Po dwóch dniach drogi byłem spowrotem w kryjówce Orochimaru. Byłem zadowolony z działania techniki, rzeczywiście wszystko było mi obojętne, jednak teraz też musiałem się ukrywać z tymi rękami. Przecież nie będę im tłumaczył skąd się wzięły wiązania na rękach. Wszedłem do środka, a w koło mnie pojawiło się kilku shinobi. Kolejni nowi rekruci Orochimaru?

-Naruto Uzumaki ! Czego tu szukasz !

Nie rozumiał ich. Przecież o tym miejscu wiedzieli tylko zaufani ludzie mistrza, a oni się pytają co on tu robił.

- Wróciłem do domu- powiedział i wyminął ich udając się do gabinetu Orochimaru, wchodząc do niego bez zbędnego pukania.

-Naruto, miło wiedzieć, że żyjesz. Musimy porozmawiać.

-A o czym chcesz rozmawiać?

- O twoich dziwnych zniknięciach. Niby wychodzisz na parę dni a nie ma cie albo parę lat, albo miesięcy. Musisz mi to wyjaśnić.

- Okej, niech będzie, skoro to jest tak ciekawe.  Nie przeczę zniknąłem bez słowa, ale miałem ku temu dobry powód. Otóż odprowadziłem Chisato do wioski, a później udałem się do pewnej osoby, dzięki której odnowiłem jedną z technik.

-Naruto jaka technikę?- dociekał Orochimaru. Może najwyższy czas mu powiedzieć?

-Technikę pozbawienia uczuć. Bardzo trudna do wykonania. Uwierz mi gdy ją odnawiałem byłem bliski śmierci, więc mam po niej pamiątkę - powiedziałem pokazując ręce.

Orochimaru wydawał się być zafascynowany wiązaniami na moich rękach. Oglądał je z każdej strony. 

-Czy to aż tak fascynujące?

-Naruto, kto wykonywał ta technikę? Muszę się z ta osoba spotkać. Ona może posiadać ogromna wiedzę o różnych technikach. Zaprowadź mnie do niej.

- To jest  niemożliwe. Obiecałem tej osobie, że nigdy nikomu nie powiem gdzie teraz jest. A jeśli byś chciał nawet jej szukać to nie masz żadnych szans, że go znajdziesz. Tylko ja to wiem.

- Naruto nie rozumiesz. On może się nam bardzo przydać.

-Nie powiem. Po drugie ja mogę zabić każdego kto stanie mi na drodze, nawet gdyby przede mną pojawiłoby się pięciu kage. Nie są dla mnie wyzwaniem - mówiłem zawiązując na rękach bandaże.

-Jestem tego w pełni świadomy, ale to nie znaczy, że możemy polegać tylko na tobie. Jeśli zaatakują nas jak ciebie akurat nie będzie? My nie mamy takich technik w zanadrzu jak ty. 

-Racja, ale ten człowiek  nie ufa nikomu poza mną, nawet by się do ciebie nie odezwał tylko zignorował. Dla niego liczę się tylko ja. A wracając, Chisato się nie pojawiła już tutaj ?

-Nie, ale był paru shinobi z Liścia. Chyba jej ojciec.

-Po co tu przyszli?

-Ponoć gdy ja oddałeś jej moce zniknęły. Nie panuje już nad naturą. Szukali ciebie, ale powiedziałem im, że cie nie ma od paru tygodni. Poprosili mnie, żebym przyszedł do wioski i spojrzał na nią, ale nie zgodziłem się i powiedziałem, że ty przyjdziesz jeśli wrócisz.

-Czyli mam rozumieć, że muszę tam iść?

- Dokładnie. Rusz już teraz. I tak nie masz nic innego do roboty, prawda?

Bez słowa opuściłem kryjówkę i udałem się do Liścia. Nie widziałem powiązania między majsterkowaniem we wspomnieniach, a stratą panowania nad naturą. Jednak jeśli chcieli to przyjdę i sprawdzę co i jak. Może wyszły jakieś komplikacje? Zobaczy się na miejscu.

Po paru godzinach byłem na miejscu. Przekroczyłem bramę wioski i zgodnie z tradycją pojawili się shinobi. Zostałem odprowadzony przez nich do nowego Hokage. 

- Ty jesteś Uzumaki Naruto? 

-We własnej osobie, przyszedłem, bo słyszałem, że mnie szukaliście.

-Owszem, ale ciebie ponoć nie było.

-To prawda, dzisiaj wróciłem. Wiec może przejdźmy do sedna, co jej się stało?

- Gdy nam ją oddałeś, po przebudzeniu nie umiała kontrolować żywiołów. 

- Moment, powiedziano mi, że je straciła, a nie, że nie umie ich kontrolować.

-Tylko ty możesz jej pomóc nauczyć się kontroli nad nimi.

-Czy ty właśnie poprosiłeś największego wroga całej Konohy o pomoc? Dziwny jesteś. 

- Nigdy bym tego nie zrobił, ale nikt inny nie może nawet do niej podejść. Nieświadomie atakuje ludzi. Jeden jest nawet w stanie krytycznym.

-Niech będzie pomogę, chociaż nie powinienem. Zaprowadź mnie do tego człowieka w ciężkim stanie wyleczę go, a później do Chisato.

Wyszliśmy z budynku administracyjnego i skierowaliśmy się do szpitala.  Wszedłem do sali i dotknąłem pacjenta. Przesłałem mu trochę chakry Kuramy. Nie było jej zbyt dużo bo spaliłaby mu organizm od środka, ale wystarczająco aby go uzdrowić.

- Teraz poczekajcie parę godzin, a będzie jak nowy.

-Co mu zrobiłeś?

-Dałem troszkę chakry Kuramy. Dla ludzi jest silnie życiodajna i uzdrawiająca. Spokojnie nie zabije go - powiedziałem widząc zmartwioną twarz Hokage.

Zeszliśmy do podziemi szpitala. Cóż aura tutaj nie należała do najprzyjemniejszych, ale do zniesienia. Przeszliśmy parę korytarzy i znaleźliśmy się przed salą. Jedna ze ścian była wykonana ze szkła. Wszedłem do pomieszczenia i od razu w moją stronę leciał atak. Szybko go anulowałem. Rzeczywiście nie kontroluje żywiołów.

-Chisato, co się dzieje? - zapytałem, a dziewczyna zamilkła analizując czy to pytanie było na pewno do niej.

-N-Naruto? Co tutaj robisz! Dlaczego mnie oddałeś!- zaczęła krzyczeć. Jakim cudem sobie przypomniała?

-Musiałem i jakim cudem to pamiętasz, wymazałem ci to z pamięci.

Dziewczyna zaczęła się śmiać. Wyglądała przerażająco. Zastanawiałem się co oni jej zrobili. Przecież to była taka wesoła i dobra dziewczyna.

-Naruto-senpai....nie tylko ty masz tajemnice. Chodź bliżej, powiem ci...

Podszedłem do niej i usiadłem na  krawędzi łóżka. Chisato pochyliła się w moją stronę i wyjawiła sekret. Byłem zaszokowany gdy powiedziała mi o tym. Jakim cudem to było możliwe? Przecież tą technikę znałem tylko ja.

*******************************************************************

Nowy rozdział! 

Przepraszam, że tak długo go nie było, ale wiecie jak to jest, wena mi nie służyła za dobrze, a i też nie mam za bardzo pomysłu na dalsze części i parę innych aspektów.

Teraz będę dążyć do tego, żeby opowiadanie skończyć w przeciągu dwóch- trzech rozdziałów i teraz chyba najważniejsza informacja, to OSTATNIE opowiadanie jakie napisałam. Może za jakiś czas coś zacznę pisać. Wiem, że są wakacje, ale chcę w nie odpocząć bez obowiązku wstawiania rozdziałów, bo  czeka mnie ciężki rok szkolny bo maturka więc nic nie planuje pisać. 

Także mam nadzieję, że mnie zrozumiecie.

Pozdrawiam NieZnanaAutorkA.