"I don't understand what that gigolo is up to-"

"Whoa, hold it right there sweetheart." Matamang agap sakanya ni Atticus. "Stop calling him names."

"Whatever!"

"Travis isn't a gigolo, Gift. I doubt if there's an instance where he accepted money in exchange of sex-"

"I don't care if he's paid or not, still a gigolo in my eyes. A young man hitting a woman sixteen years his senior! Oh what a cougar!" Pairap niyang putol sa sinasabi nito. "Still flagrant."

Naiiling na nag-taas ito ng dalawang kamay na tila ba sumusuko na ito sa kung anumang argumentong namamagitan sakanila.

"Anyhow, you sure you want me to cancel the flight that I booked? How about your life in New York?" Pag-iiba nito ng usapan. "Leave it freezing?"

"Let it melt for all I care." Balewala niyang sabi. "I need more time for the houses that I'm planning to build, wala pa akong nahahanap na lupa. Maybe you know a place na babagay sa disenyo ng bahay. Anywhere in the country."

"You're pushing through, huh?" Umangat ang sulok ng labi nito. "Calleja Holdings are good yes, having Lance as an Engineer I might say it's good. But I think Cavallero Industries is better. They're far more competent. Though the leading in the business will always be the Yniguez Empire, I will still suggest you to choose the Cavalleros for a better deal-"

"Nangiinis ka ba?!" Iritableng baling niya dito.

"Chill..." Humalakhak ito. "I'm stating a fact. It's far more convenient to deal business with them, setting aside your past with Travis-"

"Gigolo." She corrected.

He just shook his head and continued. "The Cavallero Industries holds the best cements in the world, there's the Cavallero Cement and Construction. Mismong sakanila kumukuha ng semento ang LC Holdings at Yniguez Empire. And mind you, Travis is the most talked Engineer of the moment since he topped the board exam years back."

"I don't fucking care! I'll take the most dullard Engineer in the business over him!"

"You hate him that much, huh?" Ngumisi ito atsaka humalukipkip.

"Hate is an understatement."

Gaya ng kaniyang plano, kinuha niya si Lance bilang engineer ng anim na bahay na kaniyang balak ipatayo. Hindi niya naman minamadali ang lahat tutal wala pa naman siyang pwesto na napipili kung saan itatayo ang mga iyon. Lance offered him help in finding the land and she's much more thankful for it. Sa nature ng trabaho nito'y nasisiguro niyang hindi na ito mahihirapan na humanap ng lupa para sakanya.

Decreasing her speed, she rolled down the window of her car and let herself be greeted by the morning air. A beautiful camhanaich is there to be witnessed.

Within the past years, she discovered another habit forming of her and it's to watch how the sun rises and sets.

Well the sun of course doesn't care if we watch it or not. It will keep on being beautiful, even if no one bothers to look at it.

For her, it was sunset that taught her that beauty sometimes only lasts for a couple of moments and it was sunrise that showed her that all it takes is patience to experience it all over again.

It's another way of saying not to give up, some things takes time.

Muli niyang isinara ang bintana ng sasakyan at ibinalik ang atensyon sa pag-mamaneho. Hindi pa sumisikat ang araw nang umalis siya sa unit ni Atticus para umuwi sa mansyon ng kaniyang ama, may ilang mga gamit siya na kailangan niyang kuhanin.

Ayon naman sa Tita Bettina niya na nakausap niya noong isang araw ay nasa honeymoon na ang dalawa at kagabi ang naka-plot na alis ng mga ito.

Kaya naman bahagya siyang nabigla nang maabutan ang kaniyang ama na nag-kakape sa malawak na veranda ng mansyon nang siya'y makarating.

She took off her sunglasses when she heard him call her name, hindi niya naman talaga balak pansinin ito lalo pa't sumulpot mula sa kung saan ang asawa nito na nakabalot lamang ng roba ang katawan.

Inikot niya ang kaniyang mga mata at pilit na inaalala kung gaano kaganda ang sunrise na nasaksihan niya kanina para pigilan ang pagkasira ng umaga niya.

"Join us for breakfast." Pormal nitong sabi.

Oh, how she begged for that moment when her father will invite her to join the table with him. But again, that was then, this is now.

Hinayaan niya ang awtomatikong pag-angat ng kanyang kilay at tinitigan ang ama na tila ba isang kalokohan ang narinig.

"Cut the affectation, dad." Tuya niya. "Don't worry, I'll pray for your good digestion."

Agad niyang nakita ang pagtiim ng bagang nito, his lips sets on firm line. Alerto namang inabot ni Cindy ang braso nito at hinimas upang pakalmahin.

"Don't ruin the day, Bernardo." Binalingan siya nito at nginitian ng malambing. "Sige na, Gift. Magpahinga ka na kung ayaw mong mag-almusal."

Matalim niya itong binalingan ng tingin. "Hindi almusal ang ayaw ko, ikaw."

"Gift Briana!" Galit na napatayo ang ama niya sa kinauupuan nito.

"Oh, don't be jealous. Hindi lang siya ang ayaw ko, pati ikaw." A sarcastic smile crept on her lips, bago pa niya marinig ang sasabihin nito ay tumalikod na siya at nag-tuloy-tuloy sa malawak na kabahayan paakyat sakanyang silid.

Hangga't maaari ay iniiwasan niyang makaengkwentro ang dalawa. Had she known na naririto pa ang mga ito'y sana'y pinagpaliban niya ang kaniyang pag-punta.

Mag-hapon ay naka-kulong lamang siya sakanilang silid. Kaninang tanghali ay kumatok ang mayordoma ng kabahayan upang batiin siya at hatiran ng pagkain dahil ipinagutos daw iyon ni Cindy, hindi niya iyon pinahintulutan instead she ordered the servant to bring back the food to Cindy at sabihing ito ang kumain nun at na utos niya iyon.

Tinanong niya rin ang matandang kasambahay kung bakit naroon pa ang mag-asawa. Ang sabi'y na-delay ang flight ng mga ito pa-Cambodia kagabi at na-move bukas ng umaga and darn she just can't wait for the dawn to come!

Habang nakahiga sa malambot na higaan ay kung saan saan naglalayag ang kaniyang isipan.

Why did Cinderella marry her dad? There's Travis, younger and finer. Hindi siya maniniwalang pera ang dahilan, why Travis is equally rich! But then, why did the woman choose to marry her dad instead?

Well, surely Agatha Cavallero wont take a cougar for an in law.

Maybe that's the reason why she didn't marry Travis.

Pero, anong rason ni Travis bakit ito nag-tatrabaho sa kompanya nila?

To keep an eye to his cougar? Perhaps?

Itinigil niya ang walang kapararakan niyang pag-iisip tungkol sa mga ito. They don't deserve to be in her mind anyway.

Napagpasyahan niyang lumabas ng silid pasado alas-sais. Nangunot ang kaniyang noo nang madatnan si Travis na nakaupo sa mahabang sofa na nasa sentro ng malawak na living room.

Nakatingin ito sa marmol na sahig at nakayuko, his legs were apart and his elbows were on his knees, ang mga kamay ay magkasiklop na nakatukod sa noo nito.

Base sa ayos nito ay tila kalalabas lamang nito mula sa opisina, still in his white long sleeves and gray slacks. Wala nga lang tie na nakasabit sa leeg nito, bukas ang unang tatlong butones at ang mga manggas ay nakarolyong basta paangat hanggang siko. Revealing his toned arms.

Ano naman kaya ang ginagawa nito dito? Agad na napatiim ang kaniyang bagang sa naisip niyang posibleng dahilan ng pagparito nito.

So they're still on it, huh? Poor old man, dalawang taong pinagkakatiwalaan niya'y iniiputan siya sa ulo.

Tumikhim siya bago mag-tuloy-tuloy na bumaba, agad naman niyang natawag ang atensyon nito. Their gazes leveled, she remained icy.

"Why are you here?"

"I..." Huminga ito ng malalim tila hindi makaapuhap ng isasagot, napaangat naman ang kaniyang kilay sa inakto nito.

Damn this guy, talagang bumabyahe pa ng malayo para sa babaeng iyon.

Habang tumatagal niyang tinititigan ang mga mata nito ay patalim na patalim ang tingin niya dito.

She maybe mad at her dad but her dad is still her dad. A part of her will forever care for him, kahit pa hindi niya iyon kailanman naramdaman mula rito.

A part of her still wont wish him any pain. Kahit ilang beses na siyang pinasakitan at patuloy na pinasasakitan nito.

And surely, if his father will learn how his beloved wife becomes this gigolo's cougar it will wreck him to pieces. To tiny bits.

"Wala ka talagang kahihiyan, noh?" Naningkit ang kaniyang mga mata. "Sa bahay pa talaga ng mga magulang ko."

"Gift..." He sounded frustrated and she doesn't have to wonder why.

No way she'd let Travis see that woman again! No way she'd let them fool her dad!

Walag pag-dadalawang isip niyang hinila ang kamay nito atsaka humakbang paakyat ng hagdan. Naramdaman niyang natigilan ito sakanyang ginawang pag-hila ngunit agad ring nagpaubaya.

Malakas niyang isinara ang pinto ng kaniyang silid nang sila'y makapasok. Matalim niyang binalingan ng tingin ang namamangha nitong anyo.

"You stay right here! Hindi ka lalabas ng hindi ko sinasabi!" Mariin niyang banta dito. "Have some decency, Travis!"

Agad na naningkit ang mga mata nito ay tumigas ang ekspresyon. She knows him very well, alam niya na base sa anyo nito ngayon ay nag-pipigil lamang ito ng inis.

Imbes na makipagtalo sakanya ay walang salita itong naupo sa sofa sa gilid ng kaniyang silid. Ang akala niya'y hindi na talaga ito iimik kaya naman ikinabigla niya nang marinig ang malumanay na tinig nito.

"You can calm down, Gift. Hindi ako mawawala sa paningin mo. I'll stay right here just as you wanted."

Inirapan naman niya ito at mariing itinuro dito ang sofa na siyang kinasasadlakan nito. "You can't go anywhere near me, dyan ka lang! Hindi ka pwedeng tumayo dyan. Make yourself comfortable with that little space."

Nakita niyang nanghaba ang nguso nito bago lalong kumunot ang noo, akala niya'y mag-rereklamo ito ngunit sa huli'y nagpakawala lamang ito ng malalim na buntong hininga atsaka tumango.

Bumalik siya sakanyang kama at inabala ang sarili sakanyang sketchpad, medyo alangan na ang ibang strokes niya dahil medyo matagal na rin niya iyong hindi ginagawa.

She focused on what she's doing kahit pa bahagya siyang hindi mapakali dahil tutok na tutok sakanya anag mga mata ni Travis na nasa di kalayuan.

"Don't look at me, Travis." Inis niyang anas.

"Anong business iyong pinag-usapan niyo ni Lance?" Tahimik nitong tanong habang hindi natitinag sa pagmamasid sakanya.

Hindi niya ito binalingan ng tingin, she focused more on what she's doing. "You don't have to know."

"This has something to do about the six houses you wanna build, right?" Marahan itong suminghap nang balingan niya ito ng masamang tingin. "I have a vacant lot in El Nido, Bacolod, Vigan, Baguio... well you name it. Kung wala'y madali kong magagawa ng paraan-"

"I don't need your help." Matatas niyang putol sa sasabihin nito.

"Fine, this isn't help. Consider it as a business deal if you want. Buy my land, if that will make you happy-"

"Sasaya ako kung mananahimik ka." Her eyes went on slit in sudden irritation. "I don't want anything that has something to do with you."

Lumipas ang mga araw na pilit niyang ibinabaon sa limot ang pag-sisinungaling na iyon ni Travis. Naisip niya na hindi naman porke nagsinungaling sayo ang isang tao'y ibig sabihan na gusto ka na nyang saktan.

Sometimes people lie for a reason nobody will ever understand...

Pero na-ulit muli ang pag-sisinungaling na iyon, naulit, ng naulit.

She saw Travis with Cindy beyond three times, sa kung anumang dahilan ay hindi na niya alam.

Ilang beses niya rin itong tinanong tungkol sa mga whereabouts nito at kung sino ang madalas nitong kasama, but he never did mentioned Cinderella's name to his stories.

Mahal niya si Travis, alam niyang dapat siyang mag-tiwala dito. But how? If he keeps on lying and lying and lying.

Isang umaga ay nagising siyang tahimik itong nakamasid sakanya, there's something in his eyes that she couldn't tell...

"Travis, what's wrong?" Malumanay niyang tanong.

Tahimik itong umiling bago halikan ang kaniyang noo at malambing na haplusin ang kaniyang buhok.

Hindi siya magaling umintindi at magpigil ng anumang nararamdaman, but with Travis? Lahat ay pilit niyang inuunawa at pilit na hinahanapan ng magandang dahilan.

"Trav, come on? Tell me what's wrong?" Masuyo niyang ginagap ang magkabilang pisngi nito at matiim na tinitigan ang mga mata. "Hindi mo na ba ko mahal?"

Hindi niya alam kung bakit iyon ang lumabas sakanyang bibig, siguro dahil kahit anong gawin niyang pag-baon ng katanungan na iyon sakanyang isipan ay pirmi parin iyong pumapaibabaw.

"Damn, Gift!" Kunot na kunot na ang noo nito na tila ba namangha sa tanong niya. "That will never happen. Palagi kitang mahal..."

She tried her best to make her smile appear genuine. Maybe that's how it is. A single lie discovered is enough to create doubt in every truth express.

Naramdaman niya ang pangingilid ng luha sakanyang mga mata, her lips quivered as she tried to choke a sob when tears started rolling down her cheek. She's becoming emotional and pretty sensitive these past few days, pansin niya iyon.

"Babe, don't cry..." He whispered and started kissing away the tears.

Hindi niya alam pero mas lalo siyang napaiyak, pilit na nag-susumuot sakanyang isipan na hindi totoo ang mga sinasabi at pinapakita nito sakanya. Kasabay noon ay ang paninikip ng kaniyang dibdib na tila siya sinasakal.

"I love you, Gift... don't you ever doubt that."

There's a voice that doesn't use words, listen. And that's what she did. Kasabay ng pagkapit niya sa bawat salita ni Travis ay ang pakikinig niya sa instinct niya.

She believes that woman's instinct comes more accurate than man's certainty.

But it got worst...

Everything comes worst....

Blood. She's seeing blood. Again. And again. She's seeing blood. She's crying vehemently, screaming for air... she couldn't breathe. She feels like dying.

"Gift! Gift, fucking wake up! Gift, come on!"

Habol hininga siyang napabangon paupo mula sa pagkakahiga nang marinig ang malakas na tinig na iyon.

A dream.

"Gift, are you okay?"

Napaangat ang kaniyang tingin dito, nakaupo si Travis sa gilid ng kaniyang kama. Puno ng pag-aalala ang mga mata nito.

"You're crying, baby..." Wala na siyang nagawa nang tuluyan itong nakausog upang mas lumapit sakanya.

His thumb brushed away the unwanted tears that wont stop rolling down.

"I'm scared..." Pag-amin niya sa maliit na tinig.

Nakita niya kung paano ito natigilan bago ito mariing pumikit. Inabot siya nito at bago pa niya maisip kung ano ang pakay nito'y nakulong na siya sa mainit nitong bisig.

She closed her eyes and silently cried in his arms. She felt him strokes her hair, kissing the side of her head.

"I'm here... I'm here, Gift."

"B-blood..." Humihikbi niyang bulong.

Ilang sandali silang nasa ganoong posisyon nang iayos siya nito ng higa, hindi na siya umiiyak ngunit hindi parin nawawala ang takot sakanyang dibdib.

Akmang tatayo ito nang pigilan niya ang braso nito. She saw how pain crippled in his eyes, before his lips slowly flashed a reassuring smile.

"I'll get you water." Muli sana itong tatayo nang muli niya ring pigilan. Marahan siyang umiling.

Ang takot na bumabalot sakanyang dibdib ay isa narin marahil sa dahilan kung bakit hindi niya magawang umusal ng salita.

Muli niya itong hinila pahiga sakanyang tabi, hindi naman na ito nag-salita at sumunod na lamang sakanyang gustong mangyari.

He reached for her again and enveloped her in his arms. Patalikod siya nitong niyakap, wala siyang kakayahan na magprotesta o ni mag-isip ng kung ano.

She felt his hand rested on her stomach before he whispered on her ear that made the tears started falling once more.

"I'm sorry..."

Old habits really die hard. She's still the same old Gift who'll melt and weakens in his arms. Still the same old Gift who's helpless when he's around.

She knows that it's not good. It's dangerous. And in a shut mouth, no fly will go in. Alam niyang dapat niya itong itulak at wag magpabilanggo sa mainit nitong yakap, pero hindi niya kayang dayain ang sarili niya dahil sa simpleng pagkakadaiti lamang ng balat nito sakanya'y nanghihina siya.

In his arms, she feel safe.

Nang magising siya kinaumagahan ay nakabalot parin siya sa mga bisig ni Travis. Hindi siya agad na nakagalaw dahil nakasiksik ito sakanyang leeg.

His breathing is even, indicating that he's asleep. Ilang minuto niyang pinakibagayan ang mabilis na kabog ng kaniyang dibdib nang gumalaw ito upang mas na higpitan ang yakap sakanya.

"Good morning..." Ang mainit nitong hininga ay tumama sakanyang tenga.

Napapiksi siya, akmang kakawala dito nang idantay nito sakanya ang mabigat na binti at lalo lamang siyang yakapin.

"Travis ano ba-"

"Shh, let's stay this way for awhile." Muli itong sumisksik sakanyang leeg at doon bumulong. "I can't remember when was the last time I had this kind of sleep, baby..."

Kinagat niya ang kaniyang ibabang labi atsaka lumunok bago marahas na kumawala dito. Mabilis siyang bumaba ng kama at hindi na ito nilingon.

Tuloy tuloy siya sa cr at mabilis na inayos ang sarili. Nang makalabas siya'y naabutan niya si Travis na nasa ganoong anyo parin, diretso ang tingin nito sa mataas na kisame ng kaniyang silid.

Iniwas niya ang tingin dito at tinungo ang pinto. "Titignan ko lang kung nasa baba pa sila daddy, babalikan kita dito at sasabihin kung pwede ka ng umalis."

Hindi na niya inantay pa ang anumang sasabihin nito at nag-tuloy-tuloy na sa pag-labas ng silid. Nang makababa ay naabutan niya ang ilang kasambahay na nag-lalabas ng mga bagahe, ang kaniyang ama kasama si Cindy ay kausap ang mayordoma at patuloy na nag-bibilin.

"Mabuti naman at dito ka na umuwi, wag ka ng bumalik sa unit ng Atticus na iyon." Matabang na sabi ng kaniyang ama.

"Bernardo..." Agad na sita ni Cindy nito.

Inis na inirapan niya ang bago balingan ang ama. "Don't start dad, I'm not in the perfect mood for arguments."

Nakita niya ang kagustuhan ng kaniyang ama na pabulaanan pa ang kaniyang sinabi ngunit muli itong pinigilan ni Cindy, sa huli'y nagpatianod na ito at tuluyan ng umalis ang dalawa.

Mabilis na lumipas ang mga araw, hindi niya halos iyon namamalayan dahil palagi siyang abala sa pag-aasikaso ng nirerevise niyang design.

"If you want we can check the lot na tinutukoy ng kliyente ko. It's in El Nido, whenever you're free we can go there."

Tinanguan niya ito bago lumabas ng sasakyan nito na ito mismo ang nag-bukas ng pinto. "I'm free this weekend, Lance."

"Then it's settled." Ngumiti ito at sumunod pa sakanya papasok sa lobby, hinarap naman niya ito.

"I'm fine here, Calleja. You may go now."

"What a dismissal." He smirked. "Hey, lady. I treated you out for lunch. Have a heart to invite me in your office."

"I don't have an office here, I'm using dad's."

"Still..." He shrugged.

"Alright, fine." She rolled her eyes and let him come with her.

Maayos silang nag-uusap ni Lance tungkol sa mga lupang sinasabi nito habang nag-lalakad palabas ng private lift nang may marinig silang tikhim mula sa kung saan.

"Hindi ko alam na nalipat na pala dito ang opisina mo, Calleja." That deep and baritone voice seems annoyed and irritated. "You better go now before I kick you out. Nakakasira ka ng tanghali."

And she can't help but roll her eyes. Damn!