Temel ihtiyaçlardan herhangi birinde bir aksama söz konusu olursa ortada çocuk ihmalinin varlığından söz edilebilir. Çocuk ve gençlerin istismarı fiziksel, duygusal ve cinsel yönden oluşan sorunları kapsamaktadır. İstismarda kısaca yapılmaması gerekenlerin yapılmasıdır. Fiziksel, cinsel, duygusal olarak bir insana ya da çocuğa yapılmaması gerekenlerin yapılıyor olması ortada istismar olduğunun göstergesidir. İstismar dışarıdan, yabancı bir insan tarafından gelebileceği gibi aile içinde de gerçekleşebilir. Cinsel tacizlerin sürekliliğinde, olayı bilen diğer aile bireylerinin susması önemli rol oynamaktadır. Özellikle anne susup, gizlemekle beraber, kendi cinsel rollerini kızına yükleyerek ensest ilişkilerin yaşanmasına sebebiyet vermektedir.

Yaşça, belirli bir olgunluğa erişmemiş çocuklarda bunu “sevgi” olarak nitelendirdikleri için ya da korktukları için gizleyebilirler. Fiziksel şiddet, dövme, yaralama, çocukla cinsel ilişkiye girme ya da zorlama, cinsel organına dokunma, pornografik yayınlar izletme, duygu sömürüsü yapma, duygusal olarak kullanma gibi davranışlar ne bir insana ne de bir çocuğa yapılmaması gereken davranışlardır. Gerek fiziksel, gerek duygusal gerekse cinsel istismarda olsun çocuğun zarara uğraması söz konusudur. Çocuğun yetiştirilmesinde ihmal ve istismar bedensel gelişimi ve yaşam süresini kısıtlamakta, ruhsal gelişiminde ise de kendine güvensiz, arkadaş ve toplumsal ilişkilerinde beceriksiz, sağlıklı bir kimlik duygusu ve bir kişilik gelişimine sahip olmayan bir birey olarak yetişecektir. Ergenlik ve yetişkinlik dönemine de bu özellikleriyle devam edecek, bu kez kendileri de aynı tutumları sergileyecektir. Dolayısıyla çocuk ihmal ve istismarı yaralayıcıdır.

Cemre Yıldırım