ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

"ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣΤΑ"

Απο το πρωί έχουν ξεκινήσει οι ετοιμασίες.Τα παιδιά είναι στην μητέρα μου μέχρι να τελειώσουμε τα απαραίτητα,μαζι με τον Μάνο και τον Στέφαν πήγαμε να πάρουμε τις μπομπονιέρες και τα γλυκά ενώ οι νονοί του μικρού,η Χριστίνα με τον Δημήτρη δηλαδή θα έφερναν τα υπόλοιπα.

Δεν ήθελα να ασχοληθεί η Δάφνη καθόλου,αρκετά είχε κουραστεί τους τελευταίους μήνες.Βέβαια εδω και κάποιες μέρες δεν είμαστε καλά, τσακωθήκαμε άσχημα και δεν αισθάνομαι ωραία για αυτό.Εχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάμε μόνο για τα τυπικά εως και καθόλου

Είχαμε βγει ενα βράδυ μόνοι μας, ζήλεψε μια κοπέλα, οχι οποιαδήποτε, μια πρώην που είχα να δω αρκετά χρόνια.Ηταν διαχυτικη απέναντι μου και αυτό δεν της αρεσε καθόλου. Μολις γυρίσαμε σπίτι άρχισε να μου φωνάζει,καταλήξαμε να κοιμόμαστε χωριστά.Οταν την επόμενη μέρα πηγα στο νοσοκομείο είχαμε ενα επείγον περιστατικό, μια κοπέλα μετά απο άγριο ξυλοδαρμό.Θόλωσα στην εικόνα της, στο χειρουργείο όμως έκανα τοσα λάθη γιατί σκεφτόμουν τον τσακωμό μου με την Δαφνη.Κόντεψε να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή εξαιτίας μου

Υστέρα ήμουν αρκετά πεσμένος,
κλείστηκα για αρκετή ωρα στο γραφείο μου.Ενα λάθος δικό μου ακομα και θα έχανε την ζωή της η κοπέλα.Το χειρουργείο ήταν κρίσιμο και εγω σκεφτόμουν την Δάφνη.Οπως ήταν φυσικό οταν γύρισα σπίτι δεν είχα και την καλύτερη συμπεριφορά. Πρώτη φορά ξέσπασα πάνω της πολυ άσχημα.

"Φέραμε τα πράγματα. Ολα ειναι κάτω έτοιμα.Σε λίγο θα πάω να φέρω τα παιδιά!" συνέχιζε να ασχολείται με τα πράγματά της, ούτε βλέμμα δεν μου ρίχνει πλέον

"Ωραία.Φύγε τωρα θέλω να ετοιμαστώ" πηρε απο την ντουλάπα το φουστάνι της,καθώς το άπλωσε με προσοχή πάνω στο κρεβάτι στράφηκε ξανά στην ντουλάπα για να βρει τα παπούτσια

Ρε μωρό μου

"Δάφνη,σε παρακαλάω ρε μωρό μου συχωρεσε με" είμαι ανόητος, βλάκας, και ολα τα κοσμητικά επίθετα που αρμόζουν σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά πραγματικά μετανιωμένος.Δεν αντέχω να ξέρω οτι την πλήγωσα. Δεν ήμουν συναισθηματικά καλά εκείνη την στιγμή,ξέσπασα πάνω της και τα διέλυσα ολα

"Αλέξανδρε,φύγε σε παρακαλώ.Θέλω να ετοιμαστώ.Η ωρα πλησιάζει πήγαινε να φέρεις τα παιδιά!" χάθηκε απο μπροστά μου θέλοντας να με αποφύγει.Ετσι έχουμε καταλήξει τις τελευταίες μέρες,με αποφεύγει,δεν μου μιλάει και ολα δείχνουν πως...

Τα λόγια μου την πλήγωσαν βαθιά και αυτό δεν θα το συγχωρέσω στον ευατό μου.Δεύτερη φορά που την πλήγωσα και της το είχα υποσχεθεί την τρέλα μου, της το είχα υποσχεθεί

"συγγνώμη μάτια μου" δεν ξέρω αν με άκουσε, έφυγα απο το δωμάτιο προσπαθώντας να καταλαγιάσω την θλίψη μου.Πήρα κινητό,κλειδιά και έφυγα απο το σπίτι.Προτού πάω στην μητέρα μου προτίμησα να κάνω μια γρήγορη βόλτα στην θάλασσα, με ηρεμεί και αυτή την στιγμή την έχω ανάγκη

"Τι έγινε Αλέξανδρε;που ήσουν όλη μέρα; μηπως είχες πάλι καμιά συνάντηση με την Μαριλένα;" την άκουσα να λέει κοιτάζοντας με θυμωμένη, ένιωθα ζαλισμένος απο το ποτό. Ειχα φύγει απο το νοσοκομείο καταλήγοντας σε ενα απλό μπαράκι. Ηθελα να πιω.

"Εξαιτίας μου γαμώτο κόντεψα να σκοτώσω έναν άνθρωπο.Γιατί ο μαλάκας σκεφτόμουν εσένα και την παρανοϊκή ζήλεια σου για αυτό πάψε να λες μαλακίες" της φώναξα δυνατά πετώντας απο τα νεύρα μου τα πράγματα που βρίσκονταν πάνω στο τραπέζι.

"Αλέξανδρε τι λες;" την τρέλα μου, οσο το σκέφτομαι πως παραλίγο να γίνω υπαίτιος να χαθεί μια ζωή τρελαίνομαι.

"Παράτησε με την τρέλα μου! Απο τότε που σε γνώρισα προσπαθώ να είμαι σωστός απέναντι σου αλλά με εχεις φτάσει στα ορια μου.

Εκανα υπομονή,με τίποτα δεν είσαι ευχαριστημένη και επειδή μια δήθεν πρώην επέστρεψε αποφάσισες να ξεχάσεις όσα σου εχω πει τοσο καιρό.
Σε βαρέθηκα!Βαρέθηκα εσενα και τις ανόητες φοβίες σου... ΒΑΡΕΘΗΚΑ"

"ηρέμησε και εξήγησε μου τι συνέβει" με άγγιξε με το χέρι της αλλά ασυναίσθητα το απομάκρυνα απο κοντά μου σπρώχνοντας την ελαφρά

"Ζηλεψες μια γυναίκα που ειχα να δω χρόνια, θύμωσες επειδή δεν την έδιωξα.Παραδέχτηκα το λάθος μου αλλα εσυ φυσικά για ακομα μια φορά παρέμεινες θυμωμένη. Ολα αυτα τα λόγια που σου έχω πεί, οι πράξεις μου που στα κομμάτια πήγαν;

Αν είναι να μην με πιστεύεις Δάφνη τοτε γιατι είμαστε μαζί;ισως αν δεν σε είχα συγχωρέσει τοτε να είχες βρεί κάποιον καλύτερο που δεν θα άφηνε καμία πρώην να τον πλησιάσει " με κοιτούσε βουρκωμένη, το κεφάλι μου έσπαγε και έπρεπε επειγόντως να πάρω παυσίπονο.

Εφυγε απο κοντά μου,την είδα να ανοίγει ενα συρτάρι και έπειτα να πηγαίνει στην κουζίνα επιστρέφοντας με ενα ποτήρι και ενα παυσίπονο στα χέρια

"Παρε αυτο και αύριο που θα είσαι νηφάλιος σκέψου αυτά που είπες. Καληνύχτα Αλέξανδρε"...και ετσι έφυγε

Δεν γίνεται να την χάσω,αναγνωρίζω το λάθος μου μα δεν γίνεται να χαθεί αυτό που έχουμε επειδή ήμουν ανόητος και ξέσπασα πάνω στην γυναίκα μου.Πρέπει να κάνω κάτι.

Εφτασα ύστερα απο μισή ώρα στην μητέρα μου.Εχει ηδη καταλάβει πως κάτι συμβαίνει ανάμεσα μας αλλα δεν θέλει να εμπλακεί,αυτο αφορά εμένα και την γυναίκα μου

"πως είσαι γιε μου; " είναι η μάνα μου οσο και να θέλω να κρυφτώ δεν μπορώ, ενα της βλέμμα και με καταλαβαίνει αμέσως  "μην αφήσεις να σας διαλύσει ενα λάθος Αλέξανδρε μου.Δώσε της λίγο χρόνο και θα δεις πως θα φτιάξουν τα πράγματα.

Σκέψου πως ισως να τα βάζει με τον ευατό της,να θεωρεί και η ίδια τον ευατό της υπεύθυνο,την κατηγορησες χωρίς να σκεφτείς πως θα νιώσει. Ισως λίγος χρόνος μακριά ο ένας απο τον άλλον να σας βοηθήσει να σκεφτείτε καθαρά!"δεν παύει να την πλήγωσα.Χρόνος! Αυτό χρειαζόμαστε, χρονο!

"Α,ρε μάνα! " την αγκάλιασα, ευτυχώς που έχω και εκείνη κοντά μου. Αφου την αποχαιρέτησα για να ετοιμαστεί και εκείνη πηρα τα παιδιά για να γυρίσουμε σπίτι.

Η ωρα πλησίαζε και ολα έπρεπε να γίνουν γρήγορα,είχα μιλήσει προηγουμένως με την εκκλησία και τους ανθρώπους που έχουμε βάλει υπεύθυνους για τον στολισμό τοσο στην εκκλησία οσο και στο κέντρο, ευτυχώς ολα καλά.Μόλις φτάσαμε στο σπίτι,τα παιδιά έτρεξαν να ετοιμαστούν.Πήρα μια βαθιά ανάσα έτοιμος να αντιμετωπίσω ξανα την ψυχρή Δάφνη.

"Τα παιδιά ετοιμάζονται,σε λίγο μπορούμε να φύγουμε" την είδα να σηκώνεται,μολις είχε τελειώσει το βάψιμο και τα μαλλιά της.Χαθηκε στο αλλο δωμάτιο για να ντυθεί. Απο πότε με ντρέπεται;

απο τότε που τα έκανες χάλια...

"παω να δω αν ειναι έτοιμα τα παιδιά, ετοιμάσου και κατέβα" γαμώτο, δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Προτού προλάβει να φύγει, πιάνω το χέρι της και προχωράω μπροστά για να κλειδώσω την πόρτα.

"Τι κάνεις Αλέξανδρε; άσε τις τρελες γιατί θα αργήσουμε!" φώναξε νευριασμένη, συγγνώμη μάτια μου μα με σκοτώνει ολη αυτή η κατάσταση

"Συγγνώμη Δάφνη.Ημουν μαλακας με ολη την σημασία της λέξης,ενας μεθυσμένος μαλάκας που σε πλήγωσε για δεύτερη φορα.Δεν εννοούσα τίποτα απο αυτά μάτια μου.Ξέσπασα πάνω σου γιατί ήθελα να ρίξω το φταίξιμο του λάθους μου κάπου.Δωσε μου μια ευκαιρία και σε ικετεύω ας το ξεχάσουμε.Ειλικρινά συγγνώμη!" δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ευατό μου, δεν με νοιάζει να με βλεπει να κλαίω, με νοιάζει που την έχω πληγώσει

"Αλέξανδρε,ας μην μιλήσουμε για αυτά τωρα, η στιγμή είναι του παιδιού και πρέπει να την χαρούμε οπως του αξίζει" νιώθω τα χέρια της να χαϊδεύουν απαλά το μάγουλο μου ενω ενα αδύναμο χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη της

"δεν μπορώ να χαρώ μάτια μου όταν ξέρω πως δεν είμαστε καλα" δεν γίνεται να προσποιηθώ

"Αλέξανδρε, θα είμαστε καλα αρκεί..να περάσουμε λίγο χρόνο χωριστά. Το χρειαζόμαστε!" δεν μπορώ να ζήσω ούτε λεπτό μακριά σου αλλα αν αυτο μας βοηθήσει να γίνουμε οπως πριν τότε εντάξει

"Θα κάνω οτι θέλεις, υποσχέσου μου όμως πως δεν θα σε χάσω.Δεν θα το αντέξω!"

"Θα μας βοηθήσει να μείνουμε για λιγο χωριστα Αλέξανδρε, να σκεφτούμε καθαρά και να αναθεωρήσουμε!" με κοίταξε για λίγο, σηκώθηκε όρθια,παίρνοντας το κλειδί απο τα χέρια μου άνοιξε την πόρτα και έφυγε...

Την χάνω έτσι;

Συνεχίζεται...

Πολλα μέλια είχαμε στα προηγούμενα. Είπα να τους ταρακουνησω λίγο ακομα και αν βρισκόμαστε στα μπόνους κεφάλαια. Για δικό τους καλό

*κρατήστε την κοπέλα που ηρθε ατο νοσοκομείο ισως την δούμε παλι σε δική της ιστορία ή στις ηδη που εχω*

καλή συνέχεια