Didem'den/2 ay sonra...

Uyandığımda yanımdaki hemşireyi serumumu ayarlarken bulmuştum.Bu loş oda ve lambanın hiç susmayan cızırtısı başımı ağrıtmıştı.

"Şu sesi kapat!"

"Ne sesi Didem?Odada çıt yok."

Ona ters ters baktıktan sonra bağırdım.

"Lambadan sesler geliyor ve odadaki ışıklar yanıp sönüyor!"

"Didemciğim,galiba verilen ilacın etkisi,şimdilik biraz daha uyu."

Her seferinde aynı bahane.İstemiyorum ben bunu.Kimseyi istemiyorum.Ben şu pencereden beni izleyen garip çocukla tanışmak istiyorum.

Ben yoldan geçen köpekle oynamak istiyorum.

Burdan nefret ediyorum.

"Yemek yiyeceğim.Onunla."

"Siz,şey o gelemez çünkü ona bir zarar verebilirsiniz."

"Neden?Deli miyim ben?"Garip ve güçlü bir kahkahadan sonra genç hemşireye baktım.Saçları simsiyah gözleri masmaviydi.Kolyesindeki mavi taşlar çok güzeldi.Ben burada hiç kolye takamıyordum.

"Senin adın neydi?"

"Naz."

"Çok güzelsin."

"Teşekkür ederim.Haydi yat dinlen."

"Neden güzelsin?Ben çok çirkinim.Ben burada kendimi güzel hissetmiyorum.Bana hemen Raki'yi çağır."

"Raki kim?"

"Raki'yi tanımıyor musun?Her gece yanıma gelip benimle konuşuyor.Bir süperkahraman olmak istiyormuş.Ve galiba bir hayalet.Çünkü duvarlardan geçebiliyor.Dün öğrendik bunu."

"Aaa,hadi yat."

"Bir daha kontrole sen gelme,Naz,başka birini çağır."

"Haydi Didem yemeğe git.Orada yeni arkadaşlarınla tanış."

"Hayır,yine odamda yiyeceğim."

"Nasıl istersen."

"Son bir şey sorabilir miyim?"

"Sor."

"O hala burada beni bekliyor mu?"

"Evet.Bir dakika ayrılmıyor ki."

"Onu içeri al,5 dakika."

"Bu olanaksız."

"Eğer onu içeri alırsan sana Raki'yi gösterebilirim."

"Gidiyorum.Yemeğini şimdi mi yemek istersin yoksa-"

"Hayır!Yemek istemiyorum!Ben onu içeri almanı istiyorum!"

"Kimi?"

"..."

Hemşire,memnun olmuş bir ifadeyle baktı bana.Beni kullanmasından nefret ediyordum.Güya bu hastalık bana insanları unutturacak.Hah,ben ölecek bile olsam,onları unutmam.Sadece isimleri gelmiyor aklıma.

Naz,kapıdan çıkarken son kez konuştu.

"Yemek yemeyi hala istemiyor musun?Galiba o brokoliler, mantarlar ve ekmekler,aç köpeklere gidecek. "

"Siktir git!"

Gülerek çıktı odadan.Neden buradaki doktorlar hep böyleydi?

O çıkınca ben de saçlarımı topladım.Yatağım pencerenin tam yanındaydı.O yüzden geçen insanları izliyordum hep.Burada durmak istemiyordum.O beni her gün kapıda bekleyen çocuğun ismini hatırlamak istiyordum.Burada telefonum da yoktu.Çok sıkıcıydı.Hep tedaviler,yemek,uyumak.Başka hiçbir şey yok.Delirmek üzereyim.

Raki bu gece de gelir mi?Ya da belki de o çocuğu izlerim yine camdan.Kim olduğunu tam hatırlamıyorum ama unutmadım.Ve her gün burada beklediğine göre benim için önemli olmalı.Belki de o sihirli kız gelir camdan izlediğim çocuğun yanına.Kim bilmiyorum ama görünce içim kıpır kıpır oluyor,o çocuğa sarılıyor ve onu da mutlu ediyor.

Kızın sihirli olduğunu seziyorum.Çünkü o iri gözleri ile büyülüyor herkesi.O çocuk ise,sakin biri.Oturuyor kaldırıma kahve içiyor.Onda da bir şey var bence bazen camdan bana bakıyor ve o anda başıma bir ağrı saplanıyor.Gözlerim kayıyor kalbime bağlı olan cihaz çıldırıyor.Garip bir his.

Odanın kapısı tekrar açıldı.Bu sefer gelen kişiyi tanımıyordum.Upuzun bir kızdı.Kendi gibi uzun saçları vardı.Yanıma gelip ellerimi tuttu.

"Az vaktim var.O yüzden bu mektubu al.Bir dahakine sadece kapının altından atacağım.Kesin cevap ver olur mu?"dedi ve koşarak karşı odaya girdi.Ağladığını görebiliyordum.Hatta biraz zorlarsam içinden geçenleri de okuyabilirdim.

Kağıdı açtım.Ne yazdığını merak etmiştim.

Bana yardım et.

Kağıdın bir köşesine 'tmm'yazıp kapının altından hızla attım.Sonra gülmeye başladım.Belki o da tşk. yazardı.Sonra ö.d yazardım ben de.Böylece arkadaş olabilirdik.Sonuçta komik bir başlangıç yapmış olurduk.

Kafamı yastığa koydum.Sonra bir kapı sesi duyuldu.Evet!O gelmişti.Raki!

"Hey,Şizofi ben geldim."

Yanıma oturdu ve bana baktı.

"Hala duvarlardan geçebiliyor musun?"

"Evet Şizofi.Ben bir hayaletim.Senin sayende ama.Peki şu kızı gördün mü?Hep ağlıyor ve herkese notlar yazıyor."

Karşı odayı gösterince kafamı sallayıp oturur pozisyon aldım.

"Onla komik bir başlangıç yaptık.Galiba arkadaşız.Adını biliyor musun Raki?"

"Evet.Herkes ona Peri diyor.Sence uçabiliyor mudur?Veya sihirli midir?"

"Sanmam Raki.Eğer sihirli güçleri olsaydı kimseden yardım istemezdi."

"Haklısın Şizofi.Ve bir şey daha,yanına gelemezsem üzülme iki gün boyunca uyuyacağım.Hemşire bir ameliyata gireceğimi ve çok uzun süreceğini söyledi.Beyin ameliyatlarını bilirsin."

"Tamam.Haydi git.Hemşireler senin peşinde.Galiba odadan çıktığını anladılar."

"Geliyorlar Şizofi,ben gidiyorum."

"Tamam."

Herkes bana Didem derken o bana Şizofi derdi.Şizofren demeye dili dönmüyor ve o kelimeyi sevmiyordu.Ve geçen gün Şizofi kelimesinin anlamının Lolipop olduğunu söyledi ama ona pek inanmadım.

Raki odadan kaybolurken ben de herkesçe hayali,bana göre en gerçek dostum olan Raki'ye el salladım.

BKT...

Selam!Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi merak ediyorum.Ufak bir yorum bile benim için değerli...

Didem artık ileri derece bir Şizofren.Ama hala tatlı değil mi?

Bu arada o camdan izlediği çocuğun kim olduğunu anlamışsınızdır.Ve yanındaki sihirli kızında...

Sizi seviyorum.

Bays!