Wstaję z krzesła jak oparzona. Mało co nie nie powstrzymałam się żeby na niego się nie rzucić.

-Co ty tu robisz?-Zapytałam.

-No wiesz,to co wszyscy w galerii.-Odpowiedział kpiącym tonem.

-Zebrało ci się kurwa na żarty. Czego ode mnie chcesz?-Nie jestem do niego przyjacielsko nastawiona...

-Przywitać się chciałem,a ty do mnie z mordą.-Uśmiechnął się cwaniacko.

-Wiesz co? Jesteś najgorszym kutasem jakiego kiedykolwiek poznałam.

-A ty najgorszą dziwką jaką kiedykolwiek spotkałem.-Już miałam odejść,ale złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie.

-A teraz mnie posłuchaj. Za to co mi zrobiłaś poniesiesz karę ty szmato.

-Śmieszny jesteś. Ja nie jestem męską dziwką.

-Wiesz co? Mam ochotę ci coś zrobić,ale to jest miejsce publiczne.-Wysyczał prosto do mojego ucha a po mnie przeszedł niemiły dreszcz.

-Możesz mnie puścić?!-Zapytałam próbując wyrwać się z jego uścisku.

Ani drgnął. Nagle widzę za jego plecami Angel i Sel. Po minie Sel mogę wywnioskować,że jest zła i zdezorientowana. Podbiegły do nas a Angel zaczęła:

-Ty świnio! Puść ją!-Krzyknęła.

Mike w końcu odpuścił i powiedział:

-Wszystkie jesteście takie same.-Teraz zwraca się do mnie.-A z tobą jeszcze się policzę.-I odszedł zostawiając mnie w kompletnym osłupieniu.

Widzę,że Sel jest bliska płaczu. Angel podeszła do mnie i przytuliła.

-Nic ci nie jest?

-Nie. Wszystko w porządku. Tylko nie mogę zrozumieć jak on się mógł tak bardzo zmienić. Może jednak go nie znałam. Jak ja mogłam być z takim człowiekiem.-Odpowiedziałam.

-Spokojnie.-Powiedziała Angel,a ja odsunęłam się i podeszłam do Sel.

-Wszystko okej?

-Tak. Powiedz mi czemu zakochałam się w takim dupku?

-Wiesz...po prostu tak to już jest. Ja też go bardzo kochałam,a przy Jake'u naprawdę o nim już nie myślę.

-Ehh... Może mi przejdzie.-Uśmiechnęła się smutno i mnie przytuliła.

Po chwili wszystkie już siedziałyśmy przy jednym stoliku. Kocham z nimi spędzać czas,ale Mike doszczętnie zepsuł mi humor.

-Dziewczyny źle się czuję. Lepiej już pojadę do domu.

-Co?! Nicole poczekaj zadzwonię po Tomka i zaraz tu przyjedzie...-Odpowiedziała Maja.

-Nie,nie. Siedźcie sobie. Ja zadzwonię po mamę. Powinna być już w domu.

-To chociaż zaczekamy na nią z tobą...

-Nie spokojnie. Dobra lecę pa.-Powiedziałam wzięłam moje torby i pożegnałam się z dziewczynami.

Wyszłam z galerii i usiadłam na krawędzi chodnika zakrywając twarz rękami. Co ten popieprzeniec chce mi zrobić? Nazywa mnie dziwką a to on mnie zdradził. A to niemożliwe,że jest zazdrosny....

Nie mam pojęcia ile tu tak siedzę,ale zaczyna robić się chłodno. Już miałam dzwonić po mamę,ale ktoś zabrał mi telefon. Wstałam i w duszy modliłam się,aby to nie był Mike. Odwracam się i widzę Jake'a ze zmartwioną miną. Przytuliłam się do niego od razu. Jak zawsze odwzajemnił uścisk. Kołyszemy się tak przyciśnięci do siebie,aż w końcu zapytałam:

-Co ty tu robisz?

-Dziewczyny do mnie zadzwoniły i powiedziały co się stało.-Odpowiedział przyciskając mnie do siebie jeszcze bardziej.

-Jake...strasznie się boję. Powiedział,że chce mi coś zrobić. Zaczynam się go bać.-Zaniosłam się płaczem.

-Ciii...Nic ci się nie stanie rozumiesz?-Powiedział odrywając mnie lekko od siebie i patrząc prosto w moje zapłakane oczy.

Pokiwałam tylko głową i znów się do niego przytuliłam. Uwielbiam go,uwielbiam jego zapach,uwielbiam w nim wszystko.... Staliśmy tak,aż Jake powiedział:

-Dobra kochanie,zabieram cię do domu.

-Motocyklem?-Spytałam,bo szczerze to teraz nie mam ochoty nim jeździć.

-Nieee...Tym razem samochodem.-Odpowiedział.

-Co?! Przecież...

-Mam skończone 16 lat. W Anglii prawo jazdy ma się właśnie od 16.-Powiedział z uśmiechem,wziął moje torby i moją dłoń.-Ruszamy.

***

Będąc już w drodze do domu panuje między nami cisza. W pewnym momencie Jake włączył radio. Akurat leci piosenka "Drag me down". Uśmiechnęłam się sama do siebie. Jake odwrócił do mnie głowę i też miał uśmiech na twarzy. Ku mojemu zdziwieniu zaczął śpiewać. A co w tym najdziwniejszego znał dobrze tekst i śpiewa również dobrze. Zajrzałam na niego a on odparł:

-No co?

-Nie nic.-Odpowiedziałam piskliwym głosem.

-Wiesz jak bardzo cię kocham?-Powiedział a mi serce momentalnie stanęło.

W końcu odpowiedziałam:

-Ja też.-Uśmiechnęłam się.

Złapał mnie za rękę i nie puścił aż nie dotarliśmy do...jego domu?!

-Jake,chyba ci się coś pomyliło.

-Wcale nie.-Odpowiedział z uśmieszkiem.

Znów ujął moją dłoń i ruszyliśmy w kierunku wejścia. Szczerze mówiąc po wyglądzie budynku no i strasznie zadbanym ogrodzie można od razu wywnioskować,że Jake jest zamożny.

-A mogę wiedzieć kiedy masz zamiar odwieźć mnie do domu?

-Przewiduję że jutro.

-Jake!

-Co? Cały dzień się nie widzieliśmy a poza tym poznasz moich rodziców.

-A co z moimi rodzicami?

-Już dzwoniłem i powiedziałem twojej mamie,że zostajesz u mnie. Twój tata był trochę przeciwny ale w końcu się zgodził.-Odpowiedział szczerząc się a ja wzdychnęłam.

Weszliśmy do środka. Cholernie się stresuje. Już wiem jak Jake się czuł...

-Jake'i czy to ty?-Słyszymy kobiecy głos dobiegający gdzieś z głębi domu.

-Tak mamo. Przyprowadziłem kogoś.-Odpowiedział.

Moje serce chyba ma zamiar wyskoczyć mi z piersi. Nagle ku nam zbliża się bardzo zadbana kobieta. Na nasz widok szeroko się uśmiechnęła. Już wiem po kim ma to Jake...

-Witaj synku.-Powiedziała przytulając go.

Potem spojrzała na mnie i na moje zdziwienie również podeszła do mnie,pocałowała w policzek i przytuliła mówiąc:

-Miło cię w końcu poznać Nicole.

-Mi również.-Tylko tyle zdołałam odpowiedzieć.

-Jest jeszcze śliczniejsza niż w twoich opowiadaniach Jakeuś.-Powiedziała wpatrując się we mnie,a ja czuje jak zaczynają piec mnie policzki.

Uśmiechnęłam się tylko na jej słowa.

-Dobrze. Możesz pokazać dom Nicole a za 30 minut będzie gotowa kolacja.-Odparła radośnie i poszła gdzieś z powrotem w głąb domu.

Jake wziął moją kurtkę i torebkę,a potem powiesił je na wieszaku.

-To jak? Chcesz zwiedzić moje królestwo?-Zapytał.

Kiwnęłam tylko głową i ruszyłam za Jakiem. Po chwili powiedziałam:

-Twoja mama jest bardzo miła i serdeczna. Uwielbiam takich ludzi.

-To miłe. Wiesz...widać,że też jej spasowałaś.-Odpowiedział łapiąc mnie w talii.

-Mam nadzieję. Myślałam,że mi serce wyskoczy.-Odparłam a Jake się zaśmiał.

Zwiedziliśmy prawie cały ten ogromniasty dom. Został jeszcze tylko pokój Jake'a. Wchodzimy do niego. Jest również zadbany i piękny co reszta domu. Oczywiście znów się zdziwiłam-jest czysty. No wiecie zwykle nastolatkowie mają totalny syf w pokoju. Oprócz mnie. Jestem perfekcyjną pedantką-tak to ujmę. Zaintrygowało mnie coś co stoi w koncie w pokoju. Podchodzę a moim oczom ukazuje się...gitara?! Szybko wzięłam ją w ręce. Jake patrzy na mnie jak na jakiegoś idiotę.

-Masz gitarę?

-Tak?-Odpowiedział chichocząc.

-Nie wspominałeś nic ze interesujesz się muzyką. Wiesz myślałam,że twoje hobby to motocykle i tak dalej...

-To nie jest ważne...

-Dla mnie jest. Też mam gitarę.-Odpowiedziałam uśmiechając się.

-Wiem.-I również się uśmiechnął.

-Mam pytanko.

-No dawaj.

-Zagrasz coś?

-Nicole...

-Proszę,proszę,proooooszę.

Wzdychnął i usiał koło mnie na łóżku. Wziął ode mnie gitarę i zapytał:

-Czego sobie życzysz?

Zastanowiłam się chwilę i odparłam:

-Znasz "Little Things"?

-Może...

-Poważnie?

-Tak. Przecież mają fajne piosenki.-Odpowiedział a ja momentalnie mam zaciesz na twarzy.

Po chwili zaczął grać,a nawet śpiewać...

"You'll never love yourself half as much as I love you

You'll never treat  yourself right darling

But I want you to

If I let you know I'm here for you

Maybe you'll love yourself like I love you oh..."

Później śpiewałam z nim. Prawdę mówiąc tworzymy niezły duet. Gdy już skończyliśmy Jake odłożył gitarę i spojrzał prosto w moje oczy. Wpatrywaliśmy się tak i nasze usta były coraz bliżej i bliżej...

-Jake! Kolacja gotowa,chodźcie na dół!

Słyszymy głos pani Lanchaster i wzdrygnęliśmy się.

-Dobra,chodź kochanie.-Powiedział i wyciągnął do mnie swoją dłoń.

Ujęłam ją i ruszyliśmy na dół do salonu. Widzę wysokiego mężczyznę,który już siedzi przy stole. To pewnie tata Jake'a,jest do niego bardzo podobny.

-Dobry wieczór.-Przywitałam się.

-O a kogo my tu mamy?-Odpowiedział ściskając moją dłoń,a potem witając się z synem.

-Tato,to jest moja dziewczyna Nicole.

-O czyli dzisiaj zjecie z nami?

-Tak.-Odpowiedzieliśmy jednocześnie,na co pan Lanchaster zaśmiał się.

Kolacja przebiega w bardzo wesołej atmosferze. Jego rodzice są bardzo mili i kulturalni. Tylko jedna rzecz mnie zastanawia...Dlaczego Jake na początku był takim cwaniaczkiem. Z jego rodzicami można porozmawiać o wszystkim. Oczywiście po posiłku zaproponowałam pomoc w sprzątaniu. Na początku pani Lanchaster była temu przeciwna,ale wiecie...ze mną nie tak łatwo.

-Dziękuję Nicole.-Powiedziała mama Jake'a podczas zmywania naczyń.

-Drobiazg. Ja do pomocy zawsze chętnie.

-Nie,nie chodzi o to. Tylko o Jake'a. Dawno nie widziałam go takiego szczęśliwego. Pewnie opowiadał ci o...

-Tak.-Odpowiedziałam szybko.

-Bardzo ją kochał. Po jej śmierci zapadł w depresję. Postanowiliśmy tu wrócić,aby spróbował zapomnieć. I chyba mu się to udało.-Uśmiechnęła się a ja to odwzajemniałam.

Gdy skończyłyśmy sprzątać poszłam do Jake'a. Jednak zatrzymałam się przed drzwiami,bo słyszę jak gra. Z ręką na klamce zamknęłam oczy i wsłuchuję się w grane akordy i jego niesamowity głos. Nagle Jake szybko otwiera drzwi i wpadam prosto w jego umięśnione ramiona.

-A ładnie to tak podsłuchiwać?-Zapytał.

-Tak.-Odpowiedziałam ze śmiechem.

Po chwili podniósł mnie i trzymał w górze. W końcu złączył nasze usta. Całując go zapominam o całym świecie. Jego usta są tak miękkie,że chciało by się je całować godzinami. Gdy zabrakło nam tchu odsunęliśmy się od siebie,a Jake powiedział:

-Późno już. Chodźmy spać.-I postawił mnie z powrotem na ziemi.

-Chcę tylko powiedzieć,że w związku z tym iż nie planowałam u nikogo nocować to nie mam...-Nie dokończyłam bo Jake objął mnie tak mocno,że prawie zabrakło mi powietrza.

-Kocham cię.-Wyszeptał.

-Ja ciebie też.-Również wyszeptałam. Nie wiem za bardzo o co teraz chodzi...

-W związku z tym iż chciałaś powiedzieć,że nie masz piżamki,zezwalam na wybór z mojej szafy.-Powiedział szczerząc się.

No i nie żartował. Otworzył szafę jak gdyby nigdy nic i kazał wybierać.

-Jake,nie będę szperać w twoich rzeczach. Ty mi coś wybierz.

Z uśmiechem na całej twarzy podszedł i zaczął prezentować ubrania jak w jakimś sklepie. Pomijając to,że ze śmiechu nie mogłam wytrzymać i pomijając to że naprawdę nadałby się na sprzedawcę,wybrałam długą szarą bluzkę na krótki rękaw z napisem "Swag". Poszłam do łazienki,odświeżyłam się i wróciłam do pokoju. Jake leży już na łóżku i wpatruje się w laptopa. Podniósł z nad niego wzrok i teraz wpatruje się we mnie.

-Co?-Spytałam.

-Wyglądasz tak seksownie w tej bluzce.-Odpowiedział.

Przewróciłam tylko oczami i weszłam pod kołdrę. Położyłam się na jego ramieniu i razem z nim wpatrywałam się w ekran laptopa. Po godzinie wyłączył go,wstał z łóżka i zaczął się rozbierać. Zakrywam oczy dłońmi. Słyszę jak się śmieje i po chwili znów jest koło mnie.

-Dobranoc.-Powiedziałam i odwróciłam się do niego plecami.

-Ty chyba sobie ze mnie żartujesz.-Odpowiedział.

Odwróciłam się z powrotem do niego ze zdezorientowaną miną i odparłam:

-O co ci chodzi?

-Nie zasnę,jeśli nie będziesz blisko mnie.

Oczywiście w duszy skakałam z radości a moje serce wariuje. Przewróciłam oczami i przycisnęłam się do niego jak tylko się dało. Jest taki cieplutki i te jego mięśnie,ugh...Bawiliśmy się naszymi palcami u rąk aż w końcu zasnęłam.