Η Ιρένα Σέντλερ, ντυμένη με την   στολή της νοσοκόμας έδειξε την άδεια της στους φρουρούς. Μπήκε στο γκέτο που βρίσκονταν  στην πατρίδα της, τη Βαρσοβία με σκοπό να ελέγξει την κατάσταση, να θεραπεύσει αρρώστους και φυσικά να έρθει σε συνεννόηση με τους γονείς των μικρών παιδιών που είχε στόχο να σώσει κάτω από τη μύτη των Ναζί.
  Αυτά που είδε δεν την ευχαρίστησαν καθόλου. Παλιά κτίρια κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο, μούχλα, υγρασία, κίτρινα αστέρια με φράσεις όπως :"εβραϊκό σκουπίδι" στις προσόψεις των σπιτιών. Το χειρότερο, από όλα όμως, ήταν ότι είδε παιδιά να ζητιανεύουν, να εκλιπαρούν τους στρατιώτες για λίγο ψωμί ή νερό και εκείνοι να τους χτυπούν με μανία. Κουρελιασμένα ρούχα, θλίψη, φόβος και πόνος. Η καρδιά της σφίχτηκε. Αφού έκανε την δουλειά της, πήγε στην συνέλευση της Zegota, της Οργάνωσης που συμμετείχε εδώ και χρόνια, με άκρα μυστικότητα και πολλή προσοχή να μην γίνει αντιληπτή από τις τακτικές περιπολίες των κατακτητών. Ανέφερε τι είδε. Αποφασίστηκε ότι θα είχε δύο συνεργάτες ώστε να μεταφέρουν και να παραδώσουν τα παιδιά με ασφάλεια. Πρώτα - πρώτα, όμως, έπρεπε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των γονιών.
   Έτσι και έγινε. Το γλυκό της χαμόγελο σε συνδυασμό με την υπομονή της και την ήρεμη φωνή της, ενέπνευσε τον σεβασμό στις οικογένειες και σε όποια καλύβα έμπαινε , ήταν ο ήλιος που φώτιζε και έδιωχνε  το σκοτάδι της ασθένειας. Οι Εβραίοι την εμπιστεύτηκαν. Η ίδια τούς χάριζε μάλλινα χοντρά ρούχα, τρόφιμα καλής ποιότητας, φάρμακα και βότανα τα οποία τους συμβούλευε να τα κρύψουν, για να μην τα βρουν οι Γερμανοί και υποψιάζονταν τι συνέβαινε.
Ήταν σαν μια καλή νεράιδα που κουνώντας το μαγικό της ραβδάκι, έδωσε μια νότα αισιοδοξίας  και ανθρωπιάς μέσα στο παραλογισμό του πολέμου.
  Παρόλα αυτά, κάποιοι δεν πείθονταν κοιτώντας τη με μισό μάτι. Όταν τους κάλεσε όλους με πρόφαση την γενική εξέταση και τους εξήγησε ότι έπρεπε να της δώσουν τα παιδιά τους για να τα στείλει κάπου που θα ήταν ασφαλή και ευτυχισμένα, άλλοι συμφώνησαν αμέσως όμως κάποιοι διαφώνησαν ειδικά μια γυναίκα, γύρω στα 50, που την έλεγαν Σάρα, της είπε :
-"Και πώς το ξέρουμε εμείς ότι δεν θέλεις να μας κάνεις κακό ή να πάρεις τα παιδιά και να τα παραδώσεις στους Γερμανούς?" έφτυσε με μίσος.
-"Κυρία Σάρα, σας παρακαλώ με προσβάλετε!
Αν ήθελα να σας κάνω κακό, θα μπορούσα να το είχα ήδη κάνει. Μην με υποψιάζεστε χωρίς λόγο. Να βοηθήσω θέλω. "
-" Εσύ? Τι ανάγκη μπορείς να έχεις εσύ? Είσαι όμορφη, έχεις χρήματα, είσαι καθαρή με σωστά ρούχα και όχι κουρέλια. Εμείς είμαστε τα σκουπίδια, τα παράσιτα, η  καταστροφή της γερμανικής κοινωνίας. Δώσε μου έναν λόγο να σε πιστέψω και θα το κάνω στο ορκίζομαι".
-" Αρκετά! Τους μισώ όσο και εσείς κυρία Σάρα. Είμαι Πολωνή. Κατέστρεψαν την όμορφη πόλη μου μετατρέποντας τη σε σωρό από ερείπια, δήμευσαν περιουσίες, κλέβουν τρόφιμα από τον κοσμάκη για τον ανεφοδιασμό των στρατιωτών την ίδια στιγμή που αλλού πεθαίνουν από λιμό!Επίσης, δεν είμαι μόνη μου. Μπορώ να προσφέρω στα παιδιά σας μια ζωή ασφαλή και χαρούμενη μακριά όμως από εσάς. Εγώ ή ίδια αγωνίζομαι για χρόνια για τα δικαιώματα των Εβραίων συμμετέχοντας σε οργανώσεις και βοηθώντας πολλούς από την φυλή σας να διαφύγουν! Ο πατέρας κόλλησε τύφο και πέθανε από αυτό! Όταν πέθανε, η εβραϊκή συναγωγή της πόλης συγκέντρωσε χρήματα και με βοήθησε να σπουδάσω πολωνική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο από όπου με έδιωξαν τρία χρόνια αργότερα επειδή διαμαρτυρήθηκα για τους ρατσιστικούς νόμους που υποχρέωναν να κάθονται οι Εβραίοι σε συγκεκριμένες θέσεις! Αποκλείεται να θέλετε περισσότερο από εμένα να νικηθούν αυτά τα τέρατα. Σας παρακαλώ, αφήστε με να σας βοηθήσω! ".
  Γενική σιγή επικράτησε μετά από τον λόγο της. Ξαφνικά, ένα ομόφωνο ναι ακούστηκε από αυτούς. Η κοπέλα χαμογέλασε ικανοποιημένη. Επιτέλους, θα πραγματοποιούσε τα σχέδια της.
   Από εκεί και έπειτα, άρχισε να μεταφέρει από βρέφη μέχρι μεγάλα παιδιά με την  βοήθεια των δύο συνεργατών της που ο ένας απασχολούσε τους φύλακες και ο άλλος ερχόταν με το αυτοκίνητο παίρνωτας τους μαζί με το πολύτιμο φορτίο τους.
   Με το φως του φεγγαριού για οδηγό, η Ιρένα μετέφερε τα βρέφη σε καλαθάκια ενώ τα μεγάλα έμπαιναν σε τσουβάλια, βαλίτσες, καρότσια που ήταν γεμισμένα και με άλλα υλικά.Για τα παιδιά αυτά η Σέντλερ και οι συνεργάτες της είχαν λίστες με τα ονόματά τους, που η Σέντλερ τα είχε είχε βάλει μέσα σε βάζα και τα είχε θάψει στον κήπο της, προκειμένου μετά τον πόλεμο να τα επιστρέψουν στους γονείς τους. Όμως τελικά σχεδόν όλοι γονείς των παιδιών αυτών εξοντώθηκαν στο Στρατόπεδο εξόντωσης της Τρεμπλίνκα.
  Ωστόσο, τα παιδιά αυτά υιοθετήθηκαν από  πολωνικές οικογένειες ή στάλθηκαν σε μοναστήρια με πλαστά χαρτιά και διαφορετικά ονόματα. Η Ιρένα ήταν ευτυχισμένη με αυτή την καταληξη. Συνολικά, σώθηκαν 2.500 παιδιά και αυτό ήταν σπουδαίο κατόρθωμα. Και η ίδια είχε συμβάλλει σε αυτή την καταληξη.
  Δεν την ένοιαζε να πάθει η ίδια κάτι άλλωστε κανένα μυστικό δεν κρατάει για πολύ. Όμως,  είχε την αντίληψη ότι τα παιδιά αποτελούν το μέλλον μια χώρας και για έναν τόσο ιερό σκοπό, αξίζει η θυσία μιας ζωής. Όπως λέει και το τραγούδι : αν σωθεί το παιδί, υπάρχει ελπίδα.