταβαίνουμε σχεδόν τρέχοντας τα σκαλιά. Είπα στην Δάφνη να περιμένει έξω και εγώ μπήκα μέσα
Δύο γιατροί και μια νοσοκόμα βρίσκονταν πάνω της.
''είναι καλά Αλέξανδρε.Ευτυχώς την προλάβαμε. Ξύπνησε και από τον φόβο της μάλλον έπαθε ταχυπαλμία.Της έκανα μια ένεση για να κοιμηθεί. Όλα είναι καλά αγόρι μου'' με χτύπησε φιλικά στον ώμο
''θα μείνω εγώ εδώ''
''δεν χρειάζεται αγόρι μου θα κοιμάται...'' δεν ακούω κουβέντα
''όχι θα μείνω'' δεν ξέρω αν είναι οι τύψεις που με κάνουν τόσο ευάλωτο αλλά είναι η μόνη φορά που δένομαι με κάποιον ασθενή. Δεν μπορώ να επιτρέψω να πάθει κάτι αυτός ο μικρός άγγελος
''εδώ είμαι μικρή μου'' φίλησα απαλά το μέτωπο της και κάθισα δίπλα της....
Εμ... Γεια!!
Μου βγαίνουν λίγο απαίσια τελευταία τα κεφάλαια αλλα ελπίζω οτι θα βελτιωθούν στην συνέχεια.Θα κάνω αλλαγες μάλλον :(
Την θυμάται τελικά. Νομίζει όμως λάθος πράγματα :(
Βρέχει εδώ ☁💦💧 μου αρέσει γιατί... Απλά μου αρέσει
Τα λέμε σύντομα πιστεύω.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro