Cóż po pięknej twarzy, gdy dusza zaznaje boleści?
Pragnienia, nieroztropne fantazje mego ducha,
Zniszczyły mnie, któż mnie teraz wysłucha?

Jam jest Narcyz, pan nad panami!
Strącony w ramiona wiecznej otchłani!
Nikt nie wyciągnie mnie, nikt mego imienia nie powtórzy!
Sam bym siebie nie uratował —
Potwora pozbawionego duszy.

Nie czuję nic,
Nie zaznam litości,
Oślepiony pozorem nieuchwytnej miłości.