Η Μαρία Δημάδη ξύπνησε τρομαγμένη από έναν εφιάλτη που της τάραξε τον ύπνο τις πρώτες πρωινές ώρες. Είχε δει στον ύπνο της την αδελφική της φίλη, την Βασιλική να δολοφονείται από έναν άγνωστο άνδρα. Θα ορκιζόταν ότι είχε ακούσει εκπυρσοκρότηση όπλου. Η ίδια πίστευε στην ερμηνεία των ονείρων με τα σημαντικά μηνύματα που στέλνει συχνά το υποσυνείδητο. Έτσι, αποφάσισε να το κρατήσει ως σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού της.
    Όλες οι μέρες της, από τότε που η Αθήνα καταλήφθηκε από τους Γερμανούς ήταν μαύρες και άραχνες. Είχε γίνει από την πρώτη στιγμή μέλος σε αντιστασιακές οργανώσεις, την Εθνική Αλληλεγγύη και το ΕΛΑΣ. Η ίδια δούλευε ως γραμματέας και διερμηνέας στο Γερμανικό Φρουραρχείο. Όντας γόνος πλούσιας οικογένειας, είχε την ευχέρεια να μάθει αρκετές ξένες γλώσσες συμπεριλαμβανομένης γαλλικής και γερμανικής. Αυτό ακριβώς το προσόν της καθώς και την σαγήνη της στο ανδρικό φύλο, εκμεταλλεύτηκε για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανωτέρων στελεχών οι οποίοι της εμπιστεύονταν σημαντικά έγγραφα. Συνεργαζόταν με έναν εξίσου αξιόλογο νέο, τον Νικόλαο Σουκατζίδη ο οποίος μετέφερε τα μηνύματα των φυλακισμένων στους οικείους τους με απόλυτη εχεμύθεια.
  Η ίδια είχε διασώσει πολλές φορές ανθρώπους από το εκτελεστικό απόσπασμα καθώς έκρυβε τα ενοχοποιητικά στοιχεία σε συρτάρια του γραφείου της το οποίο κανένας δεν έψαχνε γιατί πολύ απλά δεν την υποψιαζόντουσαν. Η εμφάνιση της βοηθούσε σε αυτό. Ξανθά μακριά μαλλιά, μικρή μύτη, πρόσωπο με  γωνίες και ένα σώμα με τέλειες αναλογίες το οποίο έντυνε πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας. Το μόνο σημείο που υποδείκνυε  την ελληνική της καταγωγή ήταν τα χαρακτηριστικά καστανά μάτια. Με την βοήθεια της Βάσως, την οποία έπαιρνε μερικές φορές στο γραφείο με την ιδιότητα της βοηθού, της έδινε τα έγγραφα, τους χάρτες και ό, τι άλλο κατόρθωνε να κλέψει από τα γραφεία και τα έδινε στην Βάσω η οποία τα έκρυβε στα ρούχα της. Στη συνέχεια, τα μεσάνυχτα συναντιόντουσαν σε μια μικρή αποθήκη και υπό το φως ενός κεριού, συζητούσαν τα σχέδια τους για δολιοφθορά στα οχήματα των Γερμανών.
   Η Βασιλική η οποία είχε μαύρα σπαστά μαλλιά και σκούρα μάτια φορούσε συνέχεια ανάλαφρα παπούτσια τα οποία της επέτρεπαν ευελιξία σε αντίθεση με την ίδια που φορούσε τακούνια. Η Βάσω ήταν πολύ προσεκτική και κινούνταν τέλεια στο σκοτάδι σε αντίθεση με την Μαρία που χρειαζόταν να φοράει κουκούλα για να κρύψει το χρυσάφι των μαλλιών της που λαμπύριζαν στη νύχτα.
   Σήμερα , μαζί με την Βασιλική συμμετείχε σε αφισοκόλληση προκηρύξεων στους έρημους  από ζωή δρόμους της Αθήνας. Ωστόσο, έσπασε ο διάβολος το πόδι του και έτυχε να τις δει ένας Γερμανός φρουρός ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την Μαρία ενώ εκείνη δεν ανταπόδιδε τα συναισθήματα του.
Μεθυσμένος από το ποτό, και απελπισμένος από τον ανεκπλήρωτο έρωτα του, έβγαλε το όπλο του και σημάδεψε από μακριά την Μαρία.  Η Βασιλική πήδηξε μπροστά της, πέθανε από υπερβολική αιμορραγία στα χέρια της Μαρίας ενώ ο Γερμανός είχε γίνει καπνός. Η Μαρία ούρλιαζε τόσο πολύ για τον άδικο χαμό της όμορφης γυναίκας που αποφάσισε να εκδικηθεί τους φονιάδες με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
  Το πένθος της όμως της θόλωσε το μυαλό. Έκανε λάθη στην δουλειά της, είχε γίνει νευρική και αφηρημένη προκαλώντας την καχυποψία των αφεντικών της.
  Γνωρίζοντας, λόγω της θέσης της, για τις κινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων στην ευρύτερη περιοχή, ενημέρωνε τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Έτσι το 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, αφού ενημερώθηκε από τη Δημάδη για τις κινήσεις γερμανικών στρατευμάτων στις αρχές Ιουλίου του 1943, έστησε ενέδρα έξω από το χωριό Μυρτιά, πάνω από την λίμνη Τριχωνίδα και χτύπησε γερμανική φάλαγγα, στις 10 Ιουλίου 1943, σκοτώνοντας περισσότερους από 100 Γερμανούς  στρατιώτες, στην μάχη της Μυρτιάς .  Η Δημάδη ενημέρωσε τον ΕΛΑΣ και για το σχέδιο των γερμανικών δυνάμεων να στραφούν προς το Καρπενήσι και να χτυπήσουν τους αντάρτες, τον Νοέμβριο του 1943.
   Επίσης μετά το χτύπημα του ΕΛΑΣ κατά γερμανικών στρατευμάτων στο χωριό Καινούριο, κοντά στο Αγρίνιο, στις 5 Ιουλίου 1944, κατά το οποίο σκοτώθηκαν 70 Γερμανοί στρατιώτες, ενημέρωσε τους αντάρτες ότι Γερμανοί στρατιώτες και μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας επρόκειτο να συλλάβουν κατοίκους του χωριού για σχέση με τους αντάρτες. Έτσι οι εν λόγω κάτοικοι πρόλαβαν να διαφύγουν και κανείς δε συνελήφθη.
   Ωστόσο, είχε γίνει αντιληπτή από δοσίλογους να κυκλοφορεί την νύχτα.
Η Δημάδη βοήθησε πολλές φορές για την αποφυλάκιση κρατουμένων μεταξύ των οποίων και μελών της αντίστασης [ενώ είχε δώσει και ειδικές άδειες σε μέλη της αντίστασης διευκολύνοντας έτσι τις κινήσεις τους. Το γεγονός αυτό έφερε τα πράγματα  στην κόψη του ξυραφιού και η Μαρία  συνελήφθη δια της βίας και εκτελέστηκε.