Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Vee,Ben!

Medya:Didem
-----------------------

Karşımdaki adam bana gülümserken bense sadece boş boş baktım.

"Demek Didem sensin."diyen adam tedirgindi.Onun bu haline güldüm.

"Evet benim.Sizden şey seziyorum.Korku.Bana sevecen davranmaya çalışan ama aslında umursamaz birisin.Annemi seviyorsun ve fırsatçının teki olduğu için babamla ayrılır ayrılmaz yanında bitiverdin.Benimle iyi anlaşmaya çalışırsan iyi edersin.Korkmakta da haklısın."

Bana şaşkınca baktı.İnsanları görür görmez onları analiz etmek gibi bir takıntım var.Yüzünden,davranışlarından hemen anlıyorum niyetlerini.

"Sen beni sevmedin mi?"dedi merakla.

"Sen kendini sevdirdin mi?"

"Sen bana bir şans verdin mi?"

Düşündüm.Hayatım yine değişmezdi.Zaten annemin yanında kalmayacaktım.Babamın da kalamazdım.Eski deli dolu kız olsa şu an kendine bir arkadaş bulup ev tutardı.Ama artık bu hastalık sayesinde pek arkadaşım yok.

"Ne yapıyorsanız yapın.Ben kendime bir ev tutacağım.Eve de uğramam."

Annem,annemin yeni sevgilisi,babam ve hizmetçi İrem Hanım.Hepsi şaşkınca bana bakıyordu.Birinin bana karşı çıkmasını bekledim ama bu boş bir umuttu.

"Bu hastalık...Bizi senden uzaklaştırdı Didem."

"Yanlışın var baba,dediğin gibi sizden uzaklaşmam için, size yakınlaşmam gerekiyor.Ve bu hiçbir zaman olmadı."

Devam etmek için ayağa kalktım.Odaya gitmeden önce içimi dökmeliydim.

"Ben sizin kızınızım.Beni durdurmalıydınız!O gün...Ben birini az daha öldürüyordum.Bu bir hastalık değil!Bu resmen kişiliğimi bozan lanet bir şey.Bundan sonra bensiz devam edin.Merak etmeyin pek fark olmayacak."

Arkamı döndüğümde bu sefer annem arkamdan bağırdı.

"Sana ev için gerekli parayı göndeririz."

Hah!Bunu bekliyordum işte.Bu umursamazlığı.Tabi ki de ben sizin paranızı istemiyorum falan demeyeceğim.Paralarını çok seviyorlar değil mi?Onlara göstereceğim.Zaten bu aralar içimden gelen sesler beynimde yankılanıyor.

"Git,sürüklen ama yaşa.Yaşa ve gülümse."

İçimdeki sürekli beynimi sarsıyordu.Bu kelimeler bana hayat felsefemi hatırlattı.

'Uçurumun kenarında bile olsan sırf hayata gıcıklık​ olsun diye gülümse'

İçimdeki bu sefer gözlerime bir ağırlık yüklüyor..Valizimi toplarken nereye gideceğimi düşündüm.Düşünürken de mırıldanıyorum.

"Git.Ne olursa olsun git.Yaşa.Kendin için yaşa.Gülümse.Sakın somurtma.Güçlü ol.Umursama."

Sonra beynime bir ağrı girdi.Şiddetli ve keskin bir ağrı.Valizimi kapıya koydum.Para, telefon ve valizimi alıp yola çıktım.Sibellerin evine gidecektim.Belki onla bir ev tutarız.En yakın dostum beni yanlız bırakmaz herhalde.Onunla iyi dosttuk ve abisini bazen okulda görüyordum.

Evi çok uzak değil o yüzden çabucak girip kapıyı çaldım.Kapıyı Sibel açıp beni görünce sevincinden sıkıca sarıldı bana.İçeri geçip oturdum.En son bir ay önce beni görmüştü.Onu öldürmeye çalışmışım falan filan çok önemli değil.

Ama hala bana karşı neşeli ve sevecen.Onla eskiden her partiye gider her eğenceli işi yapardık.Şizofreni hastalığı,onu benden ayırmamıştı.

"Didoo hoşgeldin."

Eskiden 'Siboo hoş bulduuum' diye bağırır ona sarılırdım.Ama içimdeki bunu yapmamın iyi olmacağını söylüyor.Onu dinliyorum.Çünkü o beni yönetiyor.

"Merhaba.Burada kalabilir miyim.Veya ev tutsak.Biraz yüzsüz bir kız olabilirim ama yine de..."

Hayır.Bu cevap çok da sıkmazdı beni.

"Hmm beni boğmaya çalıştıktan sonra mı?"

"İstemezsen anlarım.Biliyorum söylediklerim saçmalık. Ama elimde değil."

"Biliyorum Dido.Seni yanlız bırakmayacağım.Hep senin yanında olacağım."

"Teşekkür ederim."

"Burada kal.Ailem Ankara'ya taşındı.Ama ben abimi bırakmak istemedim.Onunla birlikte buradayız.Abim de karşı komşumuz.Bir şey olursa ona söyle."

"Bunu neden yapıyorsun ki?"

"Çünkü biiz en iyi arkadaşlarız."

Kendimi aptal gibi hissediyorum.Bu kıza zarar vermek istemiyorum.Ama içimdeki 'onu öldür,o kötü'diye sinyaller veriyor.Bu sefer içimdekine karşı geleceğim.İlk ve galiba son kez bu kıza bana yardımcı olması için izin vereceğim.

Açık cama baktım.Issız sokakta sesim yankılanıyordu.Bu hoşuma gitmişti.

'Beni yenemezsin, bana ulaşamazsın!Yeni hayatımda bu hastalık,Sibel,ve ben varım'.Bağırdım.Tüm gücümle.Ama bir sorun vardı.

Sorun deli gibi bağırmam değildi.Sorun sonra gelen mesajdı.

05*********:"Veee,ben"

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro