- Oj, Gokudera! No weź poczekaj! - Wolał ktoś 

- Nie ma mowy - Odpowiedział chcąc nie chcąc

- No daj spokój! Co tym razem?! 

Chłopak się zirytował i się zatrzymał a następnie spiorunował drugiego chłopaka zabójczym wzrokiem ale ten drugi tylko się zatrzymał. Ten co wzrokiem akurat zabijał to Gokudera Hayato a ten co był mordowany to Takeshi Yamamoto. Gokudrea był nastolatkiem, na oko 15-letnim, z wyglądu był typem buntownika. Miał srebrne włosy i zielone oczy. Obecnie miał na sobie mundurek szkoły średniej Namimori a na prawym ramieniu miał zawieszoną czarną torbę. Yamamoto był za to za to typem zawsze uśmiechniętej osoby. Niektórzy mówią że jakby dać mu szanse to i z diabłem by się zaprzyjaźnił. Jest wysportowany i silny choć na pierwszy rzut oka może wydawać się chudy. Ma czarne włosy i brązowe oczy. Ma na sobie ten sam mundurek co Gokudera a jego torba wisi  również na lewym ramieniu.

- Odczepisz się! - Bardziej nakazał niż spytał Gokudera ale Yamamoto tylko się zaśmiał przyjacielsko

- Przyjacielu Gokudera, po co te nerwy? - Spytał co bardziej zdenerwowało Gokudere

- Pf! - Prychną - Jak zawsze irytujący - Odwrócił się i ruszył w swoją stronę

- Oj! Oj! Poczekaj! - Szybko dogonił go Yamamoto - Dokąd idziemy? - Spytał

- Nie twoja sprawa! - Wycedził Gokudera ale Yamamoto w ogóle się tym nie zraził 

Resztę drogi przebyli w ciszy. Szli tak może z kwadrans. Ostatecznie doszli do starej świątyni na wzgórzu. Yamamoto się rozpromienił. Pamiętał to miejsce. Bardzo dużo się tu wydarzyło. 

- Ach - Westchną - Te wspomnienia - Spojrzał na Gokudere - Prawda? 

- Hm - Zgodził się 

Weszli po długich i do tego wysokich schodach po czym ruszyli ku kaplicy gdzie mieli zamiar się przeżegnać. Gokudera zrobił sobie taki zwyczaj jakiś czas po przyjeździe do Japonii. Nie wiadomo dla czego. Niektórzy z ich grupy chcieli się dowiedzieć ale Tsuna im zabronił mówiąc że jeżeli Gokudera zechce to sam nam powie i musiał się z nim zgodzić.

Już byli pod budynkiem świątyni kiedy Yamamoto zauważył coś dziwnego. W oddali zauważył poharatane gałęzie. Wyglądały jakby coś je wyrzuciło. Spojrzał na teren za świątynią. Jakby bliżej się przyjrzeć część drzew wyglądała na zniszczone.

- Gokudera? - Spytał tym razem z poważną miną

Gokudera spojrzał na niego znużony ale kiedy zobaczył jego wyraz twarzy zmrużył oczy i spojrzał w miejsce na które on patrzył. Po kilku sekundach wiedział o co mu chodzi.

- Sprawdźmy to - Zaproponował a Yamamoto się zgodził i wspólnie powoli ruszyli tam

Szli powoli a czujność mieli zdwojoną. Sięgnęli po swoje pierścienie strażników, tak na wszelki wypadek, i nałożyli je na palce. Wokół nich było coraz więcej połamanych gałęzi. W końcu przeszli przez zarośla a widok który zastali zdumiał ich do reszty. Przed nimi widniała niewielka wyrwa w ziemi a w niej leżąca postać. Był to chłopak, mniej więcej w ich wieku, a na sobie miał coś co przypominało czarny mundurek. Miał czarne włosy. Koło niego leżała torba a na plecach miał plecak. Przy swoim prawym boku miał przewieszony miecz samurajski. 

Oboje spojrzeli na siebie nie wiedząc w pierwszej chwili co zrobić. W końcu jednak Gokudera podszedł ostrożnie do nieznajomego który ewidentnie był nieprzytomny. Yamamoto go ubezpieczał. Gokudera szturchną nieprzytomnego chłopaka który na to wydał jedynie z siebie jęk bólu. Oboje schowali swoje pierścienie.

- Co robimy? - Spytał Gokudera

- Na pewno nie możemy go tu zostawić - Stwierdził Yamamoto a ten się z nim zgodził 

Nagle chłopak się zaczął poruszać jednak się nie obudził ale jedna cześć  ciała chłopaka zrobiła coś przez co Gokudera o molo na zawał nie zszedł. Niniejszym... pomerdał czarnym futrzastym  jak noc ogonem. 

- CO DO!? - Gokudera upadł na cztery litery w przerażeniu

Yamamoto był zaskoczony ale nie przerażony.

- No co ty, Gokudera, tyle już widzieliśmy, naprawdę cię to dziwi? - Spytał szczerze zdziwiony jego zachowaniem

Gokudera lekko się zaczerwienił ze wstydu. Wiedział że Ymamoto ma racje. Ale mimo wszystko to było dziwne i nie naturalne. Ciekawiło go kim był ten chłopak. Wstał i otrzepał się z brudu po.

- Bierzemy go - Oświadczył

- Ale gdzie? - Spytał Yamamoto 

 - Jak to gdzie? Do Dziesiątego - Oświadczył 

Między czasie zdjął z chłopaka plecak i torbę. Chciał jeszcze zabrać od niego miecz ale ten trzymał go tak mocno że nie dało to rady. 

- Weź jego rzeczy a ja poniosę jego - Powiedział i tak oboje zrobili 

Gokudera wziął chłopaka na plecy i ruszył wraz z Yamamoto ku schodom świątyni. Gdy tak już schodzili Yamamto zauważył że uszy chłopaka są lekko szpiczaste.

 - Czy ludzie mają szpiczaste uszy? - Spytał

 - A czy mają ogony? - Yamamoto zaśmiał się lekko zażenowany

- No tak, przepraszam - Mówił jednocześnie masując głowę od tyłu 

Gdy zeszli już ze schodów ruszyli ku domu Dziesiątego. Przeszli trasę stosunkowo szybko i w ciszy a na ich szczęście nie napotkali nikogo po drodze. Gdy stanęli przed furtką Yamamoto nacisną przycisk dzwonka i czekali aż Tsuna im otworzy. Chwilkę to trwało ale w końcu Sawada wyszedł przez drzwi. 

- Cześć wam! - Przywitał ich Tsuna z radością

By to chłopak o bujnych, latających we wszystkie strony, brązowych włosach i oczach o tym samym kolorze. Aktualnie miał na sobie niebieskie Jeansy i czerwony podkoszulek. 

- Dzień dobry Dziesiąty - Przywitał się z szerokim uśmiechem Gokudera

- Jo, Tsuna! - Przywitał się Yamamoto 

- Mieliście być... - Nie skończył gdyż zobaczył że coś taszczą - Co to jest?

- AAA... to... - Zaczął niepewnie Gokudera - Bo my... znaleźliśmy tego gostka - Kiwną głową wskazując chłopaka na plecach - Nieprzytomnego w lesie za świątynią - Wyjaśnił

- I pomyśleliście by zabrać go do mnie tak - Powiedział lekko to ze znużonym to zirytowanym wyrazem twarzy

- Hm - Potwierdził Yamamoto - Twój do był najlepszym wyborem

- Jak zwykle - Pomasował lekko głowę zakłopotany - No cóż nie mam wybory, zanieście go do mojego pokoju - Nakazał im i ci tak też zaczęli robić

- Dzięki Tsuna - Powiedział Yamamoto 

Ruszyli w stronę schodów prowadzących na górę do pokoju Tsuny kiedy nagle usłyszeli jego spanikowany głos.

- AAAAAA! Chwila uważajcie na schodach bo Lambo... - Nie dane mu było skończyć bo po chwili usłyszeli potworny jęk Gokudery który po tym upadł na schody wraz z ciągle nieprzytomnym chłopakiem

- ZABIJE TĄ KROWĘ! SŁOWO DAJE! - Krzykną z bólu który spowodował klocek pozostawiony na schodach 

- Gokudera proszę... - Chciał go uspokoić ale nagle uciął kiedy zobaczył merdający ogon chłopaka i zmieszany wyszczerzył oczy wskazując palcem to zjawisko - CCCCCCCCCCCC-CO TO JEST!!!!! - Tamta dwójka spojrzała to na siebie to na ogonie chłopaka i ponownie spojrzeli na Tsune teraz lekko zmieszani

- Hehehehe, nie mamy pojęcia Tsunaysohi-kun - Powiedział zakłopotany Yamamoto

Tsuna patrzył się na chłopaka ciągle będąc w szoku i co chwila pocierał oczy z niedowierzania. Po chwili cały zbladł.

- Boże, kolejny dziwak - Powiedział tak cicho ale nikt go nie usłyszał

- Dziesiąty? - Spytał się Gokudera

- Nie nic, po prostu go tam zanieście a ja pójdę się czegoś napić  - Oświadczył i poszedł do kuchni a pozostała dwójka, a raczej trójka, poszła na górę

Po niezwykle ciężkiej przeprawie przez pole minowe pozostawione przez Lambo udało im się w końcu dotrzeć do pokoju Tsuny. Od razu położyli chłopaka na jego łóżku a jego rzeczy położyli obok łóżka. Następnie usiedli po turecku przy stoliku dla gości który stał po środku pokoju Tsuny. Dosłownie kilka minut później do pokoju wszedł Tsuna trzymając tacę z kubkami i dzbankiem z sokiem. 

- Czyli znaleźliście go za świątynią, tak? - Spytał podając kubki każdemu

- Dokładnie - Potwierdził Gokudera - Dziękuje - Po czym dodał po otrzymaniu kubka 

- Hmm - Zamyślił się Tsuna - Jak myślicie, należy do jakiejś Mafii? - W końcu spytał

- To możliwe - Zgodził się Gokudera

- Na razie nie widzę innej możliwości - Również Yamamoto się zgodził popijając sok - A właśnie - Rozejrzał się po pokoju - Gdzie Reborn? - Tsuna chciał już odpowiedzieć ale przerwała mu wymieniona wcześniej postać

- Tuż za wami - Spojrzeli za siebie i zobaczyli Rebona stojącego na parapecie

Rebon z wyglądu przypominał dziecko, jak nie niemowlę, ale jest to wynikiem klątwy arcobaleno. Ma na sobie czarno pomarańczowy kapelusz, czarny garnitur a pod nim pomarańczowa koszula oraz fioletowy krawat oraz czarne spodnie i buty. Na jego kapeluszu jak zawsze siedzi jego kameleon, Leon. Mniej więcej w miejscu piersi wisi żółty smoczek co symbolizuje fakt że Reborn jest arcobaleno słońca.

- Reborn! - Przywitał się Tsuna

- Reborn-sama - Przywitał się z szacunkiem Gokudera

- Cześć kolego - Przywita się Yamamoto 

- Ciaossu - Przywitał się Reborn i zeskoczył na ziemię po czym spojrzał na łóżko - Aj jaja, a kto to? - Spytał zaskoczony patrząc na chłopaka na łóżku 

- Znaleźliśmy go z Gokuderą za świątynią - Wyjaśnił Yamamoto

- Po czym przynieśli go do mnie - Dokończył Tsuna

Reborn skoczył na łóżko i przyjrzał się chłopakowi który wydawał się teraz smacznie spać. Dotkną palcem jego policzek by sprawdzić jak mocno śpi. Ten tylko pogrymasił

- Ymm, mamusiu, nie chce do szkoły - Wyjąkał przez sen przez co Yammamoto i Tsuna parsknęli chichotem 

- Hym - Zastanowił się i zobaczył że chłopak ściska miecz jakby był przytulanką.

- Nie zabraliście mu go? - Spytał zdziwiony

- Trzymał go tak mocno że ni jak nie dawało rady - Bronił się Gokudera

 Reborn spróbował go zabrać ale już po chwili potwierdziły się słowa chłopaka. Czarno włosy zawzięcie trzymał w żelaznym uścisku swą broń. 

- Uf, ma krzepę w dłoniach - Przyznał Reborn - Było coś u niego jeszcze niezwykłego? - Spytał szczerze zaciekawiony  

- Eto - Zaczął nie wiedząc do końca jak zacząć Yamamoto 

 - Bo ten... on ma.. - Próbował to powiedzieć Gokudera

- Ogon - Dokończył Tsuna nie wierząc za bardzo że to powiedział 

- Ogon? - Spytał Reborn po czym przeskoczył na drugą stronę łóżka i podniósł leżącego chłopaka, tak ma dużo siły jak na wzrost, i potwierdził słowa Chłopaków

Puścił go i przyjrzał się chłopakowi dokładniej. Zauważył u niego szpiczaste uszy a także  wydłużone kły.

-Hm, ciekawe - Szepną ale i tak wszyscy go usłyszeli - Pod świątynią mówicie

- Tak - Potwierdzi Gokudera

- A konkretnie w niewielkim kraterze - Sprecyzował Yamamoto

- Kraterze? - Spojrzał na niego - Zaprowadź mnie tam, muszę to zobaczyć - Nakazał

- Jesne mały - Zgodził się, dopił sok i wstał - Niedługo wrócimy 

- Spoko, tylko nie znoście mi kolejnych takich - Powiedział Tsuna na co Yamamoto się zaśmiał po czym z Rebornem na ramieniu wyszedł z pokoju

- To co Dziesiąty - Zaczął srebrnowłosy a Tsuna na niego spojrzał - Pouczymy się trochę? 

- Hm - Zgodził się 

Ok. pół godziny później

- Spokojnie dziesiąty, na pewno to zrozumiesz - Przekonywał z troską i strachem Gokudera załamanego Tsune 

- To nie możliwe, to równanie jest bez sensu - Wyjąkał i opadł z trzaskiem głową na stół

- DZIESIĄTY! - Krzykną przestraszony z troską

- Ci..cicho tam pr..bóje tu ss..pać - Wymamrotał ku ich zaskoczeniu chłopak na łóżku 

- Czy on właśnie - Tsuna szybko się poderwał z miejsca i podszedł z Gokuderą do chłopaka - Oj - Szturchną go - Jesteś już przytomny? Obudziłeś się?

- Ym, jeszcze pięć minut - Wyjąkał 

- Ej! Jak dziesiąty o coś pyta wypada odpowiedzieć! - Zdenerwowany Gokudera pacną chłopaka w czoło

Ten na to się poderwał z jękiem, strasząc Tsune który upadł na cztery litery,  masując bolące czoło.  

-Yukino! No co ty rob... - Nie dokończył i jakby zmarkotniał ale szybko doszedł do siebie i rozejrzał się w miejscu w którym się znalazł - Gdzie ja jestem? - Zobaczył siedzącego na ziemi chłopaka

- Cześć - Tsuna wstał - Jak się czujesz?

- Um, dobrze? - Przyjrzał się im - Przepraszam ale kim jesteście?

- A! TakTakTakTakTak! Przepraszam nie przedstawiliśmy się - Wyciągną do niego dłoń - Jestem Sawada Tsunajoshi ale możesz mi mówić Tsuna - Uścisnęli sobie dłonie

- Jestem Gokudera Hayato - I oni uścisnęli sobie dłonie - A ty...?

- Eto, Rin Okomura - Powiedział - Jak się tu znalazłem?

- Gokudera i Yamamooto cię znaleźli nieprzytomnego za świątynią i tu przynieśli - Powiedział Tsuna

- Yamamoto?

- Hm, na chwilę wyszedł z Rebornem by pokazać mu tamto miejsce, za chwilę powinni wrócić

- Um, rozumiem - Rin rozejrzał się po pomieszczeniu a jego wzrok spoczął na jego rzeczach - Przynieśliście je! - Ucieszył się i chciał doskoczyć do nich ale nagle poczuł ból w okolicach stopy przez co zasyczał

- Oj! W porządku? - Zaniepokoił się Tsuna

- To nic - Wyjąkał 

- Pokaż to - Nakazał Gokudera a Rin go posłuchał a ten przyjrzał się jego stopie - Mniej więcej tu boli? - Spytał się dotykając jednego z miejsc a Rin lekko się na to spoił 

- T-tak 

- Czyli masz zwichniętą kostkę - Oświadczył - Trzeba ci ją nastawić i nie będziesz mógł chodzić przez najbliższe... kilka dni - Oświadczył 

- Czyli jednak naprawdę wziąłeś się za medycynę Gokudera - Pochwalił go Tsuna na co ten jakby zabłysną z dumą

- Ależ oczywiście, w końcu jako twoja prawa ręka muszę być we wszystkim obeznany - Powiedział z dumnym uśmiechem

- Prawa ręka? - Spytał się Rin - Jesteście jakąś... grupą?

- O, nie nie nie, my...eto... na razie nieważne - Machną na to ręką Tsuna

- Hehe, no dobrze

- Pójdę po opatrunki - Zaproponował Gokudera i ruszył ku drzwiom 

- W porządku - Zgodził się

Przez chwilę panowała niezręczna cisza którą przerwał Tsuna.

- To, ten... - Zaczął niepewnie a Rin się na niego spojrzał z zaciekawieniem - To.. kim ty jesteś? - Spytał a Rin wydawał się być zbity z tropu - No bo ten... - Pokazał palcem - Masz... - Rin spojrzał za siebie i zobaczy swój ogon przez co się wystraszył

- Bobobobobobobobo! Ten tego...! Ja...! - Zaczął panikować ale Tsuna zaczął go uspokajać

- Spokojnie, hehehe, może na to nie wygląda ale nie jedno widziałem - Rin się zdziwił

- Serio? - Niedowierzał, wyglądał mu na zwykłego nastolatka

- Ta, czasem sam nie mogę uwierzyć w to co mi się przytrafia - Przyznał

- Ale co to...? - W tym momencie wrócił Gokudera

- Jestem, przepraszam że tak długo ale nie mogłem znaleźć nożyczek - Podszedł do Rina

- Nic się nie stało 

- Zdejmij buta, skarpetkę i podwiń spodnie - Nakazał a Rin tak zrobił choć trochę niechętnie a Gokudera zaczął go opatrywać - Może zaboleć - Powiedział i nagle szybko nastawił kostkę Rina na co ten jęknął

- Mogłeś wcześniej uprzedzić! - Zaprotestował

- W tedy mięsnie by ci się spieły i bolało by bardziej - Oświadczył nie przerywając swojej pracy

Do pokoju weszły cztery osoby. Był to Yamamoto, Reborn i dwie dziewczyny.

- Jo! Tsuna - Przywital się Yamamoto - O widzę że się nam obudził - Zauważył

- Tak - Spojrzał na dziewczyny - Kyoko-chan, Haru-Chan - Przywitał je

- Cześć Tsuna - Przywitały się wspólnie na co zachichotały

Kyoko była najsłodszą i najpiękniejszą dziewczyną w szkole Tsuny za którą uganiało się wielu chłopaków. Miała jasno brązowe, choć bardziej pasowało by tu karmelowe, włosy i jasno brązowe oczy. Ubrana była w żółty  T-shirt i i waniliową spódniczkę sięgającą do kolan. Haru była za to bardzo żywą osobą. Często nad wyraz żywiołową ale zawsze wszystko robiła w dobrych intencjach. Miała ciemno brązowe włosy zawiązane w kitę i ciemno brązowe oczy. Ubrana była podkoszulek w niebieskie paski i Jasno niebieskie Jeansy. 

- Co was sprowadza? - Spytał

- Po drodze spotkaliśmy Reborna i Yamamoto a oni powiedzieli nam o tej sytuacji - Powiedziała Kyoko i spojrzała na chłopaka 

- Więc postanowiliśmy przyjść i jakoś wam pomóc - Dodała Haru ocierając dłonie z zapału

- W takim razie możesz pomóc przeciąć mi ten bandaż - Poprosił ją Gokudera

- Jasne - Podeszła i złapała nożyczki - W tym miejscu? 

- Hm - Potwierdził Gokudera a gdy już to zrobiła dokończył owijanie bandażem stopy 

- Co się stało? - Spytała zaniepokojona Kyoko

- Nic - Zapewnił ją Rin - To tylko zwichnięcie 

- Na pewno? Żadnych innych złamań czy innych takich? - Pytała z troską         

- Naprawdę nic mi nie jest - Zapewniał 

- Dobra skończyłem - Oświadczył Gokudera

- Dobra robota - Pochwalił go Reborn - Dziewczyny mogły byście przynieść naszemu gościowi coś do jedzenia? - Spytał Reborn

- Ależ oczywiście! - Odpowiedziały z entuzjazmem - Zrobimy coś dla wszystkich - Mówiły ciągle wspólnie po czym wyszły pełne energii z pokoju

- A więc... - Zaczął ponownie Reborn - Pora byś nam powiedział kim jesteś - Powiedział poważnie

- Dziecko? - Zdziwił się Rin - Mówiące dziecko?

- Oj proszę cię - Tsuna zaczął ostrzegawczo machać rękoma - Nie obrażaj go bo będziesz miał przesrane 

- He!? - Zdziwił się i zachichotał - A co to dziecko może zro...- Nie dokończył bo dostał w łeb ogromnym zielonym młotkiem 

- A Tsuna-baka cię ostrzegał - Zakpił Reborn 

- W porządku? - Spytał Yamamoto

- Cc-CO TO BYŁO!? - Krzykną - Skąd dziecko ma tyle siły?!

- Reborn nie jest dzieckiem - Powiedział Gokudera - On tylko tak wygląda 

- Ha!? - Nie dowierzał Rin i spojrzał na niego jak na debila 

- Jak chcesz - Rin spojrzał na Reborna i wyszczerzył oczy w przerażeniu - To mogę cię pociąć na kawałeczki - Reborn trzymał w rękach  zieloną piłę łańcuchową

- Yiii - Niemal pisną - Z dwojga złego wolę już jednak Mephisto! - Wszyscy spojrzeli po sobie nie wiedząc o co chodzi

- Mephisto? - Spytał Tsuna

- A! - Opamiętał się Rin - Mój dyre... eee to znaczy mój były Dyrektor - Poprawił się 

- Dyrektor mówisz, tak? Jakiej szkoły? - Tutaj Rin nie wiedział co powiedzieć i dość długi czas milczał - No to chyba nie jest trudne pytanie - Ponaglił go Reborn a ten przełkną ślinę 

- Akademii Prawdziwego Krzyża - W końcu powiedział

- Prawdziwego Krzyża? Nigdy o niej nie słyszałem - Powiedział Reborn

- Hehe, nic dziwnego bo to szkoła dla egzorcystów - Wyjaśnił na co inni wytężyli słuch

- Szkoła dla Egzorcystów?! - Spytał oszołomiony Tsuna i w tym samym momencie dziewczyny wróciły z kanapkami

- Jacy Egzorcyści? - Spytała Haru

- O! Szybko się uwinęliście - Zauważył Yamamoto 

- Hm, mamy wprawę - Powiedziała Kyoko promiennie się uśmiechając i oboje położyły tace z kanapkami i napojami na stoliku

- To o co chodziło z tymi Egzorcystami - Dopytywała się Haru i spojrzała na zakłopotanego Rina 

- Bo ten... On chodził do szkoły dla nich - Powiedział Gokudera - Przynajmniej tak uważa  

- Nie kłamię! - Wycedził Rin

- Okej, okej, ale ja z definicji nie wierzę w demony - Oznajmił

- Nawet jeśli jeden z nich siedzi przed tobą? - Spytał rozruszony Rin 

- Nawet w ted... Chwila co powiedziałeś? - Spytał zdezorientowany a ten przebiegle się uśmiechną

Na to wszystkim miny zrzedły a dziewczyny zaczęły się nawet trząść ze strachu. Rin to zauważył i szybko zaczął ich uspokajać

- Spokojnie, nic wam nie zrobię - Zaczął ich zapewniać ale nie wiele to dało

- Ddddemon - Wyjąkała Kyoko

- To by wyjaśniało ogon - Stwierdził Yamamoto

- Jaki ogon?! - Spytał szczerze zdziwiona i zszokowana Haru - Nic takiego nie wi... - Nie dokończyła bo zobaczyła jak za Rinem merda czarny ogon

- Co on taki dzisiaj żywy? - Zdziwił się Rin - Zawsze jest spokojny - Spojrzał na innych a ich twarze go zirytowały

- No ludzie dajcie spokój! Czemu zawsze wszyscy tak reagują!? Nic wam nie zrobię! Ile mam powtarzać!? - Stracił nerwy a jego mowa ich uderzyła 

- Ppprawda, przepraszam, po prostu nie codziennie spotyka się... demona - Powiedział Tsuna

- W sumie racja - Zgodził się Rin

-Ale zaraz! - Odezwał się Gokudera - Skoro jesteś demonem to dlaczego uczęszczałeś do akademii dla egzorcystów?!

- Bo jestem w połowie demonem - Wyjaśnił co innych zdziwiło bardziej niż fakt że jest demonem

- Jak to w połowie? - Spytała się już zaciekawiona Haru 

- Moja matka była człowiekiem - Oświadczył Rin 

- To takie coś jest w ogóle możliwe? - Niedowierzał Gokudera

- Tak - Potwierdził Rin

-  Jakim demonem był twój ojciec - Spytała Kyoko

To pytanie przybiło Rina i spuścił głowę w dół. 

- Nie chce o nim rozmawiać - Oświadczył sucho co innych zastanowiło

- No dobrze - Reborn klasną w dłonie - Myślę że jak na razie wiemy już dosyć o naszym gościu, to znaczy Tsuny - Wyżej wymieniony drgną na to - Teraz proponuje ci coś zjeść i wypoczywać - Odwrócił się do reszty - Powinniśmy go na razie zostawić

- Masz racje - Zgodził się Tsuna - W razie czego będziemy na dole - Powiedział Rinowi

- Oł, spoko - Po tym wszyscy zaczęli wychodzić aż Rin został sam w pokoju i od razu zabrał się za jedzenie - Dobre - Przyznał z gwiazdami w oczach

Po tym jak już zjadł zaczął nad wszystkim się zastanawiać. Nd swoją decyzją, nad swoim życiem, o ludziach którzy go porzucili a których porzucił i on. Myślał też nad tymi ludźmi co przed chwilą poznał. Wydawali się byś zgraną paczką. Prawdziwymi przyjaciółmi. Łza spłynęła mu po policzku. Nawet nie wiedział kiedy zasnął.