Pov Voxa:

Obudziłem się. To ledwo jak wszedłem do hotelu, poszedłem spać?!
Zajrzałem w telefon. Wiadomość od Valentino...
Odczytałem.
Brzmiała "Jak kolejny dzień?"
Ale jakoś tak smutno... bez żadnych zdrobnień...
Powoli wstałem z łóżka. Bardzo chciałem się przejść.
Nagle usłyszałem jakąś kłótnie. Tak, był tam głos Alka~
Ale kogoś jeszcze, tylko nie nie wiem kogo...
Postanowiłem to sprawdzić.

Po jakimś czasie kroczenia przez korytarz ujrzałem Alastora, a obok niego jakiegoś kurdupla... Czy to był ten znany Lucyfer? Mniejszy niż mi się wydawało.

- Możecie się kłócić trochę ciszej?! - warknąłem - Słychać was w całym hotelu!

Tamci szybko na mnie spojrzali. Lucyfer zdawał się być zdziwiony.

- Co ty tu robisz? - zapytał, nie kryjąc zaskoczenia

- Jestem - odparłem ponuro - O co się kłócicie?

Lucyfer szybko odpowiedział

- Bo to radiowe coś, mówi mi że nie umiem robić naleśników! - burknął

- Bo nie umiesz - rzucił Alastor

- Ale problemy... - skomentowałem - Myślałem, że Overlord i Król piekła będą się kłócić o nie wiem, władzę, a nie naleśniki !

Zanim zdążyłem zareagować, Alastor przycisnął mnie do ściany.

- To nie twoja sprawa... więc lepiej idź spać, albo osobiście wyrzucę cię przez okno.

Chciałem coś odwarknąć, ale nagle ucho Alastora drgnęło.Tamten szybko się odsunął, a ja oberwałem w ekran naleśnikiem.

- Przepraszam! - usłyszałem głos Lucyfera - Celowałem w jelenia!

Odkleiłem z ekranu naleśnik. Spojrzałem na Alastora. Śmiał się ze mnie!
Nie wytrzymałem i rzuciłem w niego naleśnikiem, którym oberwałem.

Pov Alastora:

Nic dzisiaj lepszego nie widziałem! Zaspany Vox obrywający naleśnikiem!
W dodatku jeszcze ta mina no nie mogę.

Nagle oberwałem czymś. To było to ścierwo, zwane naleśnikiem zrobionym przez Lucyfera.
Spojrzałem groźnie na króla piekła. Ten wzruszył ramionami. Spojrzałem na Voxa. W jego oczach mogłem zobaczyć gniew. Ach tak, czyli to jego sprawka!

Podchodziłem do niego powoli. Tamten się zaczął wycofywać, a na jego ekranie odbiło się przerażenie. Kiedy ten już w końcu uderzył plecami w ścianę mruknął:

- Wybacz, drogi Alastorze, ale chyba będziesz musiał poczekać, bo zapomniałem czegoś...

Vox szybko uciekł w głąb korytarza, ale jedno jest pewne. Nie ucieknie przede mną. Pobiegłem za nim, i szarpnąłem go za kostkę. Tamten przewrócił się.
Przeklnąłem to, że tak głośno uderza o podłogę, ale nie czekając dłużej unieruchomiłem go, siadając na nim. Przycisnąłem nogami jego ręce do jego ciała.

Nagle usłyszałem kroki.
Przybiegła Charlie.

- Co się stało? - zapytała

Zanim zdążyłem odpowiedzieć, odezwał się telewizor:

- Spokojnie szedłem, potknąłem się i się wywaliłem. Miałem już wstać kiedy ten debil na mnie usiadł...

Przewróciłem oczami. Chciałem coś dopowiedzieć, już nawet otworzyłem usta, ale szybko je zamknąłem, gdyż uświadomiłem sobie, że otacza mnie i Voxa całkiem spore towarzystwo.

Wstałem. Vox też wstał i się otrzepał.

- Charlie, coś ty zrobiła! - syknęła Vaggie do Charlie - Kolejny Overlord!

Przypomniałem sobie, że nie było tej grupki wtedy, gdy Vox przyszedł. Oni poszli na imprezę.

Angel Dust przybliżył się lekko do Voxa:

- mhm - mruknął przeciągle

Vox spojrzał na mnie. Jego wzrok mówił " o co mu chodzi?". Szybko odwróciłem głowę.

Husk coś tam zaczął warczeć.
- Kolejny... - narzekał

- Nie przyszedłem tu by cokolwiek wam zrobić - usłyszałem głos Voxa - Chciałem tylko odpocząć od Valentino

Wszyscy przybyli spojrzeli na siebie.

- Panie i panowie wybaczą, ale teraz pójdę się wyspać... - powiedział Vox - spokojnie możecie wrócić do swoich pokoi, ja nawet nie będę próbować was zabić.

Telewizor odszedł, jak reszta demonów, więc zostałem sam, z własnymi myślami.
Czy ten Vox coś knuje?