Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

𝟎𝟖| 𝐒𝐚𝐜𝐫𝐢𝐟𝐢𝐜𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐟𝐚𝐫𝐞𝐰𝐞𝐥𝐥




ㅤㅤㅤ────────
ㅤㅤㅤ் Narra Chieko '
ㅤㅤㅤ︶︶︶︶︶︶
ㅤㅤㅤ┆      .     *          ┌
ㅤㅤㅤ┆           +     °      🦋       
ㅤㅤㅤ┆          .   •              ┘
ㅤㅤㅤ┆                ⋅  
ㅤㅤㅤ✿ ೋ

Al despertar, me encuentro con el rostro de Kaname, cuya belleza etérea me deja sin aliento. Intento calmar los latidos de mi corazón y razonar.

— (Chieko, no caigas en pensamientos inapropiados... recuerda que él es solo un niño y tú eres una niña con la mentalidad de una mujer de 32 años.) -Pienso con culpabilidad- (Aun así, no todos los días se tiene una belleza durmiendo a tu lado.)

Después de luchar contra mis propios pensamientos, noto que mi hermano se despierta y se frota los ojos, sentándose en la cama para examinar su entorno en silencio. La luz del amanecer entra suavemente por la ventana, iluminando su rostro con un resplandor dorado.

— Parece que te has despertado antes que yo. -Kaname me saludo con una sonrisa cálida y trató de ocultar mi nerviosismo-

— Sí. -Respondo tranquilamente, mi voz aún cargada de sueño-

— Es una pena que tenga que irme. -Suspiro el castaño mayor, sintiendo una punzada de tristeza-

— ¿A qué te refieres? -Le miro con curiosidad, notando la confusión en sus ojos-

— Visitaré a Tukama Ichijo, un buen amigo. -Contesta, su tono sereno-

— Ah... -Murmuro, tratando de procesar la información-

De repente, un recuerdo invade mi mente y mi expresión cambia, sintiendo cómo mis manos tiemblan. Intento mantener la compostura, pero Kaname se da cuenta de mi reacción y sostiene mis manos, lo que me altera aún más. Su toque es cálido y reconfortante, pero también me recuerda la fragilidad de nuestra situación.

— ¿Qué te sucede? ¿Por qué estás temblando? -Pregunta inquieto, su preocupación evidente en su mirada-

— ¡No me toques! -Exclamo disgustada, retirando mis manos bruscamente-

— Chieko... -Kaname repite mi nombre con suavidad, intentando calmarme-

— Lo siento. -Me disculpo, respirando profundamente para recuperar la calma-

Kaname apoya su frente contra la mía, logrando calmarme y disipar mis nervios. Su cercanía me brinda una sensación de seguridad que tanto necesito.

— No te preocupes, me aseguraré de que nada malo pase. -Susurra con voz calmada, sus palabras llenas de determinación-

— (No prometas algo que no podrás cumplir...) -Pienso con cierta aflicción, manteniendo distancia- Gracias por tus palabras, Kaname nii-sama.

— Ya verás que regresaré pronto para seguir compartiendo tiempo contigo. -El niño sonríe y acaricia mi cabeza con ternura-

— (Es una lástima... para entonces deberé borrar los recuerdos que pasamos juntos.) -Finjo una sonrisa, ocultando mi tristeza- También espero poder pasar más tiempo juntos.

— Vamos a desayunar. -Propuso Kaname-

— ¡Sí! -Digo animada, tratando de mantener un tono alegre-

Después de un desayuno agradable, me envuelve en un abrazo y deposita un casto beso en la coronilla de mi cabeza, dejándome bajo la custodia de mi criada Hana antes de marcharse de mi cuarto. Mientras tanto, trato de recordar el manga que completé en mi vida anterior y caigo en cuenta de un dato en el capítulo 35. La sensación de urgencia y responsabilidad pesa sobre mis hombros.

— (Soy la única que sabe lo que sucederá y no sé si podré evitar ciertas cosas, pero haré lo que esté a mi alcance para intentarlo.) -Pienso seriamente, sintiendo la presión de mi conocimiento-

— ¿En qué está pensando tanto, Chieko-sama? -Pregunta Hana, mirándome con una sonrisa cálida, su voz llena de preocupación y cariño-

— ¡Nada, Hana-chan! -La abrazo y sonrío con encanto, tratando de ocultar mis verdaderos pensamientos- (No sé qué pasará con Hana, pero espero que esté bien en mi ausencia).

— Oh my... -Ríe y corresponde a mi abrazo, su risa es una melodía que alivia mi corazón-

[Después de unas horas. . .]




ㅤㅤㅤ────────
ㅤㅤㅤ் Narra Kaname '
ㅤㅤㅤ︶︶︶︶︶︶
ㅤㅤㅤ┆      .     *          ┌
ㅤㅤㅤ┆           +     °      🍷       
ㅤㅤㅤ┆          .   •              ┘
ㅤㅤㅤ┆                ⋅  
ㅤㅤㅤ✿ ೋ

Una vez regreso a la mansión, desciendo de la limosina y agradezco a Tukama por su hospitalidad al traerme de vuelta. Intercambiamos una serie de despedidas antes de entrar a mi hogar, pensando en visitar nuevamente a Chieko.

— ¡Mi hermano ha vuelto! -Exclama Yuuki al entrar al sótano y abrazarme con entusiasmo- ¡Bienvenido a casa, hermano!

— (Me gustaría que alguna vez, Chieko me saludara de la misma forma que Yuuki.) -Pienso con una sonrisa- Estoy de vuelta.

— Estás muy frío, hermano. -Dice Yuuki, tocando mis manos con preocupación-

— Sí... es porque está nevando afuera...

— ¿Nieve? -Pregunta, examinándome con curiosidad-

— Así es... es algo frío, pero tú eres como el... cálida.

Yuuki sonríe y justo en ese momento se acerca Juuri, quien me gasta pequeñas bromas antes de abrazarme como disculpa. Me siento un poco avergonzado por la calidez familiar que me brinda, y permanecemos todos juntos hasta que sentimos una presencia conocida que solo Juuri, Haruka y yo reconocemos.

— Kaname, quédate aquí con Yuuki. -Dice Haruka, mirando a su esposa con preocupación mientras se levanta de su asiento-

— Sabes qué hacer si no regresamos. -Añade Juuri, su tono serio-

— Está bien. -Respondo, mi expresión se ensombrece- (Espero que Chieko esté bien.)



ㅤㅤㅤ────────
ㅤㅤㅤ் Narra Chieko '
ㅤㅤㅤ︶︶︶︶︶︶
ㅤㅤㅤ┆      .     *          ┌
ㅤㅤㅤ┆           +     °      🦋       
ㅤㅤㅤ┆          .   •              ┘
ㅤㅤㅤ┆                ⋅  
ㅤㅤㅤ✿ ೋ

Hana me informa sobre la llegada del príncipe Kaname, y pongo en marcha mi plan. Busco una bolsa donde guardo mis pertenencias más importantes y espero a que mi progenitor se manifieste. En cuanto percibo su aura, uso mi habilidad para no ser detectada y escapo de la supervisión de mi criada, dejando solo una carta.

Al encontrar la salida, escucho la pequeña disputa entre los hermanos y observo todo en silencio, esperando el momento adecuado para intervenir.

— Estás bajo la vigilancia del senado y aun así has salido otra vez... hermano. -Dice Haruka con tono severo-

— Ustedes están escondiendo algo precioso... he venido a llevarme a mi "princesa". -Responde Rido con una sonrisa intacta-

— ¡Tú...! ¡Otra vez mi niña! -Grita Juuri furiosa, pensando que se refiere a su hija Yuuki-

— (Debe tratarse de mí...) -Pienso, tragando en seco-

— Juuri... mantente atrás. -Le dice Haruka, preocupado-

Soy espectadora de la lucha entre mi tío y mi padre. Haruka ataca el abdomen de su hermano mayor, y aprovecho la oportunidad para conversar por última vez con su esposa, observando cómo entra, sabiendo lo que sucederá.

Pronto, Rido regresa y observa a su hermano menor con una sonrisa, dejando expuesto su poder. Quiero intervenir, pero debo encontrar el momento correcto para que mi padre no lo mate.

— Sabes muy bien por qué he venido, Haruka. Deja de hacerte el tonto y entrégame a mi hija. -Dice Rido, mirándolo fijamente-

— ¿Por qué debería hacerlo? Tú fuiste quien nos robó a nuestro primer hijo. -Responde Haruka, con el ceño fruncido- No dejaré que Chieko sufra contigo.

— Eres demasiado ingenuo. -Ríe suavemente Rido- Deberías realizar tu próximo ataque en el corazón o en la cabeza, así evitarías que renazca.

— Entonces evitaré que esta vez revivas, Rido.

— ¡Deténganse! -Grito, llamando la atención de los mayores-

Me acerco a mi progenitor y siento cómo me toma entre sus brazos con cuidado.

— ¡¿Qué haces, Chieko?! -Pregunta mi tío, preocupado-

— Estoy evitando que Yuuki y Kaname crezcan sin ti y Juuri. -Revelo con tristeza- Es el único favor que puedo hacerte por cuidar bien de mí.

— Mi pequeña princesa no tiene un corazón horrible como el mío. -Sonríe Rido, apretando mi mejilla- Solo he venido por ella.

— Chieko... -Kaname aparece detrás de Haruka, observándome desconcertado- Hiciste una promesa conmigo...

— Por favor, no te vayas con él... -Suplico Haruka-

— Es mejor que detengas a Juuri. -Digo seriamente, y Haruka reacciona rápidamente, yéndose a buscar a su amada-

— Lo mejor será retirarnos. -dice Rido-

Asiento obedientemente y estamos dispuestos a irnos, pero Kaname llama la atención de Rido y se enfrenta a él, sosteniendo un arma anti-vampiro. Sé que no podrá herirlo, ya que mi padre es su maestro, pero eso es algo que el joven vampiro desconoce.

— Tu brazo no se mueve. -Sonríe Rido de forma siniestra- Incluso si recuperas tu poder original después de haber descansado, volveré a disfrutar de la espesa sangre de los Kuran. -Saca sus colmillos- ¡Y durante todo ese tiempo, seguirás sin poder matarme!

— ¡Oto-sama! -Lo miro con una expresión de represión, y Rido procura no ser tan malo frente a su niña-



ㅤㅤㅤ────────
ㅤㅤㅤ் Narradora '
ㅤㅤㅤ︶︶︶︶︶︶
ㅤㅤㅤ┆      .     *          ┌
ㅤㅤㅤ┆           +     °      📜       
ㅤㅤㅤ┆          .   •              ┘
ㅤㅤㅤ┆                ⋅  
ㅤㅤㅤ✿ ೋ

Kaname aparta la espada y levanta su mano, desintegrando el cuerpo de Rido en un instante. La sangre de su propio padre salpica a Chieko, quien observa horrorizada los restos desmembrados.

— ¡Oto-san! -Sus ojos se llenan de lágrimas mientras mira a su hermano con una furia desbordante- ¡¿Qué hiciste, Kaname?! -Su voz tiembla de ira contenida-

— Espero que me perdones... -Kaname muestra una tristeza profunda- Pero no podía arriesgarme a perderte.

— Jamás te perdonaré... -Los ojos de Chieko se tornan de un rojo intenso y se lanza hacia su hermano con una velocidad sobrehumana, tocando su frente y bloqueando sus recuerdos-

— ¿Q-qué hiciste? -Kaname siente cómo sus fuerzas lo abandonan y cae al suelo, perdiendo lentamente la conciencia- Chieko...

— No quería hacerlo, pero no me dejaste otra opción. -Suspira, con un dolor visible en su rostro-

Chieko entra a la mansión, encontrándose con su tío, quien solloza desconsolado por no haber llegado a tiempo para detener el hechizo que sacrificó a su amada esposa.

— Ojisan... -Su expresión es neutral, casi fría-

— Chieko... -Su tío la mira asombrado por la sangre que mancha su ropa-

— Tenía que evitar la muerte de ustedes dos...

— Tú sabías que esto pasaría... -Se acerca a ella, preocupado y con el rostro lleno de angustia-

— La única forma era entregarme e irme con mi padre... -Suspira y seca sus lágrimas con la manga de su vestido-

— ¿Dónde está Kaname? -Pregunta desesperado-

— Está inconsciente...

— ¿Qué le hizo Rido?

— Nada... fui yo. -Responde con una triste sonrisa- Borré sus recuerdos...

— ¿Qué? -Confuso, toca su mejilla, tratando de entender-

— Ahora olvidarás mi existencia y solo te enfocarás en Yuuki... -Besa su frente con ternura-

— Chieko, ¿Qué... hiciste?

— Lamento tener que recurrir a este extremo, pero debo evitar que me busques. -Dice mientras se marcha, dejando a su tío en un estado de confusión y tristeza-

[Afuera de la mansión...]

Chieko vaga por el frío bosque, sintiendo cómo el hielo penetra en sus huesos. A pesar de estar congelada, sigue avanzando, aunque sus fuerzas la abandonan poco a poco. Finalmente, se encuentra con una pareja de cazadores e implora su ayuda.

— ¡Es una pura sangre! -Exclama el hombre, con desconfianza en su voz-

— Parece que está herida. -La mujer muestra angustia por la niña- Además, es solo una niña.

— No podemos fiarnos de una sangre pura.

— Por favor, ayúdenme... -Las lágrimas caen por sus mejillas, reflejando su desesperación-

— Oh... -El cazador suspira y se acerca para tomarla en brazos, mientras su esposa la cubre con una manta cálida- Parece que no tienes heridas visibles.

— Debe haber luchado por su vida. -Dice la cazadora, observando a Chieko con compasión-

— Mi padre... lo asesinaron.

— ¡Dios mío! -La mujer se compadece de la pequeña, abrazándola con ternura-

— ¿Quieres venir y formar parte de nuestro clan? -Pregunta finalmente el hombre, con una mezcla de desconfianza y compasión-

Chieko no sabe cómo responder ante el ofrecimiento. Seca las lágrimas que caen por sus mejillas y examina mejor a la pareja, percatándose de que el cazador tiene cierta similitud con Zero y la mujer con Ichiru, quedándose estupefacta.

— ¿Quiénes son ustedes? -Pregunta, tratando de asegurar sus sospechas-

┈̫̫━̫̫┈̫̫━̫̫┈̫̫━̫̫┈̫̫━̫̫┈̫̫━̫̫┈̫̫━̫̫┈̫̫━̫̫┈̫̫ ¡Cᴏɴᴛɪɴᴜᴀʀᴀ́!
︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶ ︶

— ¡Buenas! 💐
Espero que estén bien y les guste este capítulo, estare subiendo a mayor parte de los capitulos porque me tarde bastante en acabar la temporada 1 así que espero que les guste.
Les agradecería que comenten cada capítulo y voten, se los agradecería mucho.🤭

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro