ΔΑΦΝΗ

"ΕΦΤΑΣΕ"

Η ζωή μου αυτούς τους πέντε μηνες αλλαξε γρήγορα και απότομα. Ακομα θυμάμαι την νύχτα που ένιωσα να πεθαίνω κυριολεκτικά. Θυμάμαι να ξυπνάω ζαλισμένη,ο Αλέξανδρος δίπλα μου και η φίλη μου να κλαίει απο χαρά.Ημουν σε κώμα ενα μήνα. Ενα μήνα που τους άκουγα αλλα δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου. Ενιωθα αδύναμη,πάλευα να κουνηθώ μια αόρατη δύναμη όμως δεν με άφηνε

Οταν ξύπνησα ο Αλέξανδρος μου διηγήθηκε οτι συνέβη τις μερες που εγω ουσιαστικά κοιμόμουν.Ο Δημήτρης για να με προστατεύσει ειπε ψέμματα,για να καταφέρει να πιάσουν τον Χριστόφορο.Μιλησε ομως με τον Αλέξανδρο λέγοντας του την αλήθεια που εγω δεν κατάφερα να του πώ ή καλύτερα δεν πρόλαβα!

Το καλύτερο κομμάτι ήταν οταν μου ανακοίνωσε πως ήμουν έγκυος. Για λίγη ωρα δεν μιλούσα οχι γιατί δεν είχα χαρεί αλλά για το θαύμα που είχε γίνει.Το παιδί μου είχε ζησει απο θαύμα.Θα γινόμουν ξανα μητέρα και αυτή την φορα θα τον είχα δίπλα μου.

Μεσα σε αυτους τους μηνες εκτος απο τις προετοιμασίες του γάμου μας γνώρισα ξανα απο την αρχή την Χριστίνα.Η αλλαγή της ήταν μεγάλη και ειλικρινά χαίρομαι για αυτο.Μου ζήτησε να ξεχάσουμε το παρελθόν ζητώντας συγγνώμη για την συμπεριφορά της.Ξανα απο την αρχή.
Πλέον η Χριστίνα είναι φίλη μου οσο περίεργο και να ακούγεται και οπως δείχνει και 'φιλη' του Δημήτρη.Αυτοι οι δύο ειμαι σίγουρη πως το τέλος θα καταλήξουν μαζι αν βέβαια αφήσουν την ξεροκεφαλιά τους,κυρίως ο Δημήτρης

Και να που τώρα παντρεύομαι,σε λιγες ώρες δηλαδή.Αυτη την εβδομάδα που μας ανάγκασαν να την περάσουμε ξεχωριστά ηταν οτι χειρότερο,βέβαια ο Αλέξανδρος δεν πτοήθηκε.Τα τελευταία βραδια ερχόταν και με έπαιρνε,πηγαίναμε στην θάλασσα με αγκάλιαζε και με κρατούσε σφιχτά.Είχε ενα μικρό σπιτάκι εκει κοντά, μέναμε το βράδυ και δεν σταματούσε να μου δείχνει τον έρωτα του...

Απο το πρωί είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες.Ολα θα γίνονταν σε κλειστό οικογενειακό κύκλο.Εμεις.. Οι φίλοι μας και οι γονείς του.. Δεν τον ρώτησα γιατί...Ηξερα πως το έκανε για μένα,να μην αισθανθώ άσχημα που εγω σε αντίθεση με αυτον δεν είχα κανέναν,ή ετσι νόμιζα τουλάχιστον γιατί δυο ωρες πριν φύγουμε για την εκκλησία μια απρόσμενη επίσκεψη έφερε τα πάνω κάτω.

"Δαφνη μου είναι ενας κύριος έξω. Λέει πως ειναι επείγον να σε δεί." με ενημερώνει η Λίζα, καθως η Χριστίνα με βοηθάει εκείνη την ωρα να βάλω το νυφικό,με την φουσκωμένη κοιλίτσα που εχω γίνει σαν μπαλόνι δυσκολεύομαι!

"Παρακαλώ με ζητήσατε;" ενας κύριος στεκόταν στην πόρτα,θα ήταν γύρω στα πενήντα πάνω κάτω.Μολις με είδε χαμογέλασε πλατιά.Παραξενευτηκα αλλα θεώρησα σωστό να τον ρωτήσω τι ήθελε,ισως να εκανε κάποιο λάθος

"Κόρη μου..." ψέλλισε βουρκωμένος, τα δάκρυα έπεφταν στο πρόσωπο του καθώς βηματιζε προς το μερος μου. Σαστισα,γιατί με αποκάλεσε κόρη του; Γιατί;

Με ξάφνιασε οταν με αγκάλιασε σφιχτά και τότε ένιωσα περίεργα.Λες και τον ήξερα.Μπορεί ολα να ήταν στο μυαλό μου αλλα αισθάνθηκα πως αυτόν τον άνθρωπο τον ήξερα.

Ηταν ο πατέρας μου!

Μου τα εξήγησε ολα λιγο πριν φύγουμε για την εκκλησία.Για τα χρόνια που με έψαχνε,για την μητερα μου που του εκρυψε την αληθεια,για το οτι τον κορόιδευε ενώ μόλις είχε παντρευτεί κάποιον πλούσιο και μάλιστα είχε ηδη κάνει ενα παιδί πριν απο μένα.

Η μητέρα μου οπως αποδείχτηκε με είχε δωσει στο ορφανοτροφείο γιατί δεν με ήθελε.Ο άντρας της έμαθε πως δεν ήμουν δικό του παιδί και την ανάγκασε να με διώξει,ή ετσι τουλάχιστον είπε εκείνη γιατι η ιδια είχε πάρει αυτή την απόφαση.Τα χρήματα την έκαναν μια αλλη γυναίκα που το πλήρωσε ακριβά ιδίως μετά τον διωγμό του γιου της και τον θάνατο του άντρα της.Εγω ολα αυτα τα χρόνια γνώριζα απλα ότι οι γονείς μου είχαν πεθανει και να που τώρα εμφανίζεται κάποιος που λέει οτι είναι ο πατέρας μου.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω, και αν απλά κάποιοςήθελε να κανει πλάκα; αν αυτος ο κύριος ήταν απλα κάποιος που έπαιρνε μερος σε ενα κακόγουστο αστείο;Θα μπορούσε! Αλλα αυτος ο άνθρωπος που εχω απέναντι μου ειναι ο πατέρας μου.Δεν γίνεται κανεις να μην παρατηρήσει την ομοιότητα μας,μου έδειξε διάφορα χαρτιά, τα πάντα...

"Μην κλαις κόρη μου σε παρακαλώ. Ασε αυτη την στιγμή τις συγκινήσεις γιατί παντρεύεσαι.Θεε μου σε βρήκα μετα απο τοσα χρόνια,εσυ πλέον μια ολόκληρη γυναίκα,παντρεύεσαι!" τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά τα δικά μου καθώς τα φιλούσε ψιθυριζοντας ποσο τυχερός ήταν..

Δεν παρέλειψε να με ενημερώσει για την ύπαρξη του αδερφού μου.Εκείνη η γυναίκα δεν έχει την αξια να λέγεται μητέρα.Εδιωξε τα παιδιά της για τα πλούτη,διέλυσε ανθρώπινες ψυχές χωρις να νοιάζεται. Τι γυναίκα ήταν αυτή;

Γιατι;

Η ωρα πλησίαζε και έπρεπε να ξεκινήσουμε.Τα κορίτσια μου διόρθωσαν το μακιγιάζ και μόλις ήμασταν έτοιμοι βγήκαμε εξω
Ο πατέρας μου δεν σταματούσε να κρατάει το χέρι μου χαμογελώντας.
Εβλεπα την χαρά στα μάτια του.Το έβλεπα!Βέβαια εκτος απο την έκπληξη αυτή,ο πατέρας μου είχε κανονίσει να έρθει και ο αδερφός μου.Φαίνεται πως παρόλο που τους χώριζαν τοσα εγώ ήμουν ο κοινός στόχος τους,να με βρουν και να ενώσουν την οικογένεια.

"Κόρη μου απο εδω ο Μάνος ο αδερφός σου!" ειδα τα μάτια του να βουρκωνουν, τα χέρια του με μιας να τυλίγονται γύρω μου και σαν δυο μικρά παιδιά να αγκαλιαζομαστε αληθινά.

"αδερφέ μου" ψελλισα φανερά συγκινημένη ενώ με μανια προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου,τα κορίτσια μου φώναζαν για να μην χαλάσω το μακιγιάζ μα ήταν αδύνατον.Είχα μπροστά μου τον αδερφό μου,δίπλα μου τον πατέρα μου και σε λιγα λεπτά θα παντρευόμουν τον έρωτα της ζωής μου

"Ξεκινάμε απο την αρχή αδερφούλα"
τον άκουσα να λεει "σήμερα παντρεύεται η αδερφή μου,ας μην χάνουμε άλλο χρόνο" άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου κάνοντας μου νόημα να μπω μέσα.Τα κορίτσια υα πήγαιναν με το αυτοκίνητο της Χριστίνας καθως ο Δημήτρης με τον Στέφαν βρίσκονταν δίπλα στον Αλέξανδρο.

Σε ευχαριστώ θεε μου. Σε ευχαριστώ!

Για λίγο τα άφησα ολα πίσω μου γιατι η στιγμή μου είχε φτάσει και μόνο αυτη κυριαρχούσε!

Οταν φτάσαμε επιτέλους στην εκκλησία και τον είδα η καρδιά μου άρχισε να χτυπαει απο χαρα.Μεσα σε αυτο το κοστούμι του ηταν υπέροχος, θεε μου ποσο πανέμορφος!

"Να προσέχεις την κόρη μου,γιε μου" ο Αλέξανδρος μας κοίταξε γεμάτος έκπληξη.Οπως ήταν φυσικό δεν περίμενε κατι τέτοιο οταν μας ειδε να ερχόμαστε κοντά του,μας κοιτούσε με την απορία ζωγραφισμένη φανερά στο πρόσωπο του οπως όλοι..Κανεις δεν το περίμενε! Κανεις δεν περίμενε πως την πιο σημαντική στιγμή της ζωης μου εγώ θα έβρισκα ξανα τον πατέρα μου...

Ηθελα να γελάσω με την έκφραση του, τον λυπομουν! "Εχω να δώσω πολλες εξηγήσεις" ψιθύρισα φιλωντας τον γλυκά στα χείλη.Μου χαμογέλασε τρυφερά ενω μου έδωσε την ανθοδέσμη, έπιασε το χέρι μου οδηγώντας μας μεσα. Η καρδιά μου θα έσπαζε απο χαρά.

Παντρευόμουν!

Και ολα μπήκαν ξαφνικά σε μια σειρά. Είχα δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου.Ολοι μαζί!

"Σε ευχαριστώ μωρό μου. Σε ευχαριστώ!"με φίλησε τοσο γλυκά και τρυφερά.Τα χέρια του αγκάλιαζαν ευλαβικά το σώμα μου,την ώρα που χορεύαμε καθως το αγαπημένο μας τραγούδι έπαιζε.Οι καλεσμένοι δεν σταματούσαν να μας χειροκροτούν ενώ η Μαρία φώναζε φανερά ενθουσιασμένη για τους γονείς της

"εισαι οτι καλύτερο μου συνέβη γυναικούλα μου." συμπλήρωσε γελώντας

"και εσυ άντρα μου καλος εισαι" θέλοντας να τον πειράξω είπα "αν δεν ήσουν εσυ άντρα μου δεν θα ήμουν τίποτα, δεν θα είχα τίποτα. Σε αγαπάω με όλη μου την δύναμη.Εισαι τυχερός που επεσα στην ανάγκη σου.ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ" φώναξα δυνατά, ήθελα να το ακούσουν όλοι,να δουν την αγαπη μου για τον άνθρωπο που είχα απέναντι μου κοιτώντας τον, με λατρεία!

Ο πατέρας μου απο την άλλη μας κοιτούσε συγκινημένος,το ιδιο και ο αδερφός μου.Οταν το τραγούδι άλλαξε ο Μάρκος μας πλησίασε.Τοσο καιρό φανταζόμουν αυτη την στιγμη, τον χορό του πατέρα με την κόρη μονο που εγω δεν θα μπορούσα να την ζήσω.Να όμως που ολα άλλαξαν τοσο απρόσμενα και απο εκει που ήμουν μόνη απέκτησα οικογένεια!Μια οικογένεια που μου δίνει ζωή και καθε μερα μου δείχνει ποσο με αγαπά

Σε ευχαριστώ θεε μου, για όλα
Ειμαι ευγνώμων για ολα αυτα που έχω. Ευχαριστώ!

Και κάπως ετσι ολα τελειώνουν. Καπως έτσι εκει που δεν θα το φανταζόταν κανείς απο εκει που εγω επεσα στην ανάγκη του, κατέληξα να τον αγαπάω παραπάνω και απο εμένα την ιδια. Γιατί μου χάρισε την ζωη
Μου χάρισε ολο τον κόσμο!

Και εκει που δεν το περίμενα ο πατέρας μου με τον αδερφό μου εκαναν την εμφάνιση τους κάνοντας την ζωή μου ακομα καλύτερη!

Ειναι σημαντικό να έχεις οικογένεια, κάποιον που θα ειναι διπλα σου οταν τον χρειαστείς.Και ποτε μην απελπίζεσαι γιατι ποτε δεν ξερεις τι σου ετοιμάζει η μοίρα.

Φτάνεις στον πάτο αλλα απο εκει που δεν το καταλαβαίνεις έχεις ηδη φτάσει στην κορυφή.

Δεν ειναι δύσκολο. Πιστη θέλει. Πίστη σε εσένα και μέτρο στους γύρω σου. Γιατί εσυ κανεις το παιχνίδι!

Συγκίνηση..!

Ο Μάνος σας θυμίζει κάτι;