ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (bonus)

"ΜΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ"

"Γιε μου ηρέμησε,ολα θα πανε καλα"
ένιωσα τον Μάρκο δίπλα μου να προσπαθεί να με καθησυχάσει για εκατοστή φορα απο την στιγμή που έχουμε έρθει στο νοσοκομείο,χωρίς επιτυχία βεβαια.Τοσες ωρες είμαστε εδω και ακομα τίποτα,ο γιατρός ειναι μέσα και με τρελαίνει το γεγονός οτι δεν με αφήνουν να μπω μέσα μαζι της
ειμαι ο πατέρας και εχω κάθε δικαίωμα να βρίσκομαι μαζι με την γυναίκα μου κατα την διάρκεια του τοκετού.

Δεν σέβονται καθόλου την ιδιότητα του πατέρα.Τα δικαιώματα μου ως πατέρας και σύζυγος της Δάφνης! Αν ειναι δυνατόν, δεν με σέβονται καθόλου.

Τι δηλαδή επειδή την προηγούμενη φορα ήμουν λιγάκι υπερβολικός επειδή ολα ήθελαν να γίνουν σωστά; το μόνο που επιθυμούσα ηταν η γυναίκα μου να ειναι καλα και ο γιος μου που θα γεννιόταν ακομα καλύτερα.Δεν εκτιμάνε τίποτα τελικά. Χαρη τους έκανα που τους έλεγα τι να κάνουν,εγω αλλα τους υπενθύμιζα τι έπρεπε να κάνουν

Ετσι τωρα είμαστε εδω πάνω απο πεντε ώρες να περιμένουμε τον δεύτερο γιο μας να γεννηθεί. Τα παιδιά ειναι στην μητέρα μου,θα τα φέρει μολις γεννηθεί ο αδερφός τους, δεν θέλω να ταλαιπωρούνται κλεισμένα στο νοσοκομείο να περιμένουν,αν και με έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα

Ελπίζω πάντως τωρα με το νέο μέλος της οικογένειας να μην έχουμε τις ίδιες ζήλειες που έκανε η Μαρία στον μικρό Μάρκο...

Εκεί που μας ελεγε πως μολις γεννιόταν θα τον αγαπούσε απο την στιγμή που τον φέραμε σπίτι άρχισε να ζηλεύει μιας και του δίναμε περισσότερη προσοχή.Ευτυχώς ομως εγω με την Δάφνη της μιλήσαμε,στην αρχή ειχε θυμώσει αλλα μετα,σιγα σιγα τον αγάπησε περισσότερο και απο εμας. Μας εκανε και παρατηρήσεις...

"Αφήστε τον αδερφούλι μου εγω θα τον προσέχω...ειναι η σειρά μου να τον κοιμησω" κουνούσε την κούνια για να κοιμηθεί ο μικρός, ηταν αστεια εικόνα...Ειχε ανέβει σε ενα μικρό σκαμνί και του σιγοτραγουδουσε οτι θυμόταν απο το νανούρισμα που του λεει η Δάφνη

"Αγάπη μου την βλέπεις;" ψιθύρισα στην Δάφνη, στεκόταν στην κάσα της πόρτας παρακολουθώντας την μικρή μας

"κοιτα ποσο γλυκιά ειναι.Απο εκει που ωρες ωρες διαμαρτύρεται για τον μικρό τωρα κοίταξε την... Σε κάποιον έμοιασε...μου φαίνεται!"  τωρα με αυτο τι θελει να πει οτι ειμαι γκρινιάρης;

"Για πρόσεξε τα λόγια σου γυναίκα" την προειδοποίησα φιλωντας την απαλά...

"Γιατι αδικο εχω; παραδέξου ότι εσύ και η κόρη σου είστε γκρινιάρηδες και ωρες ωρες ζηλεύετε. Απο σενα εχει παρει η μικρή."

"Καλα κατσε αύριο που θα πάμε τα μικρά στην μανα μου,θα σου πω εγώ ποσο γκρινιάρης ειμαι" την προειδοποίησα τελευταία φορα

"Ανυπομονώ τοτε! " παιζει με την φωτιά η γυναίκα μου!

Η αδερφή μου καθόταν δίπλα μου,τρώγοντας ενα τοστ.Διένυε τον εκτο μήνα της δεύτερη εγκυμοσύνης της και το φαγητό είχε γίνει η μεγαλύτερη αγάπη της.Με την σειρά της και εκείνη προσπαθούσε να με ηρεμήσει.Κανεις δεν με καταλάβαινε γαμωτο.Ειμαι ο πατέρας και ήθελα να βρίσκομαι δίπλα της...

Τοσο δυσκολο να το καταλάβουν;

"Θα παω μεσα θέλουν δεν θέλουν.Εχω δικαίωμα να είμαι μαζι με την γυναίκα μου.Τερμα και τελείωσε" σηκώθηκα αποφασιστικά πηγαίνοντας προς την αίθουσα τοκετού.

Ο Δημήτρης με τον Στέφαν με ακολούθησαν μα δεν μπήκαν στον κόπο να με σταματήσουν.Εχουν μαθει πλεον πως κανεις δεν μπορεί να με σταματήσει οταν θέλω κάτι

"Ρε Αλέξανδρε περίμενε την τρέλα μου.Ακουσε μια φορα τι σου λενε,αφού δεν σε αφήνουν να μπεις.." τον κοίταξα με ακρως δολοφονικό βλέμμα καθιστώντας σαφές πως θα έμπαινα μεσα.Εκαναν και οι δυο πίσω "εισαι ξεροκέφαλος " τους άκουσα να λένε μα δεν εδωσα σημασία

Ηθελα να είμαι μαζι της.Κοντά της.Το ήξερα πως με χρειαζόταν και ας μην το παραδεχτεί μετά.Η γυναίκα μου!

Δυο νοσοκομες μολις με είδαν ήρθαν κοντά μου.Οπως το ειχα φανταστεί, το περίμεναν πως θα μπουκαρα μεσα. Μου έδωσαν την ειδική στολή και αφου ντύθηκα γρήγορα με οδήγησαν στην αίθουσα που ήταν η γυναίκα μου
"μωρό μου" έτρεξα κοντά της, έσφιξα το χέρι της λέγοντας της πως είμαι δίπλα της.

"Αλέξανδρε,νόμιζα πως θα ερχόσουν νωρίτερα...Αντεξες πολυ! "εχε χαρη που αυτή την στιγμή γεννάει τον γιό μου αλλιως θα τα άκουγαν όλοι για την καζούρα που μου έκαναν.

"Ελα ηλιαχτίδα μου,ο γιος μας ανυπομονεί να βγεί τοσες ώρες" της χαμογέλασα πλατιά δίνοντας της ενα φιλί

Λίγες στιγμές αργότερα μετα απο πολυ πόνο και προσπάθεια ο γιος μας επιτέλους είχε γεννηθεί.Το παιδί μας!Ενα ακομα μελος να συμπληρώσει την οικογένεια μας.

Ευτυχία..απόλυτη χαρά! Ευγνωμοσύνη

"Θα μου το πληρώσεις το σημερινό. Ωστε επίτηδες δεν με αφήσανε να μπω μεσα.Πονηρή γυναίκα! " μόλις είχαν παρει τον γιο μας,είχαμε μείνει μόνοι μας μιας και όλοι θα είχαν παει στην μονάδα  να τον δουν.Η Δάφνη με κοίταξε με το δήθεν αθώο βλέμμα της

Ειναι μια πονηρή γυναίκα αυτη τελικά

"σε έχουν φοβηθεί βρε αγάπη μου λιγα χουνερια τους έχεις κανει εσύ; για θυμήσου!" υπερβολές.Απλα ειμαι λιγο παραπάνω προστατευτικός με οτι έχει να κανει με την υγεία των παιδιών και της γυναίκας μου.Τους αγαπάω τοσο πολυ αυτο ειναι ολο. Θέλω να ειναι καλα!

"Ξέρεις άτιμη γυναίκα την αδυναμία που σας έχω.Μην με κατηγορείς που θέλω να σας προστατεύω!" μου χαμογέλασε ζητώντας μου να πάω κοντά της

"Εισαι ο καλύτερος μωρό μου δεν υπάρχει αμφιβολία και το ξέρουμε όλοι πως μας αγαπάς! " ένωσε τα χείλη μας σε ενα τρυφερό φιλί "για αυτο σε αγαπάω τοσο πολυ γιατι ξερω πως εσύ θα εισαι πάντοτε δίπλα μας!"

Αχ γυναίκα μου.. Παράδεισε μου! Την λατρεύω αυτη την γυναίκα. Ειναι ο κόσμος μου όλος

"Αντε να γυρίσουμε σπίτι μας, με τα παιδιά μας. Με εχεις κανει τοσο περηφανο μωρό μου. Ευτυχισμένο. Καταντάω γραφικός αλλα ποιος νοιάζεται.Εγω θα σου λεω καθε μέρα ποσο περήφανος ειμαι για σένα και ποσο πολυ σε αγαπάω! "

Ξάπλωσα καλύτερα δίπλα της,ενω εκείνη ακούμπησε στο στήθος μου και με εμενα να της χαϊδεύω τα μαλλιά αποκοιμήθηκε.Ηταν κουρασμένη! Τόσες ωρες εκει μέσα για να με κανει για ακομα μια φορα ευτυχισμένο. Η δική μου ηρωίδα.

Γιατί για να λεμε την αλήθεια οι γυναίκες μας είναι ηρωίδες.Εκείνες κάνουν τα πάντα,τα περισσότερα για να ειμαι και δίκαιος.Τοσο καιρο την βλέπω να τρέχει για να είναι ολα στην εντέλεια.Τα παιδιά στο σχολείο, εγω να εχω οτι χρειάζομαι και εκείνη να μην παραπονιέται για τίποτα. Της αξίζουν τοσα πολλα και μόνο με την υπομονή που κανει για να ανέχεται μένα.Ειμαι δύσκολος άνθρωπος αλλα ολα τα κάνω γιατί η αγαπη μου για την οικογένεια μου ειναι υπερβολική

"Σε ευχαριστώ γυναίκα μου. Σε ευχαριστώ για ολα!" ψιθύρισα, αφήνοντας ενα απαλό φιλι στο μέτωπο της.Βολεύτηκα καλύτερα,την έσφιξα πάνω μου και αποκοιμήθηκα και εγώ μαζι της

Μαζί με την πολύτιμη μου! Με ενα πλατύ χαμόγελο χαραγμένο πάνω στα χείλη μου

Γειαααα.Σας ειχα υποσχεθεί bonus.Εν συνέχεια θα εχουμε και αλλα. Ελπίζω να σας άρεσε. Ηταν ενα μικρό αλλα εμενα μου φάνηκε αστείο

Θα τα ξανα πούμε !

Σχολια και αστέρια. Φιλια πολλα!