Następny dzień minął dość chaotycznie. W szkole ogłoszono wycieczkę do Londynu i wszyscy oszaleli. Oprócz mnie. Po co mam się cieszyć skoro i tak nie pojadę? Rodzice się na to nigdy nie zgodzą.

-No,to wyruszamy do Londynu?-Zapytała Angel.

-Ja jeszcze się zapytam rodziców,ale myślę że pojadę.-Odpowiedziała Sel.

Ja i Jake stoimy nic się nie odzywając.

-A wy?-Spytała Sel.

-Moi rodzice nigdy się na to nie zgodzą.-Odpowiedziałam.

-Porozmawiaj z nimi,może jednak...-Pocieszyła mnie Sel.-A jak z tobą Jake?

-Ja to chyba raczej spasuje...-Odpowiedział.

-Co? Czemu?-Spytałyśmy.

-Nie kręcą mnie te strony.

-Oj,na pewno jest tam coś, co cię intryguje.-Powiedziała Sel.

-Nie sądze.

Miałam coś powiedzieć,ale nagle ku nam biegnie rozradowana Maja.

-Ej ludzie!Pewnie słyszeliście o tej wycieczce. Nigdy nie zgadniecie,dzwoniłam już do mamy i się zgodziła!-Powiedziała piszcząc.

-To świetnie!Jeszcze tylko ja i Angel i możemy się pakować.

-Zaraz,a Jake i Niki?-Pyta Maja.

-Oni już na początku powiedzieli nie.-Wyjaśniła Angel.

-Co?! Niki czemu nie jedziesz?!-Zapytała Maja.

-Ehh... Jestem pewna,że moi rodzice będą temu przeciwni.

-Taaa jasne,ja z nimi pogadam. A ty Jake?

-A ja nic,nie kręcą mnie te strony.-Odpowiedział Jake, ale czuje że za tym kryje się coś jeszcze.

A jeśli tak mi podpowiada moja intuicja,to tak jest.

-Jesteście takimi pesymistami.-Westchnęła Maja.

-Dobra,może po szkole pójdziemy do kawiarni?-Zapytała Sel.

Wszyscy się zgodzili.

-To o 16 w "Słodkim Smaku" tak?

-Tak.-Odpowiedzieli wszyscy i rozeszliśmy się do klas.

Mam teraz chemie. Lubię ją bo nauczycielka jest spoko,a poza tym jestem w parze z Jakiem. Na początku lekcji cały czas myślałam o tym wyjeździe. Czy wartko w ogóle zaczynać ten temat z rodzicami? No i byłam ciekawa dlaczego Jake nie ma ochoty jechać. Cholera to jest Londyn....

Postanowiłam więc zapytać.

-Jake,mogę zadać ci pytanie?

-Jasne.

-Dlaczego nie chcesz jechać do Londynu?-Powiedziałam i widzę,że Jake się spiął.

-A czy to takie ważne? Już mówiłem,nie kręcą mnie te strony.-Odpowiedział i trochę zadziwiło mnie to,że tak nagle wybuchł.

-Dobra spoko,chciałam się tylko zapytać.-Powiedziałam i zrezygnowałam z dalszego "śledztwa".

Westchnął.

-Po prostu nie chcę o tym rozmawiać,Nicole.

-No dobrze,tylko powiedz...stało się coś że tak nienawidzisz Londynu?

-Powiem ci tylko tyle,że właśnie stamtąd się przeprowadziłem. Nie mam za wesołych wspomnień.

-Rozumiem...-Tylko tyle zdołałam wydusić.

To dziwne,bo odkąd znałam Jake nie widziałam go w takim stanie...nigdy. Coś mi się zdaje,że ta jego "przeprowadzka" niesie za sobą długą historie. Pomyślałam,że zostanę z nim w kawiarni trochę dłużej i wyciągnę od niego prawdę. Moim zdaniem trochę mu ulży. Widzę po nim że się z tym męczy.

***

Siedzimy już w kawiarni i czekamy na zamówienia. Podchodzi do nas kelnerka. Zauważyłam,że Jake wpadł jej w oko bo się wyprostowała aby lepiej było widać jej biust. Nie wiem dlaczego,ale poczułam się...zazdrosna?

-Co wam podać?-Zapytała z zadziornym uśmieszkiem.

Wiem,że Jake zauważył o co chodzi tej kelnereczce,bo przejął inicjatywę:

-Więc poprosimy po rogaliku i cappucino,tak dziewczynki?-Spytał ze zwycięskim uśmieszkiem,a my kapując o co chodzi specjalnie zachichotałyśmy.

-Czy to wszystko?-Zapytała kelnerka już ze zgryzem.

-Tak skarbie,dzięki.-Odpowiedział jej Jake i puścił oczko.

Zarumieniła się i odeszła,a my wybuchliśmy śmiechem.

-Dobra jak tu przyjdzie niech któraś udaje moją dziewczynę.-Powiedział Jake.

- No,która będzie tą szczęściarą?-Zapytała Maja,chichocząc.

-Ja wiem,Niki!-Zapiszczała Sel i wszyscy na mnie spojrzeli.

Siedziałam cicho,bo jakoś nie miałam ochoty na te ich żarciki.

-Nicole,czy dasz mi ten zaszczyt i wkręcisz ze mną tą kelnerkę?-Zapytał Jake z uśmieszkiem,a my wybuchliśmy śmiechem.

Przewróciłam oczami i powiedziałam:

-Niech będzie.

Przyszła kelnerka i podała nasze zamówienia. Nagle Jake zaczął obejmując mnie,bo widział że blondynka patrzy:

-Kochanie,może później wpadniemy do mnie?

Nie wiedziałam za bardzo co mam mówić,ale żeby im nie zepsuć zabawy rzuciłam moje nogi na jego i powiedziałam:

-Jasne kotku.

Potem zdałam sobie sprawę z tego co zrobiłam i walnęłam się w myślach w czoło.

O mój słodki Jezu.

Widzimy jak kelnerka strzeliła ze złości buraka i odeszła. A my ponownie wybuchliśmy niekontrolowanym śmiechem.

-No,no Niki pokazałaś jej.-Zaklaskała Angel.

-Nie znałem cię od tej strony.-Popatrzył na mnie  Jake z podziwem i zaskoczeniem.

Zarumieniłam się na jego słowa. W sumie sama siebie tym zaskoczyłam. Do Mike'a zbliżyłam się po dwóch tygodniach naszego związku. Jestem bardzo ostrożna jeśli o to chodzi.

A Jake...ma w sobie coś co mnie przyciąga.

-Dobra,ja się zbieram. Tomek wysłał mi już piątego sms.-Powiedziała Maja pożegnała się z nami i wyszła.

-No my też. Na razie.-Powiedziała Sel i razem z Angel również wyszły.

Zostałam sama z Jakiem. W sumie dobrze,bo właśnie tak planowałam.

-Nicole,co cię gryzie?-Spytał Jake podejrzliwie na mnie patrząc.

-Wiem,że nie powinnam i się wściekniesz ale proszę powiedz mi co się stało w Londynie?

Jake westchnął.

-Nicole,ale po jaką cholerę ci to wiedzieć!?-Zapytał podnosząc głos.

-Ja,ja chcę cię po prostu lepiej poznać i myślę że ci ulży jak mi to opowiesz...

-Nicole! Dosyć. Mówiłem ci,że nie chcę o tym gadać!-Wykrzyczał i wyszedł.

Siedziałam w osłupieniu. Co mogło go tak skrzywdzić? Lub kto mógł go skrzywdzić. Wyjrzałam przez okno. Jake opiera się o swój motocykl. Postanowiłam go przeprosić. Nie powinnam tak go wypytywać.

Idiotka ze mnie.

Najpierw myśl,potem mów!

-Jake? Przepraszam... Ja chciałam żeby ci ulżyło, bo widzę, że się z tym męczysz odkąd cię o to wypytuje.

Przez chwilę nic nie mówił i wpatrywał się we mnie aż w końcu powiedział:

-To ja przepraszam, że tak wybucham ale to wspomnienie jest...

-Nie, nic już nie mów. Koniec z przesłuchaniem.- Powiedziałam i wyciągnęłam ręce w jego stronę.- No chodź na przyjacielskiego misiaczka,wiem że tego chcesz.

Chwilę na mnie patrzył ale w końcu się poddał. Staliśmy tak w uścisku(nie powiem jest cieplutki) aż Jake powiedział:

-Zgoda, opowiem ci, co się stało.

-Naprawdę?

-Tak, ale pod jednym warunkiem.

-W takim razie słucham?

-Musisz gdzieś ze mną pojechać...