Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Hoofdstuk 54

Micca zucht diep, legt zijn vork op de tafel neer en kijkt alleen in mijn richting.

'Je kunt je herinneren dat ik een dochter heb?' Ik knik. Het portret van het blonde meisje staat in mijn geheugen gegrift.

'Joyce, mijn dochter, is net als haar moeder een nimf.' Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.

Hij neemt een slok van zijn whiskey en kijkt alleen mij aan.

'Ik ben geboren als een siren in de Whispering Depths. Als je dacht dat het kasteel en het dode woud een enge plek waren, zou je daar eens een kijkje moeten nemen. Het is pikdonker, monsters waarvan jullie de naam niet kennen zwemmen rond en regels bestaan niet. De sirens zijn een groep die elkaar op sommige aspecten steunt, maar daar blijft het bij.'

De legendes over die plek doen al erg lang de ronde. Degenen die ernaartoe gaan, komen niet of nauwelijks terug. De plek rond het pikzwarte meer is altijd mistig en de planten die er groeien zijn dood of verdord.

Het stamt van vroeger. Men zegt dat de lijken van de vele oorlogen in dat heldere meer, vroeger genaamd de Silverblood Lake, werden gegooid. De zielen, zoekend naar wraak of rust, muteerden in de vele monsters en sirens. Het meer kleurde zwart van alle zwarte magie, de mist veroorzaakt door de zielen die soms hun uitweg uit hun gevangenis vinden voor ze worden teruggetrokken en de dood die de natuur oneindig beschadigde.

'Wat je leert over sirens is onzin. Ze lokken geen zeelieden naar de kant uit verveling. Sirens geloven dat elk van deze verloren zielen een klein stukje van hun eigen oorspronkelijke ziel bevat, dat verloren is gegaan in een lang vervlogen tijdperk. Door deze verloren fragmenten te verzamelen en te integreren, hopen de sirens hun volledige en ware zelf te herstellen. Het lukte er nooit één, zwarte magie heeft zijn prijs. Voordat ze alle zielen konden vinden, veranderden ze in een van de vele monsters.'

Micca neemt een slok, en Elien zijn ogen worden groot.

'Laat me raden, het lukte jou wel?' vraagt Novak achterdochtiger dan hij zou moeten zijn. Micca grijnst en schudt zijn hoofd.

'We zeggen dat je er twintig nodig hebt, ik kwam tot twaalf.' Novak lacht schamper en spottend maar zegt niets.

'Je kunt het een cliché noemen, dat is het ook, maar ik werd verliefd. Een meisje genaamd Jade stond naast het meer. Het werd normaal gevonden om dat soort 'drenkelingen' te besluipen en mee te slepen naar de duisternis. Ik kon het echter niet. Het witte haar, de blauwe ogen die zo blauw waren dat ze wit leken, en de onschuldigheid. Ik redde haar van een van de andere zielenzoekers en bracht haar naar de kant.'

Iedereen is stil en kijkt naar Micca.

'Als ik weg wilde voor haar, haar wilde ontmoeten met een normaal lichaam, zicht en stem, moest ik de zielen hebben. Er was nooit gespecificeerd welke zielen ik nodig had. In drie dagen tijd vermoordde ik elf andere sirens en monsters voordat ik de gevangenis kon verlaten.'

Alisha observeert met een blik vol achterdocht die ik niet direct plaatsen kan.

'Ik kreeg benen, een normaal lichaam, ogen die pas weken later werkten, mijn magie en een stem die een jaar kostte om te ontwikkelen. Desondanks was ik na het bemachtigen van kleding en het eindelijk leren lopen sterk genoeg om Jade een bezoek te brengen. Ze herkende me gelukkig niet tot veel later. In eerste instantie deed ik me voor als een half nimf, half elf en ze trapte erin. We werden verliefd en na enkele weken maakten we Joyce. Nimfen worden niet zwanger, het is een zeldzaamheid. Mannelijke puur bloed nimfen zijn onvruchtbaar.'

'Nachtrijders ook,' mompelt Alisha voordat ze mij met een schuin oog aankijkt. Dat is ook het moment dat Elien me observeert in een blik die kennis draagt over vroeger.

'Klopt. Toen ik mee was naar haar dorp, bleek haar moeder een hoge positie te hebben in de groep. Het moment dat we wilden trouwen, kwam Jade erachter dat ze zwanger was. Haar moeder wist direct dat ik gelogen had en stopte het huwelijk. Dat ik een siren geweest was, werd drie dagen later duidelijk en een week later werd ik verbannen. Ik heb mijn dochter drie keer gezien, ze is nu vijftien.'

'Hoe oud ben jij?' vraagt Elien verbaasd.

'127.' Elien verslikt zich direct in zijn eerste glas whiskey. Novak klopt op zijn rug en kijkt niet eens verbaasd. Het is Alisha die rustig haar vork op de tafel legt, haar handen in elkaar slaat en Micca recht aankijkt.

'Sirens, zelfs na het stelen van de twintig zielen, zullen nooit een pure ziel worden. De magie die jij draagt is geen magie aangestuurd door de natuur of levenslijnen, het is zwarte magie.'

Novak zijn ogen schieten van Alisha naar Micca en uiteindelijk naar mij.

'Klopt,' antwoordt Micca voordat hij nonchalant een slok neemt van zijn drankje.

In eerste instantie besef ik me niet waarom Alisha en Novak een achterdochtige blik dragen totdat Alisha de volgende opmerking maakt.

'Zwarte magie kan enkel puur worden met genoeg witte magie, goedkeuring van de goden en natuur, of een zeer hoog offer.'

In mijn ooghoek kijk ik Novak aan. Het rood lijkt me het gehele verhaal te vertellen zonder een woord te wisselen. Het is een verhaal dat ik niet horen wil en toch in mijn achterhoofd weet dat het klopt.

'Correct,' herhaalt Micca nonchalant.

'Zou je dat willen?' vraagt Alisha. Micca haalt zijn neus op en lacht schamper.

'Zou jij?' Ik sta op van mijn stoel met een schuin oog op Novak.

'Excuseer mij,' zeg ik voordat ik richting de gang vertrek.

Onhoorbaar loop ik richting mijn slaapkamer, open het nachtkastje en haal mijn dolk uit de la. Ik steek het ding in mijn sok en loop terug naar de rest.

'Honderd zielen, zou dat genoeg zijn voor een totale zuivering om je dochter te zien?'

Zo stil dat Micca het niet hoort, loop ik achter hem door de eetkamer in tot ik enkele meters van hem vandaan sta.

Zelfs Elien, die niets van deze situatie volgt, houdt zijn mond.

'Ja.'

Samen met de vlammen wakkert mijn woede aan. Mijn hand wikkelt zich steviger om de dolk, luisterend naar de mensen aan de tafel.

'Hoe komt het dat jij dat niet doet?' klinkt Alisha's stem zonder een spoortje emotie.

'Het is een last.'

'Een last die makkelijker is om iemand anders te laten dragen, nietwaar?'

'Vast wel, ik zou het niet weten.'

Leugens, heel veel leugens. Micca's hartslag verraadt zijn echte intentie zonder dat hij het doorheeft.

Ik was nooit iemand voor hem om te beschermen, te helpen of te steunen. Ik was geen vriend, nog een mogelijke geliefde. Voor hem ben ik nooit iets anders geweest dan een varken voor de slacht, klaar om af te maken als het vuile werk gedaan is.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro