ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

"ΕΊΝΑΙ ΕΥΘΎΝΗ ΜΟΥ, ΚΑΤΆΛΑΒΕ ΤΟ"

Μόλις ηρέμησε η μικρή της σκούπισα τα μάτια και της ζήτησα να μην μιλήσει για το όνειρο στην μητέρα της.

Μπερδεμένα πράγματα.Μια υποψία τριγυρίζει τώρα στο μυαλό μου,ίσως αδύνατη αλλά...
Η Λίζα έχει πολλές εξηγήσεις να μου δώσει ή μάλλον καλύτερα η ίδια η Δάφνη

Δεν πάει άλλο.Θα της μιλήσω.Θα την κάνω να με θυμηθεί ειτε το θέλει είτε όχι

Ζητάω απαντήσεις και η Δάφνη πρέπει να μου τις δώσει. Πριν πέντε ακριβώς χρόνια την γνώρισα τότε στο μπάρ. Η πρώτη της φορά... Και αν η μικρή είναι κόρη μου;

Υπάρχει αυτή η πιθανότητα;

Γαμωτο! Θα τρελαθώ

Πάνω στην ώρα έρχεται και η Δάφνη με το καροτσάκι. Παίρνω την μικρή αγκαλιά και με προσοχή την ακουμπάω πάνω.

Το βλέμμα μου συναντά την Δάφνη.Με κοιτάει στα μάτια.Πάλι το κάνει. Πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται.

Θα με τρελάνει τελείως αυτή η γυναίκα...

"Πάμε;" τις ρωτάω ενώ σπρώχνω το καροτσάκι μπροστά.Η μικρή δείχνει ενθουσιασμένη.Έχει ξεχάσει ευτυχώς το όνειρο που είδε και τον φόβο που την είχε καταβάλει

Η Δάφνη πίσω μας ακολουθεί με ενα αμυδρό χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο της. Φτάνει δίπλα μου λέγοντας μου να αφήσω την μικρή σε αυτή. Ασυναίσθητα πιάνω το χέρι της ζητώνταπτώσης
απαλά να με ακολουθήσει.

Την νιώθω να παγώνει αλλά αυτό δεν με σταματά. Κρατώ ακόμα το χέρι της και μαζί προχωράμε ώσπου φτάνουμε στον πίσω κήπο
Παντού είναι γεμάτος με ποικιλίες λουλουδιών μα κυριαρχούν τα γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα

"Κοίτα μανούλα το αγαπημένο σου λουλούδι " αναφωνεί μαγεμένη απο το τοπίο η μικρή δείχνοντας ενά κόκκινο τριαντάφυλλο

Ώστε το αγαπημένο της...

Πλησιάζω τα λουλούδια και κόβω δυο τριαντάφυλλα. Ένα κόκκινο για την Δάφνη και ένα ροζ για την μικρή. Ενθουσιάζεται μολις το δίνω. Μου λέει ευχαριστώ και με αγκαλιάζει

Έπειτα έρχεται η σειρά της Δάφνης. "Ευχαριστώ Αλέξανδρε" ψελλίζει αμήχανα

Ντρέπεται!

Θα με τρελαίνει αυτή η γυναίκα. Μια μου φωνάζει και με απειλεί να μείνω μακριά και τωρα με ντρέπεται.

Αχ ρε Δάφνη...

Η Μαρία δείχνει χαρούμενη. Της άρεσε η έκπληξη. Στην παρέα μας ήρθε και η Λίζα,την φώναξα, γιατί θέλω να μείνω μόνος με την Δάφνη.Δεν γίνεται να καθυστερώ άλλο να της μιλήσω.Καλύτερα τώρα.

Δυσανασχετεί μόλις της ζητάω λίγο χρόνο για να μιλήσουμε, η κόρη της όμως έχει αντίθετη άποψη.

Μπράβο μικρε μου άγγελε

Με ακολουθεί ήρεμη. Απομακρυνόμαστε αρκετά για να είμαστε μόνοι μας. Κάθεται σε ένα πεζούλι με το κεφάλι σκυμμένο ενώ παίζει αμήχανα με το δαχτυλίδι στον δεξιό αντίχειρα της

"Λοιπόν! Τι θέλεις να μου πεις; ή καλύτερα τι να συζητήσουμε; Οτι είχαμε να πούμε το είπαμε νομίζω"

Ξεροκέφαλη

"Δάφνη εδώ και μέρες... "

Έλα τώρα Αλέξανδρε... Μιλα γαμώτο... Τι έχω πάθει;

Με κοιτάζει μέσα στα μάτια και νιώθω να χάνομαι ξεχνώντας τι ήθελα να πω

"Δάφνη εγώ σε... " είμαι έτοιμος να της το πω οταν μια φωνή μας διακόπτει. Ένα ουρλιαχτό καλύτερα. Κάποιος φωνάζει βοήθεια.

Γυρίζω το βλέμμα μου κοιτάζοντας έντρομος. Μια κοπέλα βρίσκεται αιμόφυρτη στο κρύο δάπεδο.Κόσμος έχει τρέξει κοντά της

Της ζητάω συγγνώμη και κατευθύνομαι προς την κοπέλα. Λιποθύμησε λόγω της πτώσης, έχει χτυπήσει το κεφάλι της

Της δίνω τις πρώτες βοήθειες και όταν βεβαιωθώ πως είναι καλά φωνάζω δυο νοσοκόμους να φερουν ένα φορείο.Ευτυχώς το τραύμα είναι επιφανειακό.Η νεαρή κοπέλα συνέρχεται.Με ευχαριστεί αγκαλιάζοντας με.
Μόλις την παίρνουν γυρνάω προς το μέρος της Δάφνης

Στέκεται πίσω μου,με παρατηρεί! Μακάρι αυτή την στιγμή να ήμουν μέσα στο μυαλό της. Να δω τι επιτέλους σκέφτεται. Με κοιτάει χωρις να μιλάει ενώ δαγκώνει το κάτω χείλος της

Λες και ζήλεψε! Αποκλείεται! Άλλωστε γιατί να ζηλέψει.

Την πλησιάζω ρωτώντας την αν μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας προτού μας διακόψει η λιποθυμία της κοπέλας αλλά εκείνη αρνείται.

"Καλύτερα να πας να ελέγξεις την κοπέλα.Σε έχει ανάγκη στο είπε και η ίδια"λέει με τον θυμό να διαγράφεται στα χαρακτηριστικά της

Όντως η Αντζέλικα,όπως λέγανε την κοπέλα που βοήθησα,μου ζήτησε να πάω μαζί της μιας και θα ένιωθε πιο σιγουριά.Φοβόταν!
Ως γιατρός κανονικά έπρεπε αλλά εκείνη την στιγμή ήμουν ο Αλέξανδρος και είχα μια σοβαρή κουβέντα με την Δάφνη. Επικοινώνησα με τον συνάδελφο μου να ρίξει μια ματιά στην κοπέλα οποτε δεν θα υπάρχει πρόβλημα

"Ναι αλλά εγώ θέλω να μιλήσω σε εσένα.Πρέπει να κάνουμε μια σοβαρή κουβέντα νομίζω. Άλλωστε έχουμε ξανά συναντηθεί ή κάνω λάθος; " μου βγήκε αυθόρμητα αλλά δεν μπορούσα να το κρατάω άλλο μέσα μου

Πες μου Δάφνη. Πες μου επιτέλους αυτό που θέλω να ακούσω!

Πέντε χρόνια... Θυμάμαι εκεινο το βράδυ. Φαινόταν μικρή και άπειρη.Επινε το ποτο της ήσυχα ενω κοιτούσε αμήχανα γύρω-γύρω. Κατάλαβα αμέσως πως ήταν η πρώτη φορα που ερχόταν σε μπαρ.

Ο φίλος μου με ειδε πως την κοιτούσα. Δεν σταμάτησα να κανει πλακα μα ειχε παραδεχτεί πως πρώτη φορα έβλεπα μια κοπέλα και ελιωνα κυριολεκτικά. Ισως να ήταν η αθωότητα της που με τράβηξε στο βλέμμα της. Η νεανική γοητεία της...

Την ήθελα! Θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί τωρα.

Και αν έμεινε έγκυος εκείνο το βράδυ; Ειχα πιεί λιγο, μπορεί να μην ημουν μεθυσμένος αλλα δεν θυμάμαι να πήραμε προφυλάξεις

Άρα αφου η μικρή είναι πέντε χρονών και δεν έχει πατέρα. Ίσως εγώ ...

Αυτά!

Χωρις την bot_18 δν θα είχαμε κεφάλαιο. Ευχαριστώ αδυναμία