ΔΑΦΝΗ

"ΕΊΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ "

Δεν μπορώ να κρύψω τον τρόμο και την έκπληξη μου οταν ο Αλέξανδρος ανέφερε τους κανόνες.Φαινόταν τοσο σοβαρός.
Ήθελε να με τιμωρήσει δηλαδή βάζοντας κανόνες; να με εκδικηθεί;

Φοβήθηκα!

Δεν λεω φταίω και εγώ για την ροπή των γεγονότων. Εγώ ήμουν αυτή που έφυγε σαν τον κλέφτη μετά απο οτι είχαμε περάσει το προηγούμενο βράδυ.Αν δεν ειχα φύγει ισως όλα να ήταν διαφορετικά.Το είπε και ο ίδιος!

Αυτό ομως δεν σημαίνει πως θα με έχει δίπλα του με κανόνες. Δεν είμαι υποχείριο του να με διατάζει και να με κανει οτι θέλει. Μπορεί να μην σπούδασα αλλά έμαθα την αξία της γυναίκας.Οι κυρίες στο ίδρυμα φρόντισαν να μας διδαξουν πως καθε άνθρωπος είναι ελεύθερο όν. Όχι επειδή είμαι γυναίκα πρέπει να αφήνω και τους άλλους να με διατάζουν.Κανέναν!

Όχι κορίτσι μου δεν θα επιτρέψεις σε κανέναν να κινεί τη νήματα της ζωής σου. Να σε διατάζει. Να σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα που δεν θες. Προπαντός δεν θα αφήσεις κανέναν να σε χτυπήσει. Κανέναν.... Τα λογια της κυρίας Φρόσως έχουν αποτυπωθεί για τα καλά στο μυαλό μου

Μια φορά έκανα το λάθος,δεν μπορώ να την πατήσω ξανά. Ημουν αναγκασμένη πριν λιγο καιρό να κάνω πράγματα που δεν ήθελα! Μπορεί ο Αλέξανδρος να μην θέλει το κακό μου αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να μπει σε αυτή την διαδικασία ξανα.Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τι έχω περάσει

Στην αρχή του αρνήθηκα φυσικά.
Και εγω ήθελα να είμαι μαζι του αλλα όχι με κανόνες.Αν είναι να με αναγκάσει να είμαι μαζί του με αυτό τον τρόπο τοτε δεν το επιθυμώ.

Πάγωσε μολις άκουσε την άρνηση σου.Άρχισε να φωνάζει σαν τρελός.Πήρα μια βαθιά ανασα και τον άφησα να ξεσπάσει μιας και που δεν με άκουγε.

Παρορμητικός.Δεν περίμενε να ακούσει και αυτό που ήθελα να πω στην συνέχεια.Πλησίασα προς το μερος του και τον ακούμπησα απαλά κάνοντας τον να σταματήσει και να με κοιτάξει

Του εξήγησα πως δεν ήθελα να είμαστε μαζί εξαιτίας των κανόνων.Η αντίδραση του με εξέπληξε.Με φίλησε ξανά. Το φιλί του βάλσαμο

Όταν με φίλησε την πρώτη φορα ένιωθα να χάνω τον κόσμο μου.Η καρδιά μου χτυπούσε με ταχύ ρυθμό.Το σώμα μου έτρεμε και τον αποζητούσε. Η επιρροή που ασκεί πάνω μου είναι μεγάλη. Νιώθω πως πλέον δεν μπορώ να αντισταθώ πλεον.

Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο, στην διαδρομή μου είπε πως δεν θα πάμε στο νοσοκομείο αλλά στο σπίτι του. Αγχώθηκα.

Γιατί να πάμε σπίτι του; Εγώ θέλω να παω στην κόρη μου. Ηδη την έχω αφήσει ωρες μόνη της. Παρα τις αντιρρήσεις μου φτάσαμε στο σπίτι του.Μολις τύλιξε το χέρι του γύρω μου βγαίνοντας απο το αυτοκίνητο ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου.

Άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μεσα.Εφερε δυο ποτήρια και λιγο κρασί για να πιούμε. Αυτά τα μάτια του... Με κάνουν να χάνομαι

Είμαι ερωτευμένη μαζί του. Ακόμα. Μπορεί να πέρασαν πέντε χρόνια αλλα ο Αλέξανδρος ήταν ο μονος άντρας που μπήκε στην καρδιά μου.

Προς έκπληξη μου, μου ζήτησε να κοιμηθούμε αγκαλιά. Το ήθελα!
Με πήρε στην αγκαλιά του, μολις φτάσαμε στο δωμάτιο με άφησε να πατήσω κάτω στο πάτωμα μπροστά απο το κρεβάτι

Ντρεπόμουν.Ειδικά οταν με άφησε μόνο με τα εσώρουχα μου.Το ευχαριστιοταν. Το βλέμμα του τα έλεγε ολα.Μου έδωσε ρούχα για να φορέσω και εκείνος μπήκε στο μπάνιο. Ευτυχώς γιατι δεν θα άντεχα να τον δω.Ένιωθα το κορμί μου να καίει

Ξάπλωσα και ύστερα απο λιγο ήρθε και αυτος.Τα χερια του τυλίχτηκαν γυρω μου κλείνοντας με στην ζέστη του αγκαλιά.

Για πρώτη φορά μετά απο τοσα βραδιά κοιμήθηκα ήρεμη. Στην δική του αγκαλιά!

Το επόμενο πρωί άνοιξα τα μάτια μου απρόθυμα απο το φως που έμπαινε από τις ανοικτές κουρτίνες.Ήθελα να κοιμηθώ και άλλο, αλλά η μικρή μου θα με αναζητούσε. Έκανα να σηκωθώ, ένα χέρι ομως με συγκράτησε.
Γύρισα δίπλα μου έκπληκτη και είδα τον Αλέξανδρο να κάθεται δίπλα μου κοιτάζοντας με. Ακουμπούσε στον αγκώνα του και με κοιτούσε με ενα τεράστιο χαμόγελο

"Καλημέρα όμορφη! Εχω έτοιμο πρωινό οπότε αν είσαι έτοιμη μπορούμε να φάμε και να πάμε στο νοσοκομείο μετά" ποτε ξύπνησε; ποτε έφτιαξε πρωινό; 

"Μίλησα και με την Λίζα, η μικρή ακομα κοιμάται. Είναι καλα και μάλιστα μολις της είπε πως είμαστε μαζι χάρηκε! " με πρόλαβε πριν καν ρωτήσω κλείνοντας μου το μάτι

Μπυ φαίνεται πως οι δυο τους εχουν κανει κώμα.Και χθες το πρωί στον κήπο κάτι ψιθύριζαν...

"Εντάξει;" ρώτησε πλησιάζοντας το πρόσωπο του κοντά στο δικο μου "πλήρη ενημέρωση" είπε ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα αργό και γλυκό φιλί

Με φιλούσε αχόρταγα.Τα χέρια του με κρατούσαν σφιχτά κοντά του.Μόλις διέκοψε την επαφή μας σηκώθηκε προσφέροντας μου το χερι του. Με έριξε στον ώμο του και παρά τις φωνές μου με πήγε στην κουζίνα.

Στο τραπέζι υπήρχε ενα πλουσιοπάροχο πρωινό. Καθίσαμε αντικριστά και ξεκινήσαμε να τρώμε. Ήταν απλά υπέροχα.Συζητούσαμε και γελούσαμε.

Είναιτόσο όμορφος οταν γελά!

Τελειώσαμε το πρωινό και ο Αλέξανδρος πήγε να ντυθεί αφου πρώτα θα μου έφερνε ρούχα.
Ευτυχώς η Λίζα είχε αφήσει δικα της εδώ.Καθώς τον περίμενα χτύπησε το κουδούνι.

Δεν ήξερα αν έπρεπε να μέχρι που η φωνή του με διέκοψε "άνοιξε μωρο μου.Σου φέρνω και τα ρούχα" φώναξε μέσα απο το δωμάτιο

Σουλουπωθηκα οπως οπως και πήγα να ανοίξω "ποιά στο διάολο είσαι εσύ και τι κάνεις στο σπίτι του Αλέξανδρου"μια ψηλή γυναίκα στεκόταν μπροστά μου κοιτάζοντας με,με απέχθεια

Ποιά ήταν αυτη...ήταν το ερώτημα και οχι εγώ!

Ο Αλέξανδρος εχει πολλες εξηγήσεις να μου δώσει!

Πολλές!

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν

Ποια είναι η τύπισσα στην πόρτα άραγε?

Καλό βράδυ!