☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ruhum kanıyordu adeta sana ait bir hatıra görünce. Oysa, benim benliğim bile ödünç değil miydi senden bana kalan?
Üzülmek elde değildir elbet, kendimi kaybettiğim zamanda beni buldun. Ya da belki de ben seni bulup fırsat kolladım.
Hahhh, tabii ki bendim. Aciz, zavallı ve yalnız bir ben.
Sadece duygularımı paylaşacak bir insan arıyordum, bulduğumu da sanmışdım haliyle ama öyle değildin anlaşılan.. gittiğine göre.
Bir anlam ifade etmemen gerekiyordu şuan ancak kalbimi fazla kırdın.
Böyle bir sonu hakk etmedim en azından. Düzgünce bir veda gerekiyordu bana.
Senin yaptığın önceki travmalarımı tetiklemekten başka bir işe yaramadı.
Suç bende ki kolayca bağlandım, değer verdim arkadaşlığımıza.
Sense, belki de kafanda bitirmiştin bile.
Sana kızmadım, lanetler yağdırmadım, sadece kalbim fazla kırıldı.. o kadar kırıldı ki, hala toparlayamadım.
Her an, senin gibi başka bir tane arkadaşım olamaz diye düşünüyorum.. Lakin haksızlık ediyorum yanımda olanlara, farkındayım.
Sadece takıntılı kalıyorum, değil mi?
Takıntılı bir ucubeyim ben.

Kimse bilmez- Mehmet Güreli