„ᴘᴜsᴛᴋᴀ ᴘᴏ ɴɪᴍ”

Przykra pusta zostawiona po nim
Ależ on był kim?
Żadna inna figura serca ludzkiego
Nie pasuje do wnętrza onego

Miłość mówiona - na zawsze
Ale więź zerwana - na zawsze
Chciał ją odbudować
Ale widząc go z nią stracił nadzieję

Obecnie, siedzi sam tam,
gdzie kiedyś siedzieli razem
Teraz mówi - nakazem
Odejdz, nie ma miejsca - jestem sam