Hermiona obudziła się następnego dnia o 8:00.

Ze zdziwieniem zauważyła że znajduje się w dużej sypialni i jest ubrana w jedwabną koszulkę nocną.

Ściany były w niebieskim kolorze, duże okna dawały widok na ogród, na ścianach były obrazy przedstawiające chmury, podłoga była z ciemnego drewna, a łóżko, szafa, biurko z jasnego. Widziała też dwie pary drzwi. Jedne pojedyńcze, a drugie podwójne, które zapewne prowadziły na korytarz.

Ledwo wstała, a ktoś zapukał.

Hermiona szybko złapała niebieski, jedwabny szlafrok który leżał na krześle, po czym powiedziała:

-Proszę.

Do pokoju weszła Paprotka i skłoniła się.

-Paprotka przyszła pomóc panience-Powiedziała skrzatka.

-Nie potrzebuje pomocy-Odpowiedziała z uśmiechem Hermiona, co wywołało łzy u skrzatki.

-Paprotka zła, narzuca się, nikomu nie potrzebna, głupia...-Zaczęła skrzatka, biegnąc w stronę pogrzebacza stojącego obok kominka, który Hermiona dopiero zauważyła.

-Chociaż możesz mi przygotować kąpiel i poczesać-Powiedziała szybko Hermiona, na co skrzatka przystanęła, uśmiechnęła się i pobiegła do łazienki.

*Mało brakowało-Pomyślała brązowowłosa, czując ulgę.

-Kąpiel gotowa, panienko-Powiedziała skrzatka, wychodząc z łazienki i ruszając w stronę łóżka, aby zapewne je pościelić.

Hermiona weszła do dużej, białej łazienki, a raczej pokoju kąpielowego i z zachwytem patrzyła na dużą, czarną, marmurową wannę, gdzie spokojnie 10 osób by się zmieściło. 

W wannie była różowa piana, na brzegu stało kilka szamponów, olejków oraz żelów, a woda w wannie pachniała cynamonem i jabłkiem.

Hermiona rozebrała się i weszła do ciepłej wody, czując się jak w niebie.

Kąpiel była bardzo przyjemna i dużo lepsza niż w łazience prefektów, która znajdowała się w Hogwarcie.    Tak się to odmienia?

Po kilkunastu minutach wbrew sobie wyszła z wanny i udała się do pokoju.

Przy toaletce...

*Najpierw kominek, potem toaletka, czy ja niedowidzę, czy może mam sklerozę?-Pomyślała zdziwiona

...stała skrzatka i w ręce miała srebrną szczotkę do włosów.

Skrzatka czesała ją kilkanaście minut, wczesywała też różne kremy i odżywki.

Gdy skrzatka skończyła, Hermiona nie mogła uwierzyć że to naprawdę ona.

Wyglądała przecudnie.

Jej włosy lekko falowała i ładnie opadały, nie tworząc gniazda. Były po prostu idealne.

-Jesteś niesamowita-Powiedziała Hermiona, a skrzatka uśmiechnęła się szeroko i poleciały jej z oczu łzy.

-Panienka jest za dobra-Powiedziała tylko skrzatka i ruszyła do szafy, po czym przyniosła Hermionie niebieską, koronkową sukienkę, rozkloszowaną na dole oraz tego samego koloru buty na obcasie.

-To nie moje ubrania-Powiedziała zdziwiona Hermiona.

-To ubrania zakupione dla siostry Pana Oriona, lecz ona nie dożyła dnia ich dostarczenia-Powiedziała cicho skrzatka i wręczyła ubrania Hermionie, po czym deportowała się.

Hermiona po chwili wahania włożyła ubrania i ruszyła do jadalni.

Na miejscu był już Syriusz.

Gdy tylko ujrzał Hermionę zagwizdał, po czym odsunął dla niej krzesło na którym usiadła i sam usiadł obok niej.

-Wyglądasz cudnie-Powiedział i wyszczerzył się.

W tej chwili do jadalni wleciała szara sowa i wylądowała przed Hermioną.

Na kopercie była pieczęć ministerstwa.

Szanowna panno Granger,

W związku ze śmiercią pani rodziców, departament rodzinny zdecydował o wypisaniu pani z Hogwartu i przeniesieniu do mugolskiego świata, a konkretnie do Ośrodka Wychowawczego im. Świętego Brutusa dla Młodocianych Recydywistów, tak jak zalecił nam pani poprzedni dyrektor-Albus Dumbledore. Tam będzie pani również przebywać w każde wakacje, aż do ukończenia 18 lat, zgodnie z sugestią ww.

Uprzejmie prosimy o oddanie różdżki w ministerstwie, w celu jej zniszczenia.

Z wyrazami szacunku,

Helena Sukaidiotkadeburek

-Nie-Szepnęła Hermiona.

-Nie!!-Krzyczała, zalewając się łzami i tracąc zdolność do oddychania.

-Co się stało?!-Krzyknął Syriusz, a gdy Hermiona podała mu list, on sam zbladł.

-Jak dyrektor mógł to zrobić?-Zapytał przerażony, po czym powiedział:

-Nie przejmuj się tym listem-Po tych słowach wybiegł z pomieszczenia.

*Nie przejmuj się. Łatwo powiedzieć-Pomyślała załamana dziewczyna, nadal płacząc.

-Niech panienka nie płacze-Wołały kobiety z portretów, a mężczyźni rzucali groźby w stronę nieobecnego Dumbledore'a.

Hermiona załamana udała się do salonu i usiadła przed kominkiem.

Siedziała tak 12 minut, aż do salonu wszedł Syriusz, niosąc pudełko.

-Hermiono, czy uczynisz mi ten zaszczyt...-Zaczął Syriusz

-...i...-Kontynuował Łapa.

Koniec rozdziału :)

OK, nie koniec

-...zgodzisz się, abym cię adoptował?-Zapytał Syriusz i otworzył pudełko.

W środku był srebrny medalion z herbem Blacków, otoczony przez diamenty.

-To pamiątka rodowa. Wg ojca gdy ci to dam i zaadoptuje, będziesz w pełni moją córką, czystej krwii i nic ci Dumbledore nie zrobi-Powiedział Syri.

-Tak-Powiedziała szczęśliwa Hermiona, tuląc się do Syriusza.

-Tak, tato-Wyszeptała, czując jak Syriusz mocno ją przytula.

Po chwili mężczyzna założył jej na szyje medalion i dziewczynę otoczyła biała mgła.

Po chwili mgła zniknęła, a przed Syriuszem stała czarnowłosa dziewczyna, której włosy naturalnie, bez żadnych kremów itp. falowały lekko, miała szczupłą twarz, pełne malinowe usta i lekko zaróżowione policzki. Jej oczy były szare, a jej ciało wręcz idealne.

-Ma się te geny-Powiedział Syriusz, szczerzą się.

-Jestem... piękna-Powiedziała Hermiona.

Syriusz zdziwiony, powiedział:

-Zawsze byłaś bardzo ładna.

-Ale teraz, jestem idealna-Powiedziała Hermiona.

-Oj, ktoś tu zostanie narcyzem-Zaśmiał się.

-Właśnie, imię-Powiedział nagle i porwał Hermionę do innego pokoju.

W pokoju było kilkanaście regałów z albumami oraz duże drzewo genealogiczne na ścianie.

-Wybierz sobie drugie imię. Pierwsze już wybrałem-Powiedział Syriusz.

-Jaką kobietę z rodziny kochałeś najbardziej?-Zapytała Hermiona.

Syriusz bez wahania wskazał jedno imię.

-A więc od dziś mam na drugie imię Narcyza-Powiedziała Hermiona.

-Konkretnie nazywasz się Caliope Narcyza Black IV-Powiedział Syriusz, nadal trzymając palec pod małym obrazkiem przedstawiającym Narcyzę.

-Musze ci wybrać chrzestnych-Powiedział nagle Syriusz.

-Już wybrałam chrzestną-Powiedziała Caliope, patrząc na swoją imienniczkę.

Dziewczyna chciała w ten sposób umożliwić Syriuszowi pogodzenie się z jego kuzynką(u czystokrwistych rodzina nie może odmówić, chyba że szczerze się nienawidzą(u Cyzi i Łapy to nie występuje) ).

Mężczyzna nie sprzeciwiał się i zastanawiał nad chrzestnym.

-Niech będzie nim...-Zaczął Łapa.

-Tom Riddle-Powiedział.

-Kto?-Zapytała przerażona.

-Wczoraj jak zasnęłaś dostałem list i wspomnienia Riddle'a. On nie jest zły-Powiedział Syri i czekał na jej reakcję.

-Ufam ci, tato-Powiedziała dziewczyna.

Syriusz uśmiechnął się i chciał przytulić córkę, gdy usłyszał gong, który oznaczał że goście przyszli.

-Panie, Lady Malfoy we własnej osobie, wraz z mężem-Powiedział Węgiel, który nagle aportował się do pokoju.

-Wpuść-Rozkazał Syriusz i wraz z Hermioną ruszyli do salonu.

Ledwo usiedli, a do salonu weszło małżeństwo.

-Caliope Narcyza Black IV?-Zapytała Narcyza M., patrząc na Blackównę.

Caliope przytaknęła, a kobieta wyjęła z kieszeni pudełko i powiedziała:

-Pierwszy prezent od chrzestnej.

-Nie musiała pani-Powiedziała Caliope.

-To drobiazg i mów mi ciociu-Powiedziała. Po czym obserwowała jak chrześniaczka zakłada srebrny pierścionek, z dużym diamentem, otoczonym przez szklanego węża.

Syriusz i Lucek cały ten czas posyłali sobie mordercze spojrzenia.

-Typowe zachowanie dla ciebie-Zaczął Lucek.

-Nie pytając o zgodę, wskazać kogoś na chrzestnego-Dokończył.

-To ja wybrałam ciocie-Powiedziała cicho Caliope, a Cyzia posłała mężowi spojrzenie pt. "Shut up".     "Zamknij się" jak coś.

-Dlaczego mnie?-Zapytała ciekawa Narcyza , po czym wszyscy usiedli na kanapach.

-Spytałam ojca kogo z rodziny najbardziej kochał i bez wahania wskazał ciocie-Odpowiedziała Caliope, a Cyzia momentalnie wstała i przytuliła kuzyna.

-Przepraszam-Powiedział Syri.

-Ja również-Odpowiedziała Cyzia.

Zmieniona kolejność imion u Black'ówny(dawnej Hermiony) oraz nie jest druga, a czwarta. :)