'Eeeeeen klaar!' Roept Lisa opgewonden en glimlacht tevreden.
Kyle brengt speciale koffie en de cola rond terwijl Lisa rond gaat met een pot zwarte koffie. Eerste in de lijn is Anne-Marie. Zodra Lisa dichtbij komt haalt ze iets van metaal uit haar tas. Zou het een mes zijn? Voorzichtig schenkt ze de koffie in, iedereen let op het metalen object. Lisa gaat door naar de volgende en dan pas komt het object helemaal tevoorschijn. Het is een zakflacon, gelukkig, met een vraagteken erachter. Daarna krijgt Martinus en al snel heeft iedereen zijn koffie. We zetten een paar tafels tegen elkaar en daar zetten we alle lampen op. Iedereen gaat aan de tafel zitten en we beginnen te praten.

'Zo, zal ik dan maar beginnen om het ijs te breken?' Zeg ik en glimlach naar de groep.
Iedereen knikt en gaat aan de tafel zitten.
'Ik ben Karen zoals de meesten waarschijnlijk al hebben gehoord en ik ben hoofdredacteur van de afdeling Elburg en omgeving van de regionale krant. Ook ben ik een vaste klant hier, maandag, woensdag en vrijdag' zegt ik en kijk de kring rond. Ik begin wat andere dingen te vertellen over familie en dingen die ik deze week heb beleeft tot ik wordt onderbroken door Kevin.
'Eeehm, ja sorry Karen. Ik ben Kevin maar dat is even niet belangrijk. Wat ik wou zeggen is dat ik iets in de koffie van die meneer zag springen. Misschien een beestje, misschien iets van het plafond'. Zegt hij en wijst naar Martinus
'Martinus van Puffelen is de naam mijn jongen en bedankt voor het zeggen'. Zegt Martinus tegen hem en kijkt met zijn lepeltje of hij het beestje kan vinden dat in zijn koffie sprong of vloog.
'Ik kan niks vinden' zegt hij en neemt een slokje, 'hij smaakt ook niet anders, gek'

Anne-Marie vertelt dan over zichzelf en inderdaad vertelt ze over dat haar man haar bij het altaar heeft laten staan. Ze woont in Zwolle maar wou een bruiloft aan het water op een boot. Uiteindelijk is het thee met drank zuipen geworden. Ze heeft een nare dag achter de rug en vind het eigenlijk niet heel vervelend dat we geen contact meer hebben met de buitenwereld voor een paar momenten, het enige wat ze nu krijgt zijn van die "wat vervelend" berichten en daar heeft ze helemaal geen zin in. Ook werd ze continu gebeld en dat is nu "gelukkig" gestopt.

Margreet en Vincent komen ook uit Elburg. De kamers van Margreet en Vincent worden opnieuw behangt en slapen ze 3 nachtjes hier, in The Coffee Base. Vincent moet gewoon naar school en Margreet heeft vrij gevraagd om "te schilderen". Waarschijnlijk laat ze het een familielid doen en staat ze er een beetje controlerend bij en geeft ze instructies. Ik vermoed dat ze niet het type is dat zelf graag dingen onderneemt maar het anderen graag laat doen. Het is me opgevallen met dat ze sprak dat ik haar niet echt mag.

Toen was Martinus aan de beurt.
'Hallo, ik ben zoals ik al had gezegd Martinus van Puffelen. Ik heb 7 klein kinderen en ik he......' zegt hij en valt ineens stil. Hij staart doelloos voor zich uit en valt dan naar voren. Hij valt op de tafel en stoot daarbij zijn kop koffie omver.
'Martinus!' Roep ik naar hem en probeer hem wakker te schudden. Het heeft geen zin, hij blijft op de tafel liggen zinder beweging.
'H-heeft hij nog een h-hartslag?' Zegt Madelief bezorgt
'Ik kijk wel even, pak jij je EHBO doos Kyle?' Zegt Lisa en loopt naar Martinus toe. Ze legt haar vinger in zijn nek
'En?' Zegt Kyle wanhopig en komt snel aanlopen met de EHBO doos.
Lisa kijkt rond naar iedereen en schud haar hoofd, 'Nee, hij is niet meer' zegt ze kijkt verdrietig.
'Hoe, wat, nee...... Wie heeft dit gedaan?' Zegt Elize en zet een stap naar achter.
'Ik denk dat als iemand het heeft gedaan hij, of zij dat niet zal zeggen' zegt Claire en blijft rustig zitten. Het is even stil

'MAAR NATUURLIJK!!' Roept Kevin en staat plotseling op, 'Het gene dat ik zag dat in zijn koffie sprong, dat was geen beestje, het was GIF!!'
'Ik heb niemand gezien die een gooi beweging maakte' Zeg ik en kijk naar het omvergegooide kopje van Martinus. Ik pak het vast en houd het in mijn handen als een normaal kopje en staar er naar.
'Maar jij kan het ook geweest zijn, jij zat naast hem' zegt Leonard en kijk doordringend naar me
'Wat!? Waarom zou ik? Hij en ik hadden een sterke band, hij hielp me met mijn materiaal voor artikelen. Waarom zou ik hem iets aan doen?'
'Jongens, we weten best dat het maar 2 mensen kunnen zijn' zegt Margreet en probeert de situatie rustig te houden.
'Precies, Johannes of Karen. Zij zijn de gene die naast Martinus zaten' zegt Anne-Marie die de zin van Margreet af probeert te maken.
'Nee, ik wou zeggen Lisa en Kyle! Zij hebben de koffie gemaakt, zij zijn de enige die iets in de koffie hebben kunnen doen'. Zegt Margreet een beetje geïrriteerd omdat er door haar heen gepraat wordt.
'Maar zouden jij en ik dan ook niet nu dood zijn? Wij hadden de zelfde koffie als Martinus uit de zelfde pot' zegt Anne-Marie als tegenargument.
'Misschien is het gewoon een hartaanval' zegt Bram en kijkt naar Martinus
'Dat kan niet, Martinus lijd een gezond leven' zegt Lisa en Kyle en ik knikken instemmend.
'En dat is dat toch wel heel veel toeval. Alleen in zijn drinken "sprong" iets en niet veel later krijgt hij een hartaanval'. zegt Kyle nadenkend.
'Oké, daar heb je wel gelijk in moet ik eerlijk zeggen' geeft Bram toe.

'Laten we later bespreken wie dat gif in de koffie van Martinus heeft gedaan. Wat gaan we met hem doen?' Zegt Johannes en kijkt naar het levenloze lichaam van Martinus.
'Is er misschien een koele plek waar we hem tijdelijk neer kunnen leggen?' Vraagt Kevin aan Johannes.
'Kunnen we hem niet even tijdelijk in uw kantoor leggen?' Stelt Lisa voor, 'Ik bedoel, we gaan er de komende tijd toch niet komen'
'Ik weet niet Lisa, in zijn kantoor loggen nog best handige spullen' zegt Kyle nadenkend.
'Is hier geen magazijn?' Vraagt Madelief een beetje onzeker.
'Ja, hij heeft ook koeling maar als de nacht nog lang duurt zullen we wel vaak langs hem moeten gaan' zegt Johannes en zucht
'Laten we hem anders tijdelijk in het magazijn leggen en dan kunnen we even de omstandigheden goed tot ons nemen en kijken of er een uitweg is. Ik weet namelijk niet hoe het met jullie zit maar ik zou hier graag weg willen' zegt Kevin een beetje angstig, 'ik krijg er koude rillingen van'
'Weg of niet, we zullen hier toch wel vastgehouden worden. Ik bedoel, iemand moet hem hebben vermoord en we worden vast stuk voor stuk verhoord' zegt Anne-Marie, 'ik mag dan al wel wat op hebben vandaag, maar ik ben niet achterlijk'
'Wacht, WAT!?' Roept Elize verbaast en kijkt Anne-Marie vragend aan.
Anne-Marie haalt haar zakflacon uit haar tas en schud even, 'Wilt iemand ook een slokkie?' Zegt ze en bied het aan.
Ik en Leonard zijn de enige die een slokje aannemen.
'Kuch kuch, Jezus wat voor spul is dat?' Zegt ik hoestend en knijp mijn ogen dicht, 'Zo, dat is sterk'
'Ja, het brand mijn verdriet weg' zegt ze en staart even verdrietig in haar zakflacon.
'Tja ik wil zeggen dat we nog een bakkie moeten doen voor hem, hij kwam hier elke dag en ik vermoed dat hij dat zo gewild zou hebben' zeg ik en kijk eerst naar Kyle, dan Lisa en daarna naar Martinus en glimlach even zacht.
'Dat zou wel kunnen maar heb net al een bakkie gehad, laten we hem later nemen' stelt Madelief voor en je glimlacht zacht.
'Dat kan wel ja, maar wat gaan we met hem doen?' Zegt Leonard en knikt naar Martinus.
'Magazijn? Wie stemt voor?' Zegt Lisa en steekt haar hand omhoog