Dnia 12lipca 2005 roku urodziła się mała dziewczynka,której nadano imię Kasia. W pierwszy dzień jej życia okazało się że ma problem z mózgiem...nie znano choroby dziecka, starali się jej pomóc aby nie zmarła. Jej rodzice bardzo mocno ją kochali i modlili się o zdrowie do Boga aby przeżyło, było to ich pierworodne dziecko, nie chcieli jej stracić.Na całe szczęście po wielkim wysiłku lekarzy i dziewczynki udało się ją uratować. Parę dni później mogła już opuścić szpital.W domu została bardzo ciepło przyjęta, wszyscy się nie mogli nią nacieszyć. Nosili ją na rękach, całowali, tulili, wszystko co miałoby być najlepsze dla dziewczynki.Dziecko bardzo szybko nauczyło się chodzić i porozumiewać małymi gestami z rodziną. Była szczęśliwym dzieckiem, niestety nie lubiła szkoły ale miała bardzo dobre stopnie, była z niej wzorowa uczennica. Była w szkole lubiana, nie miała problemów u nauczycieli. Była w jej klasie niestety dziewczyna która miała na imię Ola, nie dażyła Kasi wielką sympatią. Była przez nią wyśmiewana, niestety dziewczynka miała nadwagę gdy była mała i dlatego zostawało to wykorzystane do znęcania się nad małą jeszcze Kasią. Klasa zaczęła z czasem odsówać ją od siebie, w końcu poczuła się samotna. Niewiele czasu po wszystkich upokarzających ją sytuacjach Ola zaczęła się z nią przyjaźnić...obgadywać inne osoby.Potem znowu ją zostawiła i znajdowała inne koleżanki. Powtarzało się to przez trzy klasy szkoły podstawowej. Potem Kasia znalazła prawdziwą przyjaciółkę-Weronikę.Jako jedyne osoby w klasie się rozumiały bez słów. Spędzały ze sobą wiele czasu...czy w szkole,czy po.Ich przyjaźń nie była na szczęście chwilowa ale bardzo trwała.Dosłownie na wszystko. Kasi nic w życiu nie brakowało aż do czasu gdy skończyła dziewięć lat...