ΔΆΦΝΗ

"ΕΙΝΑΙ ΕΔΏ"

Πέντε χρόνια αργότερα βρίσκεται μπροστά μου.Ο άντρας εκείνος που στα δικά του χέρια έγινα γυναίκα

Ο άντρας που μου χάρισε το πολυτιμότερο δώρο.Την κορούλα μου.

Ποτέ δεν τον ξέχασα.Πως να ξεχάσω άλλωστε τον πατέρα της κόρης μου;

Θυμάμαι εκείνη την νύχτα σαν χτες.Ήταν το καλύτερο βράδυ που είχα περάσει ποτε μου.

Έφυγα σαν κυνηγημένη το επόμενο πρωί χωρίς να του αφήσω περιθώρια να με πλησιάσει. Φοβόμουν. Εκείνος θα έφευγε στην Αμερική και θα με ξεχνούσε.Δεν είχε σημασία.

Μου έδωσε να καταλάβω πως δεν ήταν απλά ένα βράδυ για αυτόν.Είχε νιώσει διαφορετικά μαζί μου,δεν ηταν απλά ένα πήδημα.Μαζί μου έκανε έρωτα

Ήταν η πρώτη μου φορά, με έκανε να νιώσω ξεχωριστή και δεν με πίεσε καθόλου

Μα εγώ ήμουν χαζή και έφυγα.
Εκείνος μου μίλησε ειλικρινά και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να φύγω.Έτσι απλά...

Ο Αλέξανδρος θα έφευγε στην Αμερική, δεν είχε σημασία.Δεν φανταζομουν πως θα έμενα έγκυος.

Εννιά μήνες αργότερα κρατούσα την μικρή μου στην αγκαλιά μου. Θα έδινα τα πάντα για να ήταν μαζί μου και ο Αλέξανδρος.

Τώρα όμως...Τώρα είναι εδώ μπροστά μου.Λίγα μέτρα μόνο μας χωρίζουν

Το κεφάλι μου το νιώθω βαρύ

Αν καταλάβει κάτι;αν καταλάβει για την μικρή;Θα θέλει να μου την πάρει σίγουρα.

Δεν γίνεται

Όχι όχι δεν μπορώ ούτε να το σκέφτομαι

Όλα γυρίζουν γύρω μου,δεν νιώθω καλά.Το κεφάλι μου θεέ μου...

"Δάφνη" η φίλη μου φωνάζει,η ανησυχία της φαίνεται καθαρά

"Λίζα...Πονάω" καταφέρνω να ψελλισω πριν το σκοτάδι καλύψει τα πάντα

Δυο χέρια νιώθω να τυλίγονται γύρω μου λίγο πριν χάσω εντελώς τις αισθήσεις μου και βρεθώ στο πάτωμα,κάτι μου ψιθυρίζει αλλά εγώ ήδη έχω χαθεί στο μαύρο πέπλο της αβύσσου

"Δάφνη.Δάφνη κορίτσι μου σήκω είναι επείγον"τι στο καλό ποιος είναι;

Ανοίγω τα μάτια μου με δυσκολία μέχρι να καταλάβω τι γίνεται. Διάφορες φωνές ακούγονται μα δεν μπορω να ξεχωρίσω

Που είναι η κόρη μου;Η Μαρία μου..

Σηκώθηκα με μιας όρθια και άρχισα να ψάχνω την μικρή. Δεν γνώριζα που ήμουν. Το μέρος ηταν άγνωστο μα δεν με ενδιέφερε. Το μόνο που ήθελα ήταν να βρω την κόρη μου

"Μαμακα" η φωνουλα της,το κοριτσάκι μου "μαμακα μου ο μπαμπάς είναι εδώ"τι; τι λέει;

Δεν ξέρει για τον πατέρα της;

Στέκεται απέναντι μου μαζί του. Εκείνος με κοιτάει με μίσος και απέχθεια

"Δεν πρόκειται να την ξαναδεις. Έκρυψες ότι το παιδί είναι δικο μου. Θα πάρω την επιμέλεια και θα την ξανά δεις ποτέ... ΠΟΤΕ"

"ΟΧΙ.. ΟΧΙ" δεν μπορώ να τον αφήσω να μου την πάρει. Δική μου κόρη είναι.Εγώ την μεγάλωσα.

"Μην μου την πάρεις σε παρακαλώ" τα γόνατα μου λύγισαν, βρέθηκα στο δάπεδο. Τα γόνατα μου σκίστηκαν απο την πτώση και γέμισαν αίματα

Εκείνος ακόμα με κοιτούσε. Κρατούσε την μικρή απο το χέρι και απλά με κοιτούσε "αντίο μαμά μου" άκουσα ξανά την φωνή της

Άρχισαν να απομακρύνονται.
Φεύγουν. Δεν μπορεί. Όχι... Όχι δεν μπορεί... Το παιδί μου

"ΜΑΡΙΑ..." φώναξα με όση δύναμη μου είχε απομείνει, ένιωθα να χάνω τις δυνάμεις μου

Δεν μπορούσα να σηκωθω, πονουσα και η φωνή μου άρχισε να χάνεται. Προσπαθούσα να φωνάξω μα οι λέξεις λες και είχαν κολλήσει,δεν έβγαιναν

Μου την πήρε.. Πήρε το κοριτσάκι μου μακριά

Έχασα την κόρη μου...

"Δάφνη μου.Έλα κορίτσι μου σε παρακαλώ ξυπνά.Γιατί δεν ανοίγει τα μάτια της;" αυτή την φορά η φωνή ήταν γνωστή.

Η αδελφική μου φίλη.Ένιωθα το χέρι της να χαϊδεύει τα μαλλιά μου.Μπορούσα να καταλάβω ότι έκλαιγε.

Μην κλαις Λίζα μου.Είμαι καλά

Μετά από αρκετή προσπάθεια κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου,τα ανοιγοκλείσα για λίγα δευτέρα μέχρι να συνηθίσω. Η φίλη μου μόλις με είδε,ήρθε κοντά μου "ξύπνησες επιτέλους αγάπη μου" είπε αγκαλιάζοντας με, το είχα ανάγκη

Είχα δει ένα απαίσιο όνειρο.
Νόμιζα πως δεν θα ξυπνούσα ποτέ μου.

Ένα όνειρο προ οικονομία για την συνέχεια.

"Είμαι καλά Λίζα"έπειτα από χιλιάδες ερωτήσεις κατάφερα να της απαντήσω.

Ο Αλέξανδρος ευτυχώς δεν ήταν στο δωμάτιο. Η φίλη μου είπε πως αν δεν με έβλεπε εγκαίρως και δεν προλάβαινε να με κρατήσει θα χτυπούσα άσχημα το κεφάλι μου

Ανησύχησε πολύ.Δεν έφυγε από δίπλα μου πριν βεβαιωθεί πως όλα ήταν καλά

Μήπως με θυμήθηκε; Φόβος με κατέκλυσε.

Δεν πρέπει να καταλάβει για την Μαρία. Τι θα του πω; Οτι μετά από έξι χρόνια,μετά απο εκείνο το βράδυ που βρεθηκαμε εγώ έμεινα έγκυος;Και τώρα έχει ένα παιδί;

Θεέ μου πως ήρθαν έτσι τα πράγματα;

Πρώτα η μικρή με το ατύχημα και τώρα ο ίδιος της ο πατέρας είναι εδώ

''το παιδί;πως είναι η κόρη μου''ρώτησα μόλις ηρέμησα,προέχει η υγεία της Μαρίας τώρα

''ο Αλέξανδρος είπε πως πάει καλά.Περιμένουν να ξυπνήσει για να δούμε την συνέχεια.Φοβούνται"
τι εννοεί; τι φοβούνται;

''μίλα Λίζα!γιατί σταμάτησες;''

''Δάφνη..η μικρή ίσως να μην...''εκείνη την στιγμή η πόρτα ανοίγει και εκείνος μπαίνει μέσα

''Καλησπέρα'' τα βλέμματα μας κλειδώνουν και η καρδιά μου σταματά να χτυπά

Είναι εδώ.

Η Συνάντηση 🙎🚶

Άπειρα φιλιά 😘