ΔΑΦΝΗ

"ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ "

Κόντευε να βραδιάσει οταν άνοιξα τα μάτια μου.Το κεφάλι μου όπως ηταν φυσικό πονούσε μα περισσότερο η ιδια μου η καρδιά.Εμεινα λιγα λεπτά ακόμα ξαπλωμένη και έπειτα σηκώθηκα όρθια φωνάζοντας τον Αλέξανδρο.Ησυχία είχε απλωθεί σε ολο το δωμάτιο.Ησυχία που με τρόμαζε!

Επρεπε να του μιλήσω,ήμουν ανόητη τοσες μερες που δεν του έλεγα την αλήθεια,δεν θα αντέξω να τον χάσω. Φώναξα μια φορά το όνομα του αλλα τίποτα,συνέχισα ομως δεν έπαιρνα απάντηση μέχρι που ειδα το σημείωμα.Με τρεμάμενα χερια το σήκωσα διαβάζοντας το....

"Εφυγε" ψέλλισα προσπαθώντας να συγκρατήσω τον χείμαρρο δακρύων που απειλούσε να ξεφύγει απο τα μάτια μου.Είχε φύγει.Με είχε εγκαταλείψει!

Απο εκείνη την στιγμή δεν σταμάτησα να τον παίρνω τηλέφωνο και οπως το περίμενα δεν το σήκωνε.Πηρα την Λίζα τηλέφωνο να έρθει εδώ,την χρειαζόμουν οσο τίποτα αλλο. Ευτυχώς η φίλη μου δεν άργησε να έρθει.Θα της έλεγα τα πάντα,είχε έρθει η ώρα να ζητήσω βοήθεια.

Επρεπε να φανώ δυνατή.Εγω έφταιγα για την κατάσταση και κανείς αλλος. Αύριο το πρωί θα έπαιρνα και τον Δημήτρη.Είχε ήδη συλλέξει κάποια στοιχεία,οχι αρκετά αλλά δεν γίνεται να περιμένω άλλο.Η οικογένεια μου είναι πιο σημαντική.

Η Λίζα οπως το φαντάστηκα δεν γνώριζε τίποτα ,ο Αλέξανδρος δεν της είπε για την φυγή του.Εμεινε φανερά έκπληκτη με όσα της εξομολογήθηκα και με διαβεβαίωσε πως θα ηταν δίπλα μου...

Σαν τον φύλακα άγγελο μου!

Ο Αλέξανδρος δεν απαντούσε στις κλήσεις μου μονάχα ενα ξερο μύνημα οτι ειναι καλα μου έστειλε.Τον καταλαβαίνω.Εγω φταίω,εγω τον πλήγωσα...Δεν κατάφερα να κοιμηθώ ολη νύχτα,τον σκεφτόμουν διαρκώς.Δεν είχε ξημερώσει καλα καλα οταν το κινητό μου άρχισε μα χτυπά.

Αγνωστος αριθμός! Ημουν βέβαιη πως ήταν ο Χριστόφορος.Δεν σταμάτησε να με καλεί μέχρι που αναγκαστικά το σήκωσα.Εκλεισα τα μάτια παίρνοντας μια βαθιά ανάσα "παρακαλώ " απάντησα οσο πιο ψύχραιμα μπορουσα,

"Δάφνη!καλή μου Δάφνη επιτέλους " τον άκουσα να λέει μεσα απο το τηλέφωνο με την ειρωνεία να ειναι έντονη στην φωνή του

"Τι θες;" ειπα απότομα, δεν έπρεπε να δείξω πως φοβάμαι ακομα και αν ένιωθα τις δυνάμεις μου έτοιμες να νε εγκαταλείψουν

"Θες να μάθεις που ειναι ο άντρας σου; λεω πως ειναι καλη ευκαρία να τον δεις μια τελευταία φορα" τι; τι ήταν αυτα που έλεγε

"Κάθαρμα!Τι λες;μην τολμήσεις να τον πειράξεις"

"Αγριογατα πρόσεχε τα νύχια σου! Θα σου στείλω την διεύθυνση.Ελα οσο προλαβαίνεις " αποκρίθηκε γελώντας, έκλεισε το τηλέφωνο αφήνοντας με παγωμένη

Δεν ξέρω και εγω πως βρήκα την δύναμη να ετοιμαστώ.Πηρα γρήγορα ενα ταξί για να με παει στην διεύθυνση που μου έστειλε.Την ωρα που τον είδα να βγαίνει απο ένα ξενοδοχείο,άρχισα να τρέχω προς το μερος του,εκείνη την στιγμή παρατήρησα το αυτοκίνητο που προφανώς οδηγούσε ο Χριστόφορος να κατευθύνεται με ταχύτητα προς το μερος του.

Το κάθαρμα! Ηθελε να τον σκοτώσει μπροστά μου!

Ευτυχώς ο Αλέξανδρος πρόλαβε να αντιδράσει,επεσε κατω αποφεύγοντας το καθώς το αυτοκίνητο χάθηκε μακριά.

Επρεπε να παω κοντά του.Θεε μου!
Μα τοτε τους είδα και ολα γκρεμίστηκαν.Εκείνον και την Χριστίνα αγκαλιά.Ο δικός μου Αλέξανδρος αγκαλιά με την γυναίκα που ειναι ερωτευμένη μαζί του.Δεν την απομάκρυνε αντίθετα την έσφιγγε πάνω του... Λες και την είχε ανάγκη!

Μια εικόνα αρκεί για να σου ραγίσει την καρδιά.Μια εικόνα αρκει για να σε κανει να σκεφτείς και να αναθεωρήσεις.Μια εικόνα αρκεί για να τα αλλαξει ολα. Απλα μια εικόνα...

Το βλέμμα μου συνέχιζε να είναι καρφωμένο πάνω τους.Ηθελα να τρέξω κοντα του να απομακρύνω αυτη την γυναίκα και να του φωνάξω με ολη μου την δύναμη.Πως μπορούσε να την κρατα αγκαλιά; πως μπορούσε να μου κάνει κατι τέτοιο; Η δειλία μου ομως σαν φίλη μου καλή με κυρίευσε,
εμποδίζοντας τα θέλω και τα πρέπει

Τι και αν με την Χριστίνα θα ήταν καλύτερα;Εγω μόνο πονο και στεναχώριες μπορώ να του δώσω. Εδω ο Χριστόφορος κόντεψε να τον σκοτώσει εξαιτίας μου και αν συγκεκριμένα δεν καταφέρουμε να πιάσουμε τον Χριστόφορο τοτε εγώ...εγώ δεν μπορώ να μείνω με τον Αλέξανδρο.Δεν γίνεται να διακινδυνεύσω την ζωή του ακομα και αν γνωρίζει την αλήθεια

Ενας επικίνδυνος αντρας που θελει το κακό μας δεν θα σταματήσει μέχρι να το πετύχει.Ο Χριστόφορος δεν ειναι απλα επικίνδυνος,είναι ενα άρρωστο κάθαρμα που δεν θα σταματήσει μέχρι να καταφέρει να πάρει εκδίκηση

Τους ειδα έπειτα που πηγαν σε μια καφετέρια.Τα δάκρυα μου έτρεχαν στο πρόσωπο μου χωρις σταματημό. Πως άλλωστε;Πως θα μπορούσαν να σταματήσουν όταν βλέπω τον άνθρωπο που αγαπάω με μια αλλη γυναίκα ειδικά με την συγκεκριμένη..
Οταν έφυγαν μαζί,συνέχισα να τους ακολουθω,μπηκα σε ενα ταξι ζητωντας να τους ακολουθήσει γρήγορα

Αυτο που με εκανε να σπάσω περισσότερο είναι οταν ειδα να πηγαίνουν να παίρνουν την Μαρία μαζί τους.Βγήκαν βόλτα όλοι μαζι.
Ειδα την κόρη μου να γελάει και να παίζει με την Χριστίνα.Τοτε ειναι που κατάλαβα πως είχε τελειώσει.

Τελείωσε λοιπόν!

"Δάφνη;" άκουσα την φωνή του, με είχε δει.Σαστισα...τον κοίταξα καθως οι λέξεις δεν έβγαιναν,η Χριστινα ηταν πισω του κοιταζοντας με θα ελεγα με ενοχή.Η μικρή μου δεν με είχε δει ευτυχώς,επαιζε με τα παιδια
Αυτη την στιγμη δεν ηθελα να με δει σε αυτη την κατασταση.Δεν ήμουν και στην καλύτερη κατάσταση!

"Δάφνη περίμενε"φώναξε παλι,δεν περίμενα να ακούσω τίποτα.Τα πόδια μου κινήθηκαν μόνα τους τρέχοντας μακριά απο τον Αλέξανδρο.Για μια ακόμα φορά έφευγα σαν κυνηγημένη Δεν άντεχα ομως άλλο εκει.Δεν άντεχα να τον βλέπω μαζι της,να κοιταζω την κορη μου να γαλαει μαζι της

Δεν ήταν ζήλεια,απογοήτευση ήταν. Απογοήτευση για αυτο που ήμουν και είχα κανει

Απογοήτευση!

Θα το τελείωνα.Θα το τελείωνα αύριο κιόλας με οποιο κόστος.Δεν γινόταν! Πλέον η απόφαση ειχε παρθεί, δεν υπάρχει γυρισμός

Η τωρα ή ποτε!

Συγγνώμη αγάπη μου. Συγγνώμη για οτι γίνει!

Χιλια συγγνώμη για την αναμονή. Τα τελευταία κεφάλαια γράφτηκαν και ισως γραφτούν και αλλα. Θα δουμε.Οσοι ειστε ακομα εδω ελπίζω να σας αρεσει

Φιλια και αγαπη! Καλος σας απόγευμα!