De jongen loopt onze richting in. Ook hij is gekleed in een zwarte joggingbroek, een wit shirt en een zwart vest. Hij lijkt niet veel ouder dan mij en Novak. Ongemakkelijk slik in de hap pannenkoek door en volg de bewegingen van de jongen. De jongen gaat aan de rand van het kookeiland staan en laat zijn blik over de pannenkoeken gaan. 'Je hebt er vast één voor mij bewaard of verstoor ik jullie eerste date?'. Mijn ogen vergroten zich direct. Date? Ik wil helemaal geen date.

'Bek houden Timon'. De jongen, die blijkbaar Timon heet, kijk quasi boos naar Novak. Novak kijkt niet eens op van de pannen en schept net het laatste beetje beslag in een pan. De jongen richt zich tot mij en bestudeerd me met zijn bruine ogen. 'Dus jij bent de mysterieuze Night Rider. Ik ben Timon maar dat had je natuurlijk al gehoord. Mijn bestaan is overal bekend'. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen of moet denken van deze jongen. Hij haalt nonchalant een hand door zijn bruine haar.

'Negeer hem'. Novak duwt een bord met een pannenkoek in Timon zijn handen en draait de laatste pannenkoek om. Timon glimlacht als een blij kind die een cadeau voor zijn verjaardag krijgt. Hij rent bijna naar de stoel naast mij en gaat zitten. Novak houd bestek naar Timon uit, die hij bijna uit Novak zijn handen grist. Hij snijdt een groot stuk van de pannenkoek en propt er zijn gehele mond mee vol. 'Kijk en dit is dus waarom jij hier vaker moet zijn', zegt hij met volle mond.

Novak schept de laatste pannenkoek op een bord voor zichzelf en dekt de stapel overgebleven pannenkoek af. 'Je hebt het recept', zegt Novak terwijl hij zijn eigen pannenkoek bestrooid met suiker. 'Sara heeft het al vaak geprobeerd maar telkens zijn ze te dik, verbrand of gewoonweg niet weg te krijgen'. Ik heb geen idee wie Sara is maar de verhalen doen haar geen goed. Zo ongemerkt mogelijk snij ik een stukje pannenkoek af en neem een hap. Ik luister en observeer de enigszins grappige situatie voor me.

'Ik leer het je wel een keer', antwoord Novak en neemt een nieuwe hap van de pannenkoek. 'Dat zeg je altijd en dan verdwijn je weer voor de komende zes maanden', antwoord Timon met volle mond. Het is me nog steeds niet duidelijk waarom Novak hier zo weinig is. 'Dus wat is jouw naam en hoe slecht is Novak in bed?'. Ik stik bijna in mijn hap pannenkoek en begin te hoesten. Verbaast kijk ik Timon aan, die met een grijns me aan zit te staren.

Ik zit met mijn mond vol tanden en heb geen flauw idee wat hij wil horen. Was het Novak zijn intentie om met me naar bed te gaan? Hij leek die intentie niet te hebben. 'Één dat is Maria, twee ik ben niet slecht in bed en drie we hebben de nacht beide in ons eigen bed gespendeerd'. Timon lijkt teleurgesteld om Novak zijn antwoord. Ik ben blij dat Novak de vraag voor mij beantwoord. Ik kijk Novak dankbaar aan en hij schenkt me een kleine glimlach. 'Jammer', zegt Timon en propt het laatste stukje pannenkoek in zijn mond.

Ik neem ook de laatste hap en drink de helft van mijn kopje koffie leeg. 'Wil je er nog één?', vraagt Novak. 'Ja', antwoord Timon voordat ik iets kan zeggen. Novak rolt zijn ogen en kijkt enkel mij aan. Ik schud mijn hoofd en zit oprecht best vol van die ene pannenkoek. Ik weet niet wat Novak erin heeft gedaan maar het vult als een gek. Novak knikt, pak Timon zijn bord en geeft hem een tweede. Ook daarvan propt Timon direct de helft van in zijn mond.

Het is lang geleden dat ik zo'n luchtige en grappige situatie heb meegemaakt. Niks lijkt geforceerd of statisch, eerder luchtig en vriendschappelijk. Hoewel ik Timon een beetje ongemakkelijk vind lijkt hij geen vreemde intenties te hebben, vooral veel honger. Ik wist niet dat vampiers naast bloed nog veel "normaal" eten eten. Ik wist dat ze het deden maar niet in deze hoedanigheid. Novak staat blijkbaar bekend als een goede kok en dat kan ik beamen na deze pannenkoek.

'Novak is thuis!'. Ik kijk weer geschrokken op naar de deur. Ditmaal komt er een blonde dame en een blonde jongen binnen. De dame rent richting Novak en gaat smachtend naast de pannenkoeken staan. De jongen loopt op een rustig tempo onze richting in en iets aan zijn bewegingen doet me denken aan Novak. Zijn haar is blond. Hij is gekleed in een nette broek en een wit shirt. De dame heeft een wit jurkje aan die haar lichaam mooi laat uitkomen. De klederdracht is hier zoveel anders dan in het kasteel, een stuk minder statisch.

Dan vallen de ogen van de twee nieuwe vampiers op mij. Ongemakkelijk neem ik een slok van de koffie. 'Sorry ik zag je niet zitten. Ik ben Sara'. Ik kijk de blonde dame aan en leg de link met het mislukte pannenkoek verhaal. Ze glimlacht vriendelijk en kijkt me afwachtend aan. Ik weet even niet waarop ze staat te wachten totdat ik me besef dat ik me moet voorstellen. 'Aangenaam, Maria', stel ik mezelf voor. Het blijft vreemd om mezelf als Maria voor te stellen maar het lijkt me momenteel het beste. Sara glimlacht naar me en knikt met haar hoofd, dan richt ze zich terug op Novak.

'Novak heb je over?', vraagt Sara bijna smekend. Novak neemt de laatste hap van zijn pannenkoek en haalt het bord van de overgebleven stapel. Sara glimlacht van oor tot oor en pakt een bord uit de kast. 'Kennen wij elkaar?'. Verbaast kijk ik naar de blonde jongen aan de zijkant van het kookeiland. Hij bestudeert me met zijn blauwe ogen. Ik word ongemakkelijk van zijn blik en kijk gebiologeerd naar mijn lege kopje.

'Niet dat ik weet', antwoord ik stilletjes. Ik ben bang dat hij me om de één of andere rede herkent. 'Myles wees netjes en stel jezelf voor voordat je haar ongemakkelijk maakt'. Voor ik het doorheb hef ik mijn hoofd en kijk naar de jongen. Myles, dat betekend dat dit Novak zijn broer is. Ze lijken qua uiterlijk op elkaar, hebben dezelfde ogen en manier van lopen. Myles zijn haar is een stukje lichter dan dat van Novak. Myles ziet er niet veel ouder uit dan Novak, ze kunnen niet veel verschillen.

'Sorry. Ik ben Myles. Je kwam me bekend voor maar dat kan aan mij liggen', zegt hij vriendelijk. 'Goh. Ze lag gister op die draak flapdrol'. Iedereen kijkt verbaasd naar Timon. Ondanks dat dit een vreemde opmerking is is het wel een welkome opmerking. Het maakt de situatie minder ongemakkelijk en verplaatst de aandacht. Het voelt alsof ik als een vreemde in een groep vrienden beland ben. Aan de ene kant vind ik de situatie vrij ongemakkelijk, aan de andere kant vermakelijk.

Niemand lijkt te reageren op Timon zijn opmerking. Novak pakt twee pannenkoeken en geeft ze aan Sara en Myles. Novak pakt de lege borden en zet ze op een stapel op de werkbank. Hij pakt het bekende blikje uit zijn zak en haalt er een sigaret uit. Hij zet de sigaret tussen zijn lippen, stopt het blikje terug in zijn broekzak en houd een pakje lucifer vast. 'Novak niet binnen', zegt Myles geïrriteerd. Novak leek niet de intentie te hebben het ding daadwerkelijk aan te gaan steken en zucht diep. Hij pakt de sigaret tussen zijn vingers uit zijn mond.

'Niet binnen', herhaalt Novak op een spottende toon. Novak zijn blauwe ogen rollen in hun kassen en vestigen zich dan op mij 'Maria zal ik je rondleiden?', vraagt hij. Ik glimlach en knik. Ik spring van de kruk af en heb gelijk spijt als mijn enkel pijn doet. Voorzichtig loop ik richting Novak, die al naar de deur liep. 'Ooh ja. Pa wilde Maria ontmoeten voor de lunch'. Novak snuift geïrriteerd om Myles zijn aankondiging, opent de deur en samen lopen we de keuken uit.